Hasło „interwencja kryzysowa” wywołuje wśród nauczycieli obawę i obniżenie wiary we własne umiejętności, co wstrzymuje przed podejmowaniem działania. Tymczasem większość bardzo często przeprowadza wiele mniejszych interwencji, które rozładowują możliwość pojawienia się kryzysu. W pierwszej części artykułu wyjaśniono, czym jest i jak objawia się kryzys. Część drugą poświęcono zagadnieniom bezpośrednio związanym z interwencją – od czego zacząć, jak rozmawiać z uczniem i jakich działań bezwzględnie unikać.
Pojęcie „kryzys” jest nacechowane mocno negatywnie. Często też kryzys utożsamiany jest z tym, że przeżywający go nie radzi sobie ze swoim życiem czy problemami. Każdy nauczyciel przynajmniej raz w karierze spotka się z kryzysową sytuacją któregoś ze swoich uczniów. I na taką ewentualność warto być przygotowanym, bo często o właśnie pracownicy szkoły stoją na pierwszej linii interwencyjnego wsparcia. W artykule wyjaśniono czym jest kryzys, jakie rodzaje kryzysów można wyróżnić oraz co wskazuje na to, że uczeń znalazł się w kryzysie.
W pracy interwenta kryzysowego praktycznie codziennie spotykam się z nastolatkami, którzy się uszkadzają. Nie znamy dokładnej liczby, ale można zaryzykować twierdzenie, że jest to zjawisko znacząco upowszechniające się wśród uczniów. Okaleczać można się na różne sposoby i w różnych miejscach – w domu, szkole i na podwórku.
Samookaleczenia uczniów nie należą do sytuacji rzadkich. Zdarza się także, że do aktu samookaleczenia dochodzi na terenie szkoły. W takiej sytuacji każdy nauczyciel, który dowiedział się o zdarzeniu powinien natychmiast wezwać pomoc. Następnie wychowawca powiadamia psychologa, dyrektora szkoły i rodziców. A co potem? Jakie kroki powinna podjąć szkoła?
Kolejne instytucje prześcigają się w wymienianiu potencjalnych skutków pandemii. Obok skutków zdrowotnych znajdują się te gospodarcze czy polityczne. Cały czas mało mówi się jednak o konsekwencjach psychologicznych tej izolacji, a już teraz mamy sygnały, że mogą być one bardzo negatywne. Jak pomóc ofiarom przemocy domowej w czasie pandemii? Co zrobić, aby do aktów przemocy nie dopuścić?
Uczniowie, którzy nie ukończyli 18 roku życia często nie zdają sobie sprawy z odpowiedzialności prawnej, jaka na nich ciąży w związku z popełnianymi czynami zabronionymi. Niestety, zdarza się, że rodzice uczniów również nie mają wiedzy na temat konsekwencji prawnych, jakie mogą ponieść ich dzieci. Dlatego szkoła stanowi istotny element w procesie uświadamiania uczniów i rodziców w zakresie odpowiedzialności prawnej nieletnich. Zwłaszcza, że często pierwsze symptomy zagrożenia demoralizacją pojawiają się w środowisku szkolnym. Jakimi środkami dysponuje sąd rodzinny? Na czym polegają? Za jakie czyny są sądzeni nieletni?
Praca kuratora s ądowego stanowi jedną z możliwości oddziaływania na sytuację rodzin w środowisku pozainstytucjonalnym. Czynności kuratora sądowego polegają nie tylko na samym kontakcie z nadzorowanymi, ale również na współpracy z innymi placówkami i instytucjami, które stanowią ogniwa systemu wsparcia rodziny – w tym także ze szkołami. Sprawdź, na czym polega praca kuratora, jakich informacji należy mu udzielać oraz dowiedz się, czy szkoła może egzekwować od niego realizację przewidzianych w ustawie zadań.
Problem wciąż nie jest dostatecznie często podnoszony w szkole. Częściowo wynika to z lęku przed samym zjawiskiem narkomanii, a częściowo z pokutujących od lat stereotypów. Właśnie dlatego odkrycie, że uczeń bierze jest ogromnym zaskoczeniem dla nauczycieli. Dowiedz się, jakie działania podjąć w stosunku do ucznia zażywającego narkotyki i skorzystaj ze wskazówek – jak rozmawiać z uczniem i jego rodzicami.
O tym, jak pomóc uczniowi pierwszej klasy mierzącemu się z trudnościami w funkcjonowaniu w szkole nie może decydować jednie pedagog szkolny lub wychowawca. Aby zapewnić uczniowi odpowiednią pomoc konieczna jest współpraca wielu osób oraz odpowiednie ustalenia poczynione przez dyrektora szkoły. Jakie kroki należy podjąć?
Zarówno pedagog szkolny, ale też każdy nauczyciel, który zauważy problem ma moralny i prawny obowiązek reagować na krzywdę dziecka. Ważne jest jednak podejmowanie interwencji w sposób zgodny z obowiązującym prawem i przyjętymi procedurami szkolnymi. Poznaj trzy procedury postępowania i zastanów się, czy nie zaproponować wdrożenia ich w Twojej placówce.