Cisza, spokój, bezpieczeństwo – to wartości, których dzieci nie zawsze potrafią nazwać, ale potrafią je bardzo dobrze odczuć. „Podróż do Krainy Spokoju i Radości” to niezwykłe zajęcia, które pozwalają najmłodszym odnaleźć swoje wewnętrzne miejsce odpoczynku i ukojenia. Poprzez proste ćwiczenia oddechowe, spokojne zabawy sensoryczne, tworzenie własnych „map szczęścia” i magicznych „butelek radości” dzieci uczą się rozpoznawać to, co sprawia im przyjemność, co ich wycisza i co daje im poczucie bezpieczeństwa. To nie są zajęcia o emocjach w typowym sensie – to spotkanie z samym sobą: z tym, co przyjemne, znane, bliskie. W ciepłej, łagodnej atmosferze dzieci mogą się zatrzymać, wsłuchać w siebie i pobyć tu i teraz – z dala od pośpiechu, hałasu i obowiązków. Taka podróż do spokojnego świata, nawet jeśli trwa tylko kilkadziesiąt minut, zostawia w dziecku ślad: poczucie, że potrafi znaleźć swój wewnętrzny spokój – i może do niego wracać, kiedy tylko tego potrzebuje.

Temat pornografii w kontekście dzieci i młodzieży budzi wiele emocji i kontrowersji – zarówno wśród nauczycieli, rodziców, jak i samych uczniów. Często traktowany jest jako temat tabu, a przecież właśnie w ciszy i braku rozmowy rodzą się największe nieporozumienia i zagrożenia. Dlaczego więc szkoła powinna się tym zająć? Ponieważ uczniowie nie żyją w próżni – wnoszą do sal lekcyjnych swoje doświadczenia, lęki, pytania i niepokój. Nauczyciel może być pierwszą osobą dorosłą, która zauważy, że dziecko „coś przeżywa” – i dobrze, by wiedział, z czym może mieć do czynienia.

Zamknięcie drzwi gabinetu w ostatni dzień roku szkolnego przynosi psychologom i pedagogom nie tyle ulgę, co osobliwe poczucie pustki. Brakuje stukotu plecaków, nieśmiałych pytań zza drzwi i emocji unoszących się w powietrzu po trudnych rozmowach. Choć wakacje i urlop formalnie służą wypoczynkowi, dla wielu specjalistów są również okresem refleksji i wewnętrznego bilansu. Jak naprawdę wygląda ten czas w pracy psychologa szkolnego? A jak mógłby wyglądać, by wspierać profesjonalny rozwój i regenerację? Co oznacza „przerwa od pomagania” w praktyce?

Film „W głowie się nie mieści” to barwna i pełna humoru opowieść o emocjach, które mieszkają w naszej głowie i wpływają na to, jak się czujemy i jak reagujemy na różne sytuacje. Dzieci poznają: Radość, Smutek, Złość, Strach i Odrazę, jako bohaterów, którzy pomagają rozumieć własne uczucia. Ten film to doskonała okazja, aby w prosty i zabawny sposób zacząć rozmawiać z najmłodszymi o tym, co dzieje się w ich emocjonalnym świecie i jak mogą radzić sobie z trudnymi uczuciami.

Szkoła to przestrzeń, w której proces dydaktyczny nie może istnieć w oderwaniu od troski o kondycję psychiczną uczniów. Jej tematyka obejmuje m.in. poziom stresu, poczucie bezpieczeństwa, relacje rówieśnicze, dostęp do wsparcia oraz preferowane formy pomocy psychologiczne. Dynamicznie zmieniające się realia życia społecznego, wzrost poziomu stresu, przeciążenie obowiązkami, niepewność emocjonalna i napięcia rówieśnicze – to wszystko sprawia, że uczniowie coraz częściej zmagają się z trudnościami, które bezpośrednio wpływają na ich dobrostan i efektywność uczenia się. W obliczu tych wyzwań psycholog szkolny staje przed zadaniem nie tylko reagowania na pojedyncze sytuacje kryzysowe, ale przede wszystkim świadomego planowania systemowej i profilaktycznej pracy. Aby działania te były trafne i adekwatne, konieczne jest oparcie ich na rzetelnej diagnozie. W załączeniu znajduje się autorskie narzędzie diagnostyczne – ankieta służąca do rozpoznania potrzeb emocjonalnych i społecznych uczniów klas 4–8 szkoły podstawowej. Do materiałów dołączono opracowanie ankiety, przykładowa interpretacja wyników oraz możliwe przyczyny odpowiedzi respondentów. Opracowane wskazówki dla badaczy pozwolą na realne przełożenie danych na praktykę szkolną. Opisane narzędzie umożliwia zebranie informacji dotyczących m.in. poziomu stresu, poczucia bezpieczeństwa, relacji rówieśniczych, dostępu do wsparcia oraz preferowanych form pomocy psychologicznej.

W świecie, w którym coraz więcej relacji przenosi się do przestrzeni cyfrowej, młodzi ludzie dorastają nie tylko wśród rówieśników, ale też wśród ekranów, powiadomień i komentarzy. Choć Internet daje ogromne możliwości kontaktu i rozrywki, niesie również wyzwania, takie jak hejt, izolacja emocjonalna czy trudność w budowaniu prawdziwych relacji. Film „Za duży na bajki” staje się punktem wyjścia do rozmowy o tym, co znaczy dojrzewać w świecie online i offline – o odpowiedzialności za siebie i innych, o empatii, trosce i sile emocji.

Praca psychologa szkolnego jest niezwykle ważna dla wsparcia rozwoju dzieci i młodzieży oraz dla wspierania środowiska szkolnego. Sprawozdanie z tej pracy powinno zawierać szczegółowe informacje dotyczące diagnozy, interwencji oraz działań profilaktycznych podejmowanych na rzecz uczniów, ich rodziców oraz nauczycieli. W artykule zamieszczamy wskazówki pomocne w sporządzeniu sprawozdania. 

Egzamin ósmoklasisty to dla wielu uczniów źródło długotrwałego stresu – również po jego zakończeniu. Wiele miesięcy nauki, powtórek, próbnych testów i stresujących rozmów o przyszłości kulminuje w kilku dniach egzaminacyjnych, które dla wielu uczniów stanowią punkt zwrotny w życiu szkolnym i emocjonalnym. Choć sama procedura egzaminacyjna kończy się w maju, to emocjonalne napięcie często trwa znacznie dłużej – aż do momentu ogłoszenia wyników. W artykule omawiamy sprawdzone metody rozpoznawania objawów napięcia emocjonalnego i sposoby udzielania wsparcia uczniom w tym trudnym okresie. Egzamin ósmoklasisty to pierwszy tak poważny sprawdzian w życiu ucznia, który wymaga nie tylko wiedzy, ale i odporności psychicznej.

Psycholog szkolny, aby skutecznie realizować swoje zadania, nie działa w pojedynkę. Istotne jest zbudowanie spójnego, zaangażowanego zespołu specjalistów oraz efektywna współpraca z instytucjami zewnętrznymi – takimi jak poradnie psychologiczno-pedagogiczne (PPP), czy ośrodki pomocy społecznej (OPS). Jak zrobić to dobrze? W artykule wyjaśniamy aspekty prawne i podajemy praktyczne wskazówki do współpracy psychologa szkolnego z innymi podmiotami. 

Szkoła to nie tylko miejsce nauki, ale również przestrzeń budowania relacji, tożsamości i poczucia przynależności. Dla uczniów należących do społeczności LGBT+ (osób homoseksualnych, osób biseksualnych, transpłciowych i innych osób nieheteronormatywnych), obecność akceptującego i wspierającego środowiska jest niezwykle ważna dla ich dobrostanu psychicznego, bezpieczeństwa i równych szans edukacyjnych. Niestety, wielu z nich nadal spotyka się z dyskryminacją, wykluczeniem lub przemocą w szkole.