Do 15 sierpnia 2024 r. w każdej szkole muszą zostać opracowane i wdrożone standardy ochrony małoletnich. Jedną z kwestii, których nie można pominąć są zasady korzystania z urządzeń elektronicznych z dostępem internetu. Czy w standardach ochrony małoletnich można zamieścić zasady ograniczające uczniom możliwość korzystania z telefonów komórkowych na terenie szkoły?
Posiadanie profili, tworzenie i publikowanie treści online mają znacznie szerszy wymiar niż interakcja z użytkownikami i uzyskanie polubień. Wszystko, co umieszczamy w sieci może tam pozostać na wiele lat i stać się częścią naszej historii. Historia ta będzie dostępna dla wielu ludzi, którzy być może będą decydować o karierze, czy innych ważnych aspektach przyszłości obecnych uczniów. Uczniowie są aktywni na portalach społecznościowych, znajdują się tam przecież chaty i grupy klasowe. Warto podejmować rozmowy na temat tej aktywności i wykorzystać dyskusje uczniów do promowania zasad bezpiecznego korzystania z portali społecznościowych oraz kształtowania kompetencji cyfrowych, w tym zarządzania swoim wizerunkiem, reputacją oraz dbania o prywatność. Z artykułu dowiesz się m.in.: Dlaczego warto dyskutować z uczniami na temat treści, które publikują w sieci? Jak budowany przez młodzież wizerunek w sieci może rzutować na przyszłość? Co publikować w sieci, by promować pozytywną reputację online? Jakie działania mogą podjąć nauczyciele, aby przekazać uczniom, jak chronić swoją prywatność w internecie? Jakie konsekwencje może nieść za sobą niekontrolowane rozprzestrzenianie się materiałów w internecie? Przeczytaj również: Ochrona prywatności i budowanie wizerunku w sieci. Scenariusz zajęć dla uczniów szkoły podstawowej
Dostęp do wiedzy psychoedukacyjnej jest obecnie ogromny. Każdy nastolatek codziennie napotyka w sieci przeróżne treści związane z psychologią, zdrowiem psychicznym, ogólnie pojętym dobrostanem. Wielu influencerów i youtuberów opowiada o swoich doświadczeniach z terapią i diagnozą psychiatryczną. Z jednej strony upowszechnienie wiedzy psychologicznej i normalizacja trudności emocjonalnych są wielkim społecznym osiągnięciem. Z drugiej strony w chaosie informacji znajdziemy ogromną ilość pseudopsychologicznych porad, które niewiele mają wspólnego z nauką. Jak zadbać o ochronę młodzieży w sieci? Co mogą zrobić nauczyciele, aby pomóc uczniom rozpoznawać pseudonaukowe treści psychologiczne?
Zarówno dzieci, nastolatki, jak i dorośli żyją ostatnimi czasy ujawnioną na polski YouTube aferą "Pandora gate”. Tak nazywa się aferę z udziałem topowych, znanych youtuberów. Oskarżenia wobec dotychczasowych dziecięcych idoli są przerażające – chodzi o pedofilię, grooming oraz przemoc. Sieć huczy, internauci prześcigają się w stawianiu hipotez i osądów, inni youtuberzy prowadzą swoje śledztwa i upubliczniają wyniki. Świat, jak zwykle w sytuacjach, w których krzywdzone są dzieci, zapomniał o tym, że wyrok wydaje sąd, a śledztwo przeprowadza prokuratura. Internet zawsze rządził się swoimi prawami i w tej sytuacji nie jest inaczej. Konsekwencją „Pandora gate” może być jednak poważna społeczna rozmowa na temat roli dzieci w Internecie i ich bezpieczeństwie w tej przestrzeni. Na jaw wyszło bowiem, jak bardzo może być ono zagrożone. Czy youtuber, influencer albo osoba publikująca na tiktoku może być zagrożeniem?
Czy sztuczna inteligencja jest w stanie zastąpić człowieka? Czatbot GPT to kolejna nowinka technologiczna, która wywołuje sporo kontrowersji. Uczniowie i studenci ją pokochali, nauczyciele są zaś zaniepokojeni. Czy ma szansę stać się użytecznym narzędziem edukacyjnym? A może to tylko kolejny sposób na ściąganie? W artykule wyjaśniamy czym jest chat GPT i w jaki sposób zaczyna być wykorzystywany przez uczniów. Na końcu udzielamy wskazówek, co można zaproponować młodzieży, aby zrozumieli, że sztuczna inteligencja nie jest uznawana przez nauczycieli za wroga, ale narzędzie, które może wspierać pracę uczniów.
Problem cyberprzemocy, czyli przemocy z użyciem technologii informacyjnych i komunikacyjnych, nie jest nowy. Inne nazwy tego zjawiska to: nękanie internetowe, cyberdręczenie (cyberstalking), prześladowanie (cyberharassment) i mobbing elektroniczny (cyberbullying)[1]. Jego celem jest skrzywdzenie innej osoby. W okresie zdalnego nauczania cyberprzemoc kwitnie. Przybiera nowe, bardziej wyrafinowane formy. Dowiedz się, co sprzyja jej rozprzestrzenianiu się, a co ją blokuje. Przeczytaj również: Dzieci sieci, czyli rozwiązywanie współczesnych problemów cyberuzależnienia i cyberprzemocy.
Gry komputerowe cieszą się dużą popularnością wśród dzieci i młodzieży. Na rynku dostępny jest szeroki wachlarz gier różnych gatunków od fabularnych, poprzez przygodowe, sportowe, strategiczne, symulacyjne po zręcznościowe. Wiele gier to środowiska otwarte, które umożliwiają interakcję z innymi graczami, dzięki czemu mogą połączyć siły w dążeniu do celu albo między sobą współzawodniczyć. Większość gier zawiera komponent online, który sprawia, że młody człowiek uzyskuje dostęp do sieci, z czym wiążą się zarówno możliwości jaki i zagrożenia.
,,Izoluje się od rodziny”, ,,nie utrzymuje z nikim kontaktu, tylko siedzi w komputerze”, ,,nie interesuje się innymi, mógłby tylko jeść, spać i grać” – takie skargi są chlebem powszednim dla wychowawców wyższych klas, pedagogów, psychologów szkolnych. Bezradny rodzic ma poczucie, że traci dostęp do świata własnego dziecka, stwierdza to często z żalem i złością, nie bardzo wiedząc co z tym robić. Społeczna izolacja z powodu pandemii tylko zaostrza sytuację.
Analizując trendy zagrożeń bezpieczeństwa online młodych ludzi uwagę zwraca zjawisko sekstingu, o którym nie mówi się szczególnie często. Jeśli ten temat zostaje nagłośniony, to zdarza się to zazwyczaj w kontekście poważnych jego konsekwencji. Czym jest seksting, jak kwestię tę reguluje prawo i wreszcie – co powinni zrobić nauczyciele, kiedy dowiedzą się o tym, że problem może dotyczyć ich uczniów?
W pierwszej części artykułu wyjaśniono pojęcie patotreści, nakreślono sylwetkę patostreamerów oraz przedstawiono skalę i specyfikę zjwiska. Druga część została poświęcona wpływowi patotreści na zachowania dzieci i młodzieży oraz przedstawieniu wskazówek, jak rozmawiać z uczniami o patotreściach w internecie, aby chronić ich przed destrukcyjnym wpływem przekazu płynącego z internetu.