
Problem wciąż nie jest dostatecznie często podnoszony w szkole. Częściowo wynika to z lęku przed samym zjawiskiem narkomanii, a częściowo z pokutujących od lat stereotypów. Właśnie dlatego odkrycie, że uczeń bierze jest ogromnym zaskoczeniem dla nauczycieli. Dowiedz się, jakie działania podjąć w stosunku do ucznia zażywającego narkotyki i skorzystaj ze wskazówek – jak rozmawiać z uczniem i jego rodzicami.

O tym, jak pomóc uczniowi pierwszej klasy mierzącemu się z trudnościami w funkcjonowaniu w szkole nie może decydować jednie pedagog szkolny lub wychowawca. Aby zapewnić uczniowi odpowiednią pomoc konieczna jest współpraca wielu osób oraz odpowiednie ustalenia poczynione przez dyrektora szkoły. Jakie kroki należy podjąć?

Zarówno pedagog szkolny, ale też każdy nauczyciel, który zauważy problem ma moralny i prawny obowiązek reagować na krzywdę dziecka. Ważne jest jednak podejmowanie interwencji w sposób zgodny z obowiązującym prawem i przyjętymi procedurami szkolnymi. Poznaj trzy procedury postępowania i zastanów się, czy nie zaproponować wdrożenia ich w Twojej placówce.

Zjawisko przemocy seksualnej budzi ogromne pokłady niepokoju i bezradności. W ostatnim czasie w mediach pojawiło się wiele doniesień o molestowaniu dzieci, gwałtach, przekraczaniu ostatnich granic intymności, seksualności dzieci, nawet bardzo małych. Budzi to obrzydzenie, wstręt, ale również sensację, kontrowersje. Łatwo o podejrzliwość wobec mężczyzn związanych z zawodami opiekuńczymi wobec nieletnich – nauczycieli, wychowawców, psychologów, pedagogów. Często zaskakują nas doniesienia o wieloletnim molestowaniu, które przechodziło bez echa, ukrywane w domach i instytucjach. Pojawia się pytanie – jak zapobiec, wyłuskać spośród różnych zachowań dziecka te, które mogą świadczyć o nadużyciu? Co z nimi zrobić, jak zareagować?

Żyjemy w czasach przepełnionych obrazami przemocy – w filmach, serialach, nawet animowanych dla dzieci jest jej pełno. Codziennie mamy kontakt ze słowami ,,zaatakowano, skatowano, zgwałcono” w wiadomościach radiowych, internetowych, w gazetach. Nie wywierają już tak silnych emocji, jakie wzbudzały w naszych babkach, czy prababkach. Osłuchały się już, opatrzyły.

W pierwszej części artykułu pisałam o działaniach profilaktycznych, które należy podejmować w związku z występowaniem w szkole ryzykownych zachowań uczniów. W szkole nierzadko mają jednak miejsce sytuacje wymagające natychmiastowego interweniowania, przerywającego zaistniałe akty zagrażające bezpieczeństwu, zdrowiu lub nawet życiu uczniów. Przedstawiamy kolejną część artykułu, w której podpowiadamy, jakie działania podejmować w razie konieczności natychmiastowego reagowania na zagrożenie.

W ostatnim czasie w mediach pojawiło się wiele niepokojących doniesień o rosnącym ryzyku zaburzeń psychicznych u dzieci i młodzieży. Ostatnie 5 lat przyniosło podwojenie się liczby prób samobójczych u dzieci i młodzieży. Brakuje miejsc w dziecięcych oddziałach psychiatrycznych, kolejki w poradniach są absurdalnie długie. Stawiamy wiele pytań – skąd taki kryzys, jak można go uniknąć i jak wspierać dzieci, które często nikną w szkolnym tłumie. Co powinno zatrzymać i zastanowić nauczyciela? Kiedy rozmawiać z rodzicem? I najważniejsze – jak rozmawiać, by nie przestraszyć i nie ocenić?

Rozpoczynające się wakacje to z jednej strony czas wypoczynku i wytchnienia od obowiązków szkolnych, z drugiej zaś dla niektórych uczniów może być to czas wymykania się spod kontroli dorosłych, okres przeżywania ekscytujących doświadczeń, a niekiedy niestety, także podejmowania ryzykownych zachowań. Warto pochylić się nad problemem, a także przypomnieć strategie postępowania możliwe do realizacji ze strony szkoły.

Szkoły występujące do sądu z wnioskiem o wgląd w sytuację rodzinną dziecka często zastanawiają się, czy może grozić im proces karny w przypadku niepotwierdzenia istnienia zagrożenia dobra dziecka. Jednak nie ma podstaw, aby szkole groził taki proces. Sprawdzamy szczegóły.

W grupie społecznej, jaką jest klasa, konflikty pojawiają się dość często. Choć ich przyczyny i częstotliwość mogą być różne, zawsze dostarczają cennych informacji o relacjach, potrzebach i deficytach podopiecznych. Są jednocześnie ważnym elementem ich rozwoju społecznego. Dlatego, zamiast obawiać się konfliktów lub udawać, że nie istnieją, lepiej pomagać uczniom w ich rozwiązywaniu.