W codziennej pracy wychowawca spotyka się z wieloma problemowymi sytuacjami. Nie wszyscy uczniowie zachowują się wzorowo, a niektórym zdarza się przekraczać normy społeczne i łamać zasady. Najczęściej o takich uczniach myślimy jako o tzw. „trudnych”, zwłaszcza wtedy, kiedy zawodzą typowe oddziaływania wychowawcze stosowane przez nauczycieli na bieżąco i uczeń nie koryguje swojego zachowania. Potrzebujemy wtedy współpracy i wsparcia ze strony rodziców. Jak z nimi rozmawiać o trudnych zachowaniach ucznia? Jak zaangażować rodziców do współdziałania na rzecz dziecka i zbudować porozumienie, które przyniesie pozytywną zmianę w jego funkcjonowaniu w szkole?
Uczniowie ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi stanowią około 30 % wszystkich uczniów w szkołach. Potrzebują oni szczególnego wsparcia nauczycieli zarówno w procesie nabywania wiedzy jak i w odpowiednim adaptowaniu się do wymagań organizacyjnych i ustalonego trybu pracy na lekcji. Zaangażowanie nauczyciela, jego uwaga i troska jest jednym z najważniejszych czynników wpływających na sukces uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Jedną z możliwości wsparcia uczniów w tym zakresie jest zastosowanie technik nauczania równoległego, które przedstawiam w praktycznym zarysie w tym artykule.
Dlaczego warto poświęcić czas na organizację swojego warsztatu pracy? Co może nam pomóc w organizacji warsztatu? Czy w pracy może być miło? Jeśli poszukujesz odpowiedzi na podobne pytania, może znajdziesz je właśnie w tym miejscu…
Warsztat pracy to nie tylko odpowiednio wyposażona sala lekcyjna oraz odpowiednie zorganizowanie przestrzeni. Niezwykle ważnym aspektem tworzenia warsztatu pracy wychowawcy jest wypracowanie zasad współpracy z uczniami. Dlaczego warto poświęcić na to czas i co może pomóc? W tym artykule znajdziesz propozycje I wskazówki, które mogą okazać się pomocne.
W drugiej części artykułu opisano najistotniejsze elementy programu wychowawczo-profilaktycznego, stanowiące drogowskazy do pracy dla zespołu odpowiedzialnego za jego przygotowanie. Informacje te posłużą także radzie pedagogicznej, która program będzie realizować we współpracy z rodzicami i instytucjami specjalistycznymi wspierającymi pracę szkoły.
Rozmowa, która ma obudzić motywację ucznia do zmiany postępowania, powinna być oparta na gotowości do współpracy i dążenia do kontaktu. Aby osiągnąć zamierzone efekty, warto dobrze znać potrzeby rozmówcy i mieć jasno określony cel. Spotykamy się z uczniami w różnych sytuacjach wychowawczych. Żeby być przygotowanym do efektywnego wykorzystania tego czasu, trzeba zacząć od odpowiedzi pytanie: Po co spotykam się z uczniem?
W życie każdej szkoły i klasy wpisane są konflikty. Dzieci czasem kłócą się, obrażają, dzielą na wrogie obozy i biją. Przyczyny takich zachowań mogą być różne, np. brak dojrzałości do innego sposobu rozwiązania sprawy. Zdarza się, że dzieci ukrywają takie sytuacje, a jednak wychowawcy powinni je zaobserwować i wkroczyć do akcji. To jeden z trudniejszych problemów do rozwiązania dla każdego pedagoga. Sytuacje konfliktowe wśród uczniów są często skomplikowane i niejednoznaczne, dlatego wymagają pogłębionej analizy oraz doboru odpowiedniej metody rozwiązania.
W jaki sposób wprowadzić trwałe zmiany w zachowaniu uczniów? Jak przekonać do swoich działań rodziców? Próbę odpowiedzi na te pytania znajdziecie w artykule „Doceniaj a nie oceniaj” – rola wychowawcy klasy w ocenianiu zachowania.
Dokonując doboru tematów godzin do dyspozycji wychowawcy należy uwzględniać kilka bardzo ważnych czynników. Przede wszystkim tematy godzin wychowawczych powinny być spójne z założeniami programu wychowawczo-profilaktycznego szkoły, a także odpowiadać potrzebom i oczekiwaniom uczniów. Istotne jest dostosowanie tematyki pracy wychowawczej do specyfiki klasy, z jaką w danym roku pracujemy. Dobrze dobrany temat zajęć, dopasowany do tej konkretnej grupy, wieku, potrzeb, zróżnicowania, z pewnością zainteresuje uczestników.