Masturbacja dziecięca to temat tabu. Wielu dorosłym w ogóle nie przechodzi przez gardło to słowo. Przychodząc na konsultację psychologiczną z dzieckiem z trudem opisują tę czynność. Czy masturbacja dziecięca powinna niepokoić? A jeśli tak, to w jakich sytuacjach potrzebna jest interwencja środowiska i zapewnienie dziecku wsparcia? Co robić, gdy uczeń masturbuje się w szkole?
Zespół chronicznego zmęczenia (CFS, ang. Chronic Fatigue Syndrome) jest złożoną i mało poznaną chorobą, która może w znaczący sposób wpływać na jakość życia dzieci i młodzieży. Objawy takie, jak przewlekłe zmęczenie, bóle mięśni i stawów, trudności z koncentracją oraz wahania nastroju mogą utrudniać funkcjonowanie w życiu codziennym, w tym również w środowisku szkolnym. Dowiedz się, jakie są najczęstsze objawy zespołu chronicznego zmęczenia i jak wspierać ucznia w szkole.
Szkoła pełni ważną rolę w edukacji i wychowaniu dzieci, ale coraz częściej staje się również miejscem pierwszego kontaktu w sytuacjach kryzysowych. Problemy rodzinne, przemoc domowa, zaniedbanie czy trudności emocjonalne uczniów wymagają od nauczycieli i dyrektorów odpowiednich reakcji. Jednak zakres działań szkoły ma swoje granice – nie zawsze szkoła może samodzielnie rozwiązać problem, a w niektórych przypadkach konieczne jest przekazanie sprawy odpowiednim instytucjom. W artykule wyjaśniamy, kiedy szkoła ma obowiązek interweniować, jakie działania może podjąć oraz gdzie kończą się jej kompetencje. Przedstawimy również procedury postępowania w sytuacji podejrzenia krzywdzenia dziecka oraz praktyczne wskazówki dla nauczycieli i dyrektorów.
Trudne dziecko, nic na niego nie działa, ona manipuluje innymi, robi co chce, zasady dla niego nie istnieją – podobne określenia mogą paść z ust nauczycieli, którzy mają pod opieką uczniów z zaburzeniami zachowania. Dorośli w kontakcie z dziećmi z tego rodzaju kłopotami czują się najczęściej bezradni. Stosowane na co dzień narzędzia zdają się nie działać. Młody człowiek wyraża niechęć, buntuje się, łamie szkolne zasady i lekceważy konsekwencje. Czym są tego rodzaju trudności? Jak je rozumieć i w jaki sposób wspierać ucznia z zaburzeniami zachowania?
Tiki u dziecka wzbudzają w otoczeniu silne emocje. Dorośli bywają zdezorientowani, niepewni, jak mają zareagować i w jaki sposób wesprzeć ucznia. Stres w takich sytuacjach towarzyszy często wszystkim – tikającemu uczniowi, nauczycielom i rówieśnikom. Nietrudno o błędne koło – napięcie emocjonalne nasila częstotliwość i intensywność tików, co z kolei budzi wtórny stres w otoczeniu i zwrotnie wpływa na ucznia. Jak zatrzymać takie błędne koło? Jak reagować, gdy u ucznia pojawiają się tiki?
Codzienne życie ucznia niezależnie od wieku wymaga nieustannego wysiłku intelektualnego. Jednak nie zawsze umysł działa na tak samo wysokich obrotach. Wystarczy, że uczeń jest zmęczony lub przeciążony, by pogorszyła się pamięć i koncentracja uwagi. Podobne kłopoty mogą pojawić się między innymi wraz z rozwojem zaburzeń nastroju lub nasileniem lęku. Jaki wpływ mogą mieć zaburzenia emocjonalne na funkcjonowanie intelektualne ucznia?
Według Polskiego Towarzystwa Leczenia Otyłości, w Polsce nadwaga lub otyłość występują u 12,2% chłopców i 10% dziewcząt w wieku przedszkolnym oraz 18,5% chłopców i 14,3% dziewcząt w wieku szkolnym. Raport Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) wskazał, że nadwagę i otyłość odnotowano u 32% polskich dzieci w wieku 7-9 lat, co plasuje polskie dzieci na 8. miejscu wśród badanych krajów Europy. Wraz z problemem nadmiernej masy ciała dzieci i nastolatki zmagają się z odrzuceniem rówieśniczym, niską samooceną, ciągłym stresem i lękiem. Jeśli jedzenie jest dla nich formą regulowania emocji, wpadają w błędne koło. Dowiedz się, jak wspierać rozwój emocjonalny dzieci zmagających się z otyłością, by skutecznie przeciwdziałać negatywnym konsekwencjom psychologicznym i emocjonalnym tego stanu. Przeczytaj artykuł, aby dowiedzieć się, jak pozytywnie wpływać na stan emocjonalny dzieci i młodzieży z nadwagą i otyłością oraz jakie działania mogą poprawić ich jakość życia. W materiale zwrócono uwagę na psychologiczne aspekty i rolę specjalistów w leczeniu otyłości. Wyjaśniamy, jak ważne jest podejście psychologiczne i emocjonalne.
Szkoła, to miejsce, w którym uczniowie poznają samych siebie. Odkrywają swoje mocne strony, konfrontują się z ograniczeniami i próbują sprostać nowym wyzwaniom. Już na samym początku szkolnej drogi nauczyciele dostrzegają u swoich uczniów konkretne zasoby. Wspieranie rozwoju potencjału to ogromnie ważne nauczycielskie zadanie. Pułapką może być jednak postrzeganie ucznia przez pryzmat jego talentu. Wtedy pojawia się ryzyko nadmiernej presji, która potrafi unicestwić największą pasję. Jak tego uniknąć? Dowiedz się, jak wspierać uczniów w rozwijaniu talentów w sposób, który nie wiąże się z nakładaniem presji.
Wakacyjny wyjazd z rówieśnikami to ogrom emocji. Zarówno radości, jak i lęku. Dla dziecka to idealna okazja do rozwijania mnóstwa kompetencji: samodzielności, komunikacji z innymi, nawiązywania relacji, radzenia sobie z separacją od rodziców. Każdy krok ku rozwojowi to jednak wyzwanie. A wyzwania budzą lęk. W obu stronach – często zarówno w rodzicach, jak i dzieciach. Kolonie i obozy to również momenty intensywnych przeżyć. Pojawiają się czasami kryzysy małe i duże. Tęsknota za rodzicami, konflikty w nowo zawiązanej grupie, wykluczenie. W czasie wakacji nie znikają również towarzyszące dzieciom kłopoty emocjonalne. Jak w tym wszystkim ma odnaleźć się wychowawca kolonijny? W artykule ekspertka zamieszcza zestaw wskazówek dla nauczycieli, którzy w okresie wakacji pełnią funkcje opiekunów na obozach i koloniach dla dzieci i młodzieży.
Dziecko, które jest ofiarą przestępstwa – zarówno przemocy, nadużycia, jak i innych form, jest narażone na wiele jego skutków. Samo przestępstwo jest poważnym zagrożeniem dla zdrowia psychicznego. Do tego dochodzi ryzyko wtórnej wiktymizacji z powodu udziału w postępowaniu sądowym i współpracy z innymi służbami. Jak wesprzeć ucznia w tak trudnej sytuacji? W artykule omawiamy zasady organizacji i udzielania wsparcia dziecięcym ofiarom przestępstwa.