Dostosowanie wymagań edukacyjnych dla ucznia z zaświadczeniem o depresji – czy obowiązkowe?

W ostatnich latach można zaobserwować zwiększoną liczbę dostarczanych do szkół zaświadczeń od lekarzy psychiatrów i psychologów, w których zawarte są zalecenia do pracy z uczniem z depresją. Nauczyciele i dyrektorzy mają wątpliwości, czy na takiej podstawie należy opracować dostosowania edukacyjne. W artykule wyjaśniamy, dlaczego dostosowanie wymagań edukacyjnych ze zdiagnozowaną depresją nie powinno być uzależnione od dostarczenia opinii lub orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego. Wskazujemy, jakie kroki podjąć, aby wdrożyć zalecenia specjalisty spoza systemu oświaty.

Dysleksja u ucznia z Ukrainy – czy i jak można ją rozpoznać?

U uczniów z Ukrainy można rozpoznać dysleksję (podobnie jak u innych uczniów), jeśli spełniają kryteria diagnostyczne zaburzenia. Nie ulega wątpliwości, że w polskich warunkach jest to bardzo trudne. Utrudnieniem są m.in.: brak możliwości zobiektywizowania dostrzeganych objawów i postawienia diagnozy różnicowej uwzględniającej barierę językową, odmienność kulturowa, brak wiedzy o historii edukacyjnej dzieci i młodzieży. Ograniczeniem są także dodatkowo nakładające się trudności związane np. z trudnościami emocjonalno-społecznymi czy doświadczeniem traumy. Według mojej wiedzy w polskiej literaturze naukowej nie wskazano kryteriów diagnostycznych dzieci ukraińskich umożliwiających wskazanie procedury diagnostycznej tej grupy dzieci i młodzieży. Literatura w tym zakresie jest uboga, brakuje również standaryzowanych narzędzi diagnostycznych. Przeczytaj artykuł, aby dowiedzieć się więcej na temat rozpoznania dysleksji u ucznia z Ukrainy. 

Opinia o dysleksji – czy jest ważna na wszystkie etapy edukacyjne

Opinia o specyficznych trudnościach w uczeniu się, wydana po ukończeniu klasy III szkoły podstawowej, zachowuje ważność przez cały okres kształcenia. Okazuje się jednak, że niektórzy dyrektorzy szkół podważają jej aktualność i żądają ponownego przeprowadzenia badania ucznia. Sprawdź, który przepis wskazuje, że opinia o dysleksji wydana po klasie III szkoły podstawowej jest ważna na wszystkie etapy edukacyjne.

Leworęczność a nauka pisania – praktyczne wskazówki do pracy z dzieckiem leworęcznym

Leworęczność to wyższa sprawność lewej ręki i jej dominacja w codziennym funkcjonowaniu nad ręką prawą. Według wyników licznych badań cechuje ona od 8 do 15% ludzi na świecie [1]. Na to, która ręka dziecka stanie się dominująca, wpływ ma wiele czynników, w tym biologicznych i kulturowych. Leworęczność jest zjawiskiem naturalnym, z którym nie należy walczyć. W środowisku dostosowanym do potrzeb większości, czyli osób praworęcznych, z leworęczności mogą niekiedy wynikać pewne problemy, w tym trudności w nabywaniu umiejętności pisania i rysowania. Warto poznać wskazówki i porady, pomocne podczas nauki pisania dziecka leworęcznego. Dowiedz się, jak ułatwić leworęcznym dzieciom opanowanie umiejętności pisania. 

Zatrudnienie nauczyciela wspomagającego, jeżeli w klasie nie ma ucznia z orzeczeniem

Co do zasady zatrudnienie nauczycieli współorganizujących wynika z zaleceń zwartych w orzeczeniach. Nie ma podstawy prawnej umożliwiającej takie zatrudnienie, jeśli w szkole nie uczą się uczniowie posiadający orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego. Nie oznacza to jednak, że zatrudnienie takiego specjalisty nie jest możliwe. Sprawdź, co można zrobić, jeżeli sytuacja w klasie wymaga zapewnienia nauczycielowi prowadzącemu wsparcia, ale do klasy nie uczęszcza uczeń z orzeczeniem. 

Powiększenie czcionki dla dziecka bez okularów – czy szkoła musi wdrożyć dostosowania dla ucznia?

Jeżeli dziecko ma trudności z prawidłowym widzeniem, to należy dostosować metody, formy pracy zgodnie z jego indywidualnymi potrzebami edukacyjnymi i rozwojowymi. W takim przypadku brak orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego nie uzasadnia odmowy dostosowania materiałów do potrzeb dziecka. Odrębną kwestią jest natomiast potrzeba przeprowadzenia rozmowy z rodzicami i zmobilizowanie ich do podjęcia kroków w celu diagnozy dziecka u specjalisty oraz w publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej.

Jak wspierać ucznia z zespołem Tourette’a?

Co roku 7 kwietnia obchodzony jest Dzień Świadomości Zespołu Tourette’a (ZT). Wiedza o tym tajemniczym zaburzeniu nie jest zbyt powszechna. Zazwyczaj kojarzy się je jedynie z niekontrolowanymi wulgarnymi wypowiedziami. Zwykle również przypisuje się je dorosłym, niewiele osób wie, że pojawia się również u najmłodszych. U dzieci w wieku 5–18 lat występowanie tego zespołu wynosi około 0,8 %. Czym jest zespół Tourette’a? W jaki sposób pomagać uczniom, którzy się z nim zmagają? Dowiedz się, jak wspierać  ucznia z zespołem Tourette’a.

Tworzenie klas terapeutycznych

Nie każdy uczeń odnajduje się w tradycyjnej klasie. Trudności edukacyjne, obniżona motywacja, stres – to tylko niektóre wyzwania, z którymi się mierzą. Klasy terapeutyczne oferują im dostosowane warunki nauki, wsparcie specjalistów i szansę na rozwój w sprzyjającym środowisku. Kto może z nich skorzystać? Jakie warunki musi spełnić szkoła? Odpowiedzi na te pytania znajdziesz w artykule.

Zalecenie indywidualnej pracy z uczniem a organizacja zajęć w grupie

Jeżeli w opinii wydajniej przez poradnię psychologiczno-pedagogiczną pojawia się zalecenie indywidualnej pracy z dzieckiem na zajęciach specjalistycznych, to zajęcia te należy zorganizować w ten właśnie sposób. Włączenie dziecka do grupy, dla której prowadzone są podobne zajęcia będzie budziło wątpliwości czy szkoła faktycznie realizuje zalecenia.

Terapia ręki – na czym polega, dla kogo jest przeznaczona, jakie są cele terapeutyczne?

Terapia ręki to terapia mająca na celu usprawnianie całej ręki: od barku, przez ramię i przedramię, po nadgarstek, dłoń i palce. Głównym celem działań podejmowanych w ramach terapii ręki jest udoskonalenie precyzyjnych ruchów dłoni i palców. Jednak, aby uzyskać pożądany poziom trudnych ruchów precyzyjnych, należy zadbać o prawidłową sprawność całej kończyny górnej. Z artykułu dowiesz si m.in., na czym polega terapia ręki, jakie kwalifikacje musi mieć terapeuta ręki oraz na czym polegają ćwiczenia wykonywane w czasie terapii. Autorka zwraca także uwagę, jakie zachowanie dziecka powinno skłonić do odbycia konsultacji z terapeutą ręki.