Film „W głowie się nie mieści” to barwna i pełna humoru opowieść o emocjach, które mieszkają w naszej głowie i wpływają na to, jak się czujemy i jak reagujemy na różne sytuacje. Dzieci poznają: Radość, Smutek, Złość, Strach i Odrazę, jako bohaterów, którzy pomagają rozumieć własne uczucia. Ten film to doskonała okazja, aby w prosty i zabawny sposób zacząć rozmawiać z najmłodszymi o tym, co dzieje się w ich emocjonalnym świecie i jak mogą radzić sobie z trudnymi uczuciami.
Dojrzewanie to czas wielu prób i eksperymentów. Również tych seksualnych. Naturalną cechą młodzieży jest skłonność do zachowań impulsywnych, niekoniecznie przemyślanych. Rozwój technologii i ciągła obecność nastolatków w sieci rodzi nowe możliwości i zupełnie nowe zagrożenia. Nastolatki z łatwością znajdują relacje internetowe, często przenoszą je poza sferę wirtualną. Komunikują się przez sieć, wyrażają swoje uczucia i potrzeby. Przesyłają również często bardzo intymne treści i zdjęcia. Seksting to udostępnianie innym treści erotycznych. Przesyłanie nagrań, zdjęć o charakterze seksualnym. Niesie ze sobą duże ryzyko cyberbullyingu, czyli przemocy z wykorzystaniem nowych technologii. Zadaniem scenariusza jest poprawa świadomości młodych ludzi na temat ryzykownego zachowania, jakim jest seksting.
W świecie, w którym coraz więcej relacji przenosi się do przestrzeni cyfrowej, młodzi ludzie dorastają nie tylko wśród rówieśników, ale też wśród ekranów, powiadomień i komentarzy. Choć Internet daje ogromne możliwości kontaktu i rozrywki, niesie również wyzwania, takie jak hejt, izolacja emocjonalna czy trudność w budowaniu prawdziwych relacji. Film „Za duży na bajki” staje się punktem wyjścia do rozmowy o tym, co znaczy dojrzewać w świecie online i offline – o odpowiedzialności za siebie i innych, o empatii, trosce i sile emocji.
Zmiana to naturalny element życia – podobnie jak pożegnanie i doświadczanie straty. Uczniowie zmieniają szkoły z różnych powodów: przeprowadzki, rozstania rodziców, trudności w relacjach rówieśniczych czy poszukiwanie środowiska lepiej dostosowanego do możliwości ucznia oraz oczekiwań jego i rodziny. W klasie mogą pojawić się różne emocje – złość, smutek, tęsknota, lęk przed utratą, ale także ulga, zwłaszcza jeśli relacja z odchodzącym uczniem była trudna. Pomoc w zorganizowaniu bezpiecznego, konstruktywnego pożegnania może wesprzeć nie tylko ucznia, który opuszcza szkołę, ale również jego rówieśników.
Do czego przydaje się odporność psychiczna? Jak ją budować? Czy jestem odporny? Zajęcia stwarzają przestrzeń do autorefleksji i świadomego planowania własnego rozwoju.
Jak wspierać uczniów w redukowaniu stresu po intensywnym czasie egzaminacyjnym? Proponowany scenariusz zajęć relaksacyjnych dla klas VIII to odpowiedź na potrzebę wyciszenia, spowolnienia i zatroszczenia się o dobrostan psychiczny młodzieży pod koniec roku szkolnego. Zajęcia bazują na prostych technikach oddechowych, ćwiczeniach rozluźniających, wizualizacji i elementach mindfulness – dostosowanych do wieku uczniów. Zajęcia nie wymagają specjalistycznego przygotowania – wystarczy spokojna przestrzeń, maty lub koce oraz otwartość na nowe formy pracy z emocjami. To idealna propozycja na ostatnie tygodnie roku szkolnego – jako forma regeneracji po egzaminach, wzmocnienia samoświadomości i pozytywnego zakończenia etapu edukacji w szkole podstawowej.
Jak pomóc ósmoklasistom pożegnać się z etapem edukacji w sposób symboliczny, emocjonalnie bezpieczny i wzmacniający? Proponowany scenariusz to gotowa propozycja zajęć integracyjno-refleksyjnych, które idealnie sprawdzą się po egzaminach ósmoklasisty. Zajęcia pozwalają uczniom zatrzymać się na chwilę, nazwać to, co ważne i spojrzeć z czułością na wspólnie spędzony czas. Wspólne tworzenie kapsuły wspomnień – z karteczkami, rysunkami i refleksjami – pomaga budować poczucie wspólnoty, wzmacnia relacje i domyka etap edukacyjny w symboliczny sposób.
Współczesny świat jest pełen bodźców, pośpiechu i napięcia, które mogą wpływać na samopoczucie dzieci – zarówno emocjonalne, jak i fizyczne. Coraz częściej potrzebujemy chwil wyciszenia, uważności i kontaktu z naturą, która może stać się sprzymierzeńcem w dbaniu o zdrowie psychiczne i emocjonalne. Kąpiele leśne (z jap. shinrin-yoku) to sposób na budowanie uważności, regulację emocji oraz głębsze poznanie siebie i świata przez doświadczanie go wszystkimi zmysłami. Jak las może pomóc nam się wyciszyć, odzyskać równowagę i poczuć się dobrze ze sobą? Jak możemy wspólnie przeżywać ten czas, wspierając swoje emocje i relacje z rówieśnikami?
Emocje towarzyszą nam na każdym kroku – towarzyszą zarówno w chwilach radości, jak i trudnych momentach. Każdy z nas doświadcza emocji takich jak złość, smutek, strach czy gniew, ale nie zawsze wiemy, jak sobie z nimi radzić. To, jak rozumiemy i wyrażamy nasze uczucia, ma ogromny wpływ na nasze codzienne życie i relacje z innymi. Dlatego ważne jest, aby już od najmłodszych lat uczyć się, jak rozpoznawać trudne emocje i jak sobie z nimi radzić w zdrowy sposób. Zrozumienie, że emocje są naturalną częścią życia, to pierwszy krok w budowaniu umiejętności ich kontrolowania i wyrażania w sposób konstruktywny. Jakie techniki mogą pomóc dzieciom radzić sobie z silnymi emocjami? Jakie narzędzia dają poczucie, że emocje są czymś, z czym możemy się zaprzyjaźnić i nauczyć się je dobrze rozumieć?
Zajęcia przeprowadzone z wykorzystaniem scenariusza zajęć Mali opiekunowie – jak zwierzęta pokazują emocje pomagają dzieciom zrozumieć, że zwierzęta również odczuwają emocje i potrafią je wyrażać za pomocą mowy ciała. Dzieci uczą się rozpoznawać sygnały wysyłane przez zwierzęta, a także rozwijają wrażliwość, empatię i poczucie odpowiedzialności za ich dobrostan. W trakcie lekcji dzieci słuchają opowiadania z nagraniem audio, pracują z kartami pracy i uczestniczą w zabawie ruchowej, która utrwala zdobyte informacje w praktyce.