Sprawdź, w jaki sposób właściwie zorganizować pomoc psychologiczno-pedagogiczną dla ucznia posiadającego orzeczenie poradni psychologiczno-pedagogicznej wydane w związku z diagnozą zaburzeń ze spektrum autyzmu. Artykuł zaktualizowany zgodnie ze stanem prawnym od 1 września 2024 r.
Nauczyciele i rodzice mają coraz większą wiedzę o charakterystyce zaburzeń nierozwojowych, jakim jest między innymi spektrum autyzmu. Rosnąca świadomość społeczna w zakresie zdrowia psychicznego sprawia, że coraz więcej uczniów zostaje skierowanych na diagnozę psychologiczną. Niektórzy uczniowie sami decydują się poprosić dorosłych o pomoc i diagnozę. Dla większości dzieci i nastolatków proces diagnostyczny jest jednak stresujący, budzi sprzeczne emocje. Jak wesprzeć ucznia w tym trudnym czasie i pomoc mu poradzić sobie z emocjonalnymi konsekwencjami diagnozy?
Uczeń z diagnozą zaburzeń ze spektrum autyzmu i posiadający orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego może jednocześnie posiadać orzeczenie o potrzebie nauczania indywidualnego. Wątpliwości budzi jednak to, czy podstawą do nauczania indywidualnego może być właśnie spektrum autyzmu.
Jednym z ważniejszych zadań tzw. nauczyciela wspomagającego pracującego z uczniem z diagnozą spektrum autyzmu jest dostosowanie sprawdzianów do potrzeb uczniów. Co jednak ważne, dostosowania warto zacząć od stworzenia optymalnych warunków w klasie oraz ustalenia zasad, których będą przestrzegać zarówno nauczyciele, jak i sam uczeń. W artykule zawarto praktyczne porady dotyczące najważniejszych aspektów dotyczących omawianych dostosowań. Mają one pomóc nauczycielom lepiej zrozumieć i odpowiedzieć na potrzeby uczniów, a tym samym pomóc im osiągać sukcesy edukacyjne. Wskazówkami warto kierować się nie tylko w odniesieniu do prac klasowych, ale również codziennych zajęć lekcyjnych.
Zaburzenia ze spektrum autyzmu to temat, który może wydawać się trudny do omówienia z uczniami. Jednak jego zrozumienie jest bardzo ważnym krokiem do wykształcenia empatii, akceptacji i wsparcia dla osób, które mogą postrzegać świat inaczej niż większość. W środowisku szkolnym rozmowa na temat zaburzeń ze spektrum autyzmu nabiera szczególnego znaczenia. Szkoła to miejsce, w którym dzieci spędzają dużo czasu, zdobywają nie tylko wiedzę, ale także kompetencje społeczne. To tu kształtują się ich postawy wobec odmienności. Ucząc dzieci, jak rozmawiać o zaburzeniach ze spektrum autyzmu i jak wspierać kolegów i koleżanki, nauczyciel przyczynia się do tworzenia bezpiecznego i przyjaznego środowiska dla wszystkich uczniów. Dowiedz się, jak rozmawiać z dziećmi o zaburzeniach ze spektrum autyzmu.
Pojawienie się Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób WHO: ICD-11 wzbudziło silne emocje wśród psychiatrów, psychologów, pedagogów i nauczycieli. Z ICD-11 znikają bowiem: zespół Aspergera, autyzm dziecięcy, autyzm atypowy, zespół Retta. Mimo Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-11 oficjalnie zaczęła obowiązywać od 1 stycznia 2022, w Polsce wciąż obowiązuje wersja poprzednia. Trwają bowiem prace nad opracowaniem polskiej wersji językowej nowej klasyfikacji. Co jednak ważne, wydaje się, że samo wprowadzenie ICD-11 nie spowoduje natychmiastowej zmiany mentalnej i nie sprawi, że z powszechnego użycia znikną określenia takie jak autyzm i zespół Aspergera. Zmiana nazewnictwa to proces, który wymaga czasu i zaangażowania. Nie jest łatwo przyzwyczaić się do nowych określeń diagnostycznych, zwłaszcza, jeśli używało się innych w codziennym planowaniu pracy z dziećmi.
Przepisy przewidują możliwość zapewnienia uczniowi z orzeczeniem wspomagania podczas egzaminów zawodowych oraz egzaminu maturalnego. Wsparcie ze strony nauczyciela wspomagającego w czasie egzaminu nie powinno być uzależnione od tego, czy w trakcie nauki uczeń korzystał z pomocy nauczyciela współorganizującego kształcenie specjalne.
Przepisy prawa oświatowego nie pozostawiają wątpliwości w kwestii dotyczącej uczniów objętych zindywidualizowaną ścieżką kształcenia dla uczniów z niepełnosprawnością. Wskazują jednoznacznie, że zindywidualizowanej ścieżki kształcenia nie organizuje się dla uczniów objętych kształceniem specjalnym. Jak zatem powinna postąpić szkoła, gdy u ucznia, dla którego zorganizowano ścieżkę zdiagnozowane zostaną zaburzenia ze spektrum autyzmu?
Dorastający uczniowie w spektrum autyzmu tak jak ich neurotypowi rówieśnicy wchodzą w okres rozwojowego buntu. Pojawia się w nich wiele uczuć, często sprzecznych. Często to złość, żal do dorosłych o to, że okazują się wcale nie tak idealni, jak się wydawało w dzieciństwie. Rodzi się również poczucie odmienności z powodu diagnozy spektrum autyzmu. Okres dorastania podopiecznego to wyzwanie dla pedagoga specjalnego, który prowadzi zajęcia rewalidacyjne. Jak mu sprostać i wzbudzać motywację do pracy w nastoletnich podopiecznych? Skorzystaj ze wskazówek, aby skutecznie motywować ucznia w spektrum autyzmu do udziału w zajęciach rewalidacyjnych.
Co do zasady, jeżeli do szkoły uczęszcza uczeń z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, należy zatrudnić nauczyciela wspomagającego. Warto jednak pamiętać, że nie jest to bezwzględny obowiązek. Jeżeli w orzeczeniu nie ma takiego zalecenia, a uczeń faktycznie nie potrzebuje wspomagania, możliwe jest, że wystarczające będzie wsparcie zatrudnionych już specjalistów.