Tworzenie indywidualnego programu edukacyjno-terapeutycznego (IPET) to obowiązek każdej szkoły, wynikający z przepisów rozporządzenia w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych, niedostosowanych społecznie i zagrożonych niedostosowaniem społecznym. Proces ten wymaga nie tylko znajomości prawa, ale również dobrej organizacji pracy zespołu nauczycieli i specjalistów. Prawidłowo opracowany i wdrożony IPET jest podstawą skutecznego wsparcia ucznia o specjalnych potrzebach edukacyjnych, a także zabezpieczeniem szkoły na wypadek kontroli. W artykule wyjaśniono, co musi zawierać IPET, przedstawiono etapy jego tworzenia oraz praktyczne wskazówki i najczęstsze błędy, których należy unikać.
Szkoła to nie tylko miejsce nauki, ale również przestrzeń budowania relacji, tożsamości i poczucia przynależności. Dla uczniów należących do społeczności LGBT+ (osób homoseksualnych, osób biseksualnych, transpłciowych i innych osób nieheteronormatywnych), obecność akceptującego i wspierającego środowiska jest niezwykle ważna dla ich dobrostanu psychicznego, bezpieczeństwa i równych szans edukacyjnych. Niestety, wielu z nich nadal spotyka się z dyskryminacją, wykluczeniem lub przemocą w szkole.
W ostatnich latach wzrasta liczba zachorowań na cukrzycę. Coraz częściej wykrywa się ją u dzieci i młodzieży. Jest duże prawdopodobieństwo, że w każdym przedszkolu i szkole uczy się co najmniej jeden cukrzyk. Oznacza to, że każdy nauczyciel powinien posiadać przynajmniej podstawową wiedzę na temat tej choroby. W tym artykule wyjaśniono, czym jest cukrzyca i jak zapewnić bezpieczeństwo dziecku z cukrzycą w szkole. Dowiedz się, jakie są potrzeby ucznia oraz obowiązki nauczycieli i rodziców.
Rozwijający się mózg dziecka jest niezwykle wrażliwy na wszelkie wpływy. Zarówno biologiczne, jak i środowiskowe. Deficyty w zakresie rozwoju ośrodkowego układu nerwowego mogą znacząco wpływać na funkcjonowanie ucznia. Czasami sprawiają, że uczeń staje się bezradny i sfrustrowany. Ani on, ani jego otoczenie, nie rozumie ograniczeń, które mu towarzyszą. Bez odpowiedniej diagnozy i rozpoznania nieprawidłowości oraz wskazówek do pracy trudno poradzić sobie z nawarstwiającymi się problemami. Dowiedz się, jak pracować z uczniami z OUN i jak wspierać ich w na co dzień.
Jakie kwalifikacje powinna posiadać pomoc nauczyciela? Jakie są jej obowiązki i jak nawiązać stosunek pracy? Czy zatrudnienie takiej osoby jest obligatoryjne czy fakultatywne? Odpowiedzi na te pytania znajdziesz w artykule, który kompleksowo omawia wszystkie aspekty związane z zatrudnieniem pomocy nauczyciela w szkołach i przedszkolach. Dowiedz się, jakie są wymagania prawne, jak przebiega i czego dotyczy weryfikacja niekaralności kandydata, na czym polega praca oraz jakie wynagrodzenie przysługuje osobie zatrudnionej na tym stanowisku. Możesz również sprawdzić, jakie zadania nie powinny być przydzielane pracownikom niepedagogicznym. Artykuł zawiera praktyczne informacje i wskazówki ważne zarówno dla kandydatów, jak i osób już zatrudnionych.
Jednym z zadań systemu oświaty jest wspomaganie przez szkołę wychowawczej funkcji rodziny. W codziennej praktyce nauczyciele, pedagodzy i psychologowie szkolni stykają się z sytuacjami, które wykraczają poza ramy dydaktyczne – dotyczą one zaniedbań, problemów opiekuńczo-wychowawczych, kryzysów psychicznych, uzależnień, przemocy czy skrajnego ubóstwa. W takich przypadkach skuteczne wsparcie ucznia nie jest możliwe bez współpracy ze służbami społecznymi, w tym z asystentem rodziny. Asystent rodziny to specjalista, którego rola bywa w szkole nie do końca rozumiana – niekiedy mylona z kuratorem sądowym, a czasem traktowana jako zewnętrzne wsparcie z pominięciem rodziców. Tymczasem to właśnie w bezpośredniej współpracy między szkołą a asystentem, przy zaangażowaniu rodziny, tkwi potencjał realnej poprawy sytuacji dziecka. W artykule wyjaśniono, kim jest asystent rodziny, jakie ma kompetencje oraz jak wygląda jego współpraca z przedstawicielami oświaty.
Współczesna szkoła stawia przed uczniami wiele wyzwań. Presja wyników, intensywny program nauczania oraz nadmiar bodźców cyfrowych mogą prowadzić do stresu, zmęczenia i obniżonej motywacji do nauki. Jako psycholog szkolny, zajmujący się również prozdrowotną praktyką kontaktu z naturą, wiem, jak ważne jest wspieranie zdrowia psychicznego i fizycznego uczniów. W tym kontekście coraz częściej mówi się o kąpielach leśnych i ich korzystnym wpływie na rozwój młodych ludzi. Wpisuje się to także w podejście systemowe określone w sprawie zasad organizacji i udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach, które podkreśla znaczenie wspierania dobrostanu dzieci poprzez działania profilaktyczne i środowiskowe. Jednym z narzędzi, które warto rozważyć w procesie edukacji, są kąpiele leśne – praktyka inspirowana japońskim shinrin-yoku, polegająca na świadomym obcowaniu z naturą.
Do końca kwietnia przedszkole musi wydać rodzicom informację o gotowości dziecka do podjęcia nauki w szkole podstawowej. Realizacja tego obowiązku w odniesieniu do dzieci posiadających orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego rodzi wątpliwości. Dodatkowe problemy pojawiają się w przypadku dzieci z odroczonym obowiązkiem szkolnym oraz dzieci, które nie posiadają polskiego obywatelstwa. Dowiedz się jakie problemy dotyczące informacji o gotowości szkolnej mogą się pojawić i jak im zaradzić.
Codzienność ucznia jest ściśle związana z funkcjonowaniem w sieci przeróżnych relacji społecznych. Jedne z nich są równe – jak relacje rówieśnicze, inne podlegają pewnej społecznej hierarchii, jak te z nauczycielami. Każdego dnia dziecko nawiązuje, buduje i próbuje utrzymać kontakt z innymi. Kontakt ten z wiekiem staje się coraz bardziej złożony. Dla uczniów w spektrum autyzmu to szczególnie trudny obszar. Zwłaszcza, jeśli pojawia się konflikt i konieczność jego rozwiązania. W jaki sposób wspierać dzieci i młodzież w rozwijaniu tej umiejętności społecznej?
Proces samoregulacji zachodzi w ciele i umyśle każdego człowieka nieustająco. Część z tego procesu dzieje się w sposób nieuświadomiony (dotyczy to regulacji stanów ciała), część ma charakter intencjonalny (na przykład poradzenie sobie z jakąś emocją). Zadaniem samoregulacji jest dążenie do osiągnięcia stanu równowagi (homeostazy), między innymi w odpowiedzi na bodźce zewnętrzne i wewnętrzne. Efektem tego jest określone adekwatne do sytuacji zachowanie, stan, regulacja emocjonalna.