Uczniowie realizujący obowiązek szkolny lub obowiązek nauki poza szkołą, na podstawie zezwolenia dyrektora konkretnej szkoły, podlegają diagnozie w poradniach psychologiczno-pedagogicznych właściwych ze względu na siedzibę tej szkoły. Miejsce zamieszkania ucznia nie wpływa na ustalenie właściwej poradni, chyba że zostanie zawarte odpowiednie porozumienie między organami prowadzącymi poradnie.
Choć określenie „słabe strony ucznia” wciąż funkcjonuje w języku potocznym nauczycieli, nie znajduje już odzwierciedlenia w obowiązujących aktach prawnych. Ani w przepisach dotyczących pomocy psychologiczno-pedagogicznej, ani regulujących kształcenie specjalne nie stosuje się tego pojęcia. Zamiast tego prawodawca mówi o trudnościach w funkcjonowaniu, barierach rozwojowych oraz indywidualnych potrzebach edukacyjnych ucznia. Odejście od sformułowania „słabe strony” to nie kwestia językowej poprawności, lecz obowiązującego standardu opisu ucznia opartego na zasobach, potencjale i konieczności dostosowania wsparcia.
Zespół orzekający działający przy publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej nie ma obowiązku wydania orzeczenia o potrzebie indywidualnego nauczania wyłącznie na podstawie zaświadczenia lekarskiego. Choć dokument ten jest niezbędny w procesie ubiegania się o orzeczenie, nie przesądza samodzielnie o zasadności jego wydania. Rozstrzygająca jest kompleksowa analiza sytuacji ucznia, obejmująca nie tylko diagnozę medyczną, lecz także wyniki badań psychologicznych i pedagogicznych, opinie nauczycieli oraz obserwacje specjalistów.
Przepisy nie określają, ile spotkań i jak często powinien organizować przewodniczący zespołu psychologiczno-pedagogicznego. Forma i częstotliwość spotkań powinny wynikać z planu pracy zespołu. Sprawdź, jak zorganizować i udokumentować pracę zespołu zgodnie z przepisami i dobrą praktyką.
Przepisy prawa oświatowego nie wskazują, po jakim czasie od zgłoszenia się do poradni psychologiczno-pedagogicznej należy przeprowadzić diagnozę pedagogiczną. Często czas oczekiwania w poradni psychologiczno-pedagogicznej wynosi kilka miesięcy. Termin wizyty zależy od możliwości organizacyjnych poradni. Co zatem zrobić, jeżeli rodzic w pierwszym kontakcie z poradnią składa wniosek o wydanie opinii lub orzeczenia? O ile można maksymalnie wydłużyć termin na wydanie opinii lub orzeczenia, gdy dziecko zostaje zgłoszone do poradni bez uprzedniego przeprowadzenia jakichkolwiek badań?
Diagnoza to bardzo pojemne określenie. W szkole oznacza zbadanie funkcjonowania ucznia, jego zasobów i deficytów i określenie przyczyn ewentualnych trudności. Diagnostyką zajmują się zarówno psychologowie, jak i pedagogowie. Czym różni się diagnoza psychologiczna od pedagogicznej? Kiedy istotne jest, by uczeń został poddany kompleksowemu badaniu przez zespół psychologiczno-pedagogiczny?
Jedną z form pomocy psychologiczno-pedagogicznej są zajęcia rozwijające uzdolnienia. Są to zajęcia organizowane dla uczniów szczególnie uzdolnionych. Dowiedz się, dla których uczniów organizowane są dodatkowe zajęcia i sprawdź, jak zorganizować te zajęcia na wniosek rodziców, którzy uważają, że dziecko powinno mieć dodatkowe godziny zajęć.
Niepełnosprawność intelektualna jest najczęściej diagnozowana w wieku szkolnym, ale jej pierwsze objawy mogą być widoczne już we wczesnym dzieciństwie. Wczesne rozpoznanie trudności i skierowanie dziecka na odpowiednią diagnozę może znacząco wpłynąć na jego dalszy rozwój oraz możliwości edukacyjne. W artykule wyjaśniamy, w jakim wieku diagnozuje się niepełnosprawność intelektualną, w jaki sposób ocenia się poziom inteligencji (IQ – Intelligence Quotient), jakie objawy mogą wskazywać na jej występowanie oraz gdzie należy skierować rodziców, jeśli pojawią się podejrzenia dotyczące rozwoju dziecka.
Zrozumienie relacji między celami edukacyjnymi a celami rozwojowymi jest niezbędne dla właściwego planowania procesu dydaktycznego i wychowawczego w szkole i przedszkolu. Oba te obszary ściśle się ze sobą łączą, ale pełnią różne funkcje w procesie kształcenia i wychowania. Cele edukacyjne koncentrują się na zdobywaniu wiedzy i umiejętności określonych w podstawie programowej, natomiast cele rozwojowe dotyczą wsparcia psychofizycznego, emocjonalnego i społecznego dziecka. Zrozumienie tej zależności jest niezbędne dla skutecznego nauczania i dostosowania metod pracy do potrzeb uczniów na różnych etapach edukacji.
Zapewnienie wsparcia psychologiczno-pedagogicznego w systemie oświaty jest kluczowym elementem dostosowania procesu edukacyjnego do zróżnicowanych potrzeb dzieci i młodzieży. Zasady organizacji tej pomocy zarówno w przedszkolach, jak i szkołach określa rozporządzenie MEN z 9 sierpnia 2017 r. Choć zakres i cele są zbliżone, istnieją istotne różnice w formach wsparcia dostępnych na poszczególnych etapach edukacyjnych. Sprawdź, jakie są różnice w formach pomocy psychologiczno-pedagogicznej w przedszkolach i szkołach.