Atak paniki w szkole. Czym jest atak paniki i lęk napadowy?

Przyspieszony oddech, szybsze bicie serca, poczucie, że zaraz się zemdleje – to klasyczne objawy ataku paniki. Wielu nastolatków opisuje podobny stan w stresujących sytuacjach. Czy to atak paniki, czy tylko odczucie silnego napięcia? Czasem właściwe rozpoznanie nie jest łatwe. Niezależnie jednak od przyczyny silnych odczuć z ciała warto wiedzieć, jak pomóc młodemu człowiekowi w regulacji emocji.

Zaskakujące odcienie depresji. Jak przebiega depresja u dzieci i młodzieży?

Wiele mówi się o kryzysie psychicznym polskiej młodzieży. Poradnie pękają w szwach. Trudno znaleźć miejsce u psychologa, nie mówiąc już o psychoterapeucie dzieci i młodzieży lub psychiatrze. Słowo „depresja” przestaje być tematem tabu. Coraz więcej osób publicznie przyznaje się do trudnych doświadczeń emocjonalnych, epizodów depresji, leczenia i terapii. Coraz częściej mówi się o niej w kontekście dzieci i młodzieży. Jednak nadal wiedza o tym, jak przebiega depresja u dzieci i młodzieży, nie jest powszechna. Wciąż pokutuje obraz pełen przygnębienia i smutku, choć jest zdecydowanie niepełny. Często o w dzieciach z depresją widzi się tzw. trudne dzieci. Przypisując im odpowiedzialność za to, jak funkcjonują, nie chorobie. Sprawdź, kiedy zaburzenia nastroju powinny bardzo niepokoić i o podejrzeniach należy zawiadomić rodziców. Dowiedz się, jak może przebiegać depresja u dzieci u młodzieży, którym przyklejono łatkę „niegrzecznych".

Uczeń z nieprawidłowo kształtującą się osobowością. Wskazówki dla nauczycieli w szkole ponadpodstawowej

Rozpoznanie nieprawidłowo kształtującej się osobowości u nastolatka może budzić niepokój w otoczeniu. Jednocześnie jednak, wiele trudności psychicznych społeczeństwo rozumie już lepiej i powoli zdejmuje z nich ciężar tabu. Jeśli chodzi o trudności w zakresie kształtowania się osobowości, nadal często nie do końca wiadomo o co chodzi. Jak się zachować? Jak wesprzeć nastolatka, który przejawia takie cechy?

Wsparcie dla dzieci i młodzieży w czasie ferii zimowych

Wydawać by się mogło, że wszyscy uczniowie z niecierpliwością wyczekują ferii zimowych. Większość z nich ostatnie dni przed zimowym wypoczynkiem nie może się skupić, Pojawiają się plany na wyjazdy, spotkania, beztroskie popołudnia i długie wieczory. Nie można jednak zapomnieć o tych dzieciach, dla których szkoła to jedyne bezpieczne miejsce. Wolne od agresji dorosłych, dające możliwość kontaktu z rówieśnikami. Czym będą dwa tygodnie bez kontaktu z nauczycielami i psychologiem? W artykule wskazano, co zrobić, aby zapewnić, choć minimalne, wsparcie dla uczniów w czasie ferii zimowych, kiedy nie będzie możliwe udzielanie bezpośredniej pomocy psychologiczno-pedagogicznej.

Fobia szkolna – objawy, czynniki wsparcia i ryzyka. Jak pomóc dziecku, które nie chce chodzić do szkoły?

Nie dam rady. Nie wstaję, nie mam siły tam iść. Czuję, że zaraz zwymiotuję, niech mnie tylko nie bierze do odpowiedzi. Będą na mnie wszyscy patrzeć. Czuję, że mnie tu nie chcą. Na samą myśl o szkole boli mnie brzuch i jest nie dobrze. Tak mogą brzmieć wypowiedzi dzieci i nastolatków, które zmagają się z zaburzeniami lękowymi. Trzeba bowiem pamiętać, że fobia szkolna w klasyfikacji medycznej nie jest odrębną kategorią, chociaż towarzyszący jej zespół objawów jest podobny do fobii społecznej. Czym jest fobia szkolna, jak wygląda w rzeczywistości, z jakimi problemami mierzą się uczniowie? Lęk dziecka przed szkołą został opisany w odniesieniu do starszych uczniów – nastolatków.

Zaburzenia adaptacyjne – dzieci i młodzieży objawy i leczenie

Mówi się, że dla rozwoju dziecka najważniejsze jest poczucie bezpieczeństwa i stabilizacja. Codzienna rutyna, powtarzalność, uporządkowany rytm dnia są filarami, na których można się oprzeć. Dziecko powinno wiedzieć, do czego wraca ze szkoły, co się będzie działo w weekendy, wakacje. Dzieci nie lubią chaosu, niespodzianek. Wiele się o tym słyszy, jednak, gdy rzeczywiście pojawia się jakaś nagła zmiana, łatwo o tym zapomnieć.

Prawo uczniów transpłciowych do poszanowania dla ich tożsamości płciowej

Sytuacja, w której uczeń prosi, by zwracać się do niego innym imieniem niż wskazuje dokumentacja, zdarza się stosunkowo często. Zwykle młody człowiek informuje, że na co dzień posługuje się drugim imieniem lub innym – wskazanym przez siebie, ponieważ nie lubi tego oficjalnego. Nauczyciele oraz koledzy i koleżanki zwykle nie widzą w tym problemu. Zupełnie inaczej jest jednak, gdy młody człowiek ujawnia swoją tożsamość płciową. Wówczas prosi o używania przez nauczycieli i uczniów preferowanego przez niego imienia właściwego dla płci przeciwnej. Co powinna zrobić szkoła w takiej sytuacji? Jak zagwarantować uczniom transpłciowym prawo do poszanowania ich tożsamości płciowej? Czy należy uszanować prośbę ucznia o używanie wobec niego innego imienia i form gramatycznych właściwych dla płci przeciwnej?

Sprawca czynu karalnego zostanie ukarany przez dyrektora – ustawa o wspieraniu i resocjalizacji nieletnich

Opublikowana w Dzienniku Ustaw ustawa z 9 czerwca 2022 r. ustawa o wspieraniu i resocjalizacji nieletnich przewiduje nowy katalog uprawnień dla dyrektora szkoły. Będzie on mógł podejmować wobec nieletnich oddziaływania wychowawcze bez zawiadamiania organów o demoralizacji lub popełnieniu czynu karalnego.

Ryzykowne zachowania uczniów w czasie wakacji – jak reagować?

Spotkanie ucznia w czasie wakacji nie zawsze polega przywitaniu i wymianie uśmiechów. Bardzo często nauczyciele są świadkami zachowania, obok którego w czasie roku szkolnego nie przeszliby obojętnie. Jak powinni reagować na ryzykowane zachowania uczniów w czasie wakacji? Czy korzystanie z urlopu wypoczynkowego zwalnia ich z obowiązku podejmowania interwencji?

„Nie chcę żyć" usłyszane w przedszkolu. Co robić gdy dziecko ma myśli samobójcze?

Wydaje się, że słowa „ nie chcę żyć" w ustach dziecka powinny od razu zaalarmować otoczenie. „Lepiej by było, gdyby mnie nie było, chciałbym zasnąć i się nie obudzić " i wiele innych dziecięcych wypowiedzi czasem ginie w codzienności. Czasami dorośli opatrują je etykietą „szuka uwagi , przejdzie mu ". Myśl „chciałbym zniknąć" brzmi inaczej niż „chcę się zabi ć", choć powinna być podobnie alarmująca. Dlaczego? Ponieważ jest to myśl rezygnacyjna, która u dziecka pozbawionego wsparcia może zmienić się z czasem w realny plan samobójczy. Należy uświadomić sobie, że takie myśli pojawiają się już kilkulatków. I chociaż przedszkolak raczej nie mówi, że chce popełnić samobójstwo, jego problemu mogą być równie poważne, co u nastolatków. O ile jednak dużo mówi się o tym, jak rozmawiać z nastolatkiem, tak rzadko wspomina się o dzieciach w młodszej grupie wiekowej.