Opublikowana w Dzienniku Ustaw ustawa z 9 czerwca 2022 r. ustawa o wspieraniu i resocjalizacji nieletnich przewiduje nowy katalog uprawnień dla dyrektora szkoły. Będzie on mógł podejmować wobec nieletnich oddziaływania wychowawcze bez zawiadamiania organów o demoralizacji lub popełnieniu czynu karalnego.
Spotkanie ucznia w czasie wakacji nie zawsze polega przywitaniu i wymianie uśmiechów. Bardzo często nauczyciele są świadkami zachowania, obok którego w czasie roku szkolnego nie przeszliby obojętnie. Jak powinni reagować na ryzykowane zachowania uczniów w czasie wakacji? Czy korzystanie z urlopu wypoczynkowego zwalnia ich z obowiązku podejmowania interwencji?
Wydaje się, że słowa „ nie chcę żyć" w ustach dziecka powinny od razu zaalarmować otoczenie. „Lepiej by było, gdyby mnie nie było, chciałbym zasnąć i się nie obudzić " i wiele innych dziecięcych wypowiedzi czasem ginie w codzienności. Czasami dorośli opatrują je etykietą „szuka uwagi , przejdzie mu ". Myśl „chciałbym zniknąć" brzmi inaczej niż „chcę się zabi ć", choć powinna być podobnie alarmująca. Dlaczego? Ponieważ jest to myśl rezygnacyjna, która u dziecka pozbawionego wsparcia może zmienić się z czasem w realny plan samobójczy. Należy uświadomić sobie, że takie myśli pojawiają się już kilkulatków. I chociaż przedszkolak raczej nie mówi, że chce popełnić samobójstwo, jego problemu mogą być równie poważne, co u nastolatków. O ile jednak dużo mówi się o tym, jak rozmawiać z nastolatkiem, tak rzadko wspomina się o dzieciach w młodszej grupie wiekowej.
Poradnie zdrowia psychicznego dla dzieci i młodzieży wspierają w sytuacjach, z którymi młody człowiek sam nie daje sobie rady. Rodzice zgłaszają się do poradni niezależnie od korzystania z pomocy psychologiczno-pedagogicznej w szkole. Proszą o opinie i wskazówki, które dostarczą do szkoły oraz do poradni psychologiczno-pedagogicznej, aby zapewnić dziecku najlepsze wsparcie w ramach systemu oświaty. Dowiedz się, jak zalecenia do pracy z dzieckiem z diagnozą zaburzeń lękowych mogą pomóc w funkcjonowaniu na terenie szkoły. Omówiono również praktyczne wskazówki dla nauczycieli do pracy z uczniem z zaburzeniami lękowymi
W rozmowach dorosłych pojawiły się nowe określenia: przed wojną i po wybuchu wojny. Dzieci w wieku szkolnym, ale też te młodsze, coraz więcej mówią o natłoku informacyjnym, o obrazach, które widują w telewizji czy Internecie. O tym, co wydarzyło się 24 lutego, o obawach przed konfliktem zbrojnym w Polsce, o lęku przed zmianami zachodzącymi w ich środowisku. W dziecięcym świecie powiedzenie „co na sercu, to na języku” powinno być tłumaczone na „co na sercu, to w zachowaniu”. Zmiana zachowania jest zawsze silnym komunikatem alarmowym.
Wojna to temat, którego nie da się uniknąć w rozmowie z dziećmi. Czują napięcie dorosłych, są świadkami natłoku informacyjnego, rozmów ich bliskich. Do polskich szkół i przedszkoli trafiają kolejni mali uchodźcy, zdezorientowani i niepewni przyszłości. Jak zapewnić im przyjazne przyjęcie w grupie rówieśników, bezpieczeństwo i dobre warunki do nauki? Przecież w przypadku każdej nowej sytuacji, społeczeństwo potrzebuje czasu, by wypracować rozwiązania. Jednak dzieci z Ukrainy trafiają do polskich placówek już teraz. Jak rozmawiać z ich rówieśnikami? Jak wesprzeć proces integracji? Artykuł koncertuje się na kwestii przygotowania polskich uczniów na przyjęcie dzieci z Ukrainy.
Prawo oświatowe mówi, że potrzeba objęcia ucznia pomocą psychologiczno-pedagogiczną może wynikać m.in. z sytuacji kryzysowych lub traumatycznych. W przepisach brak jednak definicji „sytuacji traumatycznej”, ponieważ dla każdego dziecka i ucznia może być to coś innego. Nauczyciele i specjaliści często są przygotowani do interweniowania w przypadku takich zdarzeń, jak śmieć bliskiej osoby, doznanie przemocy psychicznej i fizycznej, w tym seksualnej, bycie świadkiem zbrodni. A przecież traumę może wywołać wiele innych zdarzeń. Przeczytaj artykuł, aby dowiedzieć się, jakie mogą być reakcje na zdarzenia, co je wywołuje i jak wspierać dzieci i młodzież.
Ten tata to taki jest mądry i duży i tak niby wszystko wie, a na linie nadeptuje – mówi na popularnym w sieci obrazku dziecko o swoim ojcu. Wielu z nas pamięta jeszcze różne dziecinne rytuały, natręctwa, które pojawiały się i z czasem znikały. Zdarza się, że pewne szczególne zachowania towarzyszą dzieciom mniej więcej w wieku 7 – 8 lat. Jednak najczęściej zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne mają swój początek później – w późnym dzieciństwie lub wczesnej nastoletniości. Przeczytaj artykuł i dowiedz się, co charakteryzuje zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne u dzieci i młodzieży. Upewnij się, że wiesz jak wspierać dziecko z OCD oraz jego rodziców w procesie terapii.
Problemy z zachowaniem to temat nieustannych rozmyślań nauczycieli, psychologów, pedagogów, rodziców. Nauczyciele się skarżą: on jest taki krnąbrny, ma wszystko w nosie, nic mu się nie chce. Źle wychowany, niegrzeczny, wchodzi innym na głowę. Zna szkolne reguły, ale je łamie, dezorganizuje pracę w klasie. Nic na niego nie działa. Lub na nią. Przecież kłopot nie dotyczy tylko chłopców. Choć statystki pokazują, że dziewczynki są diagnozowane pod kątem zaburzeń zachowania zdecydowanie rzadziej. W artykule wyjaśniamy, czym są zaburzenia zachowania, jakie mogą być ich przyczyny. Udzielamy również wskazówek, na czym opierać budowanie strategii pracy w środowisku szkolnym i rodzinnym.
Szkoła ma obowiązek udzielenia pomocy uczennicom spodziewającym się dziecka. Nie tylko tym realizującym obowiązek szkolny, ale również pełnoletnim. Niebagatelną rolę w pomocy i wsparciu uczennicy ma do spełnienia wychowawca klasy. Zapoznaj się z obowiązującymi przepisami i dowiedz się, jakie prawa przysługują nastolatce w ciąży. Na portalu znajdziesz również praktyczne procedury postępowania w przypadku ciąży uczennicy.