Specyficzne zaburzenia uczenia się to neurorozwojowe trudności takie jak dysleksja rozwojowa, dysortografia czy dyskalkulia. Ich źródłem nie jest ani obniżony intelekt, ani deficyty w dotychczasowej stymulacji do rozwoju. Część dzieci po prostu je ma – ujawniają się zazwyczaj dopiero na etapie szkolnym, choć pewne objawy są zauważalne wcześniej. Są też, jak wskazują badania, ogromnym ciężarem emocjonalnym dla dzieci, u których się pojawiają. Sprawdź, jak dbać o dobrostan psychiczny i poprawę samooceny ucznia, który zmaga się ze specyficznymi zaburzeniami rozwoju umiejętności szkolnych.
Dyskalkulia, choć mniej znana niż dysleksja, stanowi poważne wyzwanie dla wielu uczniów. Dowiedz się, jak rozpoznaje się tę specyficzną trudność w uczeniu. W artykule wymieniono najczęściej występujące objawy dyskalkulii u uczniów oraz przedstawiono proces ubiegania się o wydanie opinii w sprawie specyficznych trudności w uczeniu się dla ucznia z podejrzeniem dyskalkulii.
Określenie „rodzina patologiczna” wydaje się skrajnie pejoratywne. Wyrażenie „patologia” nabrało w naszym społeczeństwie ogromnie negatywnego wydźwięku. „Patologii” nikt nie chce, wszyscy się jej boją, unikają, drwią z niej. W jaki sposób myśleć o skrajnie dysfunkcyjnych rodzinach, by w ogóle umieć je wspierać w rozwoju? Jak pomagać uczniom, którzy wychowują się w społecznościach marginalizowanych lub zagrożonych marginalizacją?
Edukacja włączająca na dobre zagościła w polskich przedszkolach i szkołach ogólnodostępnych. Do tych właśnie szkół coraz liczniej zapisywani są bowiem uczniowie z niepełnosprawnościami oraz ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi i rozwojowymi. Żeby jednak edukacja włączająca spełniała swoje zadania, musi ulegać stałym przeobrażaniom i działaniom ukierunkowanym na podnoszenie jakości wsparcia oferowanego dzieciom i młodzieży oraz rodzicom. Ważnym krokiem w budowaniu optymalnego systemu wsparcia dla każdego ucznia jest pojawienie się w przedszkolach, szkołach ogólnodostępnych pedagogów specjalnych.
Ustalenie oceny zachowania nigdy nie jest łatwe. Ocena zachowania ma wpływ na kształtowanie postaw uczniowskich, samodyscyplinę oraz kształtowanie umiejętności społecznych. Ponadto, przyjmuje się, że jest ona narzędziem w procesie wychowawczym i indywidualnym wsparciu ucznia, szczególnie jeśli występują problemy z dyscypliną lub trudnościami interpersonalnymi. Żeby jednak osiągnięcie tych założeń było możliwe, ocena musi być obiektywna, sprawiedliwa i oparta na jasno określonych kryteriach. Przypominamy osiem najważniejszych zasad ustalania rocznej oceny zachowania.
Pomazane kabiny w toalecie. Urwana umywalka. Mokry papier toaletowy na suficie w łazience. Zdewastowane kosze na śmieci. Wielki, wulgarny rysunek na ścianie sali gimnastycznej. Niszczenie mienia szkolnego przez ucznia zdarza się często i dotyczy zarówno szkoły podstawowej, jak i ponadpodstawowej. Dorosły na widok bezmyślnych działań młodocianych, szkolnych wandali dostaje białej gorączki. Zadaje sobie pytania. Po co? Dlaczego tak łatwo niszczy się to, co wspólne? Jak sprawić, by uczniowie uznali nareszcie, że szkoła nie jest niczyja, ale należy do całej społeczności, której uczniowie są najważniejszą częścią? W artykule wskazujemy, z czego może wynikać wandalizm w szkole i jak mu przeciwdziałać.
Jednym z rodzajów zajęć specjalistycznych są zajęcia korekcyjno-kompensacyjne. Zajęcia te organizuje i prowadzi się w ramach pomocy psychologiczno-pedagogicznej udzielanej w przedszkolach, szkołach i placówkach. Ich podstawowym celem jest korygowanie i kompensowanie zaburzeń i odchyleń rozwojowych. Zdarza się, że zajęcia te są mylone z zajęciami wyrównawczymi. Przeczytaj artykuł i dowiedz się dla kogo organizuje się zajęcia korekcyjno-kompensacyjne, ile powinny trwać oraz jakie kwalifikacje musi mieć prowadzący je nauczyciel.
Przepraszam to podobno najtrudniejsze słowo świata. Gdy wypowiadają je uczniowie, odczuwamy satysfakcję. Sami jednak nieczęsto go używamy uważając je za oznakę słabości i zagrożenie dla naszego autorytetu. Tymczasem przepraszanie ma ogromną moc. W artykule wyjaśniamy, dlaczego przepraszanie uczniów przez nauczycieli może być traktowane jako ważne narzędzie wychowawcze.
Okres dorastania to czas wielu przemian i wyzwań. To moment silnych emocji. Czasami jednak natężenie doznań nastolatka wydaje się wykraczać poza to, co naturalne dla wieku. Pojawiają się silne emocje, trudne reakcje i sztywne zachowania, które utrudniają zarówno bycie w grupie rówieśniczej, jak i w rodzinie. Budująca się osobowość wydaje się sztywna i krucha jednocześnie, pełna sprzeczności. Jak rozpoznać rozwijające się zaburzenia osobowości u nastolatka?
Zdarza się, że to, co nieznośne dla dorosłych jest kluczowe w rozwoju dzieci. Przykładem może być wspinanie się, głośne krzyczenie w czasie zabawy, beztroska twórczość wymagająca użycia dużych płaszczyzn (ścian w salonie). Nie można pominąć ciągłego brudzenia ubrań, odkrywania nowych faktur poprzez wkładanie przedmiotów do buzi, walki o swoje grabki w piaskownicy. Choć dorosłym opiekunom czasem puchnie głowa i kończy się cierpliwość, to jednak istnieją pewne prawa dzieciństwa. Jak prawo do zdrowego buntu, czyli tzw. buntu dwulatka, kiedy wydaje się, że dziecko zaczyna testować rodzicielską cierpliwość. Czy dziecko w tym wieku faktycznie "testuje" dorosłych? Czym właściwie jest bunt dwulatka, czym się objawia i co robić, gdy nie mija?