
Zakup kabiny akustycznej dla uczniów ze spektrum autyzmu lub ADHD może być uznany za wydatek kwalifikowalny w ramach dotacji oświatowej. Kabina spełnia funkcje mebla, pomocy dydaktycznej oraz narzędzia terapeutycznego, co czyni ją istotnym elementem wsparcia edukacyjnego i terapeutycznego. Ważne jest jednak odpowiednie uzasadnienie jej wykorzystania w dokumentacji szkoły (np. wykazanie w IPET).

Zajęcia rewalidacyjno-wychowawcze stanowią formę realizacji obowiązku szkolnego i obowiązku nauki dla dzieci i młodzieży z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu głębokim. Ich organizacja została szczegółowo uregulowana w przepisach oświatowych. Celem artykułu jest praktyczne wyjaśnienie zasad organizacji tych zajęć zgodnie z przepisami.

Zapewnienie odpowiednich warunków do realizacji zajęć rewalidacyjno-wychowawczych jest obowiązkiem szkoły i organu prowadzącego. Oznacza to, że jeżeli jest to wskazane, placówka musi zakupić specjalistyczny sprzęt, np. krzesła dostosowane do potrzeb ucznia, pomoce sensoryczne czy dodatkowe środki dydaktyczne, także wtedy, gdy nie zostały one wprost wpisane do orzeczenia. W artykule wyjaśniamy, jakie obowiązki wynikają z przepisów prawa oraz kiedy szkoła ma obowiązek zapewnić uczestnikowi zajęć odpowiednie wyposażenie.

Dyrektor szkoły może zwrócić się do organu nadzoru pedagogicznego o zgodę na zatrudnienie nauczyciela współorganizującego kształcenie, który nie posiada kwalifikacji z zakresu pedagogiki specjalnej, jeżeli mimo przeprowadzonych działań rekrutacyjnych nie udało się znaleźć odpowiedniego kandydata. W takiej sytuacji konieczne jest szczegółowe uzasadnienie wniosku – należy wykazać brak nauczycieli z wymaganymi kwalifikacjami, opisać podjęte próby ich zatrudnienia oraz wskazać, że proponowany kandydat posiada przygotowanie pedagogiczne i doświadczenie pozwalające na właściwe wspieranie uczniów z orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego. W artykule przedstawiamy przykładowy sposób sformułowania takiego uzasadnienia. Artykuł dotyczy wniosku o wyrażenie zgody na zatrudnienie nauczyciela nieposiadającego wymaganych kwalifikacji, na podstawie art. 10 ust. 9 Karty Nauczyciela.

Uczniowie z niepełnosprawnością coraz częściej realizują edukację w klasach ogólnodostępnych, w tzw. włączeniu. Taka sytuacja nakłada na wychowawcę klasy szczególne zadania, których realizacja wymaga koordynacji systematycznej współpracy nauczycieli w celu rozpoznania specjalnych potrzeb edukacyjnych ucznia oraz planowanie odpowiedniego wsparcia.

Ocenianie ucznia słabowidzącego to jeden z obszarów, w których nauczyciel może realnie wpływać na poczucie bezpieczeństwa, motywację i efektywność nauki dziecka. Wymaga ono nie tyle zmniejszenia wymagań, co przemyślanego dostosowania sposobu ich sprawdzania. Uczeń z niepełnosprawnością wzrokową, nawet przy prawidłowym poziomie intelektualnym, może mieć ograniczoną możliwość czytania z tablicy, rozróżniania drobnych liter czy interpretowania treści graficznych. Ocenianie w takim przypadku powinno pozwalać na rzetelne zbadanie wiedzy i umiejętności ucznia z diagnozą niepełnosprawności wzroku.

Czy dziecko może dobrze rozumieć matematykę, jeśli nie ma pełnego dostępu do języka? Okazuje się, że to właśnie język stanowi fundament myślenia matematycznego. Dzieci z niedosłuchem, które mają utrudniony odbiór mowy, często napotykają trudności nie z samymi obliczeniami, lecz z rozumieniem pojęć, poleceń i logicznych zależności. Artykuł pokazuje, jak język kształtuje sposób myślenia, dlaczego jego ograniczony rozwój wpływa na naukę matematyki oraz jakie strategie pomagają uczniom z niedosłuchem rozwijać kompetencje matematyczne. Dowiedz się, jak pomóc uczniom z niepełnosprawnością słuchową pokonywać trudności w liczeniu i osiągać satysfakcjonujące wyniki w nauce.
Skuteczna edukacja i terapia ucznia w spektrum autyzmu w szkole nie kończy się na pracy specjalistów – jej powodzenie zależy w dużej mierze od jakości współpracy nauczycieli z rodzicami. To właśnie rodzice, najlepiej znający potrzeby i możliwości swojego dziecka, odgrywają kluczową rolę w utrwalaniu efektów oddziaływań terapeutycznych, wspieraniu rozwoju emocjonalnego i społecznego oraz budowaniu spójnego środowiska edukacyjnego. Istotnym elementem tej współpracy jest także dokładne wyjaśnienie rodzicom, jakie cele i metody pracy zostały zapisane w indywidualnym programie edukacyjno-terapeutycznym (IPET) oraz w jaki sposób ich wsparcie może pomóc w realizowaniu zaleceń z poradni i IPET w szkole. Artykuł pokazuje, dlaczego właściwa współpraca rodziców i nauczycieli jest niezbędna w przypadku uczniów z autyzmem, jak szkoła może wspierać rodzinę w tym procesie oraz jak wspólne działania przekładają się na funkcjonowanie dziecka w środowisku szkolnym.

Czy dziecko z wadą słuchu może czuć się pełnoprawnym członkiem klasy, w której większość uczniów słyszy bez trudności? Edukacja włączająca stawia sobie właśnie takie wyzwanie – otworzyć przed nim dostęp do wiedzy, relacji i doświadczeń szkolnych. To zadanie znacznie bardziej złożone niż mogłoby się wydawać. Aparat słuchowy czy implant nie rozwiążą bowiem wszystkich problemów. Za tym, aby uczeń z wadą słuchu mógł uczyć się „na równych prawach”, stoją konkretne strategie dydaktyczne, rozwiązania organizacyjne i świadomość całej społeczności szkolnej. W artykule wyjaśniamy, jak wygląda codzienność ucznia z dysfunkcją słuchu w zwykłej szkole, jakie bariery na-potyka i co może zrobić nauczyciel, aby nie były one przeszkodą w nauce ani w budowaniu relacji z rówieśnikami.

Nauczyciel wspomagający to nie pomoc nauczyciela ani asystent jednego dziecka z orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego. Jego rola w szkołach i przedszkolach jest znacznie szersza i została szczegółowo określona w rozporządzeniu MEN z 9 sierpnia 2017 r. Zadania tego nauczyciela obejmują nie tylko współorganizowanie zajęć, ale również współpracę z pedagogiem, psychologiem, logopedą i terapeutami oraz udział w opracowywaniu dokumentacji, takiej jak IPET czy WOPFU. W artykule wyjaśniamy, czym zajmuje się nauczyciel wspomagający, jakie są jego najważniejsze zadania oraz dlaczego jego obecność nie może być sprowadzana do roli „prywatnego nauczyciela” jednego dziecka lub ucznia.