Dziecko, które przebywa w placówce opiekuńczej lub rodzinie zastępczej to w każdej szkole temat budzący wiele niepokoju i wątpliwości. Jak ochronić ucznia z doświadczeniami opieki instytucjonalnej przed doświadczeniami wykluczenia, jak rozmawiać z nim o obchodach Dnia Matki, jak wybrać temat wypracowania na język polski, by nie zmuszać go do opisywania domu i rodziny? W karierze zawodowej każdego nauczyciela muszą prędzej czy później pojawić się podobne dylematy. A jest ich wiele więcej – trudno sobie wyobrazić, by do pieczy zastępczej lub domu dziecka trafiło dziecko, które nie doświadczyło porzucenia, straty, czy przemocy. Bagaż traumatycznych wspomnień na zawsze zmienia schemat budowania relacji, co odczuje każdy dorosły, który spróbuje nawiązać z dzieckiem więź. Dla wychowawcy to wyzwanie, do którego potrzeba cierpliwości, empatii i przeszkolenia.
Rozmawiając ze znajomymi, zdarza Ci się zapewne usłyszeć, że uskarżają się na depresję. Termin depresja jest odmieniany przez wszystkie przypadki, podobnie jak termin stres. Depresja wydaje się być w ostatnich latach często występującym zjawiskiem. Czy dotyczy wyłącznie dorosłych, czy na depresję mogą cierpieć również małe dzieci i nastolatki? Czy wiesz, że w każdej klasie średnio dwoje dzieci cierpi na tę chorobę?
Do gabinetu psychologów dziecięcych coraz częściej trafiają rodzice zaniepokojeni tym, jak ich dziecko się odżywia. Obserwują wycofanie córki czy syna z jedzenia wspólnie z rodziną, nasilające się ograniczenia ilości jedzenia, dążenie do odchudzania się, wykonywania ćwiczeń, odrzucania różnych produktów. Martwią się tym, ile czasu ich dziecko spędza na przyglądaniu się własnemu ciału, ważeniu, porównywaniu się do kolegów. Niepokój budzą sytuacje, w których dziecko odmawia jedzenia lub zjada je po kryjomu w dużych ilościach.
Szczególną rolę w procesie wychowania młodego pokolenia odgrywa wychowawca klasy. Zostaje mu powierzona konkretna grupa dzieci lub młodzieży. Jego zadaniem jest rozpoznanie problemów oraz monitorowanie poziomu realizacji celów wychowawczych. Następnie, zgodnie z wnioskami, planowanie lub modyfikowanie działań wychowawczych.
Pamiętasz sytuację, kiedy wiesz, że masz do zrobienia coś ważnego, a zmęczenie zniechęca cię do działania albo sytuację, gdy idąc na lekcję spotykasz na korytarzu szkoły koleżankę i rozmawiacie o czymś śmiesznym, co bardzo cię rozbawia? W pierwszym przypadku potrzebujesz podnieść poziom energii żeby zacząć działanie, w drugim musisz umieć wyciszyć się tzn. obniżyć poziom energii, żeby zacząć prowadzić lekcję. To umiejętność samoregulacji powoduje, że w tych dwóch sytuacjach potrafisz zachować się odpowiednio. Jak dzięki samoregulacji pomóc sobie i swoim uczniom – tego dowiesz się z poniższego artykułu.
Czy sukces edukacyjny zależy wyłącznie od nauki zgodnej z preferowanym stylem uczenia się? Poznaj fakty i mity związane z tym tematem. Przyjrzyjmy się, jak wykorzystujemy ulubione style uczenia się w połączeniu z naszą inteligencją, osobowością i środowiskiem, w którym przebywamy.
Udział rodziców w posiedzeniu zespołu ds. kształcenia specjalnego jest dobrowolny. Jednak o ile szkoła nie może nakazać im uczestniczenia w spotkaniu, o tyle nie może tego zabronić. Co więcej – dyrektor ma obowiązek zawiadamiać ich o każdym spotkaniu nauczycieli i specjalistów.
Coraz częściej w szkolnych statutach pojawiają się zapisy istotnie wpływające na swobodę uczniów w odniesieniu do wyglądu. Niektóre zakazy spotykają się ze sprzeciwem uczniów, niekiedy także rodziców. Sprawdź, jakie regulacje może zawierać statut. Dowiedz się, czy dyrekcja może zakazać farbowania włosów, malowania paznokci lub wprowadzić zakaz makijażu w szkole.
Zdolny, ale leniwy. Nie potrafi się skoncentrować na zadaniu, gdyby tylko chciał, to by mógł. Musi się podciągnąć. Takie i inne opinie krążą na linii nauczyciel – rodzic, gdy pojawiają się trudności w nauce. Nie wszyscy uczniowie jednak wymagają jedynie "podciągnięcia się w nauce”. Niektórzy borykają się z ograniczeniami natury poznawczej, które najpierw trzeba zbadać i wykryć. Jak rozmawiać o tym z rodzicami? W artykule wyjaśniamy, jak przekonać rodziców do tego, by udali się z dzieckiem do poradni psychologiczno-pedagogicznej. Zwracamy uwagę na konieczność wyjaśnienia, jak wygląda wizyta w poradni i jak należy przygotować do niej dziecko.
Nawiązując do artykułu „Jaki powinien być udział rodziców w procesie doradztwa zawodowego”, prezentujemy scenariusz spotkania doradcy zawodowego z rodzicami uczniów szkoły podstawowej. Dowiedz się, jak wspierać swoje dziecko w wyborze ścieżki zawodowej.
Opracowywany corocznie program realizacji wewnątrzszkolnego systemu doradztwa zawodowego musi uwzględniać udział rodziców w procesie doradczym, w szczególności organizację spotkań z nimi. Przedstawiamy zakres współpracy doradcy zawodowego z rodzicami oraz przykłady działań.
Ważne jest, aby doradca wspierał młodego człowieka w rozpoznawaniu swoich zasobów, diagnozował potencjał efektywnego uczenia się, określił preferowane metody zapamiętywania, ale także pobudzał i inspirował do podejmowania nowych wyzwań, również w obszarze zainteresowań.
Wejście w nową społeczność zawsze niesie ze sobą stres. Przeżył to każdy dorosły, który rozpoczynał nową pracę. Niezależnie od wieku, obawa przed brakiem akceptacji nowego otoczenia jest zupełnie naturalna. Dziecko, które dochodzi do nowej klasy ma absolutne prawo do poczucia dyskomfortu. Nie tak łatwo znaleźć dla siebie miejsce w grupie, która ma już swoją historię i proces integracji za sobą. Jak pomóc tym, którzy dołączają do zgranej już klasy? Sprawdź, jak przeciwdziałać wykluczeniu nowego ucznia w klasie. Dowiedz się, jakie działania może podjąć wychowawca lub pedagog i psycholog szkolny, aby sprawić, że nowy kolega lub koleżanką spotkają się z postawą otwartości i dialogu.
Dostosowania wymagań edukacyjnych niezależnie od przyczyn stosowania, bardzo często może budzić wiele sprzeczności zarówno wśród rodziców, jak i uczniów. Z jednej strony pojawia się zrozumienie, z drugiej zaś poczucie niesprawiedliwości. Takie emocje coraz częściej widoczne są w szkołach, w których uczą się dzieci i młodzież z Ukrainy. Jak działać z poziomu klasy i szkoły, by zarządzić niespokojnymi nastrojami?
W szkole, obok uczniów, którzy z łatwością nawiązują i utrzymują relacje rówieśnicze, spotykamy również tych, którzy mają problemy z relacjami. Przejawem nieśmiałości są wstydliwość oraz brak pewności siebie i swoich działań. Dziecko z takim problemem, ze względu na zniekształcony obraz własnej osoby i zaniżoną samoocenę często ucieka przed światem. Ten wydaje mu się obcy bowiem niezrozumiały i groźny. W konsekwencji może powodować to zmniejszanie jego aktywności, wycofanie, a nawet izolację. Zauważenie problemu i odpowiednie działania pozwolą uniknąć alienacji i wykluczenia w grupie rówieśniczej. Sprawdź, jak rozpoznać problem ucznia.
Sytuacja, w której uczeń prosi, by zwracać się do niego innym imieniem niż wskazuje dokumentacja, zdarza się stosunkowo często. Zwykle młody człowiek informuje, że na co dzień posługuje się drugim imieniem lub innym – wskazanym przez siebie, ponieważ nie lubi tego oficjalnego. Nauczyciele oraz koledzy i koleżanki zwykle nie widzą w tym problemu. Zupełnie inaczej jest jednak, gdy młody człowiek ujawnia swoją tożsamość płciową. Wówczas prosi o używania przez nauczycieli i uczniów preferowanego przez niego imienia właściwego dla płci przeciwnej. Co powinna zrobić szkoła w takiej sytuacji? Jak zagwarantować uczniom transpłciowym prawo do poszanowania ich tożsamości płciowej? Czy należy uszanować prośbę ucznia o używanie wobec niego innego imienia i form gramatycznych właściwych dla płci przeciwnej?
Opublikowana w Dzienniku Ustaw ustawa z 9 czerwca 2022 r. ustawa o wspieraniu i resocjalizacji nieletnich przewiduje nowy katalog uprawnień dla dyrektora szkoły. Będzie on mógł podejmować wobec nieletnich oddziaływania wychowawcze bez zawiadamiania organów o demoralizacji lub popełnieniu czynu karalnego.
Spotkanie ucznia w czasie wakacji nie zawsze polega przywitaniu i wymianie uśmiechów. Bardzo często nauczyciele są świadkami zachowania, obok którego w czasie roku szkolnego nie przeszliby obojętnie. Jak powinni reagować na ryzykowane zachowania uczniów w czasie wakacji? Czy korzystanie z urlopu wypoczynkowego zwalnia ich z obowiązku podejmowania interwencji?
Sytuacja, w której uczeń prosi, by zwracać się do niego innym imieniem niż wskazuje dokumentacja, zdarza się stosunkowo często. Zwykle młody człowiek informuje, że na co dzień posługuje się drugim imieniem lub innym – wskazanym przez siebie, ponieważ nie lubi tego oficjalnego. Nauczyciele oraz koledzy i koleżanki zwykle nie widzą w tym problemu. Zupełnie inaczej jest jednak, gdy młody człowiek ujawnia swoją tożsamość płciową. Wówczas prosi o używania przez nauczycieli i uczniów preferowanego przez niego imienia właściwego dla płci przeciwnej. Co powinna zrobić szkoła w takiej sytuacji? Jak zagwarantować uczniom transpłciowym prawo do poszanowania ich tożsamości płciowej? Czy należy uszanować prośbę ucznia o używanie wobec niego innego imienia i form gramatycznych właściwych dla płci przeciwnej?
Opublikowana w Dzienniku Ustaw ustawa z 9 czerwca 2022 r. ustawa o wspieraniu i resocjalizacji nieletnich przewiduje nowy katalog uprawnień dla dyrektora szkoły. Będzie on mógł podejmować wobec nieletnich oddziaływania wychowawcze bez zawiadamiania organów o demoralizacji lub popełnieniu czynu karalnego.
Spotkanie ucznia w czasie wakacji nie zawsze polega przywitaniu i wymianie uśmiechów. Bardzo często nauczyciele są świadkami zachowania, obok którego w czasie roku szkolnego nie przeszliby obojętnie. Jak powinni reagować na ryzykowane zachowania uczniów w czasie wakacji? Czy korzystanie z urlopu wypoczynkowego zwalnia ich z obowiązku podejmowania interwencji?
Kryzys funkcjonowania polskich dzieci i młodzieży trwa od lat. Sytuacja pandemii w tym nie pomaga, nasila lęk, pogłębia poczucie wykluczenia, izolacji, samotności. Okres dorastania bywa bardzo intensywny i burzliwy, w wielu rówieśniczych środowiskach tworzy się coś w rodzaju samoistnej sieci wsparcia. Brak zaufania do dorosłych sprawia, że młodzież stara się pomagać sobie nawzajem, co bywa ponad siły. Jak sprawić, by nastolatek zrozumiał, że lojalność wobec cierpiącego przyjaciela ma swoje granice?
Wszyscy jesteśmy zamknięci, ciągle ktoś komuś przeszkadza w nauce lub pracy – opowiadają w czasie terapii online dzieci i nastolatki, które od tygodni uczą się zdalnie. Niektórzy mają przywilej posiadania własnego pokoju, szybkiego łącza i wspierającego otoczenia, które rozumie, że siedzenie z rówieśnikami na komunikatorze lub połączeniu video to kontakt cenniejszy niż złoto. Ale niestety domy, bloki, kamienice są pełne młodych ludzi, którzy tak luksusowej sytuacji nie zaznają. Jak im pomóc?
Kolejny tydzień polscy uczniowie nie mają realnego kontaktu z żadnym dorosłym spoza rodziny i najbliższego otoczenia. Obecnie dzieci i młodzież do 16 roku życia przez większą część dnia nie może przebywać bez opiekuna poza domem. Kontakty z rówieśnikami, dziadkami czy dalszą rodziną są ograniczone. A to oznacza, że dorosły opiekun ma niemal całkowitą kontrolę nad tym, z kim i o czym dziecko rozmawia, w jaki sposób spędza czas. Jeśli w rodzinie zdarza się przemoc, sytuacja jest wręcz patowa, trudniej będzie wychowawcy ją wykryć i zareagować odpowiednio.