Dyrektor szkoły lub przedszkola ponosi odpowiedzialność za realizację orzeczeń zawartych w orzeczeniu o potrzebie kształcenia specjalnego. Często pojawiają się jednak wątpliwości – czy wskazane w zaleceniach zajęcia powinny być zajęciami rewalidacyjnymi czy specjalistycznymi? Dowiedz się, co odróżnia zajęcia rewalidacyjne i zajęcia specjalistyczne. Dowiedz się, które organizuje się w związku z kształceniem specjalistycznym, a które to zajęcia w ramach pomocy psychologiczno-pedagogicznej.
W opiniach poradni psychologiczno-pedagogicznych orzekających specyficzne trudności w uczeniu się coraz częściej pojawia się sformułowanie, że należy ucznia objąć pomocą psychologiczno-pedagogiczną w formie porad i konsultacji. Co oznacza takie sformułowanie? Kto posiada kompetencje do udzielania takich porad i konsultacji?
Zajęcia rozwijające, mimo że nie są obowiązkowymi zajęciami edukacyjnymi, muszą być prowadzone zgodnie z opracowanym przez nauczyciela lub specjalistę programem. Program pełni istotną funkcję organizacyjną, dokumentacyjną i diagnostyczną, a jego brak może skutkować naruszeniem przepisów dotyczących prowadzenia dokumentacji szkolnej oraz trudnościami w ocenie skuteczności wsparcia udzielanego uczniowi.
W sytuacji, gdy przedszkole organizuje obserwację dziecka przez specjalistę z poradni psychologiczno-pedagogicznej w grupie przedszkolnej, mogą pojawić się pytania o konieczność uzyskania zgód od rodziców pozostałych dzieci. Sprawdź, jak wyglądają kwestie formalne takich działań i jakie obowiązki spoczywają na dyrektorze przedszkola w kontekście ochrony danych osobowych i obowiązujących przepisów prawa.
Uczniowie realizujący obowiązek szkolny lub obowiązek nauki poza szkołą, na podstawie zezwolenia dyrektora konkretnej szkoły, podlegają diagnozie w poradniach psychologiczno-pedagogicznych właściwych ze względu na siedzibę tej szkoły. Miejsce zamieszkania ucznia nie wpływa na ustalenie właściwej poradni, chyba że zostanie zawarte odpowiednie porozumienie między organami prowadzącymi poradnie.
Choć określenie „słabe strony ucznia” wciąż funkcjonuje w języku potocznym nauczycieli, nie znajduje już odzwierciedlenia w obowiązujących aktach prawnych. Ani w przepisach dotyczących pomocy psychologiczno-pedagogicznej, ani regulujących kształcenie specjalne nie stosuje się tego pojęcia. Zamiast tego prawodawca mówi o trudnościach w funkcjonowaniu, barierach rozwojowych oraz indywidualnych potrzebach edukacyjnych ucznia. Odejście od sformułowania „słabe strony” to nie kwestia językowej poprawności, lecz obowiązującego standardu opisu ucznia opartego na zasobach, potencjale i konieczności dostosowania wsparcia.
Zespół orzekający działający przy publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej nie ma obowiązku wydania orzeczenia o potrzebie indywidualnego nauczania wyłącznie na podstawie zaświadczenia lekarskiego. Choć dokument ten jest niezbędny w procesie ubiegania się o orzeczenie, nie przesądza samodzielnie o zasadności jego wydania. Rozstrzygająca jest kompleksowa analiza sytuacji ucznia, obejmująca nie tylko diagnozę medyczną, lecz także wyniki badań psychologicznych i pedagogicznych, opinie nauczycieli oraz obserwacje specjalistów.
Przepisy nie określają, ile spotkań i jak często powinien organizować przewodniczący zespołu psychologiczno-pedagogicznego. Forma i częstotliwość spotkań powinny wynikać z planu pracy zespołu. Sprawdź, jak zorganizować i udokumentować pracę zespołu zgodnie z przepisami i dobrą praktyką.
Przepisy prawa oświatowego nie wskazują, po jakim czasie od zgłoszenia się do poradni psychologiczno-pedagogicznej należy przeprowadzić diagnozę pedagogiczną. Często czas oczekiwania w poradni psychologiczno-pedagogicznej wynosi kilka miesięcy. Termin wizyty zależy od możliwości organizacyjnych poradni. Co zatem zrobić, jeżeli rodzic w pierwszym kontakcie z poradnią składa wniosek o wydanie opinii lub orzeczenia? O ile można maksymalnie wydłużyć termin na wydanie opinii lub orzeczenia, gdy dziecko zostaje zgłoszone do poradni bez uprzedniego przeprowadzenia jakichkolwiek badań?
Diagnoza to bardzo pojemne określenie. W szkole oznacza zbadanie funkcjonowania ucznia, jego zasobów i deficytów i określenie przyczyn ewentualnych trudności. Diagnostyką zajmują się zarówno psychologowie, jak i pedagogowie. Czym różni się diagnoza psychologiczna od pedagogicznej? Kiedy istotne jest, by uczeń został poddany kompleksowemu badaniu przez zespół psychologiczno-pedagogiczny?