Wyobraź sobie, że każdego dnia budzisz się nieco zmieniony. Tam, gdzie nie było tkanki tłuszczowej, nagle ją znajdujesz, na twarzy wyskakują kolejne wypryski, robisz się mniej proporcjonalny. Ubrania przestają pasować, wyglądasz w nich dziwnie, jakby nie były twoje. Patrzysz w lustro i czujesz się zagubiony we własnym ciele. Brzmi jak dziwny sen? To tylko codzienność – każdego nastolatka.
Wiele dzieci w wieku szkolnym doświadczyło dokuczania, wyśmiewania lub agresji. Jeszcze więcej było świadkiem agresywnych zachowań. Często dzieje się to w miejscach poza nadzorem nauczycieli – w mniej dostępnych częściach korytarza, w szatniach czy toaletach. W artykule podpowiadam, jakie działania mogą podjąć sami uczniowie, zarówno ci, którzy doświadczają dokuczania jak i świadkowie, by zatrzymać przemoc zanim się wymknie spod kontroli.
Każdy rodzic powinien mieć świadomość, że odpowiednio zbilansowana dieta przedszkolaka ma wpływ na rozwój poznawczy dziecka. Niedobory składników wspierających rozwój i funkcjonowanie mózgu mogą doprowadzić do obniżenia zdolności percepcyjnych, koncentracji czy pamięci. Czy wiesz, jak wspomagać rozwój dziecka za pomocą diety? Przeczytaj artykuł i zwróć uwagę rodziców na najważniejsze zasady żywienia dzieci w wieku przedszkolnym.
We wszystkich szkołach są uczniowie, którzy sprawiają problemy wychowawcze. Znaczny odsetek problemów w tym zakresie wiąże się z zaburzonymi zachowaniami i reakcjami emocjonalnymi występującymi zarówno podczas lekcji, jak również na przerwach i na zajęciach pozalekcyjnych. Co należy rozumieć przez pojęcie zaburzeń emocji i zachowania, jaki zakres zachowań wpisuje się w to zjawisko i pomóc uczniom odnaleźć się w rzeczywistości szkolnej?
W artykule znajdziecie Państwo, praktyczne informacje dotyczące form pracy z uczniem zdolnym (przydatne do wdrożenia indywidualnego programu lub toku nauki), wskazówki dla wychowawcy do przygotowania opinii o uczniu oraz przykładowe zadania nauczyciela – opiekuna ucznia szczególnie uzdolnionego.
Dzieci przychodzą do przedszkola po raz pierwszy w różnym wieku. Niektóre zaczynają swoją edukację przedszkolną od zerówki inne już w trzecim roku życia. Niezależnie od wieku, indywidualnych różnic i sytuacji, jest to znacząca zmiana środowiska dla dziecka. Dlatego należy zadbać o adaptację dziecka, które rozpoczyna swoją przygodę z przedszkolem.
Zdarza się, że rodzice chcą uczestniczyć w zajęciach, w których bierze udział ich dziecko. Motywacje są różne – zweryfikowanie zachowania ucznia i jego pracy, poznanie stosunku reszty klasy do dziecka czy obserwowanie pracy nauczyciela. Czy należy wyrazić zgodę na obecność rodzica podczas lekcji albo zajęć prowadzonych przez specjalistę?
Zebrania z rodzicami raczej nie mają dobrej opinii. Często uważane są za marnotrawstwo czasu ponieważ nie przekładają się na jakiekolwiek zdecydowane działania. Zebrania zazwyczaj są za długie, nudne i nie rozwiązują problemów. Większość rodziców tylko potakuje, nie odzywa się, część „wrzuca bombę” atakując działania szkoły czy poszczególnych nauczycieli. Warto zatem zastanowić się – jak się przygotować i jak przeprowadzić zebranie, aby rodzice chcieli w nim uczestniczyć?
Nie ulega wątpliwości, że rodzice chcą mieć wpływ na to, kto prowadzi zajęcia z ich dziećmi. Zdarza się, że rada rodziców oczekuje konsultacji w sprawie zatrudnienia nauczycieli i specjalistów. Tym bardziej pożądane jest informowanie o planach dotyczących zmiany nauczycieli prowadzących lekcje w poszczególnych oddziałach. Sprawdź, czy dyrektor szkoły ma obowiązek informowania rady rodziców o zmianie nauczyciela.
Doradztwo zawodowe w szkołach dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym i znacznym powinno być realizowane, ponieważ przepisy nie wykluczają w tym zakresie szkół specjalnych. Natomiast nie prowadzi się tych zajęć w formie zajęć określonych w art. 109 ust. 1 pkt 7 ustawy o systemie oświaty. Działania w zakresie doradztwa zawodowego muszą być dostosowane do specyfiki działalności szkoły i funkcjonowania uczniów.
Średni wiek inicjacji w Polsce wynosi 19 lat dla dziewcząt i 18 lat dla chłopców. Wiek inicjacji jest związany z poziomem wykształcenia i kłopotami szkolnymi – im wykształcenie jest wyższe, tym później występuje inicjacja. W Polsce wśród młodzieży 15-letniej pierwszy stosunek odbyło już 30% chłopców i 13% dziewcząt. Oznacza to, że do pierwszych kontaktów seksualnych dochodzi u uczniów szkół ponadpodstawowych. Co powinien wiedzieć wychowawca planujący przeprowadzenie zajęć na temat jednej z najważniejszych decyzji w życiu nastolatka?
Wielkanoc w Ukrainie wypada w innym czasie niż w Polsce, jednak jest celebrowana podobnie, jak w Polsce. W ostatnim tygodniu poprzedzającym święta warto porozmawiać z uczniami o obyczajach w Polsce i w Ukrainie. To doskonały temat pokazujący, jak wiele łączy Polskę i Ukrainę. Przeczytaj artykuł, aby wyjaśnić dzieciom i podobieństwa i różnice w obchodzeniu świąt wielkanocnych w Polsce i w Ukrainie.
Udział w zajęciach z wychowania do życia w rodzinie nie jest obowiązkowy. Może zdarzyć się, że cała klasa złoży rezygnację – wówczas dla tych uczniów nie organizuje się WDŻ. A co, jeżeli z zajęć nie zrezygnuje tylko jeden uczeń? Czy w takim przypadku trzeba zorganizować zajęcia dla jednej osoby? W artykule wyjaśniamy, czy w świetle rozporządzenia dyrektor musi organizować i realizować zajęcia dla jednego ucznia.
Wydaje się, że słowa „ nie chcę żyć" w ustach dziecka powinny od razu zaalarmować otoczenie. „Lepiej by było, gdyby mnie nie było, chciałbym zasnąć i się nie obudzić " i wiele innych dziecięcych wypowiedzi czasem ginie w codzienności. Czasami dorośli opatrują je etykietą „szuka uwagi , przejdzie mu ". Myśl „chciałbym zniknąć" brzmi inaczej niż „chcę się zabi ć", choć powinna być podobnie alarmująca. Dlaczego? Ponieważ jest to myśl rezygnacyjna, która u dziecka pozbawionego wsparcia może zmienić się z czasem w realny plan samobójczy. Należy uświadomić sobie, że takie myśli pojawiają się już kilkulatków. I chociaż przedszkolak raczej nie mówi, że chce popełnić samobójstwo, jego problemu mogą być równie poważne, co u nastolatków. O ile jednak dużo mówi się o tym, jak rozmawiać z nastolatkiem, tak rzadko wspomina się o dzieciach w młodszej grupie wiekowej.
Poradnie zdrowia psychicznego dla dzieci i młodzieży wspierają w sytuacjach, z którymi młody człowiek sam nie daje sobie rady. Rodzice zgłaszają się do poradni niezależnie od korzystania z pomocy psychologiczno-pedagogicznej w szkole. Proszą o opinie i wskazówki, które dostarczą do szkoły oraz do poradni psychologiczno-pedagogicznej, aby zapewnić dziecku najlepsze wsparcie w ramach systemu oświaty. Dowiedz się, jak zalecenia do pracy z dzieckiem z diagnozą zaburzeń lękowych mogą pomóc w funkcjonowaniu na terenie szkoły. Omówiono również praktyczne wskazówki dla nauczycieli do pracy z uczniem z zaburzeniami lękowymi
W rozmowach dorosłych pojawiły się nowe określenia: przed wojną i po wybuchu wojny. Dzieci w wieku szkolnym, ale też te młodsze, coraz więcej mówią o natłoku informacyjnym, o obrazach, które widują w telewizji czy Internecie. O tym, co wydarzyło się 24 lutego, o obawach przed konfliktem zbrojnym w Polsce, o lęku przed zmianami zachodzącymi w ich środowisku. W dziecięcym świecie powiedzenie „co na sercu, to na języku” powinno być tłumaczone na „co na sercu, to w zachowaniu”. Zmiana zachowania jest zawsze silnym komunikatem alarmowym.
Wydaje się, że słowa „ nie chcę żyć" w ustach dziecka powinny od razu zaalarmować otoczenie. „Lepiej by było, gdyby mnie nie było, chciałbym zasnąć i się nie obudzić " i wiele innych dziecięcych wypowiedzi czasem ginie w codzienności. Czasami dorośli opatrują je etykietą „szuka uwagi , przejdzie mu ". Myśl „chciałbym zniknąć" brzmi inaczej niż „chcę się zabi ć", choć powinna być podobnie alarmująca. Dlaczego? Ponieważ jest to myśl rezygnacyjna, która u dziecka pozbawionego wsparcia może zmienić się z czasem w realny plan samobójczy. Należy uświadomić sobie, że takie myśli pojawiają się już kilkulatków. I chociaż przedszkolak raczej nie mówi, że chce popełnić samobójstwo, jego problemu mogą być równie poważne, co u nastolatków. O ile jednak dużo mówi się o tym, jak rozmawiać z nastolatkiem, tak rzadko wspomina się o dzieciach w młodszej grupie wiekowej.
Poradnie zdrowia psychicznego dla dzieci i młodzieży wspierają w sytuacjach, z którymi młody człowiek sam nie daje sobie rady. Rodzice zgłaszają się do poradni niezależnie od korzystania z pomocy psychologiczno-pedagogicznej w szkole. Proszą o opinie i wskazówki, które dostarczą do szkoły oraz do poradni psychologiczno-pedagogicznej, aby zapewnić dziecku najlepsze wsparcie w ramach systemu oświaty. Dowiedz się, jak zalecenia do pracy z dzieckiem z diagnozą zaburzeń lękowych mogą pomóc w funkcjonowaniu na terenie szkoły. Omówiono również praktyczne wskazówki dla nauczycieli do pracy z uczniem z zaburzeniami lękowymi
W rozmowach dorosłych pojawiły się nowe określenia: przed wojną i po wybuchu wojny. Dzieci w wieku szkolnym, ale też te młodsze, coraz więcej mówią o natłoku informacyjnym, o obrazach, które widują w telewizji czy Internecie. O tym, co wydarzyło się 24 lutego, o obawach przed konfliktem zbrojnym w Polsce, o lęku przed zmianami zachodzącymi w ich środowisku. W dziecięcym świecie powiedzenie „co na sercu, to na języku” powinno być tłumaczone na „co na sercu, to w zachowaniu”. Zmiana zachowania jest zawsze silnym komunikatem alarmowym.
Hasło „interwencja kryzysowa” wywołuje wśród nauczycieli obawę i obniżenie wiary we własne umiejętności, co wstrzymuje przed podejmowaniem działania. Tymczasem większość bardzo często przeprowadza wiele mniejszych interwencji, które rozładowują możliwość pojawienia się kryzysu. W pierwszej części artykułu wyjaśniono, czym jest i jak objawia się kryzys. Część drugą poświęcono zagadnieniom bezpośrednio związanym z interwencją – od czego zacząć, jak rozmawiać z uczniem i jakich działań bezwzględnie unikać.
Pojęcie „kryzys” jest nacechowane mocno negatywnie. Często też kryzys utożsamiany jest z tym, że przeżywający go nie radzi sobie ze swoim życiem czy problemami. Każdy nauczyciel przynajmniej raz w karierze spotka się z kryzysową sytuacją któregoś ze swoich uczniów. I na taką ewentualność warto być przygotowanym, bo często o właśnie pracownicy szkoły stoją na pierwszej linii interwencyjnego wsparcia. W artykule wyjaśniono czym jest kryzys, jakie rodzaje kryzysów można wyróżnić oraz co wskazuje na to, że uczeń znalazł się w kryzysie.
W pracy interwenta kryzysowego praktycznie codziennie spotykam się z nastolatkami, którzy się uszkadzają. Nie znamy dokładnej liczby, ale można zaryzykować twierdzenie, że jest to zjawisko znacząco upowszechniające się wśród uczniów. Okaleczać można się na różne sposoby i w różnych miejscach – w domu, szkole i na podwórku.