Dlaczego warto włączać przepraszanie w relację z uczniami? Jak wpisuje się ono w budowanie i wzmacnianie autorytetu nauczyciela? Jak przepraszać, aby być wiarygodnym? Na te i inne pytania próbują odpowiedzieć uczestnicy warsztatu.
Współczesna edukacja nie ogranicza się jedynie do przekazywania wiedzy z zakresu konkretnych przedmiotów. W coraz większym stopniu zwracamy uwagę na kształtowanie postaw obywatelskich, rozwijanie kompetencji społecznych oraz przygotowywanie młodzieży do aktywnego uczestnictwa w życiu społecznym. W tym kontekście pojęcie samorządności uczniowskiej nabiera szczególnego znaczenia. Scenariusz warsztatu zawiera wskazówki do pracy pedagogicznej ze społecznością uczniowską. Poznaj praktyczne zastosowanie modelu „Drabiny partycypacji” według Rogera A. Harta.
Docenianie uczniów ma pozytywny wpływ na ich rozwój, motywację i relacje w klasie, ponieważ pozwala tworzyć bardziej przyjazne i efektywne środowisko edukacyjne. Celem szkolenia prowadzonego z wykorzystaniem niniejszego scenariusza jest uświadomienia nauczycielom znaczenia doceniania uczniów oraz zaprezentowanie im praktycznych technik i strategii działania.
Praca z nastoletnim uczniem szkoły specjalnej to duże wyzwanie pod każdym względem. Uczniowie z niepełnosprawnością intelektualną dojrzewają w sposób podobny do rówieśników. Budzą się w nich te same potrzeby seksualne, natomiast obniżone są zdolności rozumienia ich i hamowania. Słabszy poziom możliwości analizy sytuacji wystawia ich otoczenie na dużą próbę. Przerażające jest również to, że obecniebadania pokazują,że osoby z niepełnosprawnością intelektualną nawet do pięciu razy częściej padają ofiarami przemocy seksualnej niż inne osoby. Zadaniem scenariusza jest przygotowanie nauczycieli do wprowadzenia elementów edukacji seksualnej w grupach uczniów z niepełnosprawnością intelektualną i tym samym przeciwdziałanie przemocy.
Czym są wagary? Co za nimi stoi? Dlaczego jedni uczniowie decydują się na unikanie lekcji, inni nie? Wydawać by się mogło, że odpowiedź jest prosta. Jedni rzetelnie podchodzą do obowiązków, inni nie. Czy zjawisko wagarów jest jednak tak proste i świadczy o tym, jaki jest uczeń? A może wagary są objawem innych trudności? Często wynikają z nadmiernego stresu, poczucia braku rozwiązania piętrzących się problemów szkolnych. Czasem na wagary chodzą nastolatki zmagające się z depresją, zaburzeniami adaptacyjnymi, poczuciem odrzucenia i osamotnienia. Mogą wskazywać również na przemoc szkolną i być sposobem na jej unikanie. Zadaniem scenariusza jest wsparcie nauczycieli w budowaniu pozytywnej relacji z uczniami, która chroni ich przed wyborem wagarów jako sposobu radzenia sobie.
Zaburzenia lękowe u młodzieży budzą sporo emocji. Czasem dorosłym trudno uwierzyć w lękowe objawy młodych ludzi, czują się bezradni, nie wiedzą, jak zareagować. Jak powinien zachować się nauczyciel, gdy widzi u swojego ucznia objawy lęku napadowego? W jaki sposób pomóc mu obniżyć lęk? Zadaniem scenariusza jest psychoedukacja nauczycieli szkół podstawowych i ponadpodstawowych w zakresie zaburzeń lękowych, w szczególności lęku napadowego.
Wielu uczniów z ADHD przeżywa w szkole ogromny stres. Towarzyszą im trzy główne objawy w różnym natężeniu: ruchliwość, kłopoty w zakresie koncentracji uwagi, impulsywność. Często już na początku edukacji zbierają ogromną ilość uwagi otoczenia – niestety głównie tej negatywnej. Bez odpowiedniego wsparcia nauczyciela, dostosowania środowiska nauki i wymagań edukacyjnych jest im niezwykle trudno. Każdy szmer odwraca uwagę, potrzeba ruchu zwycięża nad oczekiwaniami innych, impulsywność powoduje szereg konfliktów. Dziecko z ADHD nie ma absolutnie żadnego wpływu na kontrolowanie swoich objawów. Zwykłe zdanie: siedź cicho i grzecznie wypowiedziane do dziecka z ADHD jest podobnie irracjonalne, jak: zbij już tę gorączkę w stosunku do przeziębionego dziecka. Celem warsztatu jest wyposażenie nauczycieli w elementarną wiedzę i narzędzia niezbędne do pracy z dzieckiem z ADHD.
Co zrobić, by dzieciom się chciało uczyć? To pytanie wraca jak bumerang. Zadają je rodzice, nauczyciele i nierzadko same dzieci. Uczniowie czują się przeciążeni wymaganiami, często nie rozumieją funkcji, jaką w ich życiu spełnia nauka. Trudno im zobaczyć wartość w nabywaniu nowych umiejętności, zrozumieć sens ogólnego procesu edukacji. Do tego potrzebna jest motywacja wewnętrzna. Zadaniem scenariusza jest wsparcie nauczycieli w skutecznym rozbudzaniu motywacji wewnętrznej w społeczności uczniowskiej.
Praca z dziećmi, które mają złe doświadczenia z najbliższymi osobami jest zarówno bardzo trudna, jak i obciążająca. Często nauczyciel jest dla takich uczniów jednym z niewielu stałych elementów ich życia – widywany regularnie, w przewidywalnych okolicznościach, zawsze w tych samych miejscach. Dziecko ma dużo czasu by swojego wychowawcę obserwować i poznać – nauczyć się jego przyzwyczajeń, reakcji, ulubionych powiedzonek. Dlatego relacja nauczyciel – uczeń jest w tym wypadku jednocześnie ogromnym wzywaniem, jak i wielkim zasobem. Proponowany warsztat ma na celu wesprzeć nauczycieli – zarówno przedmiotowych jak i wychowawców w budowaniu bezpiecznej, przyjaznej więzi z uczniami, którzy takich więzi nie znają.