„Szmata”, „łatwa”, „puszcza się” – takie określenia pojawiają się w szkolnych korytarzach, komentarzach w mediach społecznościowych i szeptanych rozmowach uczniów. Szkalowanie seksualności, znane jako slut-shaming, to realna forma przemocy, która dotyka głównie dziewczęta, choć nie tylko. Uderza w godność, poczucie własnej wartości i bezpieczeństwo. Szkoła nie może pozostawać bierna wobec tego zjawiska. Trzeba wiedzieć, jak je rozpoznać, jak reagować i jak mu zapobiegać, zanim wyrządzi realne szkody.
Temat pornografii w kontekście dzieci i młodzieży budzi wiele emocji i kontrowersji – zarówno wśród nauczycieli, rodziców, jak i samych uczniów. Często traktowany jest jako temat tabu, a przecież właśnie w ciszy i braku rozmowy rodzą się największe nieporozumienia i zagrożenia. Dlaczego więc szkoła powinna się tym zająć? Ponieważ uczniowie nie żyją w próżni – wnoszą do sal lekcyjnych swoje doświadczenia, lęki, pytania i niepokój. Nauczyciel może być pierwszą osobą dorosłą, która zauważy, że dziecko „coś przeżywa” – i dobrze, by wiedział, z czym może mieć do czynienia.
Szkoła to nie tylko miejsce nauki, ale również przestrzeń budowania relacji, tożsamości i poczucia przynależności. Dla uczniów należących do społeczności LGBT+ (osób homoseksualnych, osób biseksualnych, transpłciowych i innych osób nieheteronormatywnych), obecność akceptującego i wspierającego środowiska jest niezwykle ważna dla ich dobrostanu psychicznego, bezpieczeństwa i równych szans edukacyjnych. Niestety, wielu z nich nadal spotyka się z dyskryminacją, wykluczeniem lub przemocą w szkole.
W pracy z dziećmi i młodzieżą diagnoza pełni ważną rolę w rozpoznawaniu trudności edukacyjnych, emocjonalnych i społecznych, a także w odkrywaniu ich potencjału. W przedszkolu i szkole diagnoza może mieć różne typy i cele, w zależności od etapu rozwojowego dziecka i zgłaszanych problemów. Jej celem jest trafne rozpoznanie potrzeb ucznia i zaplanowanie skutecznej pomocy.
Diagnoza szkolna to złożony, wieloetapowy proces, który zaczyna się już w przedszkolu i trwa przez całą edukację ucznia. Jej głównym celem jest zrozumienie, jak funkcjonuje dziecko – w sferze emocjonalnej, społecznej, poznawczej i fizycznej. Dzięki diagnozie można odpowiednio wcześnie zauważyć mocne strony, wykryć trudności, zaplanować wsparcie i dostosować metody pracy do indywidualnych potrzeb ucznia.
Funkcjonowanie w społeczeństwie wymaga przeróżnych kompetencji, których rozwój zaczyna się zaraz po narodzinach i trwa do końca życia. Już na etapie swobodnych zabaw w piaskownicy dzieci ćwiczą umiejętności komunikacyjne, wyrażanie własnych emocji i potrzeb, formułowanie opinii, asertywność, empatię, rozwiązywanie konfliktów. Zdarza się jednak, że ujawniają się deficyty i dysharmonie w rozwoju społecznym, które utrudniają dzieciom życie w grupie. W takich sytuacjach potrzebują dodatkowych oddziaływań i mądrego wsparcia.
Przed przystąpieniem do pracy nad programem wychowawczo-profilaktycznym należy przeprowadzić rzetelną diagnozę potrzeb uczniów oraz środowiska szkolnego. W 2025 roku szczególnego znaczenia nabiera powiązanie działań wychowawczych i profilaktycznych z aktualnymi kierunkami polityki oświatowej państwa, ogłoszonymi w maju 2025 r. Wśród priorytetów znalazły się m.in. profilaktyka przemocy rówieśniczej, wspieranie zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży, promocja zdrowego trybu życia i aktywności fizycznej, rozwijanie postaw obywatelskich, a także higiena cyfrowa i krytyczna analiza informacji. W artykule podpowiadamy, jak zaplanować i opracować szkolny program wychowawczo-profilaktyczny na rok szkolny 2025/2026, aby był spójny z obowiązującymi priorytetami i adekwatny do realnych potrzeb społeczności szkolnej.
Ewaluacja programu wychowawczo-profilaktycznego w szkołach jest istotnym elementem zapewniającym skuteczność działań zaplanowanych w ramach realizacji tego programu. Obejmuje ocenę i analizę różnych aspektów programu, takich jak cele, metody realizacji, osiągnięte wyniki oraz efektywność. Program wychowawczo-profilaktyczny powinien być poddawany ewaluacji w każdym roku szkolnym. W artykule wyjaśniamy, czym jest ewaluacja, jakie narzędzia warto wykorzystać oraz jak przeprowadzić ewaluację, aby uzyskać wartościowe informacje zwrotne.
Godziny wychowawcze pełnią ważną rolę w procesie kształcenia i wychowania uczniów. Stanowią przestrzeń do rozwijania kompetencji społecznych, wzmacniania relacji w grupie klasowej oraz kształtowania postaw i wartości zgodnych z celami edukacyjnymi szkoły. Zdarzają się jednak przypadki, w których godziny wychowawcze nie są realizowane zgodnie z ich założeniami. Niewłaściwa realizacja godzin wychowawczych, w szczególności polegająca na ignorowaniu zaplanowanych tematów i pozostawianiu uczniów bez merytorycznego wsparcia, może negatywnie wpływać na jakość pracy szkoły oraz powodować utratę zaufania ze strony uczniów i ich rodziców. Takie postępowanie może również stanowić podstawę do wyciągnięcia konsekwencji wobec nauczyciela. Celem niniejszego artykułu jest omówienie zakresu odpowiedzialności za nierealizowanie tematów godzin wychowawczych.
Przekazywanie rodzicom informacji o diagnozie lub trudnościach w funkcjonowaniu dziecka to jedno z najbardziej wymagających zadań w pracy psychologa, pedagoga czy nauczyciela. Nawet jeśli komunikat opiera się na rzetelnych obserwacjach i wsparty jest profesjonalną diagnozą, może wywołać silne emocje – od lęku i smutku, przez złość, aż po zaprzeczanie. Trudne reakcje rodziców nie powinny być traktowane jako przeszkoda, lecz jako naturalna reakcja obronna, która może stanowić punkt wyjścia do autentycznego dialogu i współpracy. W artykule przedstawiamy praktyczne strategie pomocne w komunikowaniu diagnozy dziecka, oparte na empatii, faktach i szacunku wobec różnorodnych emocji rodzicielskich.
Zdarza się, że trudne zachowania kilku uczniów destabilizują pracę klasy do tego stopnia, że podejmowane przez wychowawcę środki zaradcze okazują się niewystarczające. Pojawia się pytanie, czy rodzice innych uczniów mogą domagać się przeniesienia tych dzieci do innej klasy – na przykład w formie petycji skierowanej do dyrektora szkoły?
Rodzic, któremu sąd ograniczył wykonywanie władzy rodzicielskiej, może nadal mieć prawo do informacji o dziecku, w tym o ocenach, frekwencji i sprawach wychowawczych. Zagadnienie to nabiera szczególnego znaczenia w kontekście rozwodu oraz orzeczeń o ograniczeniu praw rodzicielskich. W artykule omówiono, kiedy takie prawo przysługuje oraz jak zmienia się sytuacja po osiągnięciu przez ucznia pełnoletności.
Jedną z form pomocy psychologiczno-pedagogicznej są zajęcia związane z wyborem kierunku kształcenia i zawodu, które uzupełniają działania szkoły w zakresie doradztwa zawodowego. Zajęcia te stanowią istotne uzupełnienie doradztwa zawodowego, ale nie są przeznaczone dla wszystkich. Kto może z nich skorzystać? Jak powinny być organizowane? I czym różnią się od standardowego doradztwa zawodowego? W artykule znajdziesz odpowiedzi na te pytania oraz praktyczne wskazówki dotyczące organizacji zajęć.
Wielu nauczycieli, w tym doradców zawodowych, spotyka się z pytaniami rodziców uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym dotyczącymi dalszej edukacji po ukończeniu szkoły podstawowej. Szczególnie w mniejszych miejscowościach, gdzie wybór szkół ponadpodstawowych jest ograniczony, rodzice mogą mieć trudności w znalezieniu odpowiedniej placówki. Nauczyciele powinni znać dostępne opcje, aby móc przedstawić rzetelne informacje na temat szkół przysposabiających do pracy, szkół branżowych, techników i liceów. W artykule przedstawiamy możliwości i wyjaśniamy, jakie kroki podjąć, aby zapewnić uczniowi odpowiednią ścieżkę edukacyjną, zgodną z jego potrzebami i możliwościami.
Doradztwo zawodowe w klasach VII i VIII jest przedmiotem obowiązkowym. Szkoła nie potrzebuje więc zgody rodzica na to, aby dziecko uczestniczyło w spotkaniach z doradcą zawodowym. Rodzice nie mogą również złożyć oświadczenia o rezygnacji z udziału dziecka w tych zajęciach. Sprawdź szczegóły.
Wyjazdy letnie to okazja do nabywania nowych kompetencji. Dzieci podejmują samodzielne decyzje, przez całą dobę przebywają w otoczeniu rówieśników, bawią się, rozwiązują konflikty, budują własną niezależność. Dla młodszych dzieci to również czas radzenia sobie z separacją od rodziców. Jak wspierać tych obozowiczów i kolonistów, dla których nauka kompetencji społecznych to duże wyzwanie?
Manipulacja w wychowaniu rzadko bywa oczywista. Może przybrać formę zatroskanego spojrzenia, starannie dobranego słowa, niepozornego nacisku. W dobrej wierze, „dla jego dobra”, mówimy uczniowi, co powinien czuć, myśleć i jak się zachować. Nie dostrzegamy, że w tym procesie nie zostaje już miejsca na jego wybór. A przecież proces wychowania nie powinien odbierać wolności, lecz ją wzmacniać. Niniejszy artykuł to zaproszenie do refleksji: Czy naprawdę wiemy, czym jest wpływ pedagogiczny? Czy mamy świadomość, kiedy przekraczamy cienką granicę między wspieraniem a sterowaniem?
Konstruktywna informacja zwrotna jest jednym z najważniejszych narzędzi w pracy nauczyciela. Dobrze przekazana może znacząco wpłynąć na rozwój uczniów, ich motywację i wiarę we własne możliwości. Z kolei nieodpowiednio sformułowana krytyka może skutkować obniżeniem poczucia własnej wartości, a nawet wywołać lęk przed kolejnymi wyzwaniami edukacyjnymi. Jak zatem udzielać uczniom feedbacku w sposób wspierający ich rozwój, a jednocześnie nie osłabiający ich pewności siebie? W artykule wyjaśniamy, jak formułować informację zwrotną, by doceniać i motywować do dalszej pracy.
Dlaczego ten uczeń nic nie robi, mimo że mógłby? Dlaczego nie reaguje na prośby, pochwały, a nawet groźby? Co sprawia, że dziecko, które kiedyś z entuzjazmem brało udział w zajęciach, dziś siedzi nieruchomo przy ławce i nie potrafi podjąć żadnego działania? W szkolnej codzienności łatwo przypisać takie zachowanie lenistwu lub brakowi motywacji. Jednak czasem za pozorną biernością kryje się coś znacznie głębszego – abulia, zaburzenie woli, które może całkowicie sparaliżować aktywność dziecka. I choć niełatwo ją odróżnić od oporu czy apatii, to wczesne rozpoznanie i odpowiednie wsparcie psychologiczne mogą zapobiec pogłębianiu się trudności i wystąpieniu poważniejszych konsekwencji emocjonalnych. W artykule przyglądamy się bliżej zjawisku abulii u dzieci i młodzieży – wyjaśniamy, czym się objawia, jakie zagrożenia się z nią wiążą oraz, jak skutecznie wspierać ucznia, który nie może działać, choć bardzo by chciał.
Uczeń chorujący na mukowiscydozę może z powodzeniem realizować obowiązek szkolny w szkole ogólnodostępnej, o ile ta zapewni mu odpowiednie warunki. Wymaga to od nauczycieli znajomości specyfiki choroby, elastyczności w zakresie wymagań edukacyjnych oraz gotowości do współpracy z rodzicami i personelem medycznym. W artykule omówiono zagadnienia związane z funkcjonowaniem dziecka z mukowiscydozą w środowisku szkolnym. Przedstawiono wpływ objawów choroby na codzienną aktywność ucznia, zasady organizacji bezpiecznych warunków nauki i uczestnictwa w zajęciach wychowania fizycznego, a także rekomendacje dotyczące higieny, odpoczynku i wsparcia emocjonalnego. Artykuł zawiera również praktyczne wskazówki dotyczące dostosowania wymagań edukacyjnych i prowadzenia współpracy z rodziną ucznia.
Demoralizacja to pojęcie, które w szkolnej rzeczywistości pojawia się rzadko – często kojarzone z poważnymi problemami wychowawczymi, interwencją sądu rodzinnego czy Policji. A przecież każdy nauczyciel może być pierwszą osobą, która dostrzeże sygnały zagrożenia. Każda szkoła ma też obowiązki wynikające wprost z przepisów prawa – zarówno w zakresie przeciwdziałania demoralizacji, jak i podejmowania konkretnych działań, gdy do niej dochodzi.
Egzamin ósmoklasisty to dla wielu uczniów źródło długotrwałego stresu – również po jego zakończeniu. Wiele miesięcy nauki, powtórek, próbnych testów i stresujących rozmów o przyszłości kulminuje w kilku dniach egzaminacyjnych, które dla wielu uczniów stanowią punkt zwrotny w życiu szkolnym i emocjonalnym. Choć sama procedura egzaminacyjna kończy się w maju, to emocjonalne napięcie często trwa znacznie dłużej – aż do momentu ogłoszenia wyników. W artykule omawiamy sprawdzone metody rozpoznawania objawów napięcia emocjonalnego i sposoby udzielania wsparcia uczniom w tym trudnym okresie. Egzamin ósmoklasisty to pierwszy tak poważny sprawdzian w życiu ucznia, który wymaga nie tylko wiedzy, ale i odporności psychicznej.
Jednym z zadań systemu oświaty jest wspomaganie przez szkołę wychowawczej funkcji rodziny. W codziennej praktyce nauczyciele, pedagodzy i psychologowie szkolni stykają się z sytuacjami, które wykraczają poza ramy dydaktyczne – dotyczą one zaniedbań, problemów opiekuńczo-wychowawczych, kryzysów psychicznych, uzależnień, przemocy czy skrajnego ubóstwa. W takich przypadkach skuteczne wsparcie ucznia nie jest możliwe bez współpracy ze służbami społecznymi, w tym z asystentem rodziny. Asystent rodziny to specjalista, którego rola bywa w szkole nie do końca rozumiana – niekiedy mylona z kuratorem sądowym, a czasem traktowana jako zewnętrzne wsparcie z pominięciem rodziców. Tymczasem to właśnie w bezpośredniej współpracy między szkołą a asystentem, przy zaangażowaniu rodziny, tkwi potencjał realnej poprawy sytuacji dziecka. W artykule wyjaśniono, kim jest asystent rodziny, jakie ma kompetencje oraz jak wygląda jego współpraca z przedstawicielami oświaty.
Nastoletni wiek to okres intensywnych przemian, zarówno na poziomie biologicznym, jak i emocjonalnym. Młodzi ludzie, poszukując swojej tożsamości i autonomii, są szczególnie narażeni na ryzykowne zachowania, w tym na uzależnienia. Mechanizmy stojące za tym zjawiskiem, skuteczne sposoby wsparcia oraz rozwiązania prawne omówione zostały szczegółowo w webinarze „Uzależniony nastolatek – sposoby wsparcia i rozwiązania prawne”, który dostępny jest w Akademii ePedagogiki.
Dlaczego ten uczeń nic nie robi, mimo że mógłby? Dlaczego nie reaguje na prośby, pochwały, a nawet groźby? Co sprawia, że dziecko, które kiedyś z entuzjazmem brało udział w zajęciach, dziś siedzi nieruchomo przy ławce i nie potrafi podjąć żadnego działania? W szkolnej codzienności łatwo przypisać takie zachowanie lenistwu lub brakowi motywacji. Jednak czasem za pozorną biernością kryje się coś znacznie głębszego – abulia, zaburzenie woli, które może całkowicie sparaliżować aktywność dziecka. I choć niełatwo ją odróżnić od oporu czy apatii, to wczesne rozpoznanie i odpowiednie wsparcie psychologiczne mogą zapobiec pogłębianiu się trudności i wystąpieniu poważniejszych konsekwencji emocjonalnych. W artykule przyglądamy się bliżej zjawisku abulii u dzieci i młodzieży – wyjaśniamy, czym się objawia, jakie zagrożenia się z nią wiążą oraz, jak skutecznie wspierać ucznia, który nie może działać, choć bardzo by chciał.
Demoralizacja to pojęcie, które w szkolnej rzeczywistości pojawia się rzadko – często kojarzone z poważnymi problemami wychowawczymi, interwencją sądu rodzinnego czy Policji. A przecież każdy nauczyciel może być pierwszą osobą, która dostrzeże sygnały zagrożenia. Każda szkoła ma też obowiązki wynikające wprost z przepisów prawa – zarówno w zakresie przeciwdziałania demoralizacji, jak i podejmowania konkretnych działań, gdy do niej dochodzi.
W przypadku podejrzenia, że nauczyciel mógł popełnić czyn na tle seksualnym wobec uczniów, jednostka systemu oświaty zobowiązana jest do niezwłocznego wdrożenia odpowiednich procedur. Dyrektor szkoły powinien wszcząć działania zgodne z przepisami prawa, zapewnić uczniom bezpieczeństwo oraz powiadomić właściwe instytucje, w tym prokuratora lub policję. W artykule przedstawiamy, jakie obowiązki ciążą na szkole i jakie kroki formalno-prawne należy podjąć natychmiast po uzyskaniu informacji o zdarzeniu.
Uczeń chorujący na mukowiscydozę może z powodzeniem realizować obowiązek szkolny w szkole ogólnodostępnej, o ile ta zapewni mu odpowiednie warunki. Wymaga to od nauczycieli znajomości specyfiki choroby, elastyczności w zakresie wymagań edukacyjnych oraz gotowości do współpracy z rodzicami i personelem medycznym. W artykule omówiono zagadnienia związane z funkcjonowaniem dziecka z mukowiscydozą w środowisku szkolnym. Przedstawiono wpływ objawów choroby na codzienną aktywność ucznia, zasady organizacji bezpiecznych warunków nauki i uczestnictwa w zajęciach wychowania fizycznego, a także rekomendacje dotyczące higieny, odpoczynku i wsparcia emocjonalnego. Artykuł zawiera również praktyczne wskazówki dotyczące dostosowania wymagań edukacyjnych i prowadzenia współpracy z rodziną ucznia.
Przeprowadzanie badań przesiewowych wad postawy uczniów na terenie szkoły jest możliwe, ale tylko w ściśle określonych warunkach. Nie może ich organizować odpłatnie prywatna firma zewnętrzna. Badania takie mogą być realizowane wyłącznie w ramach działań profilaktycznych prowadzonych przez pielęgniarki lub higienistki szkolne, albo w ramach programów zdrowotnych finansowanych przez samorządy. Artykuł wyjaśnia, jakie obowiązki ciążą na szkole, jaką rolę pełni gabinet profilaktyki zdrowotnej oraz jakie są granice współpracy z podmiotami zewnętrznymi.
Czy wychowankowie bursy mogą samodzielnie przechowywać i przyjmować leki w swoich pokojach, czy też obowiązek ich wydawania spoczywa na personelu? Wraz ze wzrostem liczby uczniów objętych leczeniem farmakologicznym, szczególnie psychiatrycznym, pojawiają się wątpliwości dotyczące zasad bezpieczeństwa i odpowiedzialności. Jakie obowiązki spoczywają na kadrze bursy? Czy można wprowadzić wewnętrzne regulacje w tym zakresie? Sprawdź, jak zgodnie z prawem zapewnić bezpieczeństwo wychowankom wymagającym stałego przyjmowania leków.
Hejt w szkole to problem, który często pozostaje ukryty – zarówno przed nauczycielami, jak i rodzicami. Uczniowie boją się mówić o swoich doświadczeniach, bagatelizują sytuację lub po prostu nie wiedzą, do kogo się zwrócić. Tymczasem brak reakcji może pogłębiać poczucie osamotnienia ofiar i zachęcać sprawców do dalszych działań. Jak więc rzetelnie ocenić skalę tego zjawiska w szkole? Jak przeprowadzić badanie, które nie tylko dostarczy wiarygodnych danych, ale także stanie się punktem wyjścia do skutecznych działań prewencyjnych? W tym artykule zamieszczamy konkretne wskazówki dotyczące przygotowania, przeprowadzenia i analizy badania dotyczącego hejtu w szkolnej społeczności.
Do 15 sierpnia 2024 r. w każdej szkole muszą zostać opracowane i wdrożone standardy ochrony małoletnich. Jedną z kwestii, których nie można pominąć są zasady korzystania z urządzeń elektronicznych z dostępem internetu. Czy w standardach ochrony małoletnich można zamieścić zasady ograniczające uczniom możliwość korzystania z telefonów komórkowych na terenie szkoły?
Posiadanie profili, tworzenie i publikowanie treści online mają znacznie szerszy wymiar niż interakcja z użytkownikami i uzyskanie polubień. Wszystko, co umieszczamy w sieci może tam pozostać na wiele lat i stać się częścią naszej historii. Historia ta będzie dostępna dla wielu ludzi, którzy być może będą decydować o karierze, czy innych ważnych aspektach przyszłości obecnych uczniów. Uczniowie są aktywni na portalach społecznościowych, znajdują się tam przecież chaty i grupy klasowe. Warto podejmować rozmowy na temat tej aktywności i wykorzystać dyskusje uczniów do promowania zasad bezpiecznego korzystania z portali społecznościowych oraz kształtowania kompetencji cyfrowych, w tym zarządzania swoim wizerunkiem, reputacją oraz dbania o prywatność. Z artykułu dowiesz się m.in.: Dlaczego warto dyskutować z uczniami na temat treści, które publikują w sieci? Jak budowany przez młodzież wizerunek w sieci może rzutować na przyszłość? Co publikować w sieci, by promować pozytywną reputację online? Jakie działania mogą podjąć nauczyciele, aby przekazać uczniom, jak chronić swoją prywatność w internecie? Jakie konsekwencje może nieść za sobą niekontrolowane rozprzestrzenianie się materiałów w internecie? Przeczytaj również: Ochrona prywatności i budowanie wizerunku w sieci. Scenariusz zajęć dla uczniów szkoły podstawowej