wychowawca klasy

Kto na ławce wyciął serce? Miłość nastolatków. Na zdjęciu nastolatki na korytarzu szkolnym

Kto na ławce wyciął serce? Pierwsza miłość nastolatków

Piosenka Czerwonych Gitar opisuje przeróżne działania, które jest w stanie podjąć zakochany nastolatek, mimo ciągłego odrzucenia – „tak bardzo się starałem, a ty teraz nie chcesz mnie…”. Zdarza się, że nauczyciele patrzą na te pierwsze miłosne historie z pobłażliwością. A przecież sami nie mogli jej zdzierżyć u dorosłych, gdy przeżywali swoją nastoletnią miłość. Dorośli często zapominają o tym, co dla nastolatków jest oczywiste. O tym, że złamane serce boli nie tylko bohaterów filmów dla młodzieży. Przeczytaj artykuł i skorzystaj ze wskazówek, jak w szkole reagować na zakochanych nastolatków. Dowiedz się także czego nie mówić, aby pozornie niewinnym żartem nie urazić młodego człowieka.

Pierwsza walka o sympatię kolegów i koleżanek zaczyna się już w przedszkolu. Dzieci rozdają walentynki, dają sobie prezenty, czasem skradną buziaka. W zabawach przewijają się tematy ślubu, narodzin nowych dzieci w rodzinie, chodzenia do pracy. Kilkuletnie maluchy z dużą starannością odzwierciedlają w relacjach między sobą to, co same zobaczyły w swoich domach. Ich domy „na niby” to takie mini symulacje prawdziwych rodzin. Pojawiają się różnorakie fascynacje – już przedszkolaki są w stanie ocenić czyjąś atrakcyjność, próbują się spodobać wybranej osobie, są o siebie zazdrosne, chcą spędzać razem czas. 
Dorośli – rodzice, nauczyciele – najczęściej przyjmują pozycję obserwatorów, chwilami ewentualnie lekko się podśmiewając z pomysłów dzieciarni. Pierwsza, przedszkolna miłość dziecka powoduje uśmiech, a zachowanie malucha uważa się za słodkie i rozkoszne. Jeśli malec czuje przyzwolenie na wyrażanie uczuć, przywiązania do innego dziecka, chętnie to robi. Słyszymy „jak będę duży, to się z nim ożenię”. Zresztą, ślubny rytuał jest też bardzo popularną zabawą wśród dzieci wczesnoszkolnych. Ulubioną atrakcją wszystkich kolonii wakacyjnych, gdzie zapewnia się specjalną oprawę, są „księża”, sukienki z firanek etc. Eksperymentowanie, próbowanie, sprawdzanie różnych rodzajów „związków” w zabawie jest dla dzieci tak naturalne, jak oddychanie. Dorośli się tym nie martwią – aż do momentu, kiedy ich maluszek odkryje młody wąsik pod nosem i okaże się, że wkracza w wiek dojrzewania. Pierwsza miłość kilkunastolatka nie jest postrzegana tak, jak ta przedszkolna.
Dziecko w świecie emotikonów – o zmianach w komunikacji młodego pokolenia

Dziecko w świecie emotikonów – o zmianach w komunikacji młodego pokolenia

Czasy, w których zeszyty się pożyczało i przepisywało, a informacji potrzebnych do zadań domowych szukało w encyklopedii dawno już minęły. Przeziębiony uczeń jeszcze spod kołdry może wysłać prośbę o zdjęcia notatek z lekcji na klasowym czacie. Odpowiedź na trudne pytanie z chemii na pewno znajdzie się w Internecie, a do zrobienia konstrukcji z zapałek na technikę na pewno przyda się tutorial. „Kiedyś to były inne czasy”, „dzieci nie umieją rozmawiać, tylko wysyłają sobie emotikony”, „zamiast podwórka są gry na serwerach” – podobne komunikaty słyszy się często w dyskusjach dorosłych. Często oceniamy kompetencje komunikacyjne młodych ludzi gorzej niż własne, nie zastanawiając się nad tym, na czym polega różnica i czy mogą z niej płynąc jakieś korzyści.

Dzieci – zwłaszcza nastolatki – są obecnie cały czas w kontakcie z rówieśnikami. Już nie muszą dzwonić domofonami, by wyciągnąć kolegę na dwór. Można napisać „Hej, będę za 10 minut na placu zabaw, przyjdziesz? :P”. Podobne zaproszenie wysyłają, kiedy chcą pograć z przyjacielem w grę na serwerze – walczyć w jednej drużynie przeciwko różnym potworom, zombie, podbijać kolejne światy, budować fortece i przeżywać kolejne przygody. Obok świata pełnego baz budowanych w kącie podwórek i w krzakach w parku rośnie cały świat pełen wirtualnych przygód – dobrze jest, by obydwa światy współistniały równolegle, by czas na bieganie po parku nie przeważył tego, który dziecko spędza przed ekranem. Coraz więcej dzieci domaga się uznania wirtualnych spotkań z kolegami jako realnego utrzymywania kontaktu. Dorośli czują niepokój – widzą dziecko, które godzinami siedzi na telefonie. Próbują przeciwdziałać – zabierają smartfona, zamykają w szafce, ograniczają czas dostępu na co dzień. Dzieci protestują – mówią, że przecież one właśnie rozmawiały na klasowym czacie, że inne osoby nie mają ograniczeń w domach, znów je coś ominie. Pojawia się pytanie – jak potraktować komunikację na czacie – czy uznać ją za rozmowę potrzebną w każdej relacji? Czy unieważnić rozmowy dziecka zamykając potrzebne do nich narzędzie na klucz?
8 zasad potrzebnych do ustalenia oceny klasyfikacyjnej zachowania. Ocena zachowania

8 zasad potrzebnych do ustalenia oceny klasyfikacyjnej zachowania

Ustalenie oceny zachowania nigdy nie jest łatwe. Ocena zachowania ma wpływ na kształtowanie postaw uczniowskich, samodyscyplinę oraz kształtowanie umiejętności społecznych. Ponadto, przyjmuje się, że jest ona narzędziem w procesie wychowawczym i indywidualnym wsparciu ucznia, szczególnie jeśli występują problemy z dyscypliną lub trudnościami interpersonalnymi. Żeby jednak osiągnięcie tych założeń było możliwe, ocena musi być obiektywna, sprawiedliwa i oparta na jasno określonych kryteriach. Przypominamy osiem najważniejszych zasad ustalania rocznej oceny zachowania.

Szczegółowe zasady ustalania oceny zachowania ucznia mogą różnić się nieco w zależności od szkoły i systemu edukacyjnego, ale powinny być oparte na transparentnych i jasno określonych kryteriach. W szczególności nie mogą być one sprzeczne z przepisami prawa oświatowego. Poniżej przedstawiamy osiem kluczowych zasad branych pod uwagę ustalania rocznej oceny zachowania. Zwracamy uwagę, że zasady oceniania zachowania, podobnie jak kryteria ocen, powinny być dostosowane do potrzeb i celów danej szkoły, przy jednoczesnym zachowaniu uczciwości, sprawiedliwości i obiektywizmu.
 Jak rozmawiać z rodzicami o problemach ucznia? Jak komunikować rodzicom problemy ucznia?

Jak komunikować rodzicom problemy dziecka?

Podejmowanie rozmowy, która ma na celu przekazanie nieprzyjemnych i przykrych w odbiorze treści sprawia trudność każdemu nauczycielowi. Dowiedz się, jak przekazać rodzicom ucznia informacje o jego problemach, aby rozmowa stanowiła punkt wyjścia w drodze do próby ich rozwiązania. Upewnij się, że wiesz, jak komunikować rodzicom problemy dziecka.

Sytuacja, w której rodzic dowiaduje się o potrzebie przyjścia do szkoły, jest bardzo trudna. Powoduje stres, który budzi trudne emocje. Bardzo ważnym elementem pozwalającym na ich rozładowanie jest sposób przekazania informacji o spotkaniu. Najbardziej pożądany jest bezpośredni kontakt, np. podczas wizyty domowej. Jest to jednak sposób wymagający czasu i zaangażowania, w związku z tym nie zawsze możliwy do zastosowania.
  Zasady współpracy wychowawcy klasy z rodziną dysfunkcyjną ucznia

Zasady współpracy wychowawcy klasy z rodziną dysfunkcyjną

Dziecko z rodziny dysfunkcyjnej wymaga większej uwagi i pracy ze strony wychowawcy. By pomóc uczniowi przezwyciężyć skutki funkcjonowania w takiej rodzinie trzeba zacząć od zdiagnozowania źródła problemu. Do współpracy warto włączyć specjalistów szkolnych np. psychologa. Niekiedy konieczna może się okazać ingerencja organów oraz instytucji zewnętrznych, i najczęściej to wychowawca uruchamia procedurę kompleksowej pomocy uczniowi.

Z artykułu dowiesz się m.in.:

  • Czym jest rodzina dysfunkcyjna i jakie są potencjalne źródła dysfunkcji?
  • Jakie mogą być długofalowe konsekwencje funkcjonowania dziecka w rodzinie dysfunkcyjnej?
  • Jakie czynniki mogą przekształcić rodzinę dysfunkcyjną w patologiczną?
  • Które instytucje i organy mogą pomagać rodzinom dysfunkcyjnym?
  • Dlaczego szkoła odgrywa ważną rolę w pomocy dzieciom z rodzin dysfunkcyjnych?
  • Czy wychowawca klasy może uzyskać informacji o rodzinie ucznia od gminy?
  • Jakie kroki powinien podjąć wychowawca, aby nawiązać współpracę z rodziną dysfunkcyjną?
  • Jakie są procedury interwencji, gdy wychowawca podejrzewa, że dobro dziecka jest zagrożone?
  • Jakie są zasady ingerencji w sprawowanie władzy rodzicielskiej i kiedy ingerencja może być uzasadniona?
  • Jakie działania powinien podjąć wychowawca, aby pomóc dziecku wychowującego się w rodzinie dysfunkcyjnej?
  • Jakie informacje mogą być zgromadzone przez wychowawcę na temat uczniów z rodzin dysfunkcyjnych i jakie korzyści z tego wynikają?
substancje psychoaktywne zażywane przez dzieci i mlodziez

Nie mniej groźne niż narkotyki – substancje odurzające stosowane przez dzieci i młodzież

Często zapominamy, że w zasięgu dzieci są substancje niemniej groźne w działaniu niż klasyczne narkotyki. Substancje te, choć nie zostały wymienione w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii, zażywane w nieodpowiedni sposób lub w nadmiarze są równie groźne dla zdrowia i życia. Nauczyciele muszą być świadomi tych zagrożeń i aktywnie działać w celu ochrony uczniów przed potencjalnymi skutkami zażywania substancji odurzających. Dowiedz się, które substancje odurzające są popularne wśród młodzieży, po czym poznać, że nastolatek po nie sięga. Sprawdź, jakie obowiązki spoczywają na nauczycielu, który wie o tym, że uczeń stosuje omawiane substancje. 

Z artykułu dowiesz się m.in.:

  • Które substancje, choć nie uznawane za narkotyki, są równie groźne dla zdrowia i życia dzieci i młodzieży?
  • Dlaczego uczniowie coraz częściej sięgają po substancje psychoaktywne?
  • Jakie mity narosły wokół substancji psychoaktywnych?
  • Czym różnią się narkotyki „twarde” od „miękkich” i jakie są faktyczne skutki ich zażywania?
  • Jakie substancje psychoaktywne są najczęściej używane przez dzieci i młodzież?
  • Jakie sygnały powinny zaniepokoić nauczycieli i rodziców w kontekście zażywania substancji psychoaktywnych przez młodzież?
  • Jakie działania prawne i wychowawcze można podjąć w przypadku stwierdzenia zażywania substancji psychoaktywnych przez ucznia?

Pobierz ebook:

  • Dopalacze w szkole. Profilaktyka i reagowanie
Praca wychowawcy klasy w godzinach ponadwymiarowych i doraźnych zastępstwach

Praca wychowawcy klasy w godzinach ponadwymiarowych i doraźnych zastępstwach

Praca w godzinach ponadwymiarowych i doraźnych zastępstwach to dla wychowawcy klasy szansa na zarobienie dodatkowych pieniędzy. Z drugiej jednak strony wymaga to jeszcze lepszej organizacji i umiejętnego zarządzania swoim czasem pracy. Sprawdź, jaki jest limit dla dodatkowych godzin i co zmieniło się w tym zakresie od 1 września 2023/2024. Dowiedz się, które godziny możesz realizować bez wymaganych kwalifikacji oraz kiedy potrzebna jest zgoda na dodatkową pracę. Upewnij się także, jak rozliczane jest wynagrodzenie wychowawcy klasy za pracę w godzinach ponadwymiarowych i doraźnych zastępstw.

Sprawdź inne serwisy