Wakacyjny wyjazd z rówieśnikami to ogrom emocji. Zarówno radości, jak i lęku. Dla dziecka to idealna okazja do rozwijania mnóstwa kompetencji: samodzielności, komunikacji z innymi, nawiązywania relacji, radzenia sobie z separacją od rodziców. Każdy krok ku rozwojowi to jednak wyzwanie. A wyzwania budzą lęk. W obu stronach – często zarówno w rodzicach, jak i dzieciach. Kolonie i obozy to również momenty intensywnych przeżyć. Pojawiają się czasami kryzysy małe i duże. Tęsknota za rodzicami, konflikty w nowo zawiązanej grupie, wykluczenie. W czasie wakacji nie znikają również towarzyszące dzieciom kłopoty emocjonalne. Jak w tym wszystkim ma odnaleźć się wychowawca kolonijny? W artykule ekspertka zamieszcza zestaw wskazówek dla nauczycieli, którzy w okresie wakacji pełnią funkcje opiekunów na obozach i koloniach dla dzieci i młodzieży.
W okolicach wakacji zdarza mi się usłyszeć w gabinecie zdanie: „przyjdzie lato, będzie z nim lepiej, powyjeżdża, szkoły nie będzie”. Z jednej strony jest w tym ziarnko prawdy. Dzieci, które korzystają z pomocy psychologicznej rzeczywiście latem nieco lepiej funkcjonują. Zwłaszcza, gdy zdejmie się z nich codzienny stres, presję i niekończące się obowiązki. Z drugiej strony często mam poczucie, że przekonanie, że wakacje rozwiążą problemy wydaje się swoistym zaklinaniem rzeczywistości. Wakacje i wyjazd dziecka na wypoczynek nie zadziała jak magiczne zaklęcie, a samo oddalenie od domu może okazać się dla niego niezwykle trudnym doświadczeniem. Jeśli dziecko przeżywa stan depresyjny, doświadczyło przemocy w domu lub poza nim, zmaga się z zaburzeniami lękowymi, zaburzeniami odżywiania lub innymi trudnościami psychicznymi to samo lato ich nie rozwiąże. Być może niższy poziom stresu osłabi objawy, ale to wszystko. Na kolonie i obozy wyjeżdżają dzieci z różnymi potrzebami i zasobami. Mają za sobą różne doświadczenia, które mogą zabrać ze sobą. Zabierają ze sobą po prostu swoje życiowe bagaże, takie, jakie aktualnie mają. Dlatego warto być przygotowanym na to, by umieć je wesprzeć.
Z artykułu dowiesz się m.in.:
- Jak dzieci radzą sobie z rozłąką i adaptacją na koloniach?
- Jak rozpoznać, czy dziecko przeżywa kryzys emocjonalny na koloniach?
- Jakie objawy mogą wskazywać na trudności emocjonalne u uczestników kolonii i obozów?
- Jak wspierać dziecko z zaburzeniami neurorozwojowymi na koloniach letnich?
- Jak rozmawiać z dzieckiem, które wyraża swoje uczucia i tęsknotę?
- Jak zidentyfikować sytuacje, w których dziecko potrzebuje pomocy i interwencji?
- Jakie działania podjąć w przypadku myśli rezygnacyjnych lub samobójczych?
Pozostało jeszcze 79% treści
Aby zobaczyć cały artykuł, zaloguj się lub zamów dostęp.
Uzyskaj dostęp do portalu a wraz z nim:
- Dostęp do stale aktualizowanej wiedzy z zakresu prawa oświatowego.
- Wsparcie ekspertów w rozwiązywaniu indywidualnych problemów.
- Praktyczne wskazówki i porady ułatwiające codzienną pracę.
- Baza kilkuset scenariuszy i kart pracy gotowych do wydrukowania i zastosowania na zajęciach.
- Atrakcyjne materiały multimedialne – słuchowiska, webinaria i gry dydaktyczne.
Jeżeli posiadasz już konto
Zaloguj się
Autor: Natalia Perek
Psycholog, psychoterapeuta dzieci i młodzieży. Absolwentka psychologii klinicznej i zdrowia na Uniwersytecie Łódzkim oraz czteroletniego, całościowego kursu psychoterapii w ramach Szkoły Psychoterapii Dzieci i Młodzieży przy Laboratorium Psychoedukacji i Ośrodku Regeneracja w Warszawie. Ukończyła również dwustopniowe Studium Pomocy Psychologicznej i Interwencji Kryzysowej Instytutu Psychologii Zdrowia Polskiego Towarzystwa Psychologicznego oraz Podyplomowy Kurs Arteterapii Polskiego Instytutu Ericksonowskiego. Pracowała jako psycholog w Oddziale Psychiatrii Dziecięcej. Obecnie prowadzi psychoterapię indywidualną dzieci i młodzieży oraz wsparcie rodzicielskie w Poradni Zdrowia Psychicznego dla Dzieci i Młodzieży w SPZOZ oraz w Ambulatorium Stresu w Łodzi.
