Istotną rolę w zjawisku przemocy rówieśniczej odgrywają mechanizmy społeczne, które wzmacniają jej przejawy i utrudniają reakcję na problem. Dlaczego uczniowie, którzy na co dzień wydają się wrażliwi i odpowiedzialni, mogą stać się sprawcami przemocy lub biernymi świadkami, wspierającymi agresora swoim milczeniem czy aprobatą? W artykule przyglądamy się mechanizmom społecznym, które wpływają na takie zachowania, oraz pokazujemy, jak skutecznie im zapobiegać w codziennej pracy z uczniami. Dowiedz się, jakie działania profilaktyczne mogą pomóc w budowaniu atmosfery bezpieczeństwa i wzajemnego szacunku w grupie.
W erze cyfrowej technologie informacyjno-komunikacyjne są nieodłącznym elementem życia młodych ludzi. Media społecznościowe, takie jak: Instagram, TikTok, Snapchat czy Facebook, z jednej strony umożliwiają łatwe komunikowanie się, rozwijanie pasji i dostęp do wiedzy, ale z drugiej mogą generować problemy psychiczne. Jednym z najbardziej destrukcyjnych zjawisk związanych z mediami społecznościowymi jest FOMO (ang. Fear of Missing Out) – lęk przed pominięciem. W połączeniu z uzależnieniem od ciągłego korzystania z urządzeń cyfrowych staje się to poważnym wyzwaniem dla zdrowia psychicznego uczniów. W jaki sposób można wspierać młodych ludzi w radzeniu sobie z tymi trudnościami? Kluczem jest edukacja, budowanie świadomości, wdrażanie zdrowych nawyków cyfrowych oraz stworzenie środowiska wsparcia zarówno w szkole, jak i w domu. W artykule wyjaśniamy, jak życie w otoczeniu nowych technologii, bez oderwania ręki od smartfona, wpływa na młodych ludzi. Podpowiadamy również, jak kształtować u dzieci i młodzieży umiejętność zrównoważonego korzystania z internetu oraz mediów społecznościowych.
Filmoterapia to coraz bardziej popularne narzędzie wspierające procesy terapeutyczne i wychowawcze, które z powodzeniem może być stosowane w pracy z uczniami. Nauczyciele, psycholodzy i pedagodzy szkolni coraz częściej sięgają po filmy jako sposób na poruszanie trudnych tematów, wspieranie rozwoju emocjonalnego oraz kształtowanie postaw. Wykorzystanie filmu w terapii opiera się na założeniu, że obrazy filmowe, podobnie jak literatura, mogą pobudzać do refleksji, wywoływać emocje i umożliwiać identyfikację z bohaterami, co ułatwia zrozumienie własnych problemów. W artykule wyjaśniamy, czym jest filmoterapia, jakie są jej główne cele i jak może być efektywnie wykorzystywana w codziennej pracy pedagogicznej i psychologicznej.
Funkcjonowanie w społeczeństwie wymaga przeróżnych kompetencji, których rozwój zaczyna się zaraz po narodzinach i trwa do końca życia. Już na etapie swobodnych zabaw w piaskownicy dzieci ćwiczą umiejętności komunikacyjne, wyrażanie własnych emocji i potrzeb, formułowanie opinii, asertywność, empatię, rozwiązywanie konfliktów. Zdarza się jednak, że ujawniają się deficyty i dysharmonie w rozwoju społecznym, które utrudniają dzieciom życie w grupie. W takich sytuacjach potrzebują dodatkowych oddziaływań i mądrego wsparcia.
Jąkanie się to nadal obszar badań i refleksji zarówno psychologów, jak i logopedów. Źródła tego problemu nie do końca są rozpoznane. Wiele wskazuje na to, że za jąkaniem stoi cała konstelacja czynników: neurofizjologicznych i psychologicznych. Jąkający się uczeń jest również narażony na ogromne koszty psychologiczne – pojawia się wstyd, lęk, chęć wycofania się z grupy, obawa przed odrzuceniem. 22 października przypada Światowy Dzień Osób Jąkających się – to moment, w którym warto pogłębić wiedzę o tym zaburzeniu.
Przerwy międzylekcyjne odgrywają istotną rolę w organizacji pracy szkoły. Mimo ich znaczenia, przepisy prawa oświatowego nie precyzują szczegółowo zasad ich organizacji, pozostawiając to w gestii dyrektorów szkół oraz zapisów w statutach placówek. Jak zatem skutecznie zaplanować harmonogram przerw, uwzględniając przepisy dotyczące nadzoru nad uczniami oraz kwestie zdrowotne? W artykule omówione zostały kluczowe aspekty prawne i praktyczne organizacji przerw międzylekcyjnych. Sprawdź, jak powinna wyglądać organizacja przerw międzylekcyjnych w szkołach.
Godziny wychowawcze pełnią ważną rolę w procesie kształcenia i wychowania uczniów. Stanowią przestrzeń do rozwijania kompetencji społecznych, wzmacniania relacji w grupie klasowej oraz kształtowania postaw i wartości zgodnych z celami edukacyjnymi szkoły. Zdarzają się jednak przypadki, w których godziny wychowawcze nie są realizowane zgodnie z ich założeniami. Niewłaściwa realizacja godzin wychowawczych, w szczególności polegająca na ignorowaniu zaplanowanych tematów i pozostawianiu uczniów bez merytorycznego wsparcia, może negatywnie wpływać na jakość pracy szkoły oraz powodować utratę zaufania ze strony uczniów i ich rodziców. Takie postępowanie może również stanowić podstawę do wyciągnięcia konsekwencji wobec nauczyciela. Celem niniejszego artykułu jest omówienie zakresu odpowiedzialności za nierealizowanie tematów godzin wychowawczych.
W większości szkół cyklicznie organizowane są zajęcia profilaktyczne z przedstawicielami różnych profesji – policjantami, strażakami, lekarzami czy pielęgniarkami. Od kiedy obowiązują jednak przepisy tzw. ustawy Kamilowej, pojawiają się wątpliwości, czy te osoby również muszą udowodnić, że nie były karane. Sprawdź, czy po 15 lutego 2024 r. należy żądać zaświadczenia z KRK od osób prowadzących jednorazowo zajęcia profilaktyczne z uczniami.
Samo sformułowanie strategicznych działań szkoły w programie wychowawczo-profilaktycznym nie gwarantuje ich skuteczności. Podobnie jak wyniki nauczania, efekty procesu wychowania i podejmowanych działań profilaktycznych muszą być poddawane ocenie oraz, w miarę potrzeby, modyfikacji – tak, by odpowiadały na rzeczywiste potrzeby osób, do których są kierowane. Ewaluacja programu wychowawczo-profilaktycznego powinna być prowadzona z uwzględnieniem specyfiki zdiagnozowanych problemów, wcześniejszych doświadczeń oraz zasobów konkretnej szkoły. Ważne jest, aby była to praca zespołowa, angażująca wszystkich nauczycieli i innych pracowników szkoły, a także w miarę możliwości rodziców i uczniów. Tylko wtedy można uzyskać pełen obraz funkcjonowania programu i jego rzeczywistego wpływu na społeczność szkolną.
Rozwód to dla dziecka niewątpliwie wydarzenie krytyczne. Wymusza nieodwracalne zmiany w życiu ucznia i postrzeganiu rodziny. Sprawia, że konieczna staje się adaptacja do zmian. Rozwód rodziców często przebiega w atmosferze silnego, wymykającego się spod kontroli konfliktu. W jaki sposób wesprzeć dziecko, które przeżywa rozwód rodziców? Jak komunikować się z rodzicami, którzy trwają w konflikcie, są w trakcie sprawy rozwodowej lub posiadają już wyrok rozwodowy?
Społeczność szkolna to miejsce, w którym różnorodność powinna być akceptowana. Jedną z cech, jakimi mogą różnić się zarówno dzieci, jak i dorośli jest poziom funkcjonowania poznawczego. Dorośli doświadczający trudności poznawczych mogą potrzebować pomocy w rozumieniu szkolnych zasad i oczekiwań. Pomoc środowiska szkolnego jest kluczowa, aby umożliwić im skuteczne wspieranie swoich dzieci w codziennych wyzwaniach. W jaki sposób budować wartościową komunikację z opiekunami z niepełnosprawnością intelektualną lub funkcjonującymi poniżej normy intelektualnej?
Z perspektywy psychologa szkolnego, praca z rodzicami, którzy negują problemy swojego dziecka, jest wyzwaniem wymagającym zarówno wiedzy teoretycznej, jak i praktycznych umiejętności interpersonalnych. Opór rodziców często wynika ze złożonych mechanizmów psychologicznych – takich jak mechanizmy obronne, lęk przed negatywnymi konsekwencjami, czy trudność w przyjęciu informacji, które mogą podważyć ich obraz rodzicielstwa. Często obawy te są związane z poczuciem winy, strachem przed oceną społeczną lub lękiem przed zmianą w postrzeganiu własnego dziecka. W artykule wyjaśniamy, jakie mogą być źródła oporu rodziców oraz podpowiadamy, jak psycholog szkolny może wpływać na zmianę ich postawy. Dowiedz się, jakie strategie mogą pomóc przezwyciężyć opór rodziców w sytuacjach trudnych.
Jedną z form pomocy psychologiczno-pedagogicznej są zajęcia związane z wyborem kierunku kształcenia i zawodu, które uzupełniają działania szkoły w zakresie doradztwa zawodowego. Zajęcia te stanowią istotne uzupełnienie doradztwa zawodowego, ale nie są przeznaczone dla wszystkich. Kto może z nich skorzystać? Jak powinny być organizowane? I czym różnią się od standardowego doradztwa zawodowego? W artykule znajdziesz odpowiedzi na te pytania oraz praktyczne wskazówki dotyczące organizacji zajęć.
Wielu nauczycieli, w tym doradców zawodowych, spotyka się z pytaniami rodziców uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym dotyczącymi dalszej edukacji po ukończeniu szkoły podstawowej. Szczególnie w mniejszych miejscowościach, gdzie wybór szkół ponadpodstawowych jest ograniczony, rodzice mogą mieć trudności w znalezieniu odpowiedniej placówki. Nauczyciele powinni znać dostępne opcje, aby móc przedstawić rzetelne informacje na temat szkół przysposabiających do pracy, szkół branżowych, techników i liceów. W artykule przedstawiamy możliwości i wyjaśniamy, jakie kroki podjąć, aby zapewnić uczniowi odpowiednią ścieżkę edukacyjną, zgodną z jego potrzebami i możliwościami.
Doradztwo zawodowe w klasach VII i VIII jest przedmiotem obowiązkowym. Szkoła nie potrzebuje więc zgody rodzica na to, aby dziecko uczestniczyło w spotkaniach z doradcą zawodowym. Rodzice nie mogą również złożyć oświadczenia o rezygnacji z udziału dziecka w tych zajęciach. Sprawdź szczegóły.
Konstruktywna informacja zwrotna jest jednym z najważniejszych narzędzi w pracy nauczyciela. Dobrze przekazana może znacząco wpłynąć na rozwój uczniów, ich motywację i wiarę we własne możliwości. Z kolei nieodpowiednio sformułowana krytyka może skutkować obniżeniem poczucia własnej wartości, a nawet wywołać lęk przed kolejnymi wyzwaniami edukacyjnymi. Jak zatem udzielać uczniom feedbacku w sposób wspierający ich rozwój, a jednocześnie nie osłabiający ich pewności siebie? W artykule wyjaśniamy, jak formułować informację zwrotną, by doceniać i motywować do dalszej pracy.
Każdy wychowawca dąży do tego, aby jego klasa była zgraną, wspierającą się grupą, w której uczniowie czują się bezpiecznie i komfortowo. Sprzyja to nie tylko dobremu samopoczuciu uczniów, ale także sukcesowi edukacyjnemu. Stworzenie takiej atmosfery wymaga świadomego działania zarówno ze strony wychowawcy, jak i innych specjalistów, w tym psychologa szkolnego. Ich współpraca może przyczynić się do efektywnej integracji klasy, konstruktywnego rozwiązywania konfliktów oraz wzmacniania relacji między uczniami. Dowiedz się, jak stworzyć zgraną klasę we współpracy z psychologiem szkolnym.
Samorządność uczniowska odgrywa kluczową rolę w rozwijaniu kompetencji demokratycznych i obywatelskich młodzieży. Jednak, aby była ona rzeczywista, a nie tylko symboliczna, konieczne jest stopniowe włączanie uczniów w procesy decyzyjne. Model „Drabiny Partycypacji” Rogera A. Harta stanowi praktyczne narzędzie, które pomaga nauczycielom i wychowawcom przeprowadzać uczniów przez kolejne etapy samodzielności i odpowiedzialności w działaniach na rzecz społeczności szkolnej. Dzięki temu uczniowie mogą nie tylko rozwijać swoje umiejętności, ale także realnie wpływać na kształt szkolnej rzeczywistości. W artykule przedstawiamy założenia i etapy modelu, które można wdrożyć w każdej szkole, aby stworzyć przestrzeń do prawdziwej partycypacji młodzieży.
Hejt w szkole to problem, który często pozostaje ukryty – zarówno przed nauczycielami, jak i rodzicami. Uczniowie boją się mówić o swoich doświadczeniach, bagatelizują sytuację lub po prostu nie wiedzą, do kogo się zwrócić. Tymczasem brak reakcji może pogłębiać poczucie osamotnienia ofiar i zachęcać sprawców do dalszych działań. Jak więc rzetelnie ocenić skalę tego zjawiska w szkole? Jak przeprowadzić badanie, które nie tylko dostarczy wiarygodnych danych, ale także stanie się punktem wyjścia do skutecznych działań prewencyjnych? W tym artykule zamieszczamy konkretne wskazówki dotyczące przygotowania, przeprowadzenia i analizy badania dotyczącego hejtu w szkolnej społeczności.
Masturbacja dziecięca to temat tabu. Wielu dorosłym w ogóle nie przechodzi przez gardło to słowo. Przychodząc na konsultację psychologiczną z dzieckiem z trudem opisują tę czynność. Czy masturbacja dziecięca powinna niepokoić? A jeśli tak, to w jakich sytuacjach potrzebna jest interwencja środowiska i zapewnienie dziecku wsparcia? Co robić, gdy uczeń masturbuje się w szkole?
Zespół chronicznego zmęczenia (CFS, ang. Chronic Fatigue Syndrome) jest złożoną i mało poznaną chorobą, która może w znaczący sposób wpływać na jakość życia dzieci i młodzieży. Objawy takie, jak przewlekłe zmęczenie, bóle mięśni i stawów, trudności z koncentracją oraz wahania nastroju mogą utrudniać funkcjonowanie w życiu codziennym, w tym również w środowisku szkolnym. Dowiedz się, jakie są najczęstsze objawy zespołu chronicznego zmęczenia i jak wspierać ucznia w szkole.
Masturbacja dziecięca to temat tabu. Wielu dorosłym w ogóle nie przechodzi przez gardło to słowo. Przychodząc na konsultację psychologiczną z dzieckiem z trudem opisują tę czynność. Czy masturbacja dziecięca powinna niepokoić? A jeśli tak, to w jakich sytuacjach potrzebna jest interwencja środowiska i zapewnienie dziecku wsparcia? Co robić, gdy uczeń masturbuje się w szkole?
Zespół chronicznego zmęczenia (CFS, ang. Chronic Fatigue Syndrome) jest złożoną i mało poznaną chorobą, która może w znaczący sposób wpływać na jakość życia dzieci i młodzieży. Objawy takie, jak przewlekłe zmęczenie, bóle mięśni i stawów, trudności z koncentracją oraz wahania nastroju mogą utrudniać funkcjonowanie w życiu codziennym, w tym również w środowisku szkolnym. Dowiedz się, jakie są najczęstsze objawy zespołu chronicznego zmęczenia i jak wspierać ucznia w szkole.
Szkoła pełni ważną rolę w edukacji i wychowaniu dzieci, ale coraz częściej staje się również miejscem pierwszego kontaktu w sytuacjach kryzysowych. Problemy rodzinne, przemoc domowa, zaniedbanie czy trudności emocjonalne uczniów wymagają od nauczycieli i dyrektorów odpowiednich reakcji. Jednak zakres działań szkoły ma swoje granice – nie zawsze szkoła może samodzielnie rozwiązać problem, a w niektórych przypadkach konieczne jest przekazanie sprawy odpowiednim instytucjom. W artykule wyjaśniamy, kiedy szkoła ma obowiązek interweniować, jakie działania może podjąć oraz gdzie kończą się jej kompetencje. Przedstawimy również procedury postępowania w sytuacji podejrzenia krzywdzenia dziecka oraz praktyczne wskazówki dla nauczycieli i dyrektorów.
Użycie siły fizycznej wobec ucznia to rozwiązanie ostateczne, które może być zastosowane tylko w wyjątkowych sytuacjach zagrożenia zdrowia lub życia. W przypadku agresywnego zachowania nauczyciel lub inny pracownik szkoły może być zmuszony do przytrzymania dziecka lub ucznia i nie potrzebuje zgody rodziców na takie działanie. Dowiedz się, w jakich sytuacjach dopuszczalny jest kontakt fizyczny z agresywnym uczniem.
Według aktualnych koncepcji psychologicznych kryzys emocjonalny to przejściowy stan nierównowagi wewnętrznej, wywołany przez krytyczne wydarzenie lub sytuację życiową, która wymaga istotnych zmian i rozstrzygnięć. Jakie wydarzenia mogą sprawić, że w stanie kryzysu znajdzie się dziecko lub nastolatek? Na jakie sygnały zwracać uwagę? W jaki sposób wesprzeć ucznia w drodze do odzyskania równowagi? Jakie kroki warto podjąć? W artykule udzielamy praktycznych wskazówek, jak pomóc dziecku w kryzysie psychicznym.
Nie chcę już czuć tego wszystkiego, wszystkim byłoby beze mnie lepiej, nikomu nie jestem potrzebny – aż strach pomyśleć, ile takich myśli kłębi się w nastoletnich głowach. Statystyki pokazują, że kilkanaście procent osób wśród młodzieży w wieku nastoletnim wyraża niezadowolenie ze swojego życia*. Wielomiesięczne oczekiwanie w kolejce do psychologa dziecięcego pokazuje, jak wiele z nich potrzebuje wsparcia i zatroszczenia się o zdrowie psychiczne. Niestety, liczba prób samobójczych pokazuje, że w wielu przypadkach zaburzenia psychiczne zaczyna się leczyć za późno. Każdy dorosły mający pod opieką dzieci i nastolatków powinien wiedzieć, jak zareagować, gdy dziecko ujawnia myśli rezygnacyjne lub samobójcze. Dobrze jest również umieć je rozróżnić. Co na temat myśli samobójczych oraz myśli rezygnacyjnych u dzieci i młodzieży powinien wiedzieć każdy nauczyciel? Jak reagować na wyraźnie artykułowane myśli rezygnacyjne i myśli samobójcze u nastolatków i jak rozmawiać o problemach?
Czy dyrektor szkoły ma obowiązek przekazywania pielęgniarce szkolnej informacji o uczniach posiadających orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego? Problem ten dotyczy nie tylko granic odpowiedzialności administracyjnej, ale również ochrony danych osobowych uczniów i zgodności z przepisami prawa. W artykule analizujemy obowiązki dyrektora szkoły, zasady współpracy z pielęgniarką szkolną oraz przepisy prawa regulujące przetwarzanie danych uczniów.
Rodzice tzw. trudnych dzieci, często w komunikacji z przedszkolem lub szkołą wyjaśniają, że dzieci są poddawane terapii farmakologicznej. Przyjmowane leki wpływają na ich zachowanie w różny sposób. Nierzadko nauczyciele proszą więc o dostarczenie do placówki dokumentu od lekarza, w którym przedstawiona będzie diagnoza i podjęte sposoby leczenia. Czy takie postępowanie jest prawidłowa? Sprawdź, czy przedszkole lub szkoła może żądać zaświadczenia lekarskiego od rodziców agresywnego dziecka.
Podawanie leków uczniom na wycieczce nie należy do obowiązków nauczyciela czy opiekuna. Za zdrowie dziecka pozostającego pod władzą rodzicielską odpowiedzialność ponoszą rodzice. Jeśli przewidują, że np. podczas jazdy autokarem mogą pojawić się u dziecka nudności, wymioty i zawroty głowy, to powinni przygotować je do drogi i w odpowiednim czasie przed planowaną podróżą podać dziecku lek. Natomiast postępowanie opiekunów wycieczki wobec ucznia zgłaszającego określone dolegliwości w drodze powrotnej powinny wyznaczać przyjęte w szkole ustalenia oraz informacje przekazane przez rodziców. Sprawdzamy szczegóły!
Hejt w szkole to problem, który często pozostaje ukryty – zarówno przed nauczycielami, jak i rodzicami. Uczniowie boją się mówić o swoich doświadczeniach, bagatelizują sytuację lub po prostu nie wiedzą, do kogo się zwrócić. Tymczasem brak reakcji może pogłębiać poczucie osamotnienia ofiar i zachęcać sprawców do dalszych działań. Jak więc rzetelnie ocenić skalę tego zjawiska w szkole? Jak przeprowadzić badanie, które nie tylko dostarczy wiarygodnych danych, ale także stanie się punktem wyjścia do skutecznych działań prewencyjnych? W tym artykule zamieszczamy konkretne wskazówki dotyczące przygotowania, przeprowadzenia i analizy badania dotyczącego hejtu w szkolnej społeczności.
Do 15 sierpnia 2024 r. w każdej szkole muszą zostać opracowane i wdrożone standardy ochrony małoletnich. Jedną z kwestii, których nie można pominąć są zasady korzystania z urządzeń elektronicznych z dostępem internetu. Czy w standardach ochrony małoletnich można zamieścić zasady ograniczające uczniom możliwość korzystania z telefonów komórkowych na terenie szkoły?
Posiadanie profili, tworzenie i publikowanie treści online mają znacznie szerszy wymiar niż interakcja z użytkownikami i uzyskanie polubień. Wszystko, co umieszczamy w sieci może tam pozostać na wiele lat i stać się częścią naszej historii. Historia ta będzie dostępna dla wielu ludzi, którzy być może będą decydować o karierze, czy innych ważnych aspektach przyszłości obecnych uczniów. Uczniowie są aktywni na portalach społecznościowych, znajdują się tam przecież chaty i grupy klasowe. Warto podejmować rozmowy na temat tej aktywności i wykorzystać dyskusje uczniów do promowania zasad bezpiecznego korzystania z portali społecznościowych oraz kształtowania kompetencji cyfrowych, w tym zarządzania swoim wizerunkiem, reputacją oraz dbania o prywatność. Z artykułu dowiesz się m.in.: Dlaczego warto dyskutować z uczniami na temat treści, które publikują w sieci? Jak budowany przez młodzież wizerunek w sieci może rzutować na przyszłość? Co publikować w sieci, by promować pozytywną reputację online? Jakie działania mogą podjąć nauczyciele, aby przekazać uczniom, jak chronić swoją prywatność w internecie? Jakie konsekwencje może nieść za sobą niekontrolowane rozprzestrzenianie się materiałów w internecie? Przeczytaj również: Ochrona prywatności i budowanie wizerunku w sieci. Scenariusz zajęć dla uczniów szkoły podstawowej