Samowolne opuszczenie sali lekcyjnej przez ucznia to sytuacja, która budzi wątpliwości dotyczących bezpieczeństwa i odpowiedzialności nauczyciela. Przepisy określają zasady nadzoru oraz obowiązki nauczyciela w takich okolicznościach. W artykule wyjaśniamy, jak postępować, gdy uczeń samowolnie wychodzi z lekcji oraz jakie rozwiązania warto wdrożyć, aby zapobiegać podobnym zdarzeniom w przyszłości.
Użycie siły fizycznej wobec ucznia to rozwiązanie ostateczne, które może być zastosowane tylko w wyjątkowych sytuacjach zagrożenia zdrowia lub życia. W przypadku agresywnego zachowania nauczyciel lub inny pracownik szkoły może być zmuszony do przytrzymania dziecka lub ucznia i nie potrzebuje zgody rodziców na takie działanie. Dowiedz się, w jakich sytuacjach dopuszczalny jest kontakt fizyczny z agresywnym uczniem.
Według aktualnych koncepcji psychologicznych kryzys emocjonalny to przejściowy stan nierównowagi wewnętrznej, wywołany przez krytyczne wydarzenie lub sytuację życiową, która wymaga istotnych zmian i rozstrzygnięć. Jakie wydarzenia mogą sprawić, że w stanie kryzysu znajdzie się dziecko lub nastolatek? Na jakie sygnały zwracać uwagę? W jaki sposób wesprzeć ucznia w drodze do odzyskania równowagi? Jakie kroki warto podjąć? W artykule udzielamy praktycznych wskazówek, jak pomóc dziecku w kryzysie psychicznym.
Problem zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży wciąż bywa niedostrzegany lub bagatelizowany, mimo że jego konsekwencje mogą być tragiczne. Samobójstwo to druga – po wypadkach i nagłych urazach – najczęstsza przyczyna zgonów wśród młodych ludzi. W obliczu tych niepokojących statystyk konieczne jest podejmowanie systematycznych działań profilaktycznych i prewencyjnych przez cały rok – zarówno w szkole, jak i w środowisku domowym. Warto zadać sobie pytanie: jakie sygnały mogą świadczyć o kryzysie psychicznym u dziecka lub nastolatka? Jakie działania można podjąć, aby próby samobójcze nie były wynikiem zaniedbań ze strony dorosłych?
Nie chcę już czuć tego wszystkiego, wszystkim byłoby beze mnie lepiej, nikomu nie jestem potrzebny – aż strach pomyśleć, ile takich myśli kłębi się w nastoletnich głowach. Statystyki pokazują, że kilkanaście procent osób wśród młodzieży w wieku nastoletnim wyraża niezadowolenie ze swojego życia*. Wielomiesięczne oczekiwanie w kolejce do psychologa dziecięcego pokazuje, jak wiele z nich potrzebuje wsparcia i zatroszczenia się o zdrowie psychiczne. Niestety, liczba prób samobójczych pokazuje, że w wielu przypadkach zaburzenia psychiczne zaczyna się leczyć za późno. Każdy dorosły mający pod opieką dzieci i nastolatków powinien wiedzieć, jak zareagować, gdy dziecko ujawnia myśli rezygnacyjne lub samobójcze. Dobrze jest również umieć je rozróżnić. Co na temat myśli samobójczych oraz myśli rezygnacyjnych u dzieci i młodzieży powinien wiedzieć każdy nauczyciel? Jak reagować na wyraźnie artykułowane myśli rezygnacyjne i myśli samobójcze u nastolatków i jak rozmawiać o problemach?
Przepisy prawa oświatowego nie nakładają na szkołę obowiązku poinformowania rodziców o wdrożeniu standardów ochrony małoletnich. Nie ma także regulacji mówiących o konieczności zbierania oświadczeń o zapoznaniu się z nimi. Konieczne jest natomiast udostępnienie standardów na stronie internetowej oraz wywieszenie w widocznym miejscu w placówce oraz określenie w samych standardach, na jakich zasadach i w jaki sposób szkoła udostępnieni rodzicom standardy do zaznajomienia się. Sprawdź szczegóły i skorzystaj z propozycji praktycznych narzędzi ułatwiających komunikację z rodzicami.
Obowiązek opracowania i wdrożenia standardów ochrony małoletnich nie jest tożsamy z powołaniem zespołu i wyznaczeniem koordynatora. Dyrektor szkoły może samodzielnie wprowadzić standardy zarządzeniem. Sprawdź szczegóły.
Bullying, czyli szczególny rodzaj przemocy i prześladowania rówieśniczego, to powszechne zjawisko w polskiej szkole. Ważne jednak by uważnie rozpoznawać incydenty bullyingu, nie mylić z jednorazowymi incydentami przemocy, kłótnią znajomych, zachwianiem równowagi w klasie czy grupowym konfliktem. Każda z tych sytuacji może być poważna i zawsze należy interweniować, jednak od dobrej diagnozy i poznania przyczyn zależy skuteczna interwencja.
Zespół interdyscyplinarny ds. przeciwdziałania przemocy domowej jest ważnym elementem systemu przeciwdziałania przemocy domowej. Zgodnie z ustawą z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy domowej, zespoły te funkcjonują na poziomie gminy, podejmując szeroko zakrojone działania mające na celu ochronę ofiar przemocy domowej oraz przeciwdziałanie jej występowaniu. W skład zespołu mogą i na ogół wchodzą, przedstawiciele jednostek systemu oświaty. Z tego względu każdy dyrektor szkoły oraz psycholog i pedagog szkolny powinien znać podstawowe założenia działania zespołów interdyscyplinarnych ds. przeciwdziałania przemocy domowej.
Przemoc jest szczególnie dotkliwa, kiedy doświadczamy jej od osób, które powinny się nami opiekować, być wzorem, dawać bezpieczeństwo. Większość badań empirycznych w obszarze przemocy w szkole dotyczy przemocy rówieśniczej lub klimatu szkoły, którego jednym z ważnych elementów są relacje uczniów z nauczycielami. Odkąd prawnie zakazano przemocy fizycznej wobec dzieci obserwuję się jej znaczący spadek, jednak wciąż bagatelizowana jest przemoc emocjonalna, która zwłaszcza dla dzieci i młodzieży niesie ogromne konsekwencje. Przemoc nauczycieli wobec uczniów negatywnie wpływa na klimat szkoły i jest predyktorem wystąpieniem przemocy rówieśniczej, jak wygląda sytuacja w tym obszarze w Polsce i na świecie?