Uczniowie realizujący obowiązek szkolny lub obowiązek nauki poza szkołą, na podstawie zezwolenia dyrektora konkretnej szkoły, podlegają diagnozie w poradniach psychologiczno-pedagogicznych właściwych ze względu na siedzibę tej szkoły. Miejsce zamieszkania ucznia nie wpływa na ustalenie właściwej poradni, chyba że zostanie zawarte odpowiednie porozumienie między organami prowadzącymi poradnie.
Choć określenie „słabe strony ucznia” wciąż funkcjonuje w języku potocznym nauczycieli, nie znajduje już odzwierciedlenia w obowiązujących aktach prawnych. Ani w przepisach dotyczących pomocy psychologiczno-pedagogicznej, ani regulujących kształcenie specjalne nie stosuje się tego pojęcia. Zamiast tego prawodawca mówi o trudnościach w funkcjonowaniu, barierach rozwojowych oraz indywidualnych potrzebach edukacyjnych ucznia. Odejście od sformułowania „słabe strony” to nie kwestia językowej poprawności, lecz obowiązującego standardu opisu ucznia opartego na zasobach, potencjale i konieczności dostosowania wsparcia.
Zespół orzekający działający przy publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej nie ma obowiązku wydania orzeczenia o potrzebie indywidualnego nauczania wyłącznie na podstawie zaświadczenia lekarskiego. Choć dokument ten jest niezbędny w procesie ubiegania się o orzeczenie, nie przesądza samodzielnie o zasadności jego wydania. Rozstrzygająca jest kompleksowa analiza sytuacji ucznia, obejmująca nie tylko diagnozę medyczną, lecz także wyniki badań psychologicznych i pedagogicznych, opinie nauczycieli oraz obserwacje specjalistów.
Uczeń objęty zindywidualizowaną ścieżką kształcenia może otrzymać orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego. Jednak w takim przypadku należy zaprzestać organizacji zindywidualizowanej ścieżki kształcenia i objąć go kształceniem specjalnym. Zgodnie bowiem przepisami prawa oświatowego, zindywidualizowanej ścieżki nie organizuje się dla uczniów objętych kształceniem. Sprawdź, do kiedy należy utrzymać zindywidualizowaną ścieżkę i dowiedz się, czy uczeń może być objęty zindywidualizowaną ścieżką, a jednocześnie mieć przydzielone godziny rewalidacji?
Uczniowie objęci kształceniem specjalnym mają prawo do dostosowanej formy nauczania oraz wsparcia adekwatnego do ich indywidualnych potrzeb. Jednym z elementów tego wsparcia jest pomoc psychologiczno-pedagogiczna, której organizacja i zakres muszą być jasno określone. W związku z tym pojawia się pytanie, czy rodzic ucznia z orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego powinien otrzymać odrębną pisemną informację o przyznanych formach udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej? Czy wystarczające jest ujęcie tych informacji w indywidualnym programie edukacyjno-terapeutycznym (IPET).
Zdarza się, że mimo starań, nie jest możliwe zatrudnienie w szkole tzw. nauczyciela wspomagającego, ze względu na brak zainteresowanych kandydatów. Czy w takiej sytuacji można zatrudnić pomoc nauczyciela, skoro przepisy wskazują, że dyrektor zatrudnia nauczycieli posiadających kwalifikacje z zakresu pedagogiki specjalnej w celu współorganizowania kształcenia uczniów niepełnosprawnych lub specjalistów lub pomoc nauczyciela? Czy o tym, kto zostanie zatrudniony w szkole lub przedszkolu ogólnodostępnym może decydować organ prowadzący?
Szkoła to miejsce pełne bodźców – zwłaszcza dźwiękowych. Głośne przerwy, pogłos w salach, hałas na boisku – wszystko to może być trudne do zniesienia dla uczniów o szczególnie wrażliwym zmyśle słuchu. W trosce o ich komfort, redukcję hałasu i skuteczną ochronę słuchu, coraz częściej sięga się po słuchawki wyciszające. Dla wielu uczniów to nie gadżet, lecz realne wsparcie umożliwiające naukę i funkcjonowanie w szkolnej rzeczywistości. Dowiesz się, czym są słuchawki wyciszające i dlaczego warto zaproponować je uczniom z nadwrażliwością na dźwięki.
Uczeń z niepełnosprawnością, który nie posiada orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego, może zostać objęty zindywidualizowaną ścieżką kształcenia. Warunkiem jest spełnienie przesłanek określonych w rozporządzeniu oraz pozytywna ocena poradni psychologiczno-pedagogicznej.
U niektórych dzieci w wieku przedszkolnym obserwuje się wyraźne opóźnienia lub ograniczenia w komunikacji werbalnej, które wymagają odpowiedniej interwencji. W takich przypadkach ważne jest, aby nauczyciele i specjaliści w przedszkolu odpowiednio zareagowali, diagnozując potrzeby dziecka i zaplanowali odpowiednią pomoc. Należy zadecydować, czy dziecko wymaga pomocy logopedycznej, czy też skierowania do poradni psychologiczno-pedagogicznej. W artykule wyjaśniamy, kiedy należy podjąć działania, oraz jak wygląda proces pomocy i diagnostyki w takich przypadkach.
W sytuacjach, gdy dziecko w przedszkolu korzysta zarówno z zajęć wczesnego wspomagania rozwoju (WWR), jak i zostaje objęte rocznym indywidualnym przygotowaniem przedszkolnym, powstają pytania o prawidłowe ujęcie tych form wsparcia w systemie informacji oświatowej (SIO). Artykuł wyjaśnia, czy w przypadku zmiany formy kształcenia należy wykazywać zakończenie WWR, oraz na jakiej podstawie należy dokonywać wpisów w SIO.
Wymóg podpisu obojga rodziców przy składaniu wniosku o objęcie dziecka zajęciami wczesnego wspomagania rozwoju (WWR) może prowadzić do nieuzasadnionej odmowy udzielenia dziecku pomocy. W świetle przepisów prawa i zasady troski o dobro dziecka, trzeba elastycznie podchodzić do takich sytuacji, szczególnie w przypadku braku kontaktu z jednym z rodziców.
Wczesne wspomaganie rozwoju jest formą wsparcia niezależną od organizacji roku szkolnego, powinno być organizowane na podstawie harmonogramu działań podejmowanych w zakresie wczesnego wspomagania i wsparcia rodziny dziecka. W przypadku organizowania wczesnego wspomagania rozwoju należy przede wszystkim spełnić wymagania dotyczące dokumentowania działań określone w przepisach. Jakie to dokumenty? W artykule wyjaśniamy, jakie dokumenty musi opracować przedszkole prowadzące WWR