Na znajomość schematu swojego ciała, czyli somatognozję (gr. „soma” – ciało, „gnozja” – czucie), składa się czucie ciała i ruchów przez nie wykonywanych, przestrzeni jaką zajmuje oraz przynależności poszczególnych jego elementów do jednej całości. Rozwój orientacji w schemacie ciała następuje stopniowo od narodzin, a jego podstawą jest czucie linii środkowej ciała jako osi, względem której tworzą się odczucia posiadania poruszających się części ciała po obu jej stronach. Identyfikacja własnego ciała jest niezbędna do nabycia umiejętności adekwatnego przystosowania się do wymagań środowiskowych w zakresie relacji społecznych.
Motoryczność ludzka może być rozpatrywana zarówno w neurobiologicznych aspektach ruchu, jak i w kontekście humanistycznym, gdzie w centrum zainteresowania znajduje się człowiek oraz jego działanie. Dziecko, dzięki aktywnościom sensomotorycznym, pojmuje sens tego, co robi. Uczy się i wykorzystuje w działaniu inwencję własną. Poprzez zorganizowane, systematyczne, uporządkowane działania psychoruchowe, odpowiednio wspierane przez środowisko, zdobywa umiejętności panowania nad ciałem, poruszania nim w przestrzeni oraz planowania ruchu.
Wakacje to dla dzieci i nastolatków czas intensywnego budowania kompetencji społecznych. Mogą pobyć w różnych grupach, tych, które znają, np. wśród kuzynów, na koloniach organizowanych w szkole lub zupełnie nowych – jadąc na np. obóz z biura podróży. Niezależnie od tego, gdzie tworzy się nowa grupa zawsze zachodzi w niej proces grupowy. A tam, gdzie więcej niż jedna osoba dochodzi do konfliktów. To naturalne. Dowiedz się, jak zainterweniować, gdy dzieci przekraczają ustalone zasady i nie stosują się do ustaleń.
„Jeśli nie widzisz, to dlaczego nie nosisz okularów?”, „Załóż okulary, to zobaczysz” – te często udzielane rady nie zawsze są trafne. Problemy z widzeniem mogą bowiem wynikać nie z wady wzroku, ale z zaburzeń percepcji wzrokowej. Na ogół brak korekcji okularowej nie jest przyczyną trudności percepcyjnych. Jakość percepcji wzrokowej może być niewystarczająca z wielu przyczyn.
Wyjazdy letnie to okazja do nabywania nowych kompetencji. Dzieci podejmują samodzielne decyzje, przez całą dobę przebywają w otoczeniu rówieśników, bawią się, rozwiązują konflikty, budują własną niezależność. Dla młodszych dzieci to również czas radzenia sobie z separacją od rodziców. Jak wspierać tych obozowiczów i kolonistów, dla których nauka kompetencji społecznych to duże wyzwanie?
Doskonalenie zawodowe to proces celowego, zaplanowanego i ciągłego kształcenia zawodowego, który polega na podwyższaniu kompetencji oraz kwalifikacji zawodowych nauczyciela, a także na wszechstronnym rozwoju jego osobowości. Jest to proces realizowany zarówno przez instytucje specjalizujące się w tym zakresie, jak i poprzez samokształcenie i samodoskonalenie. W praktyce nauczyciele najczęściej podejmują doskonalenie zawodowe w celu uzyskania dodatkowych kwalifikacji, czyli uprawnień do zajmowania nowego stanowiska w szkole. Przed wybraniem konkretnej formy doskonalenia zawodowego trzeba koniecznie upewnić się, że umożliwia ona zdobycie kwalifikacji, o których mowa w rozporządzeniu MEiN. Należy również sprawdzić, czy jest ona realizowana zgodnie z obowiązującym standardem kształcenia przygotowującego do wykonywania zawodu nauczyciela. W artykule wyjaśniamy, na co zwracać uwagę wybierając oferty studiów podyplomowych, kursów kwalifikacyjnych i szkoleń dla nauczycieli.
Uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym charakteryzuje opóźniony rozwój mowy i ograniczony zasób słów. Na ogół komunikują się oni za pomocą krótkich zdań, wyrazów lub gestów. Mają trudności z rozumieniem abstrakcyjnych pojęć, zapamiętywaniem, koncentracją i odtwarzaniem informacji. Często zmyślają i wykazują impulsywne zachowania. Edukacja tych uczniów wymaga dostosowania wymagań do poziomu rozwoju dziecka w wieku 6-9 lat, z naciskiem na proste formy komunikacji. W artykule przedstawimy skuteczne strategie komunikacyjne, które mogą pomóc nauczycielom uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym w pracy dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej.
Jakie kwalifikacje powinna posiadać pomoc nauczyciela? Jakie są jej obowiązki i jak nawiązać stosunek pracy? Czy zatrudnienie takiej osoby jest obligatoryjne czy fakultatywne? Odpowiedzi na te pytania znajdziesz w artykule, który kompleksowo omawia wszystkie aspekty związane z zatrudnieniem pomocy nauczyciela w szkołach i przedszkolach. Dowiedz się, jakie są wymagania prawne, jak przebiega i czego dotyczy weryfikacja niekaralności kandydata, na czym polega praca oraz jakie wynagrodzenie przysługuje osobie zatrudnionej na tym stanowisku. Możesz również sprawdzić, jakie zadania nie powinny być przydzielane pracownikom niepedagogicznym. Artykuł zawiera praktyczne informacje i wskazówki ważne zarówno dla kandydatów, jak i osób już zatrudnionych.
Od 1 września 2024 r. w szkołach można będzie zatrudniać asystentów międzykulturowych. Najważniejszym zadaniem asystenta międzykulturowego będzie pomoc uczniom niebędącym obywatelami polskimi. Asystent międzykulturowy nie będzie nauczycielem, lecz pracownikiem niepedagogicznym, co oznacza, że nie będą dotyczyły go przepisy o pensum czy wynagrodzeniu nauczyciela. Sprawdź, czy zatrudnienie asystenta międzykulturowego będzie obowiązkowe oraz dowiedz się, jakie kwalifikacje powinna mieć osoba zatrudniona na tym stanowisku.
Usprawnianie integracji sensorycznej ma charakter zarówno terapeutyczny, jak i profilaktyczny. Niezaprzeczalnie Sensoplastyka dostarcza wielu doznań sensorycznych. Bazuje na zmysłach człowieka, stymuluje je. Może być formą profilaktyki w zaburzeniach przetwarzania sensorycznego. Łączy się z integracją sensoryczną także pod kątem zadań osoby prowadzącej terapię czy zajęcia. Zadaniem terapeuty jest utrzymanie właściwej równowagi między nadzorowaniem terapii a zapewnieniem wolności wyboru podopiecznemu. Zbyt duża ingerencja wywoła przeciwny skutek. To samo dotyczy osoby prowadzącej zajęcia z Sensoplastyki, która powinna zapewnić swobodę działania sprzyjająca myśleniu twórczemu.