Opinia o specyficznych trudnościach w uczeniu się, wydana po ukończeniu klasy III szkoły podstawowej, zachowuje ważność przez cały okres kształcenia. Okazuje się jednak, że niektórzy dyrektorzy szkół podważają jej aktualność i żądają ponownego przeprowadzenia badania ucznia. Sprawdź, który przepis wskazuje, że opinia o dysleksji wydana po klasie III szkoły podstawowej jest ważna na wszystkie etapy edukacyjne.
Leworęczność to wyższa sprawność lewej ręki i jej dominacja w codziennym funkcjonowaniu nad ręką prawą. Według wyników licznych badań cechuje ona od 8 do 15% ludzi na świecie [1]. Na to, która ręka dziecka stanie się dominująca, wpływ ma wiele czynników, w tym biologicznych i kulturowych. Leworęczność jest zjawiskiem naturalnym, z którym nie należy walczyć. W środowisku dostosowanym do potrzeb większości, czyli osób praworęcznych, z leworęczności mogą niekiedy wynikać pewne problemy, w tym trudności w nabywaniu umiejętności pisania i rysowania. Warto poznać wskazówki i porady, pomocne podczas nauki pisania dziecka leworęcznego. Dowiedz się, jak ułatwić leworęcznym dzieciom opanowanie umiejętności pisania.
Co do zasady zatrudnienie nauczycieli współorganizujących wynika z zaleceń zwartych w orzeczeniach. Nie ma podstawy prawnej umożliwiającej takie zatrudnienie, jeśli w szkole nie uczą się uczniowie posiadający orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego. Nie oznacza to jednak, że zatrudnienie takiego specjalisty nie jest możliwe. Sprawdź, co można zrobić, jeżeli sytuacja w klasie wymaga zapewnienia nauczycielowi prowadzącemu wsparcia, ale do klasy nie uczęszcza uczeń z orzeczeniem.
Jeżeli dziecko ma trudności z prawidłowym widzeniem, to należy dostosować metody, formy pracy zgodnie z jego indywidualnymi potrzebami edukacyjnymi i rozwojowymi. W takim przypadku brak orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego nie uzasadnia odmowy dostosowania materiałów do potrzeb dziecka. Odrębną kwestią jest natomiast potrzeba przeprowadzenia rozmowy z rodzicami i zmobilizowanie ich do podjęcia kroków w celu diagnozy dziecka u specjalisty oraz w publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej.
Co roku 7 kwietnia obchodzony jest Dzień Świadomości Zespołu Tourette’a (ZT). Wiedza o tym tajemniczym zaburzeniu nie jest zbyt powszechna. Zazwyczaj kojarzy się je jedynie z niekontrolowanymi wulgarnymi wypowiedziami. Zwykle również przypisuje się je dorosłym, niewiele osób wie, że pojawia się również u najmłodszych. U dzieci w wieku 5–18 lat występowanie tego zespołu wynosi około 0,8 %. Czym jest zespół Tourette’a? W jaki sposób pomagać uczniom, którzy się z nim zmagają? Dowiedz się, jak wspierać ucznia z zespołem Tourette’a.
Nie każdy uczeń odnajduje się w tradycyjnej klasie. Trudności edukacyjne, obniżona motywacja, stres – to tylko niektóre wyzwania, z którymi się mierzą. Klasy terapeutyczne oferują im dostosowane warunki nauki, wsparcie specjalistów i szansę na rozwój w sprzyjającym środowisku. Kto może z nich skorzystać? Jakie warunki musi spełnić szkoła? Odpowiedzi na te pytania znajdziesz w artykule.
Jeżeli w opinii wydajniej przez poradnię psychologiczno-pedagogiczną pojawia się zalecenie indywidualnej pracy z dzieckiem na zajęciach specjalistycznych, to zajęcia te należy zorganizować w ten właśnie sposób. Włączenie dziecka do grupy, dla której prowadzone są podobne zajęcia będzie budziło wątpliwości czy szkoła faktycznie realizuje zalecenia.
Terapia ręki to terapia mająca na celu usprawnianie całej ręki: od barku, przez ramię i przedramię, po nadgarstek, dłoń i palce. Głównym celem działań podejmowanych w ramach terapii ręki jest udoskonalenie precyzyjnych ruchów dłoni i palców. Jednak, aby uzyskać pożądany poziom trudnych ruchów precyzyjnych, należy zadbać o prawidłową sprawność całej kończyny górnej. Z artykułu dowiesz si m.in., na czym polega terapia ręki, jakie kwalifikacje musi mieć terapeuta ręki oraz na czym polegają ćwiczenia wykonywane w czasie terapii. Autorka zwraca także uwagę, jakie zachowanie dziecka powinno skłonić do odbycia konsultacji z terapeutą ręki.
Objecie ucznia pomocą psychologiczno-pedagogiczną w szkole nie wymaga dostarczenia opinii lub orzeczenia wydanego przez poradnię. Rozpoznawanie potrzeb uczniów to jeden z podstawowych obowiązków nauczycieli, którzy mogą i powinni być inicjatorami wsparcia dla ucznia. Najważniejszą rolę w tym zakresie odgrywa z pewnością wychowawca klasy. Należy jednak pamiętać, że w udzielanie pomocy angażowani są wszyscy nauczyciele, w tym także psycholog, pedagog szkolny czy pedagog specjalny. Sprawdź, kiedy i w jaki sposób powinna być udzielana pomoc psychologiczno-pedagogiczna dla ucznia bez opinii i orzeczenia. Dowiedz się, jak organizować pomoc dla uczniów, których potrzeby zostały rozpoznane w szkole.
Zindywidualizowana ścieżka kształcenia jest formą pomocy psychologiczno-pedagogicznej dla uczniów, którzy nie mogą uczęszczać do szkoły z powodów wynikających w szczególności ze stanu zdrowia. Jej organizacja i realizacja wciąż budzą wiele wątpliwości wśród dyrektorów, nauczycieli i rodziców. W artykule odpowiadamy na najczęściej zadawane pytania. Wyjaśniamy, co ścieżka oznacza dla szkoły i ucznia. Podajemy przykłady organizacji kształcenia w tej formie pomocy psychologiczno-pedagogicznej.