Informacja o niepełnosprawności intelektualnej dziecka to dla rodziców ogromny wstrząs. To naturalne, że rodzice marzą o dobrej przyszłości dla swoich dzieci. Pragną, by miały szanowany społecznie zawód, chcą, by ich dziecko wyróżniało się swoimi pasjami, by rozwijało mocne strony i skorzystało z nich w przyszłości. Diagnoza niepełnosprawności intelektualnej sprawia, że rodzic traci grunt pod nogami. Nie zawsze również rozumie, co właściwie oznacza takie rozpoznanie. Co ważne – nie zawsze udaje się postawić diagnozę jeszcze przed rozpoczęciem edukacji. Dowiedz się, jak wspierać rodziców dzieci z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim, którzy zdecydowali, że dziecko będzie uczęszczało do szkoły ogólnodostępnej.
Zdarza się, że dziecko kierowane jest na badanie psychologiczne dopiero po rozpoczęciu nauki w szkole podstawowej. Nieświadome trudności dziecka otoczenie wymaga od niego tyle, ile od rówieśników z wyższymi zasobami poznawczymi. To powoduje, że piętrzą się edukacyjne niepowodzenia. Diagnoza daje możliwości dostosowania wymagań i oczekiwań, zaplanowania optymalnych narzędzi edukacyjnych. Potrzebna jest jednak do tego współpraca całego środowiska – rodziców, nauczycieli, pedagoga, psychologa szkolnego i dziecka. Dlatego tak istotna jest praca z rodzicem i zawiązanie z nim trwałego sojuszu na rzecz rozwoju dziecka.
Niepełnosprawność intelektualna zalicza się do zaburzeń neurorozwojowych. Co oznacza, że jest to stan funkcjonowania, a nie choroba. Dlatego jak ognia powinno się unikać określania ucznia „chorym”. Co charakteryzuje niepełnosprawność w obszarze intelektu? Przede wszystkim ograniczenia rozwoju:
- funkcji poznawczych, takich jak pamięć, uwaga, spostrzeganie i myślenie,
- zachowań adaptacyjnych,
- umiejętności społecznych,
- umiejętności regulacji emocji.
Trzeba jednak wiedzieć, że uczniowie z tym samym poziomem intelektualnym funkcjonują zupełnie różnie. Dlaczego? Dlatego, że ich rozwój nie musi przebiegać harmonijnie, mogą mieć zupełnie inne deficyty i zasoby. Bardzo ważna w dążeniu do rozumienia ucznia jest rzetelna diagnoza – badanie zarówno psychologiczne, jak i pedagogiczne. Dziecko może różnić się funkcjonowaniem od rówieśników, ale pewnie nie we wszystkich aspektach. Bywa, że rozwija swoje mocne strony w bardzo skuteczny sposób i zupełnie wtapia się w grupę rówieśniczą.
Z artykułu dowiesz się m.in.
- Czym jest niepełnosprawność intelektualna w stopniu lekkim?
- Jakie trudności edukacyjne można zauważyć u dzieci i młodzieży z niepełnosprawnością intelektualną?
- Jakie są najczęstsze postawy rodziców z uczniów z niepełnosprawnością intelektualną?
- Na czym powinno polegać wsparcie rodziców uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim?
Pozostało jeszcze 79% treści
Aby zobaczyć cały artykuł, zaloguj się lub zamów dostęp.
Uzyskaj dostęp do portalu a wraz z nim:
- Dostęp do stale aktualizowanej wiedzy z zakresu prawa oświatowego.
- Wsparcie ekspertów w rozwiązywaniu indywidualnych problemów.
- Praktyczne wskazówki i porady ułatwiające codzienną pracę.
- Baza kilkuset scenariuszy i kart pracy gotowych do wydrukowania i zastosowania na zajęciach.
- Atrakcyjne materiały multimedialne – słuchowiska, webinaria i gry dydaktyczne.
Jeżeli posiadasz już konto
Zaloguj się
Autor: Natalia Perek
Psycholog, psychoterapeuta dzieci i młodzieży. Absolwentka psychologii klinicznej i zdrowia na Uniwersytecie Łódzkim oraz czteroletniego, całościowego kursu psychoterapii w ramach Szkoły Psychoterapii Dzieci i Młodzieży przy Laboratorium Psychoedukacji i Ośrodku Regeneracja w Warszawie. Ukończyła również dwustopniowe Studium Pomocy Psychologicznej i Interwencji Kryzysowej Instytutu Psychologii Zdrowia Polskiego Towarzystwa Psychologicznego oraz Podyplomowy Kurs Arteterapii Polskiego Instytutu Ericksonowskiego. Pracowała jako psycholog w Oddziale Psychiatrii Dziecięcej. Obecnie prowadzi psychoterapię indywidualną dzieci i młodzieży oraz wsparcie rodzicielskie w Poradni Zdrowia Psychicznego dla Dzieci i Młodzieży w SPZOZ oraz w Ambulatorium Stresu w Łodzi.
