Nie chcę już czuć tego wszystkiego, wszystkim byłoby beze mnie lepiej, nikomu nie jestem potrzebny – aż strach pomyśleć, ile takich myśli kłębi się w nastoletnich głowach. Statystyki pokazują, że kilkanaście procent osób wśród młodzieży w wieku nastoletnim wyraża niezadowolenie ze swojego życia*. Wielomiesięczne oczekiwanie w kolejce do psychologa dziecięcego pokazuje, jak wiele z nich potrzebuje wsparcia i zatroszczenia się o zdrowie psychiczne. Niestety, liczba prób samobójczych pokazuje, że w wielu przypadkach zaburzenia psychiczne zaczyna się leczyć za późno. Każdy dorosły mający pod opieką dzieci i nastolatków powinien wiedzieć, jak zareagować, gdy dziecko ujawnia myśli rezygnacyjne lub samobójcze. Dobrze jest również umieć je rozróżnić. Co na temat myśli samobójczych oraz myśli rezygnacyjnych u dzieci i młodzieży powinien wiedzieć każdy nauczyciel? Jak reagować na wyraźnie artykułowane myśli rezygnacyjne i myśli samobójcze u nastolatków i jak rozmawiać o problemach?
Przepisy prawa oświatowego nie nakładają na szkołę obowiązku poinformowania rodziców o wdrożeniu standardów ochrony małoletnich. Nie ma także regulacji mówiących o konieczności zbierania oświadczeń o zapoznaniu się z nimi. Konieczne jest natomiast udostępnienie standardów na stronie internetowej oraz wywieszenie w widocznym miejscu w placówce oraz określenie w samych standardach, na jakich zasadach i w jaki sposób szkoła udostępnieni rodzicom standardy do zaznajomienia się. Sprawdź szczegóły i skorzystaj z propozycji praktycznych narzędzi ułatwiających komunikację z rodzicami.
Obowiązek opracowania i wdrożenia standardów ochrony małoletnich nie jest tożsamy z powołaniem zespołu i wyznaczeniem koordynatora. Dyrektor szkoły może samodzielnie wprowadzić standardy zarządzeniem. Sprawdź szczegóły.
Bullying, czyli szczególny rodzaj przemocy i prześladowania rówieśniczego, to powszechne zjawisko w polskiej szkole. Ważne jednak by uważnie rozpoznawać incydenty bullyingu, nie mylić z jednorazowymi incydentami przemocy, kłótnią znajomych, zachwianiem równowagi w klasie czy grupowym konfliktem. Każda z tych sytuacji może być poważna i zawsze należy interweniować, jednak od dobrej diagnozy i poznania przyczyn zależy skuteczna interwencja.
Zespół interdyscyplinarny ds. przeciwdziałania przemocy domowej jest ważnym elementem systemu przeciwdziałania przemocy domowej. Zgodnie z ustawą z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy domowej, zespoły te funkcjonują na poziomie gminy, podejmując szeroko zakrojone działania mające na celu ochronę ofiar przemocy domowej oraz przeciwdziałanie jej występowaniu. W skład zespołu mogą i na ogół wchodzą, przedstawiciele jednostek systemu oświaty. Z tego względu każdy dyrektor szkoły oraz psycholog i pedagog szkolny powinien znać podstawowe założenia działania zespołów interdyscyplinarnych ds. przeciwdziałania przemocy domowej.
Przemoc jest szczególnie dotkliwa, kiedy doświadczamy jej od osób, które powinny się nami opiekować, być wzorem, dawać bezpieczeństwo. Większość badań empirycznych w obszarze przemocy w szkole dotyczy przemocy rówieśniczej lub klimatu szkoły, którego jednym z ważnych elementów są relacje uczniów z nauczycielami. Odkąd prawnie zakazano przemocy fizycznej wobec dzieci obserwuję się jej znaczący spadek, jednak wciąż bagatelizowana jest przemoc emocjonalna, która zwłaszcza dla dzieci i młodzieży niesie ogromne konsekwencje. Przemoc nauczycieli wobec uczniów negatywnie wpływa na klimat szkoły i jest predyktorem wystąpieniem przemocy rówieśniczej, jak wygląda sytuacja w tym obszarze w Polsce i na świecie?
Bullying to nie tylko fizyczna przemoc, ale cały wachlarz zachowań, które uderzają w godność i poczucie własnej wartości uczniów. To problem, który przybiera różne formy, dlatego wymaga nie tylko dostrzegania, ale i zrozumienia jego subtelniejszych, często ukrytych form. W artykule poruszona została tematyka ukrytej przemocy rówieśniczej, obejmującej zachowania takie jak wykluczenie, plotkowanie czy nękanie internetowe (cyberprzemoc). Przedstawiono charakterystyczne cechy bullyingu, jego długofalowe skutki dla ofiar oraz strategie, które mogą pomóc nauczycielom w identyfikacji i zapobieganiu temu zjawisku wśród dzieci i młodzieży. Autor udziela również wskazówek, jak tworzyć bezpieczne i wspierające środowisko edukacyjne, promując jednocześnie kulturę szacunku i tolerancji.
Często podczas rozmów na temat bullyingu zarówno dorośli jak i sami uczniowie zadają sobie pytanie: dlaczego mimo to, że wiele osób wiedziało o trudnych zdarzeniach w klasie, nikt o tym nie poinformował. Nie skorzystał z dostępnych w szkole rozwiązań takich jak pójście do pedagoga czy psychologa jak zgłoszenie się do dyrektora jak napisanie informacji przez dziennik elektroniczny lub innym kanałem komunikacji.
Samobójstwo to ogromny szok dla całej społeczności. To ogromny cios nie tylko dla najbliższych osoby, która targnęła się na życie. Gdy samobójstwo popełnia uczeń, dziecko czy nastolatek, całe środowisko przeżywa załamanie. W tym kryzysowym stanie pojawia się bezradność, szok, chęć zaprzeczenia temu co się stało, silna złość, poczucie winy. W przestrzeni szkolnej rozbrzmiewają pytania. Czy ktoś wiedział o zamiarze? Gdzie byli rodzice? Dlaczego szkoła temu nie zapobiegła? Zachowanie samobójcze to jednak nie wynik jednego wyizolowanego zdarzenia, a całej konstelacji czynników, którym nie zawsze da się skutecznie zapobiec. Jak należy wspierać środowisko szkolne po tak trudnej sytuacji? W artykule wyjaśniamy, czym są działania postwencyjne w szkole po samobójczej śmierci ucznia.
Szkoły mają i stosują procedury postępowania w sytuacji spożycia alkoholu przez ucznia. Zasady te odnoszą się jednak do uczniów przebywających na terenie szkoły. Często jednak nie wiemy, jak zachować się w sytuacji, gdy nauczyciel spotka ucznia spożywającego alkohol poza szkołą, po zakończonych zajęciach. Czy nauczyciel musi zareagować, jeśli zobaczył niepełnoletniego ucznia spożywającego alkohol poza godzinami pracy szkoły?