Objęcie ucznia pomocą psychologiczno-pedagogiczną w szkole wymaga zgody rodzica lub pełnoletniego ucznia. W odniesieniu do niepełnoletnich uczniów konieczność ta prowadzi do szeregu wątpliwości. Po pierwsze oznacza, że bez zgody dziecko nie będzie mogło skorzystać ze wsparcia, po drugie zaś – skłania do pytania, czy psycholog powinien przekazywać rodzicom wszystkie informacje pozyskane od ucznia? Wątpliwości dotyczące niejasnych wytycznych pracy psychologa stara się rozwiać MEiN w odpowiedzi na interpelację poselską. Sprawdź, czy szkoła ma prawo ingerować w decyzje rodziców dotyczące udzielania pomocy psychologicznej. Dowiedz się również czy obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej dotyczy również psychologa szkolnego.
Maj i czerwiec to czas, w którym szkoły organizują najwięcej wyjazdów i wycieczek szkolnych dla uczniów. Dla uczniów to zasłużony odpoczynek, dla nauczycieli – stres związany odpowiedzialnością za zdrowie i bezpieczeństwo. Chcąc minimalizować ryzyko związane z szalonymi pomysłami młodych ludzi wychowawcy wprowadzają zakazy posiadania określonych rzeczy, zapowiadają przeszukania i rewizje i proszą rodziców o pisemne zgody na takie działania. Czy słusznie? Żadne przepisy nie dają nauczycielom prawa do samodzielnego przeszukiwania ucznia lub należących do niego rzeczy, np. plecaka. Nie ma również regulacji pozwalających na rewidowanie zawartości szafki. Sprawdź, jak postąpić w sytuacji podejrzenia, że uczeń posiada niedozwolone przedmioty lub substancje.
Planowane wejście w życie nowej ustawy niektórych zawodach medycznych wywołuje ogromny niepokój wśród logopedów. Ustawa zakłada bowiem, że tytułem zawodowym logopedy będą mogli posługiwać się tylko specjaliści, którzy uzyskają wpis do Centralnego Rejestru Osób Uprawnionych do Wykonywania Zawodu Medycznego. Uzyskanie wpisu, a tym samym prawo do wykonywania zawodu medycznego, będzie oznaczało konieczność podporządkowania się wymaganiom wskazanym w ustawie. Co w praktyce będzie oznaczało uznanie zawodu logopedy za zawód medyczny?Sprawdź najnowsze informacje: Ustawa o niektórych zawodach medycznych jednak bez logopedy
Proces opanowywania sprawności językowych i komunikacyjnych charakteryzuje się swoją złożonością, wielowymiarowością i długotrwałością. Jego uwarunkowania mają zarówno naturę biologiczną, jak i społeczną. Każdy człowiek jest zdolny do posługiwania się językiem. Dzięki jego znajomości ludzie mają możliwość porozumiewania się między sobą. Różne trudności związane z realizacją systemu językowego mogą powodować zaburzenia artykulacji czy też inaczej wady wymowy. Takie zaburzenie mowy, w którym poszczególne głoski lub ich połączenia realizowane są nieprawidłowo (wadliwie) określa się ogólnie mianem dyslalii. Dowiedz się, czym jest dyslalia, jak rozpoznać jej objawy i gdzie szukać jej przyczyn. Sprawdź, jakie kroki powinien podjąć nauczyciel i rodzic, gdy zauważy u dziecka problemy w artykulacji?
Okres przedegzaminacyjny to czas intensywny: pełen nauki, emocji, nadziei i obaw. Dla młodzieży tym bardziej stresujący, że często muszą sprostać oczekiwaniom rodziców i nauczycieli. Poniższy tekst przedstawia postawy uczniów i dorosłych wobec egzaminów. Zawiera wskazówki dla wychowawców i specjalistów szkolnych, które pomogą im owe postawy diagnozować, a także wspierać podopiecznych emocjonalnie i wychowawczo. Dowiedz się, jak zadbać o to, by uczeń umiał podejść do ważnego egzaminu opanowany, a także by wiedział, co robić, gdy pojawia się nadmierne napięcie.
Poczucie własnej wartości to stan psychiczny powstały na skutek ogólnej oceny samego siebie. Innymi słowy to odpowiedź na pytania: jaki jestem, co mogę, jak się postrzegam, w jaki sposób oceniam samego siebie? Samoocena nie zawsze jest adekwatna. Czasem bywa w szokujący sposób zaniżona, zwłaszcza u dzieci. Jestem do niczego, nic nie potrafię, nikt mnie nie potrzebuje, wszystko niszczę. To tylko kilka przykładów myśli, które dzieci i młodzież ujawniają w gabinecie psychologa. Jak wzmocnić wiarę w siebie u uczniów z zaniżonym poczuciem własnej wartości?
Nie jest trudno przywołać w pamięci którąś z ujawnionych w mediach historii przemocy wobec osób z niepełnosprawnością intelektualną. Często ich bohaterowie to mieszkańcy domów opieki, ośrodków szkolno-wychowawczych, uczniowie szkół specjalnych. Literatura wskazuje na istotnie większy zasięg zjawiska przemocy w każdej grupie wiekowej, w porównaniu z osobami w normie intelektualnej. Dlaczego ryzyko przemocy seksualnej wobec osób z niepełnosprawnością intelektualną jest wysokie? Jak uchronić młodzież z niepełnosprawnością intelektualną przed traumą przemocy?
W grupie klasowej, w której obecni są uczniowie w spektrum autyzmu i zespołem Aspergera częściej dochodzi do sytuacji trudnych, konfliktowych, stanowiących wyzwane dla wychowawcy. Wynika to z faktu, że dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu cechuje większy niż ich rówieśników deficyt kompetencji społecznych i mniejsza możliwość regulacji zachowania. Dowiedz się, jak planować oddziaływania edukacyjne w klasie, do której uczęszcza uczeń w spektrum autyzmu.
Wykluczenie społeczne stanowi poważne zagrożenie dla dzieci i młodzieży. Obejmuje ono wiele aspektów, takich jak brak dostępu do edukacji, ubóstwo, niskie kwalifikacje zawodowe i marginalizacja społeczna. Z powodu takiego wykluczenia młodzi ludzie często mają utrudniony start w życiu, co może prowadzić do dalszych problemów, takich jak bezrobocie, uzależnienia, przestępczość i depresja. W artykule tym omówimy główne przyczyny wykluczenia społecznego wśród dzieci i młodzieży oraz działania nauczycieli w zakresie przeciwdziałania zagrożeniu wykluczeniem.
Rozmowy z uczniami bywają trudne, ale jeszcze większym wyzwaniem mogą okazać się ich rodzice. To oni odpowiadają za wychowanie dziecka i podejmują najważniejsze decyzje, które go dotyczą. Nie zawsze są to decyzje słuszne, jednak szkoła, co do zasady nie powinna w nie ingerować. Co jednak, kiedy postawa rodzica wpływa na komunikację z nauczycielami? Sprawdź, jak rozpoznawać style wychowawcze rodziców, aby usprawnić komunikację i współpracę na linii szkoła – dom.