komunikacja

Zalacznik nr 1. Wyrażenia grzecznościowe _page-0001

Słowa, które budują – wzmacnianie pozytywnej komunikacji. Scenariusz zajęć indywidualnych z uczniem z zaburzeniami ze spektrum autyzmu

Wzmacnianie pozytywnej komunikacji jest kluczowym elementem wspierania rozwoju społecznego uczniów ze spektrum autyzmu. Poniższy scenariusz zajęć indywidualnych został opracowany z myślą o kształtowaniu umiejętności wyrażania uznania, proszenia, przepraszania oraz komplementowania. Zajęcia, oparte na pracy z obrazkami pomagają uczniowi rozwijać kompetencje komunikacyjne, jednocześnie wspierając pamięć roboczą, planowanie działań i porządkowanie czynności. Scenariusz doskonale sprawdzi się na zajęciach ukierunkowanych na rozwijanie samodzielności i przygotowanie ucznia do codziennych sytuacji społecznych.

Grupa docelowa uczeń w wieku 7-10 lat z diagnozą zaburzeń ze spektrum autyzmu
Cele ogólne  
  • rozwijanie kompetencji komunikacyjnych: wyrażanie uznania, proszenie, przepraszanie, komplementowanie
  • wzmacnianie pozytywnych form kontaktu z innymi
Cele szczegółowe   Uczeń:
  • rozpoznaje i nazywa pozytywne komunikaty i wyrażenia grzecznościowe,
  • potrafi dopasować określone wyrażenie do sytuacji społecznej,
  • układa proste harmonogramy zadań i odtwarza ciąg zdarzeń,
  • ćwiczy koncentrację i pamięć operacyjną w formie zabawy.
Potrzebne materiały
  • załącznik nr 1. Obrazki przedstawiające wyrażenia grzecznościowe i pozytywne komunikaty
  • załącznik nr 2. Miłe słowo
  • pudełko na karteczki z załącznika nr 2
Czas trwania 60 minut
Liczba uczestników 1 (indywidualna praca z uczniem)
Widzę – czuję – reaguję. Karty pracy rozwijające kompetencje emocjonalno-społeczne

Widzę – czuję – reaguję. Karty pracy rozwijające kompetencje emocjonalno-społeczne

Zestaw „widzę – czuję – reaguję” to komplet kart pracy, które wspierają rozwój emocjonalny i społeczny dzieci i młodzieży, w szczególności z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. Materiały pomagają uczniowi lepiej rozumieć własne emocje, komunikować potrzeby w sposób asertywny oraz radzić sobie w sytuacjach konfliktowych. Zadania zawarte w pakiecie zostały przygotowane przez pedagoga z myślą o praktycznym zastosowaniu – rozwijają umiejętności niezbędne do budowania relacji, lepszego funkcjonowania w grupie rówieśniczej oraz wzmacniania poczucia sprawczości.

Wykorzystaj również:

Twórz własne karty pracy i w kreatywny sposób rozwijaj umiejętności swoich uczniów! Za pomocą kreatora kart pracy z łatwością przygotujesz ciekawe materiały ćwiczeniowe odpowiednie dla Twoich uczniów. PRZETESTUJ!

Case study. Trudno mi Cię zrozumieć – o kłopotach w komunikacji

Case study. Trudno mi Cię zrozumieć – o kłopotach w komunikacji

Okres dojrzewania to czas wielu zmian i silnych emocji. Czasami własne uczucia utrudniają nam zrozumienie intencji wypowiedzi innych. W każdej relacji pojawiają się kłopoty w komunikacji i konflikty. Najważniejsze jest, by dążyć do wyjaśniania nieporozumień w rozmowie.  Zadanie ucznia polega na wcieleniu się w bohaterów i udzieleniu odpowiedzi na podane pytania.

Wykorzystaj również:

Twórz własne karty pracy i w kreatywny sposób rozwijaj umiejętności swoich uczniów! Za pomocą kreatora kart pracy z łatwością przygotujesz ciekawe materiały ćwiczeniowe odpowiednie dla Twoich uczniów. PRZETESTUJ

Komunikacja. Scenariusz zajęć rewalidacyjnych dla uczniów z zaburzeniami ze spektrum autyzmu

Komunikacja. Scenariusz zajęć rewalidacyjnych dla uczniów z zaburzeniami ze spektrum autyzmu

Komunikowanie się jest umiejętnością, której można się nauczyć. Odpowiednie ćwiczenia, zabawy i zadania mogą pomóc osobom z zaburzeniami ze spektrum autyzmu udoskonalić swoje umiejętności komunikacyjne i umiejętnie wykorzystywać je w rożnych sytuacjach społecznych. Scenariusz zajęć rewalidacyjnych jest dedykowany uczniom klas V-VIII w spektrum autyzmu. Ćwiczenia uwzględnione w scenariuszu mają na celu rozwijanie umiejętności niezbędnych do komunikacji, w tym umiejętności uważnego słuchania, wychwytywania ważnych informacji, kontrolowania swoich chęci i emocji, ćwiczenie naprzemienności w rozmowie.

Grupa docelowa uczniowie klas V-VIII z zaburzeniami ze spektrum autyzmu
Cele zajęć
  • rozwój umiejętności komunikacyjnych
  • nauka uważnego słuchania
  • nauka naprzemienności
  • nauka prioretyzowania informacji
Potrzebne materiały
  • załącznik nr 1. Informacje o Krzyśku
  • załącznik nr 2. Dialog do uporządkowania
Czas trwania zajęć 45-60 minut.
Liczba uczestników 1
Komunikacja z uczniem z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym

Komunikacja z uczniem z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym

Uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym charakteryzuje opóźniony rozwój mowy i ograniczony zasób słów. Na ogół komunikują się oni za pomocą krótkich zdań, wyrazów lub gestów. Mają trudności z rozumieniem abstrakcyjnych pojęć, zapamiętywaniem, koncentracją i odtwarzaniem informacji. Często zmyślają i wykazują impulsywne zachowania. Edukacja tych uczniów wymaga dostosowania wymagań do poziomu rozwoju dziecka w wieku 6-9 lat, z naciskiem na proste formy komunikacji. W artykule przedstawimy skuteczne strategie komunikacyjne, które mogą pomóc nauczycielom uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym w pracy dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej.

U uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym obserwuje się opóźniony rozwój mowy. To oznacza, że poszczególne etapy rozwoju mowy pojawiają się wolniej. Ich zasób słów jest ograniczony, komunikują się oni za pomocą krótkich zdań, równoważników zdań, pojedynczych wyrazów lub pozawerbalnie, używając gestów i mimiki wraz z wokalizacją. Mają trudności zarówno w przekazywaniu, jak i odbieraniu informacji. Dlatego w kontaktach z nimi należy unikać skomplikowanych wypowiedzi, zawierających abstrakcyjne pojęcia oraz nagromadzenie form przestrzennych i czasowych.
  Charakteryzuje ich zaburzona pamięć, zarówno krótkotrwała, jak i długotrwała. Mają także trudności z koncentracją na określonym zadaniu, zapamiętywaniem, przechowywaniem, rozpoznawaniem i odtwarzaniem informacji. Często zdarza się, że zmyślają.
  Choć ich postępy w nauce są ograniczone, pewna grupa jest w stanie opanować podstawowe umiejętności związane z czytaniem, pisaniem i liczeniem, przy czym liczenie często sprowadza się do przeliczania elementów.
  Ogromnym wyzwaniem dla nauczyciela szkoły ogólnodostępnej jest pojawienie się w jego klasie ucznia z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym. Dlatego chcąc zapewnić mu odpowiednie warunki należy, oprócz ogólnego dostosowania wymagań, skupić się głownie na kwestiach związanych z komunikacją.  U ucznia z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym występuje bowiem ograniczony zakres rozumienia i posługiwania się mową. Pomimo tego uczeń ten posiada zdolność nawiązywania kontaktu, porozumiewania się i angażowania w proste społeczne działania.  
Należy pamiętać, że na ogół rozwój dziecka z niepełnosprawnością intelektualną zatrzymuje się na poziomie 6 do 9 lat. Dlatego wszelkie oczekiwania i wymagania powinny być dostosowane właśnie do tej grupy wiekowej niezależnie od tego, ile uczeń ma w rzeczywistości lat.

Z artykułu dowiesz się m.in.:

  • Co charakteryzuje uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym?
  • Jakie wyzwania w komunikacji napotykają uczniowie z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności intelektualnej?
  • Czym jest AAC (Augmentative and Alternative Communication) i jak wspomaga komunikację?
  • Kiedy stosować metody wspomagające, a kiedy alternatywne w komunikacji?
  • Jakie korzyści przynosi wprowadzenie AAC na wczesnym etapie rozwoju dziecka?
  • Jakie są najczęściej stosowane metody komunikacji alternatywnej?
  • Jak działają systemy takie jak PIC, PCS, Blissa i Makaton?
  • Jakie zasoby internetowe mogą być przydatne w pracy z uczniem z niepełnosprawnością intelektualną?
  • Jak przeprowadzić ocenę możliwości komunikacyjnych ucznia?
  • Jakie kroki podjąć, aby skutecznie wprowadzić program komunikacyjny dla ucznia?
Dziecko w świecie emotikonów – o zmianach w komunikacji młodego pokolenia

Archiwalny Dziecko w świecie emotikonów – o zmianach w komunikacji młodego pokolenia

Czasy, w których zeszyty się pożyczało i przepisywało, a informacji potrzebnych do zadań domowych szukało w encyklopedii dawno już minęły. Przeziębiony uczeń jeszcze spod kołdry może wysłać prośbę o zdjęcia notatek z lekcji na klasowym czacie. Odpowiedź na trudne pytanie z chemii na pewno znajdzie się w Internecie, a do zrobienia konstrukcji z zapałek na technikę na pewno przyda się tutorial. „Kiedyś to były inne czasy”, „dzieci nie umieją rozmawiać, tylko wysyłają sobie emotikony”, „zamiast podwórka są gry na serwerach” – podobne komunikaty słyszy się często w dyskusjach dorosłych. Często oceniamy kompetencje komunikacyjne młodych ludzi gorzej niż własne, nie zastanawiając się nad tym, na czym polega różnica i czy mogą z niej płynąc jakieś korzyści.

Z artykułu dowiesz się m.in.:

  • Jak zmieniła się komunikacja młodego pokolenia w erze cyfrowej?
  • Czy rozwój technologii wpłynął pozytywnie czy negatywnie na umiejętności komunikacyjne dzieci i młodzieży?
  • Jakie są zalety i wady korzystania z multimediów przez dzieci?
  • Jak rodzice reagują na zainteresowanie dzieci światem wirtualnym?
  • Czy wirtualne podwórko może współistnieć z realnym światem?
  • Jakie są konsekwencje ograniczania przez dorosłych dostępu dzieci do multimediów?
  • Jak ważna jest dla dzieci i nastolatków rozmowa z rówieśnikami przez internet?
  • Czy dzieci i nastolatki faktycznie tracą umiejętność rozmowy twarzą w twarz?
  • Jak rodzice i nauczyciele mogą zrozumieć i zaakceptować język i sposoby komunikacji młodego pokolenia?
  • Jakie znaczenie mają emotikony, memy i inne formy komunikacji wirtualnej w życiu dzieci?
  • Czy dorosłym należy się dostęp do prywatnej przestrzeni rozmów dzieci?
  • Jak język młodzieży wpływa na ich tożsamość i relacje rówieśnicze?
  • Jak znaleźć równowagę między korzystaniem przez dzieci z multimediów a zachęcaniem do aktywności w realnym świecie?

Wykorzystaj również:

W gąszczu emotikonów i gifów – trening komunikacji dla rodziców nastolatków

W gąszczu emotikonów i gifów – trening komunikacji dla rodziców nastolatków

Już samo hasło „nastolatek” wywołuje u dorosłych szereg różnorodnych skojarzeń – czasem pełne napięcia i poczucia bezsilności. Wielu rodziców skarży się na trudności komunikacyjne w relacjach ze swoimi dziećmi – zwłaszcza w okresie dojrzewania. Udział w warsztatach pomoże rodzicom zrozumieć własne dzieci i poprawić komunikację. Obecnie już opiekunowie piąto i szóstoklasistów widzą różnicę w jakości rozmów z nimi. Relacjonują kłopoty z utrzymaniem rozmowy, zatopienie w świecie multimediów, komunikatorów, zmiana języka nastolatka i ograniczenie komunikacji do wyrażeń „dobrze”, „normalnie”, „zaraz”, „potem”. Podnosi się ciśnienie tętnicze krwi u dorosłego i przepis na konflikt gotowy. A życie dodaje do tego jeszcze różne mało zrozumiałe dla rodzica zachowania dziecka – operowanie językiem obrazkowym, ciągłe szperanie w Internecie w poszukiwaniu memów, gifów i mało powiązanych ze sobą tematycznie filmików. Trudno zachować dystans i zobaczyć w tych zachowaniach potrzebę rozwijania własnej tożsamości, poszukiwania tego, co interesujące, przydatne w relacjach rówieśniczych. Warsztat ma na celu usprawnienie komunikacji rodziców z nastoletnimi dziećmi poprzez poprawę rozumienia funkcjonowania nastolatka oraz pracę nad formułowaniem komunikatów, które służą nawiązaniu relacji.

Uczestnicy: rodzice uczniów klas V-VIII
Cel ogólny: rozwój kompetencji rodzicielskich w zakresie komunikacji z nastolatkami
Cele szczegółowe:  
  • poprawa rozumienia potrzeb nastolatka w kontekście komunikacji
  • wzrost kompetencji rodzica w zakresie udzielania emocjonalnego wsparcia dziecku
  • obniżenie napięcia wywołanego trudnościami komunikacyjnymi
Potrzebne materiały:  
  • karta pracy nr 1. Tłumacz języka młodzieży
  • karta pracy nr 2. Jak uniknąć trzaśnięcia drzwiami?
  • arkusze papieru dużego formatu,
  • długopisy i mazaki,
  • tablica lub flipchart
Czas trwania zajęć: 45-60 minut
Liczba uczestników: 20-30 osób dorosłych

Przeczytaj również:

Rozwój emocjonalno-społeczny. Co mówić, jak odpowiadać?

Rozwój emocjonalno-społeczny. Co mówić, jak odpowiadać?

Karty pracy na zajęcia socjoterapeutyczne lub rewalidacyjne dla uczniów mających trudności komunikacyjne. Pierwsze zadanie polega na zaproponowaniu odpowiedzi na pytania lub komunikatu podtrzymującego rozmowę. Uczeń musi sam ułożyć odpowiedź. Drugie zadanie wymaga większej kreatywności. Uczeń musi zaproponować dialog adekwatny do tego co widzi na zdjęciu.

Komunikacja z dzieckiem, które nie mówi po polsku – praktyczne wskazówki dla nauczycieli

Komunikacja z dzieckiem, które nie mówi po polsku – praktyczne wskazówki dla nauczycieli

Przyjęcie do przedszkoli i szkół licznej grupy dzieci i młodzieży z Ukrainy zmusiło nauczycieli do poszukiwania alternatywnych sposobów komunikowania się. Jak rozmawiać z dzieckiem, które nie mówi po polsku? Z pewnością jest to trudne, dlatego zachęcam do zapoznania się z praktycznymi wskazówkami. Ekspertki wyjaśniają, co jest ważne w komunikacji z dzieckiem, które nie mówi po polsku.

Z artykułu dowiesz się m.in.:

  • Co, oprócz mowy, jest ważne w procesie komunikowania się?
  • Dlaczego nawiązanie kontaktu i wzajemne zrozumienie są ważne nie tylko w kontekście kształcenia?
  • W jaki sposób można stwarzać okazje do komunikowania się?
  • Z jakich alternatywnych sposobów komunikacji warto korzystać?

Słuchowisko „Niesprawdzone informacje”. Rozpoznawanie intencji i emocji w wypowiedziach

Zestaw jest propozycją ćwiczeń dla młodzieży VI-VIII klas z zespołem Aspergera lub problemami w komunikacji. Słuchowisko i zadania do niego mają na celu poprawić umiejętności komunikacyjne oraz pokazać rozwiązanie trudnych dla nastolatków sytuacji społecznych. Zestaw daje możliwość zrozumieć czym są relacje przyjacielskie, jak zachowują się osoby, które przyjaźnią się. Na przykładzie trzech przyjaciółek można zrozumieć czym jest plotkowanie, zrozumieć, że ton i sposób wypowiedzi może wpływać na znaczenie wypowiedzi przyjazne lub nieprzyjazne, nawet jeżeli słowa na to nie wskazują.

Zaburzenia komunikacji w autyzmie

Zaburzenia komunikacji w autyzmie

U dzieci z autyzmem mogą występować różne zaburze­nia dotyczące wielu sfer funkcjonowania. Najważniejsza jest tzw. autystyczna triada, a najistotniejszym z niej jest obszar dotyczący komunikowania się. Nie istnieje niestety jeden, spójny obraz ilustrujący, na czym polegają i jak przebiegają takie zaburzenia komunikacji. Niektóre dzieci w ogóle nie posługują się mową, inne potrafią wykorzystywać ją do komunikacji. W artykule omówiono trudności, które w autyzmie występują najczęściej. Wskazano także etapy rozwoju mowy i języka u dzieci neurotypowych oraz dzieci z autyzmem.

Z artykułu dowiesz się m.in.:

  • Z czego wynikają zaburzenia komunikacji u dzieci i młodzieży z autyzmem
  • Czy istnieje zależność między zaburzeniami komunikacji a rozwojem mowy u autysty
  • Jakie są najczęstsze zaburzenia na poziomie werbalnym i pozawerbalnym
  • Które nieprawidłowości powinny skłaniać do badania i przeprowadzenia diagnozy pod kątem autyzmu
  • Czy etapy rozwoju mowy autysty są zaburzone

Przeczytaj również:
Jak nawiązywać i utrzymywać rozmowę_page-0001

Jak nawiązywać i utrzymywać rozmowę?

Ćwiczenie dedykowane uczniom klas VII-VIII oraz szkół ponadpodstawowych w tym dla uczniów z autyzmem i Zespołem Aspergera. Praca z karami pomoże uczniom rozróżnić odpowiedni sposób nawiązania rozmowy od takiego, który może utrudnić kontakt. Zadaniem ucznia jest wybrać sposób reakcji w sytuacji towarzyskiej oraz dobrać komentarze wyjaśniające, dlaczego pozostałe reakcje nie były adekwatne.

Alternatywne systemy wspomagające rozwój komunikacji

Alternatywne systemy wspomagające rozwój komunikacji

Niepełnosprawność, spektrum autyzmu, przebyte choroby czy urazy, to tylko niektóre czynniki zaburzające możli­wość porozumiewania się za pomocą słów. Dla takich osób powstały różne systemy komunikacji bez słów mówionych. W artykule omówiono alternatywne systemy wspomagające rozwój komunikacji uczniów z niepełnosprawnością i zaburzeniami mowy.

Z artykułu dowiesz się m.in.:

  • Czym są alternatywne systemy i pomoce wspomagające rozwój komunikacji
  • Jakie systemy wspomagające komunikację warto stosować w pracy z uczniem z niepełnosprawnością
  • Co brać pod uwagę dobierając systemy wspomagające komunikację z uczniem z zaburzeniami
Asertywna komunikacja – jak uczyć uczniów wymiany emocji

Asertywna komunikacja – jak uczyć uczniów wymiany emocji

Asertywność to dosyć enigmatyczne wyrażenie, którego czasem używa się, do określania problemów w relacjach społecznych. Hasła „brakuje mu asertywności” lub „asertywność zapewniła jej sukces” to slogany, którymi operuje się na co dzień, nie zawsze jednak w pełni rozumiejąc ich sens. Z czego wynika asertywność, jak wzmacniać asertywne postaw uczniów i jaka jest rola nauczyciela w tym procesie?

Z artykułu dowiesz się m.in.:

  • Czym jest asertywność i jak bywa rozumiana przez młodzież
  • Jak w komunikacji z uczniami stosować techniki asertywnej komunikacji
  • Z czego wynika potęga komunikatu „ja” i jak stosować go w komunikacji z uczniami
  • Jakie są najważniejsze zasady asertywności
Model dobrej rozmowy z rodzicami

Model dobrej rozmowy z rodzicami

Niezależnie od czasu trwania kontaktu, niezależnie od tego czy rozmawiasz twarzą w twarz, czy przez telefon, zadbaj o to , by przejść przez wszystkie etapy. Na każdym etapie cofnij się, jeśli masz poczucie, że rozmowa jest nie dość efektywna.

Portal rekomendowany przez
Sprawdź inne serwisy
Portal Oswiatowy Poradnik Dyrektora Szkoły Strefa Logopedy Kwadrans dla dyrektora szkoły Zarządzanie przedszkolem Kadry i finanse RESQL

© ePedagogika.pl - Portal dla pedagogów i wychowawców z pasją.