Kontrole w zakresie IPET, zarówno planowe, jak i doraźne, są realnym elementem funkcjonowania każdej szkoły organizującej kształcenie specjalne. Warto więc wiedzieć, jak przygotować szkołę do kontroli, szczególnie doraźnej. W artykule przedstawiamy najważniejsze aspekty prawne oraz praktyczne wskazówki, które pozwolą przejść przez proces kontroli bez stresu i nieprzyjemnych niespodzianek. Sprawdź, jakie działania powinien obejmować proces tworzenia dokumentu, aby zapewnić zgodność z przepisami prawa oświatowego.
Tworzenie indywidualnego programu edukacyjno-terapeutycznego (IPET) to obowiązek każdej szkoły, wynikający z przepisów rozporządzenia w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych, niedostosowanych społecznie i zagrożonych niedostosowaniem społecznym. Proces ten wymaga nie tylko znajomości prawa, ale również dobrej organizacji pracy zespołu nauczycieli i specjalistów. Prawidłowo opracowany i wdrożony IPET jest podstawą skutecznego wsparcia ucznia o specjalnych potrzebach edukacyjnych, a także zabezpieczeniem szkoły na wypadek kontroli. W artykule wyjaśniono, co musi zawierać IPET, przedstawiono etapy jego tworzenia oraz praktyczne wskazówki i najczęstsze błędy, których należy unikać.
Indywidualizacja procesu edukacyjnego i terapeutycznego ucznia ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi wymaga rzetelnej diagnozy. Diagnoza ta powinna być oparta nie tylko na orzeczeniu poradni psychologiczno-pedagogicznej, ale także na wielospecjalistycznej ocenie poziomu funkcjonowania ucznia (WOPFU). To właśnie na jej podstawie zespół nauczycieli i specjalistów opracowuje wnioski i zalecenia, które następnie kształtują indywidualny program edukacyjno-terapeutyczny (IPET). Jakie informacje powinny znaleźć się w WOPFU? Jak uniknąć niepotrzebnego powielania danych i zagwarantować zgodność z przepisami prawa oświatowego? W jaki sposób dokumentacja przedstawiona przez rodziców może wpływać na zakres wsparcia udzielanego uczniowi?
Szkoła nie ma prawa stawiać warunku mówiącego, że rezygnacja z zajęć rewalidacyjnych pozbawia ucznia prawa do innych form wsparcia, np. indywidualnych zajęć edukacyjnych. Takie działania są sprzeczne z obowiązującymi przepisami prawa oświatowego i mogą prowadzić do naruszenia praw ucznia z niepełnosprawnością. Uczeń posiadający orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego ma prawo do organizacji niektórych zajęć indywidualnie nawet, jeżeli zrezygnował z zajęć rewalidacyjnych.
Uczniowie z niepełnosprawnościami to bardzo różnorodna grupa. Wśród nich znajdują się dzieci i młodzież z niepełnosprawnościami natury fizycznej, wadami słuchu i wzroku, z niepełnosprawnością intelektualną i zaburzeniami neurorozwojowymi. Wielu z nich napotyka bariery w korzystaniu z narzędzi cyfrowych, które ich rówieśnicy uważają za zupełnie intuicyjne. Wspieranie uczniów z niepełnosprawnościami w korzystaniu z TIK (technologii informacyjno-komunikacyjnych) wymaga nie tylko wiedzy o dostępnych narzędziach, ale również umiejętności dostosowania ich do indywidualnych potrzeb i możliwości. W jaki sposób wesprzeć uczniów o specjalnych potrzebach edukacyjnych w pracy z użyciem e-narzędzi? Jakie aplikacje i programy wybierać, aby wspierać rozwój tak istotnych współcześnie kompetencji cyfrowych?
Wybór podręczników dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym to zadanie nauczycieli pracujących z uczniem. Dowiedz się, jakie kryteria decydują o doborze materiałów edukacyjnych? W jaki sposób podręczniki i programy nauczania są dostosowywane do indywidualnych potrzeb dzieci?