Umiejętność samokontroli jest kluczową kompetencją w wielu aspektach życia. Jedną z kompetencji składających się na tę umiejętność jest zdolność do odraczania reakcji. Mówi się o tej zdolności również w kategorii cechy – cierpliwości. Co oznacza w kontekście rozwoju dzieci? To zdolność do czekania na swoją kolei, planowania długofalowych działań (np. doskonalenia konkretnej umiejętności), radzenia sobie z frustracją, stresem i trudnymi sytuacjami. Dzieci, które potrafią odraczać swoje reakcje są mniej impulsywne, dzięki czemu ich relacje są bardziej satysfakcjonujące i trwałe. Zadaniem scenariusza jest wsparcie uczniów w rozumieniu znaczenia samokontroli w życiu społecznym i budowaniu tego zasobu.
Grupa docelowa
|
uczniowie klas I–IV o specjalnych potrzebach edukacyjnych. Materiał jest przygotowany z myślą o uczniach z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim oraz w spektrum autyzmu.
|
Cel ogólny
|
rozwój samokontroli
|
Cele szczegółowe
|
- wzrost cierpliwości – umiejętności odraczania reakcji i gratyfikacji
- rozwój rozumienia funkcji samokontroli w życiu społecznym
- rozwój umiejętności oczekiwania na swoją kolei
- rozwój rozumienia użyteczności odraczania reakcji w sytuacjach społecznych
|
Potrzebne materiały
|
- załącznik nr 1. Przydatna cecha
- załącznik nr 2. Niecierpliwek Wiercipiętka
- przybory do pisania i rysowania
- kartki papieru
- łyżka
- 2 wiaderka
- woda
|
Liczba uczestników
|
zalecana jest grupa o maksymalnej liczebności 15 osób
|
Pozostało jeszcze 85% treści
Aby zobaczyć cały artykuł, zaloguj się lub zamów dostęp.
Uzyskaj dostęp do portalu a wraz z nim:
- Dostęp do stale aktualizowanej wiedzy z zakresu prawa oświatowego.
- Wsparcie ekspertów w rozwiązywaniu indywidualnych problemów.
- Praktyczne wskazówki i porady ułatwiające codzienną pracę.
- Baza kilkuset scenariuszy i kart pracy gotowych do wydrukowania i zastosowania na zajęciach.
- Atrakcyjne materiały multimedialne – słuchowiska, webinaria i gry dydaktyczne.
Jeżeli posiadasz już konto
Zaloguj się
Autor: Natalia Perek
Psycholog, psychoterapeuta dzieci i młodzieży. Absolwentka psychologii klinicznej i zdrowia na Uniwersytecie Łódzkim oraz czteroletniego, całościowego kursu psychoterapii w ramach Szkoły Psychoterapii Dzieci i Młodzieży przy Laboratorium Psychoedukacji i Ośrodku Regeneracja w Warszawie. Ukończyła również dwustopniowe Studium Pomocy Psychologicznej i Interwencji Kryzysowej Instytutu Psychologii Zdrowia Polskiego Towarzystwa Psychologicznego oraz Podyplomowy Kurs Arteterapii Polskiego Instytutu Ericksonowskiego. Pracowała jako psycholog w Oddziale Psychiatrii Dziecięcej. Obecnie prowadzi psychoterapię indywidualną dzieci i młodzieży oraz wsparcie rodzicielskie w Poradni Zdrowia Psychicznego dla Dzieci i Młodzieży w SPZOZ oraz w Ambulatorium Stresu w Łodzi.