Trudności z jedzeniem u dzieci powszechnie budzą niepokój wśród rodziców, ale w większości przypadków wynikają z naturalnych zachowań rozwojowych i są przejściowe. Są typowe w procesie kształtowania się preferencji żywieniowych dziecka. Gdy jednak dziecko odmawia próbowania nowych produktów, jego lista preferowanej żywności jest znacznie ograniczona, a podczas jedzenia występują określone specyficzne zachowania, można podejrzewać, że dziecko zmaga się z wybiórczością pokarmową. Trudności te mogą mieć podłoże sensoryczne. Dzieci z wybiórczością pokarmową mogą wykazywać trudności z przyjmowaniem pokarmów o określonych teksturach, smakach czy zapachach. W artykule wyjaśniamy różnice między typowymi trudnościami w jedzeniu a wybiórczością pokarmową wynikającą z zaburzeń sensorycznych. Podpowiadamy, jakie działania terapeutyczne mogą pomóc w poprawie funkcjonowania dziecka. Ekspertki wyjaśniają ponadto, jak ważne jest interdyscyplinarne podejście do tego problemu, pbejmujące współpracę z logopedami, dietetykami oraz rodzicami.

Francuski położnik, Frédérick Leboyer, będąc w Indiach, zauważył na ulicy ubogą, sparaliżowaną kobietę, która z niezwykłą czułością głaskała swoje płaczące dziecko. Zachwycony prostotą i skutecznością tego masażu, powrócił do Europy, gdzie zaczął rozwijać i popularyzować technikę masażu, nadając jej nazwę Shantala – na cześć kobiety, którą obserwował. Masaż wyróżnia się spokojnymi, płynnymi i prostymi ruchami. Leboyer twierdził: „Być noszonym, kołysanym, trzymanym, głaskanym, masowanym, to pokarm równie ważny jak witaminy, proteiny i sole mineralne”. Masaż Shantala do doskonały i nieinwazyjny sposób stymulowania rozwoju zmysłu dotyku, nie tylko u najmłodszych dzieci.

Rodzice i terapeuci coraz częściej dostrzegają deficyty rozwoju motorycznego dzieci. Sam fakt, że dziecko osiąga poszczególne kamienie milowe, nie świadczy jeszcze o jego dojrzałości motorycznej. Brak dojrzałości motorycznej manifestuje się na przykład poprzez obniżone kompetencje kończyny górnej. Trudność sprawiają wtedy takie czynności, jak chwytanie, rzucanie, łapanie, manipulowanie przedmiotami, podnoszenie, przepychanie. Ćwiczenia paluszkowe w terapii integracji sensorycznej to wartościowy i atrakcyjny sposób na usprawnianie ogólnej siły i sprawności rąk i dłoni.

Proponowany zestaw zawiera ciekawe pomysły na zabawy terapeutyczne, których wykonywanie doskonali świadomość schematu własnego ciała i usprawnia koordynację (oko – ręka, oko – noga, bilateralną). Do przygotowania ćwiczeń można wykorzystać łatwo dostępne materiały – piasek, butelki, pióra.

Sala Doświadczania Świata to specjalna przestrzeń, bogata w liczne bodźce pobudzające rozwój zmysłów i integrację sensoryczną. Dzięki licznym atrakcyjnym źródłom różnych zjawisk i doznań odbieranych za pomocą wszystkich zmysłów przebywanie w niej oddziałuje regulująco na układ nerwowy. Terapia Snoezelen sprawdza się w pracy z dziećmi oraz osobami dorosłymi.

W ostatnich czasach obserwuje się wzrost liczby dzieci z zaburzeniami przetwarzania procesów integracji sensorycznej. Przyjmuje się, że u nawet 15% dzieci z populacji występują powyższe zaburzenia [1]. W klasach szkolnych są grupy dzieci ze specyficznymi potrzebami wynikającymi z zaburzeń integracji sensorycznej (SI). Dzięki wzrostowi świadomości rodziców i nauczycieli oraz poziomu kształcenia terapeutów dzieci z zaburzeniami SI w szkole mają szansę na wsparcie – zrozumienie potrzeb i dostosowanie środowiska edukacyjnego. Uczeń z zaburzeniami integracji sensorycznej może nadmiernie reagować na bodźce (nadwrażliwość) lub być na nie mniej wrażliwy (podwrażliwość) [2]. Może mieć trudności z koordynacją ruchową, koncentracją czy adaptacją do zmian środowiska. W szkole objawia się to często problemami z utrzymaniem uwagi, trudnościami w siedzeniu w jednym miejscu, nadmierną aktywnością lub lękiem przed hałasem.