
Jednym z zadań systemu oświaty jest wspomaganie przez szkołę wychowawczej funkcji rodziny. W codziennej praktyce nauczyciele, pedagodzy i psychologowie szkolni stykają się z sytuacjami, które wykraczają poza ramy dydaktyczne – dotyczą one zaniedbań, problemów opiekuńczo-wychowawczych, kryzysów psychicznych, uzależnień, przemocy czy skrajnego ubóstwa. W takich przypadkach skuteczne wsparcie ucznia nie jest możliwe bez współpracy ze służbami społecznymi, w tym z asystentem rodziny. Asystent rodziny to specjalista, którego rola bywa w szkole nie do końca rozumiana – niekiedy mylona z kuratorem sądowym, a czasem traktowana jako zewnętrzne wsparcie z pominięciem rodziców. Tymczasem to właśnie w bezpośredniej współpracy między szkołą a asystentem, przy zaangażowaniu rodziny, tkwi potencjał realnej poprawy sytuacji dziecka. W artykule wyjaśniono, kim jest asystent rodziny, jakie ma kompetencje oraz jak wygląda jego współpraca z przedstawicielami oświaty.

Nastoletni wiek to okres intensywnych przemian, zarówno na poziomie biologicznym, jak i emocjonalnym. Młodzi ludzie, poszukując swojej tożsamości i autonomii, są szczególnie narażeni na ryzykowne zachowania, w tym na uzależnienia. Mechanizmy stojące za tym zjawiskiem, skuteczne sposoby wsparcia oraz rozwiązania prawne omówione zostały szczegółowo w webinarze „Uzależniony nastolatek – sposoby wsparcia i rozwiązania prawne”, który dostępny jest w Akademii ePedagogiki.

Masturbacja dziecięca to temat tabu. Wielu dorosłym w ogóle nie przechodzi przez gardło to słowo. Przychodząc na konsultację psychologiczną z dzieckiem z trudem opisują tę czynność. Czy masturbacja dziecięca powinna niepokoić? A jeśli tak, to w jakich sytuacjach potrzebna jest interwencja środowiska i zapewnienie dziecku wsparcia? Co robić, gdy uczeń masturbuje się w szkole?

Przemoc rówieśnicza to poważne zjawisko, które w ostatnich latach niezwykle martwi środowiska szkolne. W wielu polskich szkołach trwa proces edukowania kadry pedagogicznej, rodziców i uczniów w zakresie wychwytywania zachowań przemocowych i skutecznego reagowania na nie. Skuteczna interwencja i zahamowanie agresji to jednak nie koniec. To dopiero początek pracy na rzecz przywrócenia poczucia bezpieczeństwa skrzywdzonych uczniów. W jaki sposób wspierać dzieci w procesie odbudowy relacji?

Uczniowie zagrożeni niedostosowaniem społecznym często przejawiają zachowania, które są dla nauczycieli szczególnie trudne: agresję wobec rówieśników lub dorosłych, niszczenie mienia, wagary czy nagłe wychodzenie z lekcji. Takie reakcje bywają formą buntu, sposobem na zwrócenie na siebie uwagi, a czasem także sygnałem, że uczeń nie radzi sobie z emocjami i sytuacją, w której się znalazł. To, jak na te zachowania odpowiada nauczyciel może rozstrzygnąć o dalszym przebiegu sytuacji. Niewłaściwa reakcja może utrwalić w uczniu przekonanie, że jest „złym” i „niepotrzebnym” członkiem społeczności szkolnej. Z kolei spokojne i stanowcze działanie otwiera szansę na zmianę i budowanie lepszych relacji. Sprawdź, jak radzić sobie z uczniem zagrożonym niedostosowaniem społecznym w sytuacjach, gdy okazuje agresję, opuszcza lekcje, wdaje się w konflikty lub prowokuje zachowaniami buntowniczymi.

Dlaczego ten uczeń nic nie robi, mimo że mógłby? Dlaczego nie reaguje na prośby, pochwały, a nawet groźby? Co sprawia, że dziecko, które kiedyś z entuzjazmem brało udział w zajęciach, dziś siedzi nieruchomo przy ławce i nie potrafi podjąć żadnego działania? W szkolnej codzienności łatwo przypisać takie zachowanie lenistwu lub brakowi motywacji. Jednak czasem za pozorną biernością kryje się coś znacznie głębszego – abulia, zaburzenie woli, które może całkowicie sparaliżować aktywność dziecka. I choć niełatwo ją odróżnić od oporu czy apatii, to wczesne rozpoznanie i odpowiednie wsparcie psychologiczne mogą zapobiec pogłębianiu się trudności i wystąpieniu poważniejszych konsekwencji emocjonalnych. W artykule przyglądamy się bliżej zjawisku abulii u dzieci i młodzieży – wyjaśniamy, czym się objawia, jakie zagrożenia się z nią wiążą oraz, jak skutecznie wspierać ucznia, który nie może działać, choć bardzo by chciał.

W ostatnich latach wzrasta liczba zachorowań na cukrzycę. Coraz częściej wykrywa się ją u dzieci i młodzieży. Jest duże prawdopodobieństwo, że w każdym przedszkolu i szkole uczy się co najmniej jeden cukrzyk. Oznacza to, że każdy nauczyciel powinien posiadać przynajmniej podstawową wiedzę na temat tej choroby. W tym artykule wyjaśniono, czym jest cukrzyca i jak zapewnić bezpieczeństwo dziecku z cukrzycą w szkole. Dowiedz się, jakie są potrzeby ucznia oraz obowiązki nauczycieli i rodziców.

Czy dyrektor szkoły ma obowiązek przekazywania pielęgniarce szkolnej informacji o uczniach posiadających orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego? Problem ten dotyczy nie tylko granic odpowiedzialności administracyjnej, ale również ochrony danych osobowych uczniów i zgodności z przepisami prawa. W artykule analizujemy obowiązki dyrektora szkoły, zasady współpracy z pielęgniarką szkolną oraz przepisy prawa regulujące przetwarzanie danych uczniów.

Pozornie błaha czynność, jaką jest rutynowe sprawdzanie głowy dziecka pod kątem wszawicy może być punktem zapalnym do konfliktu między szkołą a rodzicami. Brak porozumienia między rodzicami a pielęgniarką lub dyrektorem może natomiast skończyć się zawiadomieniem sądu rodzinnego o podejrzeniu niewywiązywania się z obowiązków rodzicielskich przez rodziców ucznia.

Dostęp do wiedzy psychoedukacyjnej jest obecnie ogromny. Każdy nastolatek codziennie napotyka w sieci przeróżne treści związane z psychologią, zdrowiem psychicznym, ogólnie pojętym dobrostanem. Wielu influencerów i youtuberów opowiada o swoich doświadczeniach z terapią i diagnozą psychiatryczną. Z jednej strony upowszechnienie wiedzy psychologicznej i normalizacja trudności emocjonalnych są wielkim społecznym osiągnięciem. Z drugiej strony w chaosie informacji znajdziemy ogromną ilość pseudopsychologicznych porad, które niewiele mają wspólnego z nauką. Jak zadbać o ochronę młodzieży w sieci? Co mogą zrobić nauczyciele, aby pomóc uczniom rozpoznawać pseudonaukowe treści psychologiczne?

Zarówno dzieci, nastolatki, jak i dorośli żyją ostatnimi czasy ujawnioną na polski YouTube aferą "Pandora gate”. Tak nazywa się aferę z udziałem topowych, znanych youtuberów. Oskarżenia wobec dotychczasowych dziecięcych idoli są przerażające – chodzi o pedofilię, grooming oraz przemoc. Sieć huczy, internauci prześcigają się w stawianiu hipotez i osądów, inni youtuberzy prowadzą swoje śledztwa i upubliczniają wyniki. Świat, jak zwykle w sytuacjach, w których krzywdzone są dzieci, zapomniał o tym, że wyrok wydaje sąd, a śledztwo przeprowadza prokuratura. Internet zawsze rządził się swoimi prawami i w tej sytuacji nie jest inaczej. Konsekwencją „Pandora gate” może być jednak poważna społeczna rozmowa na temat roli dzieci w Internecie i ich bezpieczeństwie w tej przestrzeni. Na jaw wyszło bowiem, jak bardzo może być ono zagrożone. Czy youtuber, influencer albo osoba publikująca na tiktoku może być zagrożeniem?

Czy sztuczna inteligencja jest w stanie zastąpić człowieka? Czatbot GPT to kolejna nowinka technologiczna, która wywołuje sporo kontrowersji. Uczniowie i studenci ją pokochali, nauczyciele są zaś zaniepokojeni. Czy ma szansę stać się użytecznym narzędziem edukacyjnym? A może to tylko kolejny sposób na ściąganie? W artykule wyjaśniamy czym jest chat GPT i w jaki sposób zaczyna być wykorzystywany przez uczniów. Na końcu udzielamy wskazówek, co można zaproponować młodzieży, aby zrozumieli, że sztuczna inteligencja nie jest uznawana przez nauczycieli za wroga, ale narzędzie, które może wspierać pracę uczniów.