Dziecko w świecie emotikonów – o zmianach w komunikacji młodego pokolenia

Natalia Perek

Autor: Natalia Perek

Dodano: 29 stycznia 2024
Dziecko w świecie emotikonów – o zmianach w komunikacji młodego pokolenia

Czasy, w których zeszyty się pożyczało i przepisywało, a informacji potrzebnych do zadań domowych szukało w encyklopedii dawno już minęły. Przeziębiony uczeń jeszcze spod kołdry może wysłać prośbę o zdjęcia notatek z lekcji na klasowym czacie. Odpowiedź na trudne pytanie z chemii na pewno znajdzie się w Internecie, a do zrobienia konstrukcji z zapałek na technikę na pewno przyda się tutorial. „Kiedyś to były inne czasy”, „dzieci nie umieją rozmawiać, tylko wysyłają sobie emotikony”, „zamiast podwórka są gry na serwerach” – podobne komunikaty słyszy się często w dyskusjach dorosłych. Często oceniamy kompetencje komunikacyjne młodych ludzi gorzej niż własne, nie zastanawiając się nad tym, na czym polega różnica i czy mogą z niej płynąc jakieś korzyści.

Dzieci – zwłaszcza nastolatki – są obecnie cały czas w kontakcie z rówieśnikami. Już nie muszą dzwonić domofonami, by wyciągnąć kolegę na dwór. Można napisać „Hej, będę za 10 minut na placu zabaw, przyjdziesz? :P”. Podobne zaproszenie wysyłają, kiedy chcą pograć z przyjacielem w grę na serwerze – walczyć w jednej drużynie przeciwko różnym potworom, zombie, podbijać kolejne światy, budować fortece i przeżywać kolejne przygody. Obok świata pełnego baz budowanych w kącie podwórek i w krzakach w parku rośnie cały świat pełen wirtualnych przygód – dobrze jest, by obydwa światy współistniały równolegle, by czas na bieganie po parku nie przeważył tego, który dziecko spędza przed ekranem. Coraz więcej dzieci domaga się uznania wirtualnych spotkań z kolegami jako realnego utrzymywania kontaktu. Dorośli czują niepokój – widzą dziecko, które godzinami siedzi na telefonie. Próbują przeciwdziałać – zabierają smartfona, zamykają w szafce, ograniczają czas dostępu na co dzień. Dzieci protestują – mówią, że przecież one właśnie rozmawiały na klasowym czacie, że inne osoby nie mają ograniczeń w domach, znów je coś ominie. Pojawia się pytanie – jak potraktować komunikację na czacie – czy uznać ją za rozmowę potrzebną w każdej relacji? Czy unieważnić rozmowy dziecka zamykając potrzebne do nich narzędzie na klucz?

Z artykułu dowiesz się m.in.:

  • Jak zmieniła się komunikacja młodego pokolenia w erze cyfrowej?
  • Czy rozwój technologii wpłynął pozytywnie czy negatywnie na umiejętności komunikacyjne dzieci i młodzieży?
  • Jakie są zalety i wady korzystania z multimediów przez dzieci?
  • Jak rodzice reagują na zainteresowanie dzieci światem wirtualnym?
  • Czy wirtualne podwórko może współistnieć z realnym światem?
  • Jakie są konsekwencje ograniczania przez dorosłych dostępu dzieci do multimediów?
  • Jak ważna jest dla dzieci i nastolatków rozmowa z rówieśnikami przez internet?
  • Czy dzieci i nastolatki faktycznie tracą umiejętność rozmowy twarzą w twarz?
  • Jak rodzice i nauczyciele mogą zrozumieć i zaakceptować język i sposoby komunikacji młodego pokolenia?
  • Jakie znaczenie mają emotikony, memy i inne formy komunikacji wirtualnej w życiu dzieci?
  • Czy dorosłym należy się dostęp do prywatnej przestrzeni rozmów dzieci?
  • Jak język młodzieży wpływa na ich tożsamość i relacje rówieśnicze?
  • Jak znaleźć równowagę między korzystaniem przez dzieci z multimediów a zachęcaniem do aktywności w realnym świecie?
Wykorzystaj również:

Pozostało jeszcze 78% treści

Aby zobaczyć cały artykuł, zaloguj się lub zamów dostęp.

Uzyskaj dostęp do portalu a wraz z nim:

  • Dostęp do stale aktualizowanej wiedzy z zakresu prawa oświatowego.
  • Wsparcie ekspertów w rozwiązywaniu indywidualnych problemów.
  • Praktyczne wskazówki i porady ułatwiające codzienną pracę.
  • Baza kilkuset scenariuszy i kart pracy gotowych do wydrukowania i zastosowania na zajęciach.
  • Atrakcyjne materiały multimedialne – słuchowiska, webinaria i gry dydaktyczne.

Jeżeli posiadasz już konto
Zaloguj się

Adres e-mail:

Hasło

Nie pamiętam hasła
Dodano: 29 stycznia 2024

Autor: Natalia Perek

Psycholog, psychoterapeuta dzieci i młodzieży. Absolwentka psychologii klinicznej i zdrowia na Uniwersytecie Łódzkim oraz czteroletniego, całościowego kursu psychoterapii w ramach Szkoły Psychoterapii Dzieci i Młodzieży przy Laboratorium Psychoedukacji i Ośrodku Regeneracja w Warszawie. Ukończyła również dwustopniowe Studium Pomocy Psychologicznej i Interwencji Kryzysowej Instytutu Psychologii Zdrowia Polskiego Towarzystwa Psychologicznego oraz Podyplomowy Kurs Arteterapii Polskiego Instytutu Ericksonowskiego. Pracowała jako psycholog w Oddziale Psychiatrii Dziecięcej. Obecnie prowadzi psychoterapię indywidualną dzieci i młodzieży oraz wsparcie rodzicielskie w Poradni Zdrowia Psychicznego dla Dzieci i Młodzieży w SPZOZ oraz w Ambulatorium Stresu w Łodzi.

Tematyka

Sprawdź inne serwisy