Integracja sensoryczna u dziecka słabosłyszącego – potrzeby, trudności i kierunki wsparcia terapeutycznego oraz domowego

Dziecko z niedosłuchem mierzy się nie tylko z ograniczeniami w odbiorze bodźców słuchowych, lecz także z wtórnymi trudnościami w zakresie przetwarzania sensorycznego. Brak pełnej informacji dźwiękowej z otoczenia wpływa na sposób, w jaki dziecko odbiera, integruje i reaguje na bodźce z innych układów zmysłowych, w tym dotykowego, proprioceptywnego czy przedsionkowego. W rezultacie może dochodzić do zaburzeń równowagi, planowania motorycznego, trudności w regulacji emocji oraz problemów w relacjach społecznych. U dzieci słabosłyszących często obserwuje się wzmożone napięcie mięśniowe, niepewność grawitacyjną, nadwrażliwość na bodźce dotykowe, a także opóźnienia w rozwoju schematu ciała i koordynacji wzrokowo-ruchowej. Wymaga to od terapeuty integracji sensorycznej i fizjoterapeuty szczególnego podejścia – zarówno diagnostycznego, jak i terapeutycznego.  W artykule przyglądamy się bliżej temu, z czym mierzy się dziecko słabosłyszące w obszarze integracji sensorycznej – jakie ma potrzeby, z jakimi trudnościami może się zmagać, jak wygląda praca terapeuty w takim przypadku oraz co można zrobić w domu, by wspierać rozwój dziecka na co dzień.