Nowy uczeń w klasie, która jest zintegrowana, a uczniowie spędzili ze sobą przynajmniej jeden rok szkolny, może być szansą i równocześnie ciekawym doświadczeniem. Jednak by tak się stało wychowawca musi odpowiednio przeprowadzić ucznia przez proces adaptacji, a przynajmniej wesprzeć go w tym nastawiając pozytywnie uczniów tworzących już zespół. Jest to szczególna sytuacja, gdy uczeń powtarza klasę. W artykule zostaną przedstawione wskazówki dla wychowawców, które pomogą w pomyślnym zintegrowaniu nowego ucznia z klasą.
Ostatni rok szkoły średniej to zdecydowanie jeden z najbardziej stresujących etapów w edukacji młodego człowieka. Uczniowie muszą nie tylko przygotować się do matury, ale stoją również przed licznymi wyborami, rzutującymi na ich dalsze życie. Chociaż te decyzje muszą podejmować samodzielnie, to zdecydowanie potrzebują wsparcia ze strony osób starszych. Dlatego ważną rolę w życiu maturzystów odgrywają nauczyciele i rodzice lub opiekunowie. Artykuł zawiera wskazówki, jak udzielać takiego wsparcia i czego zdecydowanie unikać.
Adaptacja dziecka w pierwszej klasie szkoły podstawowej jest niezwykle znaczącym momentem w życiu i rzutuje na cały dalszy etap jego edukacji. Wymaga zaangażowania nauczycieli i rodziców, ale przede wszystkim ogromnej odwagi ze strony samych uczniów. Artykuł przedstawia charakterystykę adaptacji dziecka w pierwszej klasie szkoły podstawowej oraz zwraca uwagę na jej istotne obszary.
W każdym zespole klasowym może znaleźć się dziecko, które zostanie zepchnięte do roli kozła ofiarnego. Takie, na którym skumuluje się napięcie panujące w klasie – będzie odbiorcą złości, niezadowolenia innych, zostanie oskarżone o to, do czego reszta nie chce się przyznać. Zagrożone wykluczeniem są różne grupy uczniów – odmienni etnicznie, niepełnosprawni, o niższym statusie materialnym, dzieci słabiej funkcjonujące poznawczo, z problemami psychicznymi. Czasem do odrzucenia sprowokuje jakaś niefortunna cecha charakteru – nieśmiałość, wycofanie, gadatliwość, ruchliwość… Długo by wymieniać. Co w takiej sytuacji powinien zrobić wychowawca?
W ostatnich latach zwiększa się populacja dzieci i młodzieży z chorobami przewlekłymi. Szacuje się, że z długotrwałym problemem zdrowotnym zmaga się około 20% uczniów. Zdecydowana większość uczniów obciążonych problemami zdrowotnymi uczęszcza do szkół ogólnodostępnych. W artykule zwrócono uwagę na trudności i ograniczenia tej grupy uczniów w funkcjonowaniu szkolnym.
Wielu nauczycielom praca z młodzieżą kojarzy się ze swego rodzaju walką – walką o uwagę, odpowiednie zachowanie czy wywiązywanie się przez uczniów ze szkolnych obowiązków. Nauczyciele dość często skarżą się na okazywanie przez uczniów braku szacunku, zakłócanie toku lekcji poprzez rozmowy, zajmowanie się sprawami niezwiązanymi z zajęciami, konflikty pomiędzy uczniami czy zaczepki słowne kierowane pod adresem prowadzącego lekcję. Marzą o tym, by móc spokojnie przeprowadzić lekcję, zrealizować założony materiał i nie musieć wciąż się zajmować kwestiami związanymi z zachowaniem uczniów i ich dyscyplinowaniem.
W trakcie poprzedniego szkolenia na temat dyscypliny w klasie i radzenia sobie z trudnymi sytuacjami rozmawialiśmy o tym, czym jest dyscyplina, jakie trudne sytuacje zdarzają się w trakcie zajęć szkolnych, z czego mogą one wynikać i jak próbować im zapobiegać. Wspólnie wypracowywaliśmy możliwe rozwiązania niektórych trudnych sytuacji. Na początku dzisiejszego szkolenia wrócimy do tych zagadnień i podzielimy się doświadczeniami zdobytymi po szkoleniu.
Korzystanie z pomocy psychologa lub psychiatry może być postrzegane przez środowisko szkolne źle – jako oznaka zaburzenia, tajemniczych trudności psychicznych, które mogą budzić lęk i przyczyniać się do odrzucenia. Tym większy niepokój pojawia się wtedy, gdy w otoczeniu znajdzie się osoba, która ma już za sobą diagnozę psychiatryczną i konkretne rozpoznanie.