
Posiadanie profili, tworzenie i publikowanie treści online mają znacznie szerszy wymiar niż interakcja z użytkownikami i uzyskanie polubień. Wszystko, co umieszczamy w sieci może tam pozostać na wiele lat i stać się częścią naszej historii. Historia ta będzie dostępna dla wielu ludzi, którzy być może będą decydować o karierze, czy innych ważnych aspektach przyszłości obecnych uczniów. Uczniowie są aktywni na portalach społecznościowych, znajdują się tam przecież chaty i grupy klasowe. Warto podejmować rozmowy na temat tej aktywności i wykorzystać dyskusje uczniów do promowania zasad bezpiecznego korzystania z portali społecznościowych oraz kształtowania kompetencji cyfrowych, w tym zarządzania swoim wizerunkiem, reputacją oraz dbania o prywatność. Z artykułu dowiesz się m.in.: Dlaczego warto dyskutować z uczniami na temat treści, które publikują w sieci? Jak budowany przez młodzież wizerunek w sieci może rzutować na przyszłość? Co publikować w sieci, by promować pozytywną reputację online? Jakie działania mogą podjąć nauczyciele, aby przekazać uczniom, jak chronić swoją prywatność w internecie? Jakie konsekwencje może nieść za sobą niekontrolowane rozprzestrzenianie się materiałów w internecie? Przeczytaj również: Ochrona prywatności i budowanie wizerunku w sieci. Scenariusz zajęć dla uczniów szkoły podstawowej

„Jestem gruba. Muszę schudnąć. Powinienem mniej jeść". Tego typu wypowiedzi raczej przypisane zostałyby nastolatkom w okresie dojrzewania i osobom dorosłym. Tymczasem dolna granica wieku, w którym pojawiają się pierwsze słowa krytyki względem własnego ciała stale się obniża. Podobnie jak wiek dzieci, które trafiają do opieki psychologiczno-psychiatrycznej z powodu zaburzeń odżywiania. Jak temu zapobiegać? Dowiedz się, jakie są pierwsze symptomy zaburzeń odżywiania u młodszych dzieci. Sprawdź, jak prowadzić działania profilaktyczne i interwencyjne.

Nowe przepisy dotyczące obowiązku opracowania i wdrożenia standardów ochrony małoletnich będą obowiązywały od 15 lutego 2024. Każde przedszkole, szkoła i placówka będą musiały opracować wymagane procedury. Artykuł zawiera kluczowe informacje i praktyczne wskazówki niezbędne do skutecznego opracowania i wdrożenia standardów ochrony małoletnich. Autorki wyjaśniają, czym są standardy ochrony małoletnich i szczegółowo opisują zadania związane z opracowaniem i wdrożeniem tych standardów. Na końcu podano źródła informacji i podstawę prawną regulującą te kwestie.

Zorganizowanie świetlicy szkolnej to obowiązek każdej szkoły podstawowej i specjalnej, jeżeli rodzice zgłoszą potrzebę korzystania z opieki po lekcjach. W niniejszym artykule przyjrzymy się celom i zadaniom świetlicy szkolnej oraz przepisom regulującym jej funkcjonowanie. Wyjaśniamy, jakie są wymagania dotyczące pomieszczeń, w których odbywają się zajęcia świetlicowe, omawiamy zasady rekrutacji do świetlicy, dostępność dla dzieci niepracujących rodziców oraz liczbę uczniów w grupie świetlicowej. Autorka przeprowadziła również analizę przepisów dotyczących kwalifikacji nauczyciela wychowawcy świetlicy, wymiaru pensum oraz wymagań dotyczących dokumentowania pracy.

Zagłębienie się w świat psychologii i edukacji wymaga przyglądania się złożoności relacji międzyludzkich, w których dylematy etyczne są na porządku dziennym. Z jednej strony mamy profesjonalizm, na którym opiera się cała struktura współczesnego systemu edukacyjnego. Profesjonalizm definiowany jest jako zbiór zasad, norm i oczekiwań dotyczących sposobu wykonywania zawodu, z naciskiem na kompetencje, odpowiedzialność i szacunek dla ucznia. Z drugiej strony stoi zaangażowanie emocjonalne, które odgrywa kluczową rolę w budowaniu relacji, empatii i głębokiego zrozumienia potrzeb młodego człowieka. To właśnie na tym polu rozgrywa się główny dylemat artykułu: jak znaleźć złoty środek między utrzymaniem profesjonalnej postawy nauczyciela a otwarciem się na ucznia i jego świat emocjonalny?

Nauczyciele skarżą się, że korzystanie przez dzieci i młodzież z telefonów komórkowych w czasie lekcji utrudnia prowadzenie zajęć. Wielu młodych ludzi pozwala sobie również nagrywanie i robienie zdjęć nauczycielom i rówieśnikom. Jak rozwiązać ten problem? W niektórych szkołach obowiązuje zakaz przynoszenia telefonów, w innych telefony są odbierane przed lekcjami i oddawane po ich zakończeniu. Czy takie rozwiązania są właściwe? Sprawdź, czy można zabierać uczniom telefony komórkowe i jak rozwiązać problem niewłaściwego korzystania ze smartfonów w czasie pobytu w szkole?

Ocenianie to jedno z najtrudniejszych, a zarazem najbardziej kontrowersyjnych zadań szkoły. Czy zawsze udaje nam się wystawiać sprawiedliwe i jednocześnie motywujące do dalszej pracy oceny? Dowiedz się, jakie pułapki czyhają na nauczycieli i jak ich unikać. Sprawdź, czy zdarza Ci się postępować zgodnie z opisanymi schematami.

W drugiej części artykułu opisano najistotniejsze elementy programu wychowawczo-profilaktycznego, stanowiące drogowskazy do pracy dla zespołu odpowiedzialnego za jego przygotowanie. Informacje te posłużą także radzie pedagogicznej, która program będzie realizować we współpracy z rodzicami i instytucjami specjalistycznymi wspierającymi pracę szkoły.

Rozwód to dla dziecka niewątpliwie wydarzenie krytyczne. Wymusza nieodwracalne zmiany w życiu ucznia i postrzeganiu rodziny. Sprawia, że konieczna staje się adaptacja do zmian. Rozwód rodziców często przebiega w atmosferze silnego, wymykającego się spod kontroli konfliktu. W jaki sposób wesprzeć dziecko, które przeżywa rozwód rodziców? Jak komunikować się z rodzicami, którzy trwają w konflikcie, są w trakcie sprawy rozwodowej lub posiadają już wyrok rozwodowy?

Zdarza się, że dyrektor szkoły zaniepokojony zachowaniem czy sytuacją ucznia decyduje o przeprowadzeniu wywiadu środowiskowego w domu tego ucznia. Do realizacji tego zadania zwykle delegowany jest psycholog lub pedagog szkolny. Tymczasem trzeba zauważyć, że zakres zadań tych specjalistów nie przewiduje przeprowadzania wywiadu środowiskowego w miejscu zamieszkania. Czy to oznacza, że nauczyciele powinni odmawiać udania się do domu ucznia w celu przeprowadzenia wywiadu środowiskowego?

Społeczność szkolna to miejsce, w którym różnorodność powinna być akceptowana. Jedną z cech, jakimi mogą różnić się zarówno dzieci, jak i dorośli jest poziom funkcjonowania poznawczego. Dorośli doświadczający trudności poznawczych mogą potrzebować pomocy w rozumieniu szkolnych zasad i oczekiwań. Pomoc środowiska szkolnego jest kluczowa, aby umożliwić im skuteczne wspieranie swoich dzieci w codziennych wyzwaniach. W jaki sposób budować wartościową komunikację z opiekunami z niepełnosprawnością intelektualną lub funkcjonującymi poniżej normy intelektualnej?

Sprawdź, jak może wyglądać wewnątrzszkolny system doradztwa zawodowego (WSDZ) dla branżowej szkoły I stopnia, technikum i liceum ogólnokształcącego na przykładzie branżowej szkoły I stopnia oraz program realizacji WSDZ na rok szkolny.

Zajęcia z doradztwa zawodowego są obowiązkowe, a ich realizacja jest dokumentowana w dzienniku. Jednocześnie jednak zajęcia te nie są oceniane i nie dokonuje się wpisu tych zajęć w arkuszu ocen oraz na świadectwie. Wobec tego – co należy wpisać na koniec roku w dzienniku w rubryce „ocena”?

Rozpoczęcie nowego roku szkolnego to moment, w którym wychowawcy klas stają przed koniecznością zmierzenia się z szeregiem istotnych zadań i obowiązków, które wynikają z przepisów prawa oświatowego. Ważne, aby na starcie roku szkolnego dokładnie przemyśleć, jakie działania należy podjąć, aby sprostać wymaganiom zarówno w zakresie organizacyjnym, jak i prawnym. Warto upewnić się, że wszystkie aspekty pełnienia funkcji wychowawcy są jasne. Przeczytaj artykuł, aby mieć pewność, że znasz najważniejsze zadania wychowawcy.

Kaboom to prosta, a jednocześnie angażująca gra dydaktyczna, która łączy elementy rywalizacji z utrwalaniem wiedzy. Jej mechanizm opiera się na losowaniu patyczków lub kart z pytaniami Zastosowanie gry tego typu sprzyja aktywizacji uczniów, wzmacnia koncentrację i wspiera proces uczenia się w przyjaznej atmosferze. W artykule przedstawiono zasady gry, przykładowe zestawy zadań oraz propozycje wykorzystania Kaboom na lekcjach przedmiotowych, w terapii pedagogicznej, zajęciach dydaktyczno‑wyrównawczych i rewalidacyjnych.

Metoda odwróconej lekcji to model nauczania, w którym tradycyjne role lekcji i pracy domowej zostają odwrócone: uczniowie zapoznają się z nową wiedzą w domu (np. oglądając krótkie filmy, czytając materiały), a czas lekcji służy przede wszystkim utrwalaniu, konwersacjom, dyskusjom i aktywnościom praktycznym pod okiem nauczyciela. To podejście opiera się na konstruktywistycznym podejściu do nauczania, w którym uczeń jest aktywnym konstruktorem wiedzy, a nauczyciel staje się przewodnikiem, moderatorem i mentorem [1].

Według aktualnych koncepcji psychologicznych kryzys emocjonalny to przejściowy stan nierównowagi wewnętrznej, wywołany przez krytyczne wydarzenie lub sytuację życiową, która wymaga istotnych zmian i rozstrzygnięć. Jakie wydarzenia mogą sprawić, że w stanie kryzysu znajdzie się dziecko lub nastolatek? Na jakie sygnały zwracać uwagę? W jaki sposób wesprzeć ucznia w drodze do odzyskania równowagi? Jakie kroki warto podjąć? W artykule udzielamy praktycznych wskazówek, jak pomóc dziecku w kryzysie psychicznym.

Tiki u dziecka wzbudzają w otoczeniu silne emocje. Dorośli bywają zdezorientowani, niepewni, jak mają zareagować i w jaki sposób wesprzeć ucznia. Stres w takich sytuacjach towarzyszy często wszystkim – tikającemu uczniowi, nauczycielom i rówieśnikom. Nietrudno o błędne koło – napięcie emocjonalne nasila częstotliwość i intensywność tików, co z kolei budzi wtórny stres w otoczeniu i zwrotnie wpływa na ucznia. Jak zatrzymać takie błędne koło? Jak reagować, gdy u ucznia pojawiają się tiki?

Codzienne życie ucznia niezależnie od wieku wymaga nieustannego wysiłku intelektualnego. Jednak nie zawsze umysł działa na tak samo wysokich obrotach. Wystarczy, że uczeń jest zmęczony lub przeciążony, by pogorszyła się pamięć i koncentracja uwagi. Podobne kłopoty mogą pojawić się między innymi wraz z rozwojem zaburzeń nastroju lub nasileniem lęku. Jaki wpływ mogą mieć zaburzenia emocjonalne na funkcjonowanie intelektualne ucznia?

Tiki u dziecka wzbudzają w otoczeniu silne emocje. Dorośli bywają zdezorientowani, niepewni, jak mają zareagować i w jaki sposób wesprzeć ucznia. Stres w takich sytuacjach towarzyszy często wszystkim – tikającemu uczniowi, nauczycielom i rówieśnikom. Nietrudno o błędne koło – napięcie emocjonalne nasila częstotliwość i intensywność tików, co z kolei budzi wtórny stres w otoczeniu i zwrotnie wpływa na ucznia. Jak zatrzymać takie błędne koło? Jak reagować, gdy u ucznia pojawiają się tiki?

Codzienne życie ucznia niezależnie od wieku wymaga nieustannego wysiłku intelektualnego. Jednak nie zawsze umysł działa na tak samo wysokich obrotach. Wystarczy, że uczeń jest zmęczony lub przeciążony, by pogorszyła się pamięć i koncentracja uwagi. Podobne kłopoty mogą pojawić się między innymi wraz z rozwojem zaburzeń nastroju lub nasileniem lęku. Jaki wpływ mogą mieć zaburzenia emocjonalne na funkcjonowanie intelektualne ucznia?

Według Polskiego Towarzystwa Leczenia Otyłości, w Polsce nadwaga lub otyłość występują u 12,2% chłopców i 10% dziewcząt w wieku przedszkolnym oraz 18,5% chłopców i 14,3% dziewcząt w wieku szkolnym. Raport Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) wskazał, że nadwagę i otyłość odnotowano u 32% polskich dzieci w wieku 7-9 lat, co plasuje polskie dzieci na 8. miejscu wśród badanych krajów Europy. Wraz z problemem nadmiernej masy ciała dzieci i nastolatki zmagają się z odrzuceniem rówieśniczym, niską samooceną, ciągłym stresem i lękiem. Jeśli jedzenie jest dla nich formą regulowania emocji, wpadają w błędne koło. Dowiedz się, jak wspierać rozwój emocjonalny dzieci zmagających się z otyłością, by skutecznie przeciwdziałać negatywnym konsekwencjom psychologicznym i emocjonalnym tego stanu. Przeczytaj artykuł, aby dowiedzieć się, jak pozytywnie wpływać na stan emocjonalny dzieci i młodzieży z nadwagą i otyłością oraz jakie działania mogą poprawić ich jakość życia. W materiale zwrócono uwagę na psychologiczne aspekty i rolę specjalistów w leczeniu otyłości. Wyjaśniamy, jak ważne jest podejście psychologiczne i emocjonalne.

Według aktualnych koncepcji psychologicznych kryzys emocjonalny to przejściowy stan nierównowagi wewnętrznej, wywołany przez krytyczne wydarzenie lub sytuację życiową, która wymaga istotnych zmian i rozstrzygnięć. Jakie wydarzenia mogą sprawić, że w stanie kryzysu znajdzie się dziecko lub nastolatek? Na jakie sygnały zwracać uwagę? W jaki sposób wesprzeć ucznia w drodze do odzyskania równowagi? Jakie kroki warto podjąć? W artykule udzielamy praktycznych wskazówek, jak pomóc dziecku w kryzysie psychicznym.

Problem zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży wciąż bywa niedostrzegany lub bagatelizowany, mimo że jego konsekwencje mogą być tragiczne. Samobójstwo to druga – po wypadkach i nagłych urazach – najczęstsza przyczyna zgonów wśród młodych ludzi. W obliczu tych niepokojących statystyk konieczne jest podejmowanie systematycznych działań profilaktycznych i prewencyjnych przez cały rok – zarówno w szkole, jak i w środowisku domowym. Warto zadać sobie pytanie: jakie sygnały mogą świadczyć o kryzysie psychicznym u dziecka lub nastolatka? Jakie działania można podjąć, aby próby samobójcze nie były wynikiem zaniedbań ze strony dorosłych?

Nie chcę już czuć tego wszystkiego, wszystkim byłoby beze mnie lepiej, nikomu nie jestem potrzebny – aż strach pomyśleć, ile takich myśli kłębi się w nastoletnich głowach. Statystyki pokazują, że kilkanaście procent osób wśród młodzieży w wieku nastoletnim wyraża niezadowolenie ze swojego życia*. Wielomiesięczne oczekiwanie w kolejce do psychologa dziecięcego pokazuje, jak wiele z nich potrzebuje wsparcia i zatroszczenia się o zdrowie psychiczne. Niestety, liczba prób samobójczych pokazuje, że w wielu przypadkach zaburzenia psychiczne zaczyna się leczyć za późno. Każdy dorosły mający pod opieką dzieci i nastolatków powinien wiedzieć, jak zareagować, gdy dziecko ujawnia myśli rezygnacyjne lub samobójcze. Dobrze jest również umieć je rozróżnić. Co na temat myśli samobójczych oraz myśli rezygnacyjnych u dzieci i młodzieży powinien wiedzieć każdy nauczyciel? Jak reagować na wyraźnie artykułowane myśli rezygnacyjne i myśli samobójcze u nastolatków i jak rozmawiać o problemach?

Podstawową zasadą działań dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych nauczycieli powinna być troska o zdrowie uczniów. Nie mogą oni jednak podejmować decyzji w sprawach związanych ze zdrowiem uczniów bez udziału ich rodziców. Jednak wyjątkową sytuacją, kiedy szkoła musi podjąć odpowiednie działania, nie czekając na zgodę rodziców, jest podejrzenie zagrożenia życia lub zdrowia ucznia.

Choroba przewlekła ucznia nie jest podstawą do wydania orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego. Oznacza to, że ani przedszkole, ani szkoła nie ma obowiązku zapewnienia dziecku wsparcia dodatkowej kadry. Skoro nie ma takiego obowiązku, organ prowadzący na ogół nie przyznaje szkole dodatkowych środków na ten cel. Nie oznacza to jednak zwolnienia z obowiązku zapewnienia uczniowi opieki i odpowiednich warunków nauki. Sprawdź, na jakie wsparcie powinien otrzymać uczeń. Upewnij się, że w szkole obowiązują odpowiednie procedury postępowania.

Często zapominamy, że w zasięgu dzieci są substancje niemniej groźne w działaniu niż klasyczne narkotyki. Substancje te, choć nie zostały wymienione w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii, zażywane w nieodpowiedni sposób lub w nadmiarze są równie groźne dla zdrowia i życia. Nauczyciele muszą być świadomi tych zagrożeń i aktywnie działać w celu ochrony uczniów przed potencjalnymi skutkami zażywania substancji odurzających. Dowiedz się, które substancje odurzające są popularne wśród młodzieży, po czym poznać, że nastolatek po nie sięga. Sprawdź, jakie obowiązki spoczywają na nauczycielu, który wie o tym, że uczeń stosuje omawiane substancje.

Analizując trendy zagrożeń bezpieczeństwa online młodych ludzi uwagę zwraca zjawisko sekstingu, o którym nie mówi się szczególnie często. Jeśli ten temat zostaje nagłośniony, to zdarza się to zazwyczaj w kontekście poważnych jego konsekwencji. Czym jest seksting, jak kwestię tę reguluje prawo i wreszcie – co powinni zrobić nauczyciele, kiedy dowiedzą się o tym, że problem może dotyczyć ich uczniów?

W pierwszej części artykułu wyjaśniono pojęcie patotreści, nakreślono sylwetkę patostreamerów oraz przedstawiono skalę i specyfikę zjwiska. Druga część została poświęcona wpływowi patotreści na zachowania dzieci i młodzieży oraz przedstawieniu wskazówek, jak rozmawiać z uczniami o patotreściach w internecie, aby chronić ich przed destrukcyjnym wpływem przekazu płynącego z internetu.

W ostatnim czasie uwagę zwraca zjawisko zwane patostreamingiem, które jest szczególnie niebezpieczne dla młodych użytkowników sieci. Sprawa stała się na tyle poważna, że walkę z tego typu treściami online podjął Rzecznik Praw Obywatelskich. Czym są patotreści i dlaczego zagrażają dzieciom i młodzieży? Przeczytaj artykuł i zastanów się – czy Twoi uczniowie rozmawiają o wymienionych w nim twórcach?