Z sondażu CBOS wynika, że 94% uczniów i studentów używa wulgaryzmów. Jednak przeklinanie zaczyna się już w przedszkolu. Czy ten trend da się jeszcze zatrzymać? Dowiedz się, skąd w słowniku dzieci i młodzieży tak wiele niecenzuralnych wyrazów i jak wytłumaczyć dziecku, że nie każde usłyszane słowo warto powtarzać? Poznaj sposoby radzenia sobie z problemem w różnych grupach wiekowych.
Nie jest łatwo rozmawiać z młodzieżą na temat AIDS. Dość powszechne jest przekonanie, że AIDS to problem starszych pokoleń. Nastolatki mogą myśleć, że ten kłopot dawno przeminął i obecnie zagrożenie zarażeniem jest niewielkie. Krajowe Centrum ds. AIDS donosi jednak, że to nieprawda. Codziennie na świecie wirusem HIV zakaża się 6 tysięcy osób, w Polsce to około 2-3 osoby dziennie. Rocznie w Polsce wykrywa się kilkaset zakażeń.
Agresję kojarzymy zazwyczaj z czymś złym; biciem, zabieraniem, obelgami słownymi. Nie jest to jednak takie proste w przypadku dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, w szczególności z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. U nich agresja jest często nieudanym szukaniem pomocy, próbą kontaktu, zaproszeniem do komunikacji. Równie często bywa reakcją na nękanie rówieśnicze, którego doświadcza wielu uczniów z ASD. Dowiedz się, jak radzą sobie uczniowie ze spektrum autyzmu w obliczu przemocy rówieśniczej.
Przywitaj się, uśmiechnij się, zagadaj do kogoś. Nie bądź taki wstydzioch. Nie ma czego się wstydzić. Dorośli próbują na różne sposoby zachęcić nieśmiałe dziecko do interakcji z innymi. Nie wiedzą jednak, że lęk społeczny nie zawsze da się tak po prostu przełamać. Pokutuje przekonanie, że jeśli nieśmiałe dziecko raz zmusi się kontaktu z kimś nowym, to już będzie dobrze. Mówi się też, że często lęk społeczny w dzieciństwie jest czymś naturalnym i mija z wiekiem. Niekoniecznie. Dlaczego? Dowiedz się czym jest lek społeczny i czy należy utożsamiać go z fobią społeczną? Skorzystaj ze wskazówek dotyczących wspierania dzieci, które unikają kontaktu. Ekspertka nie tylko wyjaśnia, czym są zaburzenia lękowe u dzieci i młodzieży, ale zawraca również uwagę, kiedy objawy lęku powinny skłaniać do wizyty u specjalisty i rozważanie podjęcia terapii.
Kwestia wychodzenia i korzystania z toalety w przedszkolu i szkole to jeden z bardziej kontrowersyjnych tematów dotyczących codziennego funkcjonowania uczniów. Czy dziecko może samo udać się do niej w czasie zajęć? Czy nauczyciel ma obowiązek pomagania przedszkolakowi? A co ze starszymi uczniami, którzy posiadają orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego? Sprawdź, jakie są obowiązki placówki oświatowej i nauczycieli.
Egzamin ósmoklasisty to ważne wydarzenie w życiu dziecka, które wieńczy naukę w szkole podstawowej. Uczniom oraz rodzicom wydaje się, że po egzaminie nic już nie będzie takie samo. Od wyników zależy przecież to, w jakiej szkole młodzież będzie kontynuowała naukę od września 2022 r. A przecież dwa lata poprzedzające egzamin były jednym z najdziwniejszych szkolnych doświadczeń młodzieży. Stres przedegzaminacyjny jest ogromny, a nauczyciele zamiast dodać otuchy, zwracają uczniom uwagę na zaległości, wypominają "lenistwo" w okresie zdalnego nauczania i przypominają, jak duże jeszcze trzeba nadrobić. A przecież na "nadrabianie" nie ma już czasu. Jedne, co dzisiaj może realnie pomóc uczniom, to wiedza, jak opanować trudne emocje przed egzaminem ósmoklasisty.
Szacuje się, że w Polsce funkcjonuje około miliona rodzin zrekonstruowanych, założonych przez partnerów, którzy mają już dzieci z poprzednich związków. Relacje w takich rodzinach w prosty sposób obrazuje metafora patchworku. To tkanina uszyta ze skrawków różnych tkanin, które pozornie do siebie nie pasują, ale razem tworzą całość, często spójną i ciekawą. Różnorodność rodzin to również wyzwanie dla wychowawcy. W jaki sposób nawiązać dobrą współpracę z członkami rodzin tak złożonych, jak patchworkowe?
Podejmowanie rozmowy, która ma na celu przekazanie nieprzyjemnych i przykrych w odbiorze treści sprawia trudność każdemu nauczycielowi. Dowiedz się, jak przekazać rodzicom ucznia informacje o jego problemach, aby rozmowa stanowiła punkt wyjścia w drodze do próby ich rozwiązania. Upewnij się, że wiesz, jak komunikować rodzicom problemy dziecka.
Dziecko z rodziny dysfunkcyjnej wymaga większej uwagi i pracy ze strony wychowawcy. By pomóc uczniowi przezwyciężyć skutki funkcjonowania w takiej rodzinie trzeba zacząć od zdiagnozowania źródła problemu. Do współpracy warto włączyć specjalistów szkolnych np. psychologa. Niekiedy konieczna może się okazać ingerencja organów oraz instytucji zewnętrznych, i najczęściej to wychowawca uruchamia procedurę kompleksowej pomocy uczniowi.
Celem orientacji zawodowej (klasy IV-VI) jest zapoznanie uczniów z wybranymi zawodami, kształtowanie pozytywnych postaw wobec pracy i edukacji oraz pobudzanie, rozpoznawanie i rozwijanie ich zainteresowań i uzdolnień. Pobierz przykładowy wzór programu!
Celem doradztwa zawodowego (klasy VII-VIII) jest wspieranie uczniów w procesie przygotowania ich do świadomego i samodzielnego wyboru kolejnego etapu kształcenia i zawodu, z uwzględnieniem ich zainteresowań, uzdolnień i predyspozycji zawodowych oraz informacji na temat systemu edukacji i rynku pracy. Pobierz przykładowy wzór programu!
Piosenka Czerwonych Gitar opisuje przeróżne działania, które jest w stanie podjąć zakochany nastolatek, mimo ciągłego odrzucenia – „tak bardzo się starałem, a ty teraz nie chcesz mnie…”. Zdarza się, że nauczyciele patrzą na te pierwsze miłosne historie z pobłażliwością. A przecież sami nie mogli jej zdzierżyć u dorosłych, gdy przeżywali swoją nastoletnią miłość. Dorośli często zapominają o tym, co dla nastolatków jest oczywiste. O tym, że złamane serce boli nie tylko bohaterów filmów dla młodzieży. Przeczytaj artykuł i skorzystaj ze wskazówek, jak w szkole reagować na zakochanych nastolatków. Dowiedz się także czego nie mówić, aby pozornie niewinnym żartem nie urazić młodego człowieka.
Nowe wyniki badań naukowych przedstawiają coraz szerszą wiedzę na temat przebiegu procesu uczenia się oraz tego, co mu sprzyja, a co go utrudnia. Nierzadko wiedza ta jest sprzeczna z popularnymi przekonaniami czy intuicją, a czasem nawet z praktyką szkolną. Warto jednak przyjrzeć się tym informacjom i wykorzystywać je w swojej pracy, a także przekazywać uczniom. Jak więc rozwijać umiejętności uczenia się – przedstawiamy 6 głównych zasad.
Przepraszam to podobno najtrudniejsze słowo świata. Gdy wypowiadają je uczniowie, odczuwamy satysfakcję. Sami jednak nieczęsto go używamy uważając je za oznakę słabości i zagrożenie dla naszego autorytetu. Tymczasem przepraszanie ma ogromną moc. W artykule wyjaśniamy, dlaczego przepraszanie uczniów przez nauczycieli może być traktowane jako ważne narzędzie wychowawcze.
Określenie „rodzina patologiczna” wydaje się skrajnie pejoratywne. Wyrażenie „patologia” nabrało w naszym społeczeństwie ogromnie negatywnego wydźwięku. „Patologii” nikt nie chce, wszyscy się jej boją, unikają, drwią z niej. W jaki sposób myśleć o skrajnie dysfunkcyjnych rodzinach, by w ogóle umieć je wspierać w rozwoju? Jak pomagać uczniom, którzy wychowują się w społecznościach marginalizowanych lub zagrożonych marginalizacją?
Okres dorastania to czas wielu przemian i wyzwań. To moment silnych emocji. Czasami jednak natężenie doznań nastolatka wydaje się wykraczać poza to, co naturalne dla wieku. Pojawiają się silne emocje, trudne reakcje i sztywne zachowania, które utrudniają zarówno bycie w grupie rówieśniczej, jak i w rodzinie. Budująca się osobowość wydaje się sztywna i krucha jednocześnie, pełna sprzeczności. Jak rozpoznać rozwijające się zaburzenia osobowości u nastolatka?
Zdarza się, że to, co nieznośne dla dorosłych jest kluczowe w rozwoju dzieci. Przykładem może być wspinanie się, głośne krzyczenie w czasie zabawy, beztroska twórczość wymagająca użycia dużych płaszczyzn (ścian w salonie). Nie można pominąć ciągłego brudzenia ubrań, odkrywania nowych faktur poprzez wkładanie przedmiotów do buzi, walki o swoje grabki w piaskownicy. Choć dorosłym opiekunom czasem puchnie głowa i kończy się cierpliwość, to jednak istnieją pewne prawa dzieciństwa. Jak prawo do zdrowego buntu, czyli tzw. buntu dwulatka, kiedy wydaje się, że dziecko zaczyna testować rodzicielską cierpliwość. Czy dziecko w tym wieku faktycznie "testuje" dorosłych? Czym właściwie jest bunt dwulatka, czym się objawia i co robić, gdy nie mija?
Określenie „rodzina patologiczna” wydaje się skrajnie pejoratywne. Wyrażenie „patologia” nabrało w naszym społeczeństwie ogromnie negatywnego wydźwięku. „Patologii” nikt nie chce, wszyscy się jej boją, unikają, drwią z niej. W jaki sposób myśleć o skrajnie dysfunkcyjnych rodzinach, by w ogóle umieć je wspierać w rozwoju? Jak pomagać uczniom, którzy wychowują się w społecznościach marginalizowanych lub zagrożonych marginalizacją?
Okres dorastania to czas wielu przemian i wyzwań. To moment silnych emocji. Czasami jednak natężenie doznań nastolatka wydaje się wykraczać poza to, co naturalne dla wieku. Pojawiają się silne emocje, trudne reakcje i sztywne zachowania, które utrudniają zarówno bycie w grupie rówieśniczej, jak i w rodzinie. Budująca się osobowość wydaje się sztywna i krucha jednocześnie, pełna sprzeczności. Jak rozpoznać rozwijające się zaburzenia osobowości u nastolatka?
Zdarza się, że to, co nieznośne dla dorosłych jest kluczowe w rozwoju dzieci. Przykładem może być wspinanie się, głośne krzyczenie w czasie zabawy, beztroska twórczość wymagająca użycia dużych płaszczyzn (ścian w salonie). Nie można pominąć ciągłego brudzenia ubrań, odkrywania nowych faktur poprzez wkładanie przedmiotów do buzi, walki o swoje grabki w piaskownicy. Choć dorosłym opiekunom czasem puchnie głowa i kończy się cierpliwość, to jednak istnieją pewne prawa dzieciństwa. Jak prawo do zdrowego buntu, czyli tzw. buntu dwulatka, kiedy wydaje się, że dziecko zaczyna testować rodzicielską cierpliwość. Czy dziecko w tym wieku faktycznie "testuje" dorosłych? Czym właściwie jest bunt dwulatka, czym się objawia i co robić, gdy nie mija?
Agresywnego i niestosującego się do obowiązujących zasad ucznia nie można skreślić z listy uczniów tak długo, jak długo jest objęty obowiązkiem szkolnym. W skrajnych przypadkach dziecko lub nastolatka można przenieść do innej szkoły. Jest to jednak ostateczność, a decyzji w tej sprawie agresywnego ucznia nie może podjąć wychowawca, rada pedagogiczna czy dyrektor. Decyduje bowiem kurator oświaty. Dowiedz się, jak uzasadnić wniosek i na jakie opinie się powołać, aby wniosek dyrektora szkoły w sprawie przeniesienia agresywnego ucznia do innej szkoły został rozpatrzony pozytywnie.
Agresję kojarzymy zazwyczaj z czymś złym; biciem, zabieraniem, obelgami słownymi. Nie jest to jednak takie proste w przypadku dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, w szczególności z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. U nich agresja jest często nieudanym szukaniem pomocy, próbą kontaktu, zaproszeniem do komunikacji. Równie często bywa reakcją na nękanie rówieśnicze, którego doświadcza wielu uczniów z ASD. Dowiedz się, jak radzą sobie uczniowie ze spektrum autyzmu w obliczu przemocy rówieśniczej.
Od kilku lat skala problem samookaleczeń wśród młodzieży w Polsce rośnie w piorunującym tempie. Obserwujemy silny kryzys zdrowia psychicznego i społecznego. Samookaleczenia wśród coraz młodszych nastolatków budzą silne emocje. W dorosłych rośnie lęk, bezradność, poczucie winy, żal, ale i złość. Wielu nauczycieli i rodziców po prostu nie wie, co robić. Dowiedz się, jak przeciwdziałać i jak reagować na zachowania autoagresywne wśród uczniów.
Dziś, w czasie trwającej pandemii wiele dzieci jak i rodziców musi pracować z domu. Nauka i praca zdalna wymaga znakomitej organizacji, samodyscypliny i dobrego zarządzania czasem. Wszystkie te zagadnienia oscylują wokół zdolności koncentracji. Gdy jest osłabiona, wiele osób ratuje się dodatkowym kubkiem kawy. Okazuje się, że nie tylko dorośli potrzebują „wspomagaczy energii”, dzieci i młodzież również. Obecnie ich czas spędzony przy nauce jest nielimitowany, dlatego coraz częściej sięgają po swój pierwszy bądź kolejny kubek kawy. Dowiedz się, czy negatywny wpływ kofeiny na młody organizm to prawda czy mit, a także poznaj odpowiedź na pytanie: co zamiast kawy?
Omdlenia wśród dzieci i młodzieży zdarzają się stosunkowo często. Według statystyk, około 33% dzieci w wieku od 10 do 18 lat choć raz w życiu doświadczyło omdlenia. Na ogół taka utrata przytomności nie zagraża zdrowiu i życiu, jednak w żadnym wypadku nie należy jej zignorować. Czy wiesz, jak postępować w razie omdlenia ucznia?
Drgawki są stanem charakteryzującym się mimowolnymi, szybkimi i rytmicznymi skurczami mięśni szkieletowych, którym towarzyszy utrata przytomności. Mają charakter napadowy, spowodowany nieprawidłową czynnością mózgu. Często mogą być mylone z dreszczami, w których dziecko zachowuje stały kontakt i nie dochodzi do utraty przytomności. Dowiedz się, jakie są najczęstsze przyczyny drgawek i co robić, jeżeli wystąpiły one u dziecka ze zdiagnozowaną padaczką.