
Wiele pokoleń bawiło się w „prawda czy wyzwanie”. Internetowa wersja tej kultowej gry towarzyskiej nikogo nie powinna dziwić – w końcu coraz więcej obszarów życia młodzieży przenosi się do świata online. Różnica polega jednak na charakterze współczesnych wyzwań. Challenge'e w sieci polegają na wykonywaniu zadań, nagrywaniu ich i publikowaniu filmików w mediach społecznościowych. Niektóre z nich są niewinne i mają charakter zabawy, inne jednak wiążą się z poważnym ryzykiem dla zdrowia i życia. Problem internetowych wyzwań dostrzega także Ministerstwo Cyfryzacji i NASK. Na portalu gov.pl można znaleźć poradnik dla nauczycieli z praktycznymi wskazówkami, jak reagować na niebezpieczne zachowania dzieci i młodzieży w sieci. To ważny sygnał, że temat wymaga uwagi i otwartej rozmowy w szkole. Jak w sposób konstruktywny rozmawiać z uczniami, aby uświadomić im zagrożenia wynikające z podejmowania ryzykownych wyzwań?

„Szmata”, „łatwa”, „puszcza się” – takie określenia pojawiają się w szkolnych korytarzach, komentarzach w mediach społecznościowych i szeptanych rozmowach uczniów. Szkalowanie seksualności, znane jako slut-shaming, to realna forma przemocy, która dotyka głównie dziewczęta, choć nie tylko. Uderza w godność, poczucie własnej wartości i bezpieczeństwo. Szkoła nie może pozostawać bierna wobec tego zjawiska. Trzeba wiedzieć, jak je rozpoznać, jak reagować i jak mu zapobiegać, zanim wyrządzi realne szkody.

Temat pornografii w kontekście dzieci i młodzieży budzi wiele emocji i kontrowersji – zarówno wśród nauczycieli, rodziców, jak i samych uczniów. Często traktowany jest jako temat tabu, a przecież właśnie w ciszy i braku rozmowy rodzą się największe nieporozumienia i zagrożenia. Dlaczego więc szkoła powinna się tym zająć? Ponieważ uczniowie nie żyją w próżni – wnoszą do sal lekcyjnych swoje doświadczenia, lęki, pytania i niepokój. Nauczyciel może być pierwszą osobą dorosłą, która zauważy, że dziecko „coś przeżywa” – i dobrze, by wiedział, z czym może mieć do czynienia.

Bardzo często wydaje się, że dziecko poradziło sobie z emocjami związanymi z adaptacją w przedszkolu, jednak pozory mogą mylić. Grzeczne, ciche, zdyscyplinowane – „wzorowy przedszkolak”. Jednak pod tą zewnętrzną fasadą kryć się może ogromny ciężar emocjonalny. Nieśmiałość, lęk, a nawet jąkanie bywają cichymi sygnałami, że adaptacja wcale nie przebiega pomyślnie. Artykuł odsłania mechanizmy pozornego przystosowania i podpowiada, jak uważny dorosły może pomóc dziecku w odzyskaniu poczucia bezpieczeństwa i pewności siebie.

W pracy z dziećmi i młodzieżą diagnoza pełni ważną rolę w rozpoznawaniu trudności edukacyjnych, emocjonalnych i społecznych, a także w odkrywaniu ich potencjału. W przedszkolu i szkole diagnoza może mieć różne typy i cele, w zależności od etapu rozwojowego dziecka i zgłaszanych problemów. Jej celem jest trafne rozpoznanie potrzeb ucznia i zaplanowanie skutecznej pomocy.

Diagnoza szkolna to złożony, wieloetapowy proces, który zaczyna się już w przedszkolu i trwa przez całą edukację ucznia. Jej głównym celem jest zrozumienie, jak funkcjonuje dziecko – w sferze emocjonalnej, społecznej, poznawczej i fizycznej. Dzięki diagnozie można odpowiednio wcześnie zauważyć mocne strony, wykryć trudności, zaplanować wsparcie i dostosować metody pracy do indywidualnych potrzeb ucznia.

Rodzice coraz częściej interesują się zakresem działań realizowanych przez szkoły w ramach pomocy psychologiczno-pedagogicznej. W praktyce pojawia się pytanie: czy rodzic ma prawo odmówić udziału dziecka w zajęciach z psychologiem, także tych grupowych, które są częścią programu wychowawczo-profilaktycznego? Artykuł wyjaśnia granice władzy rodzicielskiej w kontekście przepisów prawa oświatowego.

Zakres diagnozy prowadzonej w związku z koniecznością opracowania programu wychowawczo-profilaktycznego powinien wynikać z problemów występujących w danej społeczności szkolnej. Wskazaniem do wyboru obszaru diagnozy mogą być np. wyniki nauczania, analiza zachowań uczniów, sytuacje problemowe, chęć rozpoznania zagrożeń występujących w szkole itp. Program powinien zostać uchwalony do 30 września.

Przed przystąpieniem do pracy nad programem wychowawczo-profilaktycznym należy przeprowadzić rzetelną diagnozę potrzeb uczniów oraz środowiska szkolnego. W 2025 roku szczególnego znaczenia nabiera powiązanie działań wychowawczych i profilaktycznych z aktualnymi kierunkami polityki oświatowej państwa, ogłoszonymi w maju 2025 r. Wśród priorytetów znalazły się m.in. profilaktyka przemocy rówieśniczej, wspieranie zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży, promocja zdrowego trybu życia i aktywności fizycznej, rozwijanie postaw obywatelskich, a także higiena cyfrowa i krytyczna analiza informacji. W artykule podpowiadamy, jak zaplanować i opracować szkolny program wychowawczo-profilaktyczny na rok szkolny 2025/2026, aby był spójny z obowiązującymi priorytetami i adekwatny do realnych potrzeb społeczności szkolnej.

Rodzic dziecka objętego kształceniem specjalnym, posiadający pełnię praw rodzicielskich, ma prawo do wglądu w dokumentację prowadzoną przez szkołę w zakresie dotyczącym jego dziecka. Obejmuje to również dokumentację zajęć rewalidacyjnych, prowadzonych przez nauczycieli i specjalistów w ramach pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Przepisy prawa oświatowego jasno określają, co i w jaki sposób powinno być dokumentowane. Sprawdź, czy szkoła musi udostępniać zapisy w dziennikach zajęć i przekazywać rodzicom ksero indywidualnego programu zajęć rewalidacyjnych.

Zebranie z rodzicami to nie tylko formalny obowiązek, lecz także ważny element współpracy z rodzicami i budowania wzajemnego zaufania. To narzędzie współpracy szkoły z rodzicami, dialogu i budowania partnerskich relacji między wychowawcą a rodziną ucznia. Niestety, wiele spotkań traci swój potencjał przez błędy, które można łatwo wyeliminować. Część z nich ma charakter formalny i pozostaje w związku z przepisami prawa oświatowego, inne dotyczą organizacji spotkań i sposobu, w jaki wychowawca przygotowuje zebranie z rodzicami. Oba obszary są równie istotne, ponieważ wychowawca odpowiada nie tylko za przekazanie informacji, lecz także za kulturę komunikacji i zgodność działań z obowiązującymi przepisami.
Skuteczna edukacja i terapia ucznia w spektrum autyzmu w szkole nie kończy się na pracy specjalistów – jej powodzenie zależy w dużej mierze od jakości współpracy nauczycieli z rodzicami. To właśnie rodzice, najlepiej znający potrzeby i możliwości swojego dziecka, odgrywają kluczową rolę w utrwalaniu efektów oddziaływań terapeutycznych, wspieraniu rozwoju emocjonalnego i społecznego oraz budowaniu spójnego środowiska edukacyjnego. Istotnym elementem tej współpracy jest także dokładne wyjaśnienie rodzicom, jakie cele i metody pracy zostały zapisane w indywidualnym programie edukacyjno-terapeutycznym (IPET) oraz w jaki sposób ich wsparcie może pomóc w realizowaniu zaleceń z poradni i IPET w szkole. Artykuł pokazuje, dlaczego właściwa współpraca rodziców i nauczycieli jest niezbędna w przypadku uczniów z autyzmem, jak szkoła może wspierać rodzinę w tym procesie oraz jak wspólne działania przekładają się na funkcjonowanie dziecka w środowisku szkolnym.

W przypadku zapraszania rodziców do udziału w zajęciach doradztwa zawodowego, podczas których mają oni opowiadać uczniom o swojej pracy, dyrektor szkoły powinien żądać przedstawienia zaświadczenia o niekaralności oraz informacji z Rejestru Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym. Obowiązek ten wynika z przepisów dotyczących ochrony małoletnich i ciąży nie tylko na pracodawcach, ale również na organizatorach działalności edukacyjnej, w tym także na dyrektorach szkół.

Zajęcia z zakresu doradztwa zawodowego w klasach VII i VIII szkoły podstawowej są obowiązkowym elementem ramowego planu nauczania. Jeśli prowadzi je nauczyciel przedmiotowy, nie będą one rozliczane w ramach standardowego pensum 18 godzin. W takiej sytuacji nauczyciel realizuje obowiązki na dwóch stanowiskach, co wymaga zastosowania tzw. pensum łączonego.

Zajęcia z doradztwa zawodowego to integralna część działalności edukacyjnej szkół. Ich celem jest wspieranie uczniów w podejmowaniu decyzji dotyczących dalszego kształcenia i kariery zawodowej, a udział w nich jest obowiązkowy. Nie dotyczy to jednak wszystkich form realizacji doradztwa zawodowego. Możliwe jest bowiem zrezygnowanie z udziału w zajęciach związanych z wyborem kierunku kształcenia i zawodu. Sprawdź szczegóły.

Nuda jest jednym z najczęściej zgłaszanych doświadczeń przez uczniów na wszystkich etapach edukacji. Zwykle bywa interpretowana jako brak chęci, lenistwo lub opór wobec pracy. Tymczasem z perspektywy psychologicznej nuda nie jest pustym stanem emocjonalnym ani „brakiem czegokolwiek”. To ważny sygnał mówiący o potrzebach ucznia – tych poznawczych, emocjonalnych i relacyjnych. Kiedy dziecko mówi „nudzi mi się” albo „nie chce mi się”, często komunikuje coś znacznie bardziej złożonego, niż niechęć do zadania.

W ostatnich latach coraz częściej można usłyszeć od nauczycieli, że uczniowie reagują impulsywnie, szybko się złoszczą, mają trudność z przyjmowaniem krytyki i nie potrafią rozwiązywać konfliktów inaczej niż przez konfrontację. W codziennej praktyce szkolnej nauczyciel spotyka się z agresją werbalną, prowokacjami, a czasem z zachowaniami, które trudno zrozumieć, a jeszcze trudniej na nie reagować. To wszystko sprawia, że szkoła – obok funkcji edukacyjnej – musi dziś pełnić równie ważną rolę wychowawczą i emocjonalną. Jednym z narzędzi, które realnie wspierają nauczycieli w tym obszarze, jest Trening Zastępowania Agresji (TZA), znany także pod angielską nazwą Aggression Replacement Training autorstwa Arnolda Goldsteina i Barry’ego Glicka. To metoda, która od lat z powodzeniem stosowana jest w szkołach, placówkach wychowawczych i poradniach, a jej skuteczność potwierdzają liczne badania i praktyka.

W życiu szkoły nie brakuje wydarzeń, które mogą nieść ze sobą duży ładunek emocjonalny. Mikołajki i wigilia klasowa niewątpliwie są jednym z nich – tradycyjne spotkanie wszystkich uczniów i wychowawcy kojarzy się w oczywisty sposób ze Świętami Bożego Narodzenia, które w domach mogą być różne, jeśli są obchodzone. W klasie mogą się znaleźć dzieci o różnym statusie majątkowym, o różnych doświadczeniach związanych z rodzinnymi tradycjami. Być może wśród nich są wychowankowie placówek opiekuńczych albo dzieci z rodzin innych wyznań lub ateistycznych. Warto mieć na uwadze różne czynniki, by zorganizować takie spotkanie, które będzie dla wszystkich przyjemne i bezpieczne. Jak zorganizować bożonarodzeniowe spotkanie w szkole?

W środowisku szkolnym uczniowie osiągający wysokie wyniki są często postrzegani jako ci, którzy poradzą sobie sami, nie wymagający uwagi, a ich dobre oceny są dowodem stabilności i motywacji. Jednak za maską sukcesu może kryć się głęboko skrywany lęk przed porażką, chroniczne napięcie i nieustanne poczucie, że „to wciąż za mało”. Perfekcjonizm u uczniów zdolnych, choć z zewnątrz wygląda, jak samodyscyplina, często jest formą wewnętrznego przymusu, który prowadzi do przeciążenia i zagubienia. Dowiedz się, dlaczego nadmierne dążenie do perfekcji ma negatywny wpływ na całe życie ucznia i często prowadzi do chronicznego stresu, zarówno w wieku młodzieńczym, jak i dorosłym życiu.

Ocenianie jest jednym z najbardziej oczywistych, a zarazem najmniej reflektowanych elementów życia szkolnego. Towarzyszy uczniowi od pierwszych dni edukacji, aż po moment opuszczenia systemu. Dla wielu z nich ocena staje się nie tylko informacją zwrotną o wiedzy, czy postępach, lecz przede wszystkim miarą własnej wartości. To, jak szkoła i nauczyciele posługują się oceną, ma bezpośredni wpływ na kształtowanie samooceny, poczucia sprawczości i motywacji ucznia.

W przypadku podejrzenia stosowania przemocy w rodzinie, szkoła – jako instytucja realizująca zadania z zakresu ochrony małoletnich – jest prawnie zobowiązana do podjęcia odpowiednich działań. Nawet jeśli rodzina jest już objęta pomocą MOPS i wdrożono procedurę „Niebieskiej Karty” wobec innych domowników, nowe zgłoszenie przemocy, zwłaszcza wobec jedynego opiekuna prawnego dziecka, obliguje szkołę do ponownej reakcji. Wyjaśniamy, jakie obowiązki ma dyrektor szkoły w takich sytuacjach i jakie procedury należy uruchomić.

W środowisku szkolnym uczniowie osiągający wysokie wyniki są często postrzegani jako ci, którzy poradzą sobie sami, nie wymagający uwagi, a ich dobre oceny są dowodem stabilności i motywacji. Jednak za maską sukcesu może kryć się głęboko skrywany lęk przed porażką, chroniczne napięcie i nieustanne poczucie, że „to wciąż za mało”. Perfekcjonizm u uczniów zdolnych, choć z zewnątrz wygląda, jak samodyscyplina, często jest formą wewnętrznego przymusu, który prowadzi do przeciążenia i zagubienia. Dowiedz się, dlaczego nadmierne dążenie do perfekcji ma negatywny wpływ na całe życie ucznia i często prowadzi do chronicznego stresu, zarówno w wieku młodzieńczym, jak i dorosłym życiu.

Ten tata to taki jest mądry i duży i tak niby wszystko wie, a na linie nadeptuje – mówi na popularnym w sieci obrazku dziecko o swoim ojcu. Wielu z nas pamięta jeszcze różne dziecinne rytuały, natręctwa, które pojawiały się i z czasem znikały. Zdarza się, że pewne szczególne zachowania towarzyszą dzieciom mniej więcej w wieku 7-8 lat. Jednak najczęściej zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne mają swój początek później – w późnym dzieciństwie lub wczesnej nastoletniości. Przeczytaj artykuł i dowiedz się, czym są zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne u dzieci i młodzieży. Upewnij się, że wiesz jak wspierać dziecko z OCD oraz jego rodziców w procesie terapii.

Egzamin ósmoklasisty to dla wielu uczniów źródło długotrwałego stresu – również po jego zakończeniu. Wiele miesięcy nauki, powtórek, próbnych testów i stresujących rozmów o przyszłości kulminuje w kilku dniach egzaminacyjnych, które dla wielu uczniów stanowią punkt zwrotny w życiu szkolnym i emocjonalnym. Choć sama procedura egzaminacyjna kończy się w maju, to emocjonalne napięcie często trwa znacznie dłużej – aż do momentu ogłoszenia wyników. W artykule omawiamy sprawdzone metody rozpoznawania objawów napięcia emocjonalnego i sposoby udzielania wsparcia uczniom w tym trudnym okresie. Egzamin ósmoklasisty to pierwszy tak poważny sprawdzian w życiu ucznia, który wymaga nie tylko wiedzy, ale i odporności psychicznej.

Ocenianie jest jednym z najbardziej oczywistych, a zarazem najmniej reflektowanych elementów życia szkolnego. Towarzyszy uczniowi od pierwszych dni edukacji, aż po moment opuszczenia systemu. Dla wielu z nich ocena staje się nie tylko informacją zwrotną o wiedzy, czy postępach, lecz przede wszystkim miarą własnej wartości. To, jak szkoła i nauczyciele posługują się oceną, ma bezpośredni wpływ na kształtowanie samooceny, poczucia sprawczości i motywacji ucznia.

W przypadku podejrzenia stosowania przemocy w rodzinie, szkoła – jako instytucja realizująca zadania z zakresu ochrony małoletnich – jest prawnie zobowiązana do podjęcia odpowiednich działań. Nawet jeśli rodzina jest już objęta pomocą MOPS i wdrożono procedurę „Niebieskiej Karty” wobec innych domowników, nowe zgłoszenie przemocy, zwłaszcza wobec jedynego opiekuna prawnego dziecka, obliguje szkołę do ponownej reakcji. Wyjaśniamy, jakie obowiązki ma dyrektor szkoły w takich sytuacjach i jakie procedury należy uruchomić.

Przemoc rówieśnicza to poważne zjawisko, które w ostatnich latach niezwykle martwi środowiska szkolne. W wielu polskich szkołach trwa proces edukowania kadry pedagogicznej, rodziców i uczniów w zakresie wychwytywania zachowań przemocowych i skutecznego reagowania na nie. Skuteczna interwencja i zahamowanie agresji to jednak nie koniec. To dopiero początek pracy na rzecz przywrócenia poczucia bezpieczeństwa skrzywdzonych uczniów. W jaki sposób wspierać dzieci w procesie odbudowy relacji?

Uczeń chorujący na mukowiscydozę może z powodzeniem realizować obowiązek szkolny w szkole ogólnodostępnej, o ile ta zapewni mu odpowiednie warunki. Wymaga to od nauczycieli znajomości specyfiki choroby, elastyczności w zakresie wymagań edukacyjnych oraz gotowości do współpracy z rodzicami i personelem medycznym. W artykule omówiono zagadnienia związane z funkcjonowaniem dziecka z mukowiscydozą w środowisku szkolnym. Przedstawiono wpływ objawów choroby na codzienną aktywność ucznia, zasady organizacji bezpiecznych warunków nauki i uczestnictwa w zajęciach wychowania fizycznego, a także rekomendacje dotyczące higieny, odpoczynku i wsparcia emocjonalnego. Artykuł zawiera również praktyczne wskazówki dotyczące dostosowania wymagań edukacyjnych i prowadzenia współpracy z rodziną ucznia.

Przeprowadzanie badań przesiewowych wad postawy uczniów na terenie szkoły jest możliwe, ale tylko w ściśle określonych warunkach. Nie może ich organizować odpłatnie prywatna firma zewnętrzna. Badania takie mogą być realizowane wyłącznie w ramach działań profilaktycznych prowadzonych przez pielęgniarki lub higienistki szkolne, albo w ramach programów zdrowotnych finansowanych przez samorządy. Artykuł wyjaśnia, jakie obowiązki ciążą na szkole, jaką rolę pełni gabinet profilaktyki zdrowotnej oraz jakie są granice współpracy z podmiotami zewnętrznymi.

Czy wychowankowie bursy mogą samodzielnie przechowywać i przyjmować leki w swoich pokojach, czy też obowiązek ich wydawania spoczywa na personelu? Wraz ze wzrostem liczby uczniów objętych leczeniem farmakologicznym, szczególnie psychiatrycznym, pojawiają się wątpliwości dotyczące zasad bezpieczeństwa i odpowiedzialności. Jakie obowiązki spoczywają na kadrze bursy? Czy można wprowadzić wewnętrzne regulacje w tym zakresie? Sprawdź, jak zgodnie z prawem zapewnić bezpieczeństwo wychowankom wymagającym stałego przyjmowania leków.

Hejt w szkole to problem, który często pozostaje ukryty – zarówno przed nauczycielami, jak i rodzicami. Uczniowie boją się mówić o swoich doświadczeniach, bagatelizują sytuację lub po prostu nie wiedzą, do kogo się zwrócić. Tymczasem brak reakcji może pogłębiać poczucie osamotnienia ofiar i zachęcać sprawców do dalszych działań. Jak więc rzetelnie ocenić skalę tego zjawiska w szkole? Jak przeprowadzić badanie, które nie tylko dostarczy wiarygodnych danych, ale także stanie się punktem wyjścia do skutecznych działań prewencyjnych? W tym artykule zamieszczamy konkretne wskazówki dotyczące przygotowania, przeprowadzenia i analizy badania dotyczącego hejtu w szkolnej społeczności.

Do 15 sierpnia 2024 r. w każdej szkole muszą zostać opracowane i wdrożone standardy ochrony małoletnich. Jedną z kwestii, których nie można pominąć są zasady korzystania z urządzeń elektronicznych z dostępem internetu. Czy w standardach ochrony małoletnich można zamieścić zasady ograniczające uczniom możliwość korzystania z telefonów komórkowych na terenie szkoły?

Posiadanie profili, tworzenie i publikowanie treści online mają znacznie szerszy wymiar niż interakcja z użytkownikami i uzyskanie polubień. Wszystko, co umieszczamy w sieci może tam pozostać na wiele lat i stać się częścią naszej historii. Historia ta będzie dostępna dla wielu ludzi, którzy być może będą decydować o karierze, czy innych ważnych aspektach przyszłości obecnych uczniów. Uczniowie są aktywni na portalach społecznościowych, znajdują się tam przecież chaty i grupy klasowe. Warto podejmować rozmowy na temat tej aktywności i wykorzystać dyskusje uczniów do promowania zasad bezpiecznego korzystania z portali społecznościowych oraz kształtowania kompetencji cyfrowych, w tym zarządzania swoim wizerunkiem, reputacją oraz dbania o prywatność. Z artykułu dowiesz się m.in.: Dlaczego warto dyskutować z uczniami na temat treści, które publikują w sieci? Jak budowany przez młodzież wizerunek w sieci może rzutować na przyszłość? Co publikować w sieci, by promować pozytywną reputację online? Jakie działania mogą podjąć nauczyciele, aby przekazać uczniom, jak chronić swoją prywatność w internecie? Jakie konsekwencje może nieść za sobą niekontrolowane rozprzestrzenianie się materiałów w internecie? Przeczytaj również: Ochrona prywatności i budowanie wizerunku w sieci. Scenariusz zajęć dla uczniów szkoły podstawowej