Rozpoczęcie nowego roku szkolnego to moment, w którym wychowawcy klas stają przed koniecznością zmierzenia się z szeregiem istotnych zadań i obowiązków, które wynikają z przepisów prawa oświatowego. Ważne, aby na starcie roku szkolnego dokładnie przemyśleć, jakie działania należy podjąć, aby sprostać wymaganiom zarówno w zakresie organizacyjnym, jak i prawnym. Warto upewnić się, że wszystkie aspekty pełnienia funkcji wychowawcy są jasne. Przeczytaj artykuł, aby mieć pewność, że znasz najważniejsze zadania wychowawcy.
Funkcjonowanie w grupie rówieśniczej to niezbędny warunek rozwoju każdego dziecka. W okresie nastoletnim naturalne jest odwrócenie uwagi od rodziny w stronę rówieśników i różne działania na rzecz uniezależnienia od dorosłych. Budowanie relacji z innymi nastolatkami, umiejętność efektywnej komunikacji, współpracy, rozwiązywania konfliktów to nieocenione zasoby interpersonalne. Praca na rzecz ich rozwoju jest podstawą dalszych sukcesów – życiowych i zawodowych. Dlatego warto wspierać rozwój grupy, jej integrację i procesy, jakie w niej zachodzą. Skorzystają na tym jej członkowie.
Wakacje to dla dzieci i nastolatków czas intensywnego budowania kompetencji społecznych. Mogą pobyć w różnych grupach, tych, które znają, np. wśród kuzynów, na koloniach organizowanych w szkole lub zupełnie nowych – jadąc na np. obóz z biura podróży. Niezależnie od tego, gdzie tworzy się nowa grupa zawsze zachodzi w niej proces grupowy. A tam, gdzie więcej niż jedna osoba dochodzi do konfliktów. To naturalne. Dowiedz się, jak zainterweniować, gdy dzieci przekraczają ustalone zasady i nie stosują się do ustaleń.
Wyjazdy letnie to okazja do nabywania nowych kompetencji. Dzieci podejmują samodzielne decyzje, przez całą dobę przebywają w otoczeniu rówieśników, bawią się, rozwiązują konflikty, budują własną niezależność. Dla młodszych dzieci to również czas radzenia sobie z separacją od rodziców. Jak wspierać tych obozowiczów i kolonistów, dla których nauka kompetencji społecznych to duże wyzwanie?
Rozwój umiejętności wykonawczych u dzieci istotnie wpływa na ich codzienne funkcjonowanie zarówno w szkole, jak i poza nią. Wielu nauczycieli staje przed wyzwaniem skutecznego wspierania swoich uczniów w nabywaniu tych niezbędnych kompetencji. Nie każdy zdaje sobie sprawę z tego, że deficyty w zakresie umiejętności wykonawczych powodują m.in. trudności z koncentracją, organizacją zadań czy kontrolą emocji. W artykule wyjaśniono, czym są umiejętności wykonawcze oraz przedstawiono sprawdzone strategie i narzędzia, które pomagają w przezwyciężeniu tych problemów. Omówione zostaną metody identyfikacji deficytów wykonawczych oraz kroki niezbędne do wspierania rozwoju kluczowych umiejętności. Ekspertka udziela praktycznych porad i prezentuje konkretne rozwiązania, które nauczyciel wykorzystywać w codziennej pracy z uczniami.
Praca z grupą wymaga szerokiego spektrum kompetencji. Nauczyciel codziennie korzysta ze swoich umiejętności adaptacji do zmiennych warunków, pokładów cierpliwości i kreatywności. Zwłaszcza, gdy uczniowie mają odmienne zasoby i zupełnie różne potrzeby. Frustracja nadchodzi, gdy nauczyciel czuje się bezradny i mało skuteczny. Co zrobić, gdy uczniowie nie wykonują poleceń i nie biorą aktywnego udziału w procesie nauczania. Co może leżeć u źródła takiej sytuacji?
W ostatnich latach coraz ważniejszą rolę w procesie edukacyjnym odgrywają nowoczesne metody nauczania. Jednym z popularniejszych sposobów zachęcania uczniów do nauki jest wprowadzanie elementów grywalizacji. Okazuje się, że (kojarzące się z życiem pozaszkolnym) gry pozwalają na zwiększenie motywacji do nauki i są doskonałą zachętą do podejmowania przez uczniów określonych działań. Dowiedz się, jak efektywnie wykorzystać mechanizmy gier do nauki, a także jakie korzyści płyną z wprowadzenia tych rozwiązań podczas pracy w szkole. W artykule przedstawimy konkretne narzędzia, które można wykorzystać, aby skutecznie angażować uczniów, którzy będą zdobywać wiedzę, a przy okazji trenować logiczne myślenie oraz rozwijać umiejętność współpracy i komunikacji.
Zaburzenia ze spektrum autyzmu to temat, który może wydawać się trudny do omówienia z uczniami. Jednak jego zrozumienie jest bardzo ważnym krokiem do wykształcenia empatii, akceptacji i wsparcia dla osób, które mogą postrzegać świat inaczej niż większość. W środowisku szkolnym rozmowa na temat zaburzeń ze spektrum autyzmu nabiera szczególnego znaczenia. Szkoła to miejsce, w którym dzieci spędzają dużo czasu, zdobywają nie tylko wiedzę, ale także kompetencje społeczne. To tu kształtują się ich postawy wobec odmienności. Ucząc dzieci, jak rozmawiać o zaburzeniach ze spektrum autyzmu i jak wspierać kolegów i koleżanki, nauczyciel przyczynia się do tworzenia bezpiecznego i przyjaznego środowiska dla wszystkich uczniów. Dowiedz się, jak rozmawiać z dziećmi o zaburzeniach ze spektrum autyzmu.
Dzieci z zespołem Downa często ocenianie są przez pryzmat wielu stereotypów. Wiedza o ich rozwoju nie jest powszechna. Często mylny obraz budują błędne przekonania, zbyt duże uogólnienia. Każde z nich rozwija się inaczej, często ich możliwości są ograniczane przez innego rodzaju współwystępujące problemy. Dzieci z zespołem Downa (ZD) korzystają również z nauki w szkołach ogólnodostępnych. Dlatego tak istotne jest, by dobrze rozumieć ich potrzeby. W artykule przedstawiono najczęściej występujące problemy uczniów z ZD w szkole masowej. Autorka podpowiada, jak na etapie edukacji wczesnoszkolnej pracować nad spójnością i wzajemną akceptacją w klasie, do której uczęszcza dziecko z ZD.
Niech rzuci kamieniem nauczyciel, który w swojej klasie nie miał nigdy „niegrzecznego dziecka”. W każdej szkole i klasie wcześniej czy później znajdą się dzieci, które swoim zachowaniem będą sprawiały problemy wychowawcze, będą silnie wpływały (zwykle negatywnie) na proces grupowy czy wręcz uniemożliwiały przeprowadzenie lekcji. Większość nauczycieli ma swoje sprawdzone metody na takie sytuacje, ale coraz częściej zdarza się, że i one zawodzą, a na „współczesne” dzieci po prostu nie będą działać. Self-Reg to metoda zarządzania stresem, którą stworzył kanadyjski psycholog Stuart Shanker. Dlaczego nawiązuję do stresu mówiąc o „niegrzecznych” dzieciach? Bo każde „niegrzeczne” dziecko, które spotkacie na swojej drodze jest w istocie rzeczy dzieckiem zestresowanym, przebodźcowanym, nieradzącym sobie ze swoimi problemami.