Czym jest nadmierny perfekcjonizm? Wsparcie uczniów z nadmiernymi oczekiwaniami wobec siebie

Presja perfekcji to prawdziwa zmora współczesnych czasów. Już w najmłodszych klasach szkoły podstawowej dostrzec można dzieci niezadowolone z własnego wyglądu, umiejętności, ocen. Przekaz medialny jest dla dzieci jasny i klarowny: musisz być piękny, silny, wysportowany, zawsze pełny energii, inteligentny i lubiany. Obraz ideału lansowany w dzisiejszym społeczeństwie utrwala się już w chłonnych umysłach najmłodszych. Prawdziwy plon zbiera jednak w okresie dojrzewania. Pojawiają się objawy depresji, zaburzeń odżywiania, zaburzeń lękowych. Jak pomóc nastolatkom poradzić sobie z nadmiernymi oczekiwaniami i perfekcjonizmem?

Specyficzne zaburzenia rozwoju umiejętności szkolnych a samoocena i ucznia

Specyficzne zaburzenia uczenia się to neurorozwojowe trudności takie jak dysleksja rozwojowa, dysortografia czy dyskalkulia. Ich źródłem nie jest ani obniżony intelekt, ani deficyty w dotychczasowej stymulacji do rozwoju. Część dzieci po prostu je ma – ujawniają się zazwyczaj dopiero na etapie szkolnym, choć pewne objawy są zauważalne wcześniej. Są też, jak wskazują badania, ogromnym ciężarem emocjonalnym dla dzieci, u których się pojawiają. Sprawdź, jak dbać o dobrostan psychiczny i poprawę samooceny ucznia, który zmaga się ze specyficznymi zaburzeniami rozwoju umiejętności szkolnych.

Szkolne wsparcie dla ucznia z rodziny, w której rozwija się proces patologiczny

Określenie „rodzina patologiczna” wydaje się skrajnie pejoratywne. Wyrażenie „patologia” nabrało w naszym społeczeństwie ogromnie negatywnego wydźwięku. „Patologii” nikt nie chce, wszyscy się jej boją, unikają, drwią z niej. W jaki sposób myśleć o skrajnie dysfunkcyjnych rodzinach, by w ogóle umieć je wspierać w rozwoju? Jak pomagać uczniom, którzy wychowują się w społecznościach marginalizowanych lub zagrożonych marginalizacją?

Chwiejny nastrój i bunt nastolatka a czynniki ryzyka i symptomy rozwijających zaburzeń osobowości

Okres dorastania to czas wielu przemian i wyzwań. To moment silnych emocji. Czasami jednak natężenie doznań nastolatka wydaje się wykraczać poza to, co naturalne dla wieku. Pojawiają się silne emocje, trudne reakcje i sztywne zachowania, które utrudniają zarówno bycie w grupie rówieśniczej, jak i w rodzinie. Budująca się osobowość wydaje się sztywna i krucha jednocześnie, pełna sprzeczności. Jak rozpoznać rozwijające się zaburzenia osobowości u nastolatka?

Bunt dwulatka i trzylatka, czyli potrzeba odrębności w naturalnym rozwoju dziecka

Zdarza się, że to, co nieznośne dla dorosłych jest kluczowe w rozwoju dzieci. Przykładem może być wspinanie się, głośne krzyczenie w czasie zabawy, beztroska twórczość wymagająca użycia dużych płaszczyzn (ścian w salonie). Nie można pominąć ciągłego brudzenia ubrań, odkrywania nowych faktur poprzez wkładanie przedmiotów do buzi, walki o swoje grabki w piaskownicy. Choć dorosłym opiekunom czasem puchnie głowa i kończy się cierpliwość, to jednak istnieją pewne prawa dzieciństwa. Jak prawo do zdrowego buntu, czyli tzw. buntu dwulatka, kiedy wydaje się, że dziecko zaczyna testować rodzicielską cierpliwość. Czy dziecko w tym wieku faktycznie "testuje" dorosłych? Czym właściwie jest bunt dwulatka, czym się objawia i co robić, gdy nie mija?

Wsparcie i pomoc rodzinie dysfunkcyjnej w środowisku szkolnym

Rodzina jest fundamentem, na którym budujemy naszą tożsamość, uczymy się relacji z innymi i kształtujemy nasze pierwsze wzorce zachowań. Jest to pierwsze środowisko, które ma za zadanie przygotować młodego człowieka do życia w społeczeństwie, wyposażając go w niezbędne umiejętności, wartości i wiedzę. Jednak nie każda rodzina jest w stanie sprostać tym zadaniom. W przypadku rodzin dysfunkcyjnych, które z różnych przyczyn nie są w stanie zapewnić odpowiedniego wsparcia i bezpieczeństwa swoim dzieciom, szczególną rolę odgrywa środowisko szkolne. To właśnie szkoła często staje się miejscem, gdzie po raz pierwszy dostrzegane są problemy i gdzie można podjąć pierwsze kroki w kierunku wsparcia i pomocy. W niniejszym artykule skupimy się na zrozumieniu, czym jest rodzina dysfunkcyjna i jakie są jej główne cechy charakterystyczne. Szczególną uwagę poświęcono roli, jaką szkoła może odegrać w wsparciu takich rodzin, oraz metodom i strategiom, które mogą być stosowane przez nauczycieli, pedagogów i psychologów szkolnych w celu zapewnienia odpowiedniej pomocy i wsparcia.

Schizofrenia u dzieci i młodzieży. Jak wspierać ucznia z diagnozą w szkolnej codzienności?

Schizofrenia w przypadku dziecka budzi w społeczeństwie silny lęk. Jak będzie funkcjonować młody człowiek, którego obciążyła tak tajemnicza i trudna choroba? Jak rozumieć jego zachowania i potrzeby? Diagnoza schizofrenii jest często dla otoczenia ogromnym szokiem. Czasem objawy pojawiają się powoli i nie od razu dorośli są w stanie na nie odpowiednio zareagować. Jak rozpoznać, że dziecko potrzebuje konsultacji psychiatrycznej? Jak potem zaopiekować się nim w szkole?

Ksywki, przezwiska i wyzwiska, czyli o trudnym życiu ucznia szkoły podstawowej

Przezwiska i wyzwiska w podstawówce stały się tak powszechne, że większość uczniów traktuje je jako stały element życia szkolnego. Wielu z nich uważa, że jest to niewinna forma zabawy, nie zdając sobie sprawy z głębokich ran, jakie mogą zadawać słowami. Niestety, to, co dla jednych jest żartem, dla innych może stać się przyczyną cierpienia i izolacji. Nie można się na to godzić.  Z tego artykułu dowiesz się, w jakim celu uczniowie stosują przezwiska i wyzwiska, co przeżywają ofiary oraz co możesz zrobić, aby było ich jak najmniej.

Trening zastępowania agresji – trening umiejętności prospołecznych

Kształtowanie umiejętności (skillstreaming) jest psychoedukacyjnym podejściem behawioralnym, którego korzenie wywodzą się zarówno z psychologii, jak i z pedagogiki. Procedury opierają się na czterech bezpośrednich regułach nauczania: modelowanie, odgrywanie ról, udzielanie informacji zwrotnych i transfer umiejętności. Dowiedz się, co obejmuje trening umiejętności prospołecznych, jak prowadzi się trening zastępowania agresji

Jak nawiązać relację z dzieckiem, które zachowuje się agresywnie? Zaburzenia zachowania pod lupą

Czym właściwie są zaburzenia zachowania? Czy każde dziecko, które zachowuje się agresywnie ma kłopoty z zachowaniem? W jaki sposób reagować na agresywne reakcje młodego człowieka i kiedy właściwie można o nich tak mówić? Hasło „agresja” przysparza wiele kłopotów. Pojawia się często w narracji dorosłych w odniesieniu do złości, stawiania granic, odmowy, oporu lub niechęci. Nie zawsze opisywane zachowanie rzeczywiście jest agresywne. Co zrobić, gdy jednak rzeczywiście pojawiają się reakcje tego typu?