Pomoc w depresji. Scenariusz zdjęć zdalnych dla uczniów klas IV-VIII

Prowadzący wita się z klasą. Sprawdza czy wszyscy uczniowie słyszą głos i widzą ekran. Prosi o włączenie kamer, ale informuje, że jest to dobrowolne.

Na początku zajęć nauczyciel sprawdza, w jakich nastrojach są uczestnicy. Każda osoba używa nazwy jakiejś rzeczy do określenia swojego samopoczucia, a następnie uzasadnia, dlaczego wybrała akurat tę. Przykłady:

• Czuję się jak... – czajnik – zaraz wybuchnę z nerwów,
• Czuję się jak... – kołdra – chcę cały dzień leżeć na łóżku,
• Czuję się jak... radio – chce mi się cały czas mówić.

Prowadzący jako pierwszy określa swoje samopoczucie i typuje kolejną osobę do udzielenia odpowiedzi.

Nauczyciel informuje, że dzisiejsze zajęcia będą dotyczyły depresji. Prowadzący odczytuje kolejno stwierdzenia. Uczniowie poprzez reakcje w komunikatorze określają czy są one:

• prawdziwe (kciuk w górę)
• fałszywe (kciuk w dół, a jeśli nie jest dostępny to np. smutna buźka).

Jeśli wszyscy uczniowie mają uruchomione kamery, mogą pokazywać znaki dłonią.

• Objawem depresji może być np. zmęczenie, poirytowanie, utrata apetytu (PRAWDA).
• Jeśli ktoś jest bardzo bogaty nie może zachorować na depresję (FAŁSZ).
• Na depresję może zachorować każdy niezależnie od wieku (PRAWDA).
• Nieleczona depresja sama przejdzie (FAŁSZ – nieleczona depresja potrafi trwać latami)
• Depresja wpływa na wszystkie obszary życia – nastrój, myśli, wygląd, zachowanie (PRAWDA).
• Uczucie smutku i bezradności to zawsze objaw depresji (FAŁSZ – w przypadku depresji takie uczucie nie odchodzi. Jeśli uczucia te są krótkotrwałe, mijają z czasem to nie muszą być objawem depresji).
• Wsparcie innych ludzi jest bardzo ważne dla osób doświadczających depresji (PRAWDA).

Prowadzący udostępnia na swoim ekranie filmik – historię nastoletniej Amelii, która zmagała się z depresją. Film dostępny na YouTube:

• Depresja młodzieńcza. Historia Amelii (https://www.youtube.com/watch?v=nwAPjLAOcbQ)

Nauczyciel wyjaśnia uczniom, że jeśli mają wrażenie, że z kimś znajomym dzieje się coś złego, to warto zaufać intuicji i postarać się mu pomóc. Podobnie w przypadku zauważenia niepokojących objawów u siebie – warto jak najszybciej szukać pomocy, wsparcia.

Prowadzący pyta uczniów, jak można pomagać i zapisuje odpowiedzi na udostępnionej w komunikatorze tablicy. Przykładowe pomysły:

• Zaoferowanie pomocy wprost. Przekazanie bliskiej osobie, że chce się być dla niej wsparciem, dać poczucie, że nie jest sama.
• Zachęcanie do opowiedzenia o swoich uczuciach nauczycielowi, rodzicom, innym dorosłym zaufanym osobom
• Opowiedzenie dorosłej zaufanej osobie o tym, że ktoś inny ma problem
• Wysłuchanie osoby z trudnościami bez narzucania swojej opinii

Ze względu na trudną, ale bardzo istotną tematykę zajęć ważne jest, żeby zadbać o samopoczucie uczniów na koniec zajęć. Uczniowie po lekcji powinni czuć się przynajmniej tak samo dobrze jak przed nią. Nauczyciel z uważnością obserwuje ich reakcje i zachowania. W związku z tym na zakończenie przeprowadzona zabawa będzie rozluźniająca i wzmacniająca emocjonalnie.

Do zabawy zgłasza się jedna osoba. Nauczyciel na chwilę przenosi ją do osobnego pokoju w komunikatorze lub ewentualnie proi o wyciszenie dźwięku na 3 minuty i odwrócenie się od komputera. Pod nieobecność ucznia grupa ustala jedną, dwie jego pozytywne cechy. Po powrocie nauczyciel przedstawia te cechy, a zadaniem ucznia jest określić, kto z klasy mógł zauważyć u niego te cechy.

Zabawa jest kontynuowana z różnymi osobami aż do wyczerpania czasu trwania zajęć.