
Zdarza się, że dyrektor szkoły zaniepokojony zachowaniem czy sytuacją ucznia decyduje o przeprowadzeniu wywiadu środowiskowego w domu tego ucznia. Do realizacji tego zadania zwykle delegowany jest psycholog lub pedagog szkolny. Tymczasem trzeba zauważyć, że zakres zadań tych specjalistów nie przewiduje przeprowadzania wywiadu środowiskowego w miejscu zamieszkania. Czy to oznacza, że nauczyciele powinni odmawiać udania się do domu ucznia w celu przeprowadzenia wywiadu środowiskowego?

Społeczność szkolna to miejsce, w którym różnorodność powinna być akceptowana. Jedną z cech, jakimi mogą różnić się zarówno dzieci, jak i dorośli jest poziom funkcjonowania poznawczego. Dorośli doświadczający trudności poznawczych mogą potrzebować pomocy w rozumieniu szkolnych zasad i oczekiwań. Pomoc środowiska szkolnego jest kluczowa, aby umożliwić im skuteczne wspieranie swoich dzieci w codziennych wyzwaniach. W jaki sposób budować wartościową komunikację z opiekunami z niepełnosprawnością intelektualną lub funkcjonującymi poniżej normy intelektualnej?

Z perspektywy psychologa szkolnego, praca z rodzicami, którzy negują problemy swojego dziecka, jest wyzwaniem wymagającym zarówno wiedzy teoretycznej, jak i praktycznych umiejętności interpersonalnych. Opór rodziców często wynika ze złożonych mechanizmów psychologicznych – takich jak mechanizmy obronne, lęk przed negatywnymi konsekwencjami, czy trudność w przyjęciu informacji, które mogą podważyć ich obraz rodzicielstwa. Często obawy te są związane z poczuciem winy, strachem przed oceną społeczną lub lękiem przed zmianą w postrzeganiu własnego dziecka. W artykule wyjaśniamy, jakie mogą być źródła oporu rodziców oraz podpowiadamy, jak psycholog szkolny może wpływać na zmianę ich postawy. Dowiedz się, jakie strategie mogą pomóc przezwyciężyć opór rodziców w sytuacjach trudnych.

Czasy, w których zeszyty się pożyczało i przepisywało, a informacji potrzebnych do zadań domowych szukało w encyklopedii dawno już minęły. Przeziębiony uczeń jeszcze spod kołdry może wysłać prośbę o zdjęcia notatek z lekcji na klasowym czacie. Odpowiedź na trudne pytanie z chemii na pewno znajdzie się w Internecie, a do zrobienia konstrukcji z zapałek na technikę na pewno przyda się tutorial. „Kiedyś to były inne czasy”, „dzieci nie umieją rozmawiać, tylko wysyłają sobie emotikony”, „zamiast podwórka są gry na serwerach” – podobne komunikaty słyszy się często w dyskusjach dorosłych. Często oceniamy kompetencje komunikacyjne młodych ludzi gorzej niż własne, nie zastanawiając się nad tym, na czym polega różnica i czy mogą z niej płynąc jakieś korzyści.

Pozornie błaha czynność, jaką jest rutynowe sprawdzanie głowy dziecka pod kątem wszawicy może być punktem zapalnym do konfliktu między szkołą a rodzicami. Brak porozumienia między rodzicami a pielęgniarką lub dyrektorem może natomiast skończyć się zawiadomieniem sądu rodzinnego o podejrzeniu niewywiązywania się z obowiązków rodzicielskich przez rodziców ucznia.

Pomoc dla ucznia, który zmaga się z trudnościami w zakresie zdrowia psychicznego lub rozwija się w sposób neuroatypowy to proces złożony i wieloaspektowy. Dla terapeutów opinia o funkcjonowaniu ucznia w szkole to niezwykle cenne źródło informacji. Pomaga w rzetelnej diagnozie, rozumieniu trudności pacjenta i planowaniu potrzebnych oddziaływań. W jaki sposób ją napisać, by była naprawdę użyteczna? Które informacje należy uznać za przydatne, a które powinny zostać ograniczone do minimum? W artykule zamieszczono wskazówki dla nauczycieli dotyczące opracowania opinii dla terapeuty zewnętrznego – psychologa i psychiatry.

Opracowanie programu poprawy efektywności wyników kształcenia lub wychowania jest jednym z najważniejszych działań podejmowanych w szkole w odpowiedzi na zalecenia organu nadzoru pedagogicznego. Kto jednak powinien opiniować taki program? Choć odpowiedź na to pytanie wynika wprost z przepisów prawa, w praktyce bywa przedmiotem nieporozumień. Sprawdź, kto opiniuje program poprawy efektywności kształcenia lub wychowania.

Współczesne badania psychologiczne i pedagogiczne wskazują na głębokie konsekwencje, jakie niesie za sobą dorastanie w rodzinie dysfunkcyjnej. Dzieci, które powinny doświadczać w domu wsparcia emocjonalnego i poczucia bezpieczeństwa, często są świadkami konfliktów, zaniedbania czy emocjonalnego chłodu. W takich warunkach samotność przestaje być jedynie stanem przejściowym – jest stałym elementem codzienności, wpływając na rozwój emocjonalny i społeczny młodego człowieka. W sytuacjach, gdy dom rodzinny przestaje pełnić swoją podstawową funkcję ochronną, często szkoła staje się jedynym miejscem, gdzie dziecko może znaleźć wsparcie i zrozumienie. Dlatego niezwykle ważne jest zrozumienie, jak rozpoznać symptomy emocjonalnego osamotnienia u ucznia oraz jak skutecznie interweniować, aby przeciwdziałać długofalowym skutkom wychowywania się w dysfunkcyjnej rodzinie.

Większość nauczycieli doświadczyła w swojej karierze sytuacji, w której rozmowa z rodzicami przybrała nieoczekiwany przebieg. Zdarza się, że rodzice stają się nie tyle roszczeniowi, co agresywni, zachowują się obraźliwie, a nawet grożą dyrektorowi czy nauczycielom. W konsekwencji wielu dyrektorów i nauczycieli zastanawia się czy prawo pozwala na nagrywanie rozmów w celach dowodowych.

Jeżeli dyrektor szkoły ma sprawdzone, wiarygodne informacje dotyczące sytuacji, w których uprawnienia nauczyciela zostały naruszone, zobowiązany jest poinformować odpowiednie organy państwa o przestępstwach popełnionych w stosunku do nauczycieli jako osób korzystających z ochrony, jaka przysługuje funkcjonariuszom publicznym. Podpowiadamy, jak postępować, gdy rodzic nęka nauczycieli i ich uprawnienia zostają naruszone.