ustawa

z dnia 12 grudnia 1997 r.

o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej

(Dz.U. z dnia 29 grudnia 1997 r.)

Art. 1.

1.

Ustawa określa zasady nabywania prawa oraz ustalania wysokości i wypłacania dodatkowego wynagrodzenia rocznego dla pracowników jednostek sfery budżetowej, zwanego dalej "wynagrodzeniem rocznym".

2.

Przez użyte w ust. 1 określenie "pracownicy jednostek sfery budżetowej" rozumie się pracowników:

1)

państwowych jednostek sfery budżetowej, dla których środki na wynagrodzenia są kształtowane na podstawie odrębnej ustawy,

2)

zatrudnionych w urzędach organów władzy publicznej, kontroli, ochrony prawa oraz sądach i trybunałach, wymienionych w art. 139 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240);

3)

samorządowych jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych prowadzących gospodarkę finansową na zasadach określonych w ustawie wymienionej w pkt 2;

4)

biur poselskich, senatorskich lub poselsko-senatorskich oraz klubów, kół albo zespołów parlamentarnych.

3.

Przepisów ustawy nie stosuje się do:

1)

osób, o których mowa w:

a)

art. 2 ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. Nr 20, poz. 101, z późn. zm.),

b)

(stracił moc)

2)

żołnierzy oraz funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Celno-Skarbowej, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej oraz Służby Ochrony Państwa.

Art. 2.

1.

Pracownik nabywa prawo do wynagrodzenia rocznego w pełnej wysokości po przepracowaniu u danego pracodawcy całego roku kalendarzowego.

2.

Pracownik, który nie przepracował u danego pracodawcy całego roku kalendarzowego, nabywa prawo do wynagrodzenia rocznego w wysokości proporcjonalnej do okresu przepracowanego, pod warunkiem, że okres ten wynosi co najmniej 6 miesięcy.

3.

Przepracowanie co najmniej 6 miesięcy warunkujących nabycie prawa do wynagrodzenia rocznego nie jest wymagane w przypadkach:

1)

nawiązania stosunku pracy w trakcie roku kalendarzowego z nauczycielem i nauczycielem akademickim zgodnie z organizacją pracy szkoły (szkoły wyższej),

2)

zatrudnienia pracownika do pracy sezonowej, jeżeli umowa o pracę została zawarta na sezon trwający nie krócej niż trzy miesiące,

3)

powołania pracownika do czynnej służby wojskowej albo skierowania do odbycia służby zastępczej,

4)

rozwiązania stosunku pracy w związku z:

a)

przejściem na emeryturę, rentę szkoleniową albo rentę z tytułu niezdolności do pracy lub świadczenie rehabilitacyjne,

b)

przeniesieniem służbowym, powołaniem lub wyborem,

c)

likwidacją pracodawcy albo zmniejszeniem zatrudnienia z przyczyn dotyczących pracodawcy,

d)

likwidacją jednostki organizacyjnej pracodawcy lub jej reorganizacją,

5)

podjęcia zatrudnienia:

a)

w wyniku przeniesienia służbowego,

b)

na podstawie powołania lub wyboru,

c)

w związku z likwidacją poprzedniego pracodawcy albo ze zmniejszeniem zatrudnienia z przyczyn dotyczących tego pracodawcy,

d)

w związku z likwidacją jednostki organizacyjnej poprzedniego pracodawcy lub jej reorganizacją,

e)

po zwolnieniu z czynnej służby wojskowej albo po odbyciu służby zastępczej,

6)

korzystania:

a)

z urlopu wychowawczego,

aa)

z urlopu macierzyńskiego,

ab)

(uchylony)

ac)

z urlopu ojcowskiego,

ad)

z urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego,

ae)

(uchylony)

af)

z urlopu opiekuńczego,

b)

z urlopu dla poratowania zdrowia,

c)

przez nauczyciela lub nauczyciela akademickiego z urlopu do celów naukowych, artystycznych lub kształcenia zawodowego,

6a)

korzystania z urlopu rodzicielskiego,

7)

wygaśnięcia stosunku pracy w związku ze śmiercią pracownika.

Art. 3.

Pracownik nie nabywa prawa do wynagrodzenia rocznego w przypadkach:

1)

nie usprawiedliwionej nieobecności w pracy trwającej dłużej niż dwa dni,

2)

stawienia się do pracy lub przebywania w pracy w stanie nietrzeźwości,

3)

wymierzenia pracownikowi kary dyscyplinarnej wydalenia z pracy lub ze służby,

4)

rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika.

Art. 4.

1.

Wynagrodzenie roczne ustala się w wysokości 8,5% sumy wynagrodzenia za pracę otrzymanego przez pracownika w ciągu roku kalendarzowego, za który przysługuje to wynagrodzenie, uwzględniając wynagrodzenie i inne świadczenia ze stosunku pracy przyjmowane do obliczenia ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy, a także wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy oraz wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy przysługujące pracownikowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy.

2.

W przypadkach, o których mowa w art. 2 ust. 3, wysokość wynagrodzenia rocznego ustala się proporcjonalnie do okresu przepracowanego u danego pracodawcy.

Art. 5.

1.

Wynagrodzenie roczne jest wypłacane z wyodrębnionych na ten cel środków na wynagrodzenia.

2.

Wynagrodzenie roczne wypłaca się, z zastrzeżeniem ust. 3, nie później niż w ciągu pierwszych trzech miesięcy roku kalendarzowego następującego po roku, za który przysługuje to wynagrodzenie.

3.

Pracownikowi, z którym rozwiązano stosunek pracy w związku z likwidacją pracodawcy, wynagrodzenie roczne wypłaca się w dniu rozwiązania stosunku pracy.

Art. 6.

Ilekroć w przepisach prawa jest mowa o "nagrodzie z zakładowego funduszu nagród" dla pracowników wymienionych w art. 1 ust. 2, oznacza to "dodatkowe wynagrodzenie roczne dla pracowników jednostek sfery budżetowej".

Art. 7.

Roczną nagrodę z zakładowego funduszu nagród za 1997 r. wypłaca się zgodnie z przepisami ustawy wymienionej w art. 9.

Art. 8.

W ustawie z dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora (Dz. U. Nr 73, poz. 350 i Nr 137, poz. 638 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679 i Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące zmiany:

1)

w art.18 w ust. 4 po wyrazach "wieloletnią pracę" dodaje się wyrazy ", dodatkowego wynagrodzenia rocznego",

2)

w art. 23 w ust. 6 po wyrazach "wieloletnią pracę" dodaje się wyrazy ", dodatkowego wynagrodzenia rocznego".

Art. 9.

Traci moc ustawa z dnia 10 lipca 1985 r. o rocznych nagrodach z zakładowego funduszu nagród w państwowych jednostkach organizacyjnych nie będących przedsiębiorstwami państwowymi (Dz. U. Nr 32, poz. 141, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 i z 1991 r. Nr 104, poz. 450).

Art. 10.

Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.