Schizofrenia w przypadku dziecka budzi w społeczeństwie silny lęk. Jak będzie funkcjonować młody człowiek, którego obciążyła tak tajemnicza i trudna choroba? Jak rozumieć jego zachowania i potrzeby? Diagnoza schizofrenii jest często dla otoczenia ogromnym szokiem. Czasem objawy pojawiają się powoli i nie od razu dorośli są w stanie na nie odpowiednio zareagować. Jak rozpoznać, że dziecko potrzebuje konsultacji psychiatrycznej? Jak potem zaopiekować się nim w szkole?
Przezwiska i wyzwiska w podstawówce stały się tak powszechne, że większość uczniów traktuje je jako stały element życia szkolnego. Wielu z nich uważa, że jest to niewinna forma zabawy, nie zdając sobie sprawy z głębokich ran, jakie mogą zadawać słowami. Niestety, to, co dla jednych jest żartem, dla innych może stać się przyczyną cierpienia i izolacji. Nie można się na to godzić. Z tego artykułu dowiesz się, w jakim celu uczniowie stosują przezwiska i wyzwiska, co przeżywają ofiary oraz co możesz zrobić, aby było ich jak najmniej.
Kształtowanie umiejętności (skillstreaming) jest psychoedukacyjnym podejściem behawioralnym, którego korzenie wywodzą się zarówno z psychologii, jak i z pedagogiki. Procedury opierają się na czterech bezpośrednich regułach nauczania: modelowanie, odgrywanie ról, udzielanie informacji zwrotnych i transfer umiejętności. Dowiedz się, co obejmuje trening umiejętności prospołecznych, jak prowadzi się trening zastępowania agresji
Czym właściwie są zaburzenia zachowania? Czy każde dziecko, które zachowuje się agresywnie ma kłopoty z zachowaniem? W jaki sposób reagować na agresywne reakcje młodego człowieka i kiedy właściwie można o nich tak mówić? Hasło „agresja” przysparza wiele kłopotów. Pojawia się często w narracji dorosłych w odniesieniu do złości, stawiania granic, odmowy, oporu lub niechęci. Nie zawsze opisywane zachowanie rzeczywiście jest agresywne. Co zrobić, gdy jednak rzeczywiście pojawiają się reakcje tego typu?
Wprowadzenie do nowego środowiska szkolnego stanowi wyzwanie zarówno dla uczniów jak i dla ich rodzin. Dzieci przybywające z innego kraju muszą zmierzyć się nie tylko z różnicami językowymi i systemami edukacyjnymi, ale także z nowymi rówieśnikami, nauczycielami oraz zasadami szkolnymi. Adaptacja może przebiegać różnie w zależności od osobowości ucznia. Niektórzy szybko nawiązują kontakty, traktując nową sytuację jako przygodę. Inni mogą przejawiać nietypowe zachowania związane z wysokim stresem, kryzysem czy niechęcią do przebywania w Polsce. W artykule ekspertka tłumaczy, dlaczego nie jest zalecane natychmiastowe kierowanie ucznia do poradni psychologiczno-pedagogicznej. Zwraca również uwagę, w jaki sposób przekazać informację o konieczności pogłębienia diagnozy, w sytuacji, gdy nauczyciele stwierdzają taką potrzebę.
Wakacyjny wyjazd z rówieśnikami to ogrom emocji. Zarówno radości, jak i lęku. Dla dziecka to idealna okazja do rozwijania mnóstwa kompetencji: samodzielności, komunikacji z innymi, nawiązywania relacji, radzenia sobie z separacją od rodziców. Każdy krok ku rozwojowi to jednak wyzwanie. A wyzwania budzą lęk. W obu stronach – często zarówno w rodzicach, jak i dzieciach. Kolonie i obozy to również momenty intensywnych przeżyć. Pojawiają się czasami kryzysy małe i duże. Tęsknota za rodzicami, konflikty w nowo zawiązanej grupie, wykluczenie. W czasie wakacji nie znikają również towarzyszące dzieciom kłopoty emocjonalne. Jak w tym wszystkim ma odnaleźć się wychowawca kolonijny? W artykule ekspertka zamieszcza zestaw wskazówek dla nauczycieli, którzy w okresie wakacji pełnią funkcje opiekunów na obozach i koloniach dla dzieci i młodzieży.
Niech pierwszy rzuci kamień ten, który nigdy nie dał się wyprowadzić z równowagi. Dziecięca ekspresja bywa zachwycająca i urocza, ale ma też swoje mroczne strony. Trwający w nieskończoność krzyk, płacz, rzucanie się na ziemię, czy całkowita odmowa współpracy potrafią napiąć największego stoika. Jednak wychowanie to nie transakcja wymienna. Nie działa w niej zasada: oko za oko, ząb za ząb. Zadaniem dorosłego jest wspierać dziecko, nawet w najtrudniejszych sytuacjach. Co zrobić, jeśli w domu ucznia dorosły ucieka się kar cielesnych? Jak z nim rozmawiać, aby zrozumiał czym tak naprawdę są klapsy?
Wysoko Wrażliwe Osoby (HSP – Highly Sensitive Person, Highly Sensitive People) to termin wprowadzony w latach 90. przez Elaine Aron, amerykańską psycholog. Wysoka wrażliwość to cecha, o której w ostatnich latach jest bardzo głośno. Wiele osób w przestrzeni publicznej zaczęło określać się w ten sposób, definiując to wyrażenie w różny sposób. Czym właściwie jest to zjawisko? Czy jest to cecha, zaburzenie układu nerwowego, a może sposób funkcjonowania? Jak pracować z uczniem, do którego pasuje to określenie? Jakie są objawy WWO i czy w przypadku ich zauważenia potrzebna jest po prostu akceptacja, czy raczej terapia, która pomoże uodpornić się na bodźce zewnętrzne?
Poczucie własnej wartości to stan psychiczny powstały na skutek ogólnej oceny samego siebie. Innymi słowy to odpowiedź na pytania: jaki jestem, co mogę, jak się postrzegam, w jaki sposób oceniam samego siebie? Samoocena nie zawsze jest adekwatna. Czasem bywa w szokujący sposób zaniżona, zwłaszcza u dzieci. Jestem do niczego, nic nie potrafię, nikt mnie nie potrzebuje, wszystko niszczę. To tylko kilka przykładów myśli, które dzieci i młodzież ujawniają w gabinecie psychologa. Jak wzmocnić wiarę w siebie u uczniów z zaniżonym poczuciem własnej wartości?
Masturbacja dziecięca to temat tabu. Wielu dorosłym w ogóle nie przechodzi przez gardło to słowo. Przychodząc na konsultację psychologiczną z dzieckiem z trudem opisują tę czynność. Czy masturbacja dziecięca powinna niepokoić? A jeśli tak, to w jakich sytuacjach potrzebna jest interwencja środowiska i zapewnienie dziecku wsparcia? Co robić, gdy uczeń masturbuje się w szkole?