O roli samoregulacji w procesach przetwarzania i integracji wrażeń sensorycznych
Proces samoregulacji zachodzi w ciele i umyśle każdego człowieka nieustająco. Część z tego procesu dzieje się w sposób nieuświadomiony (dotyczy to regulacji stanów ciała), część ma charakter intencjonalny (na przykład poradzenie sobie z jakąś emocją). Zadaniem samoregulacji jest dążenie do osiągnięcia stanu równowagi (homeostazy), między innymi w odpowiedzi na bodźce zewnętrzne i wewnętrzne. Efektem tego jest określone adekwatne do sytuacji zachowanie, stan, regulacja emocjonalna.
Samoregulację można porównać do działania termostatu, czyli urządzenia, którego zadaniem jest stałe utrzymywanie wybranej temperatury pomieszczenia. Dąży ona do utrzymania homeostazy w taki sposób, aby stan, zachowanie odpowiadało warunkom środowiskowym. Ważne jest, aby podejmowany w tym celu wysiłek nie przekraczał możliwości danej osoby i, jak określa to Lisa Barett, był niskobudżetowy [1].
Z artykułu dowiesz się:
- Jakie zachowania dziecka mogą świadczyć o tym, że ma ono deficyty umiejętności samoregulacji?
- Jak przebiega biologiczny rozwój umiejętności regulowania bodźców zmysłowych?
- W jaki sposób dziecko uczy się regulować odbiór doznań zmysłowych?
- Jak samoregulacja odbioru zmysłów wiąże się z samoregulacją emocjonalną?
- Jakie może zachowywać się osoba z zaburzeniem samoregulacji w procesach przetwarzania i integracji wrażeń sensorycznych?
Uzyskaj dostęp do portalu a wraz z nim:
- Dostęp do stale aktualizowanej wiedzy z zakresu prawa oświatowego.
- Wsparcie ekspertów w rozwiązywaniu indywidualnych problemów.
- Praktyczne wskazówki i porady ułatwiające codzienną pracę.
- Baza kilkuset scenariuszy i kart pracy gotowych do wydrukowania i zastosowania na zajęciach.
- Atrakcyjne materiały multimedialne – słuchowiska, webinaria i gry dydaktyczne.
