Rozmawiając ze znajomymi, zdarza Ci się zapewne usłyszeć, że uskarżają się na depresję. Termin depresja jest odmieniany przez wszystkie przypadki, podobnie jak termin stres. Depresja wydaje się być w ostatnich latach często występującym zjawiskiem. Czy dotyczy wyłącznie dorosłych, czy na depresję mogą cierpieć również małe dzieci i nastolatki? Czy wiesz, że w każdej klasie średnio dwoje dzieci cierpi na tę chorobę?
Do gabinetu psychologów dziecięcych coraz częściej trafiają rodzice zaniepokojeni tym, jak ich dziecko się odżywia. Obserwują wycofanie córki czy syna z jedzenia wspólnie z rodziną, nasilające się ograniczenia ilości jedzenia, dążenie do odchudzania się, wykonywania ćwiczeń, odrzucania różnych produktów. Martwią się tym, ile czasu ich dziecko spędza na przyglądaniu się własnemu ciału, ważeniu, porównywaniu się do kolegów. Niepokój budzą sytuacje, w których dziecko odmawia jedzenia lub zjada je po kryjomu w dużych ilościach.
Wyobraź sobie, że każdego dnia budzisz się nieco zmieniony. Tam, gdzie nie było tkanki tłuszczowej, nagle ją znajdujesz, na twarzy wyskakują kolejne wypryski, robisz się mniej proporcjonalny. Ubrania przestają pasować, wyglądasz w nich dziwnie, jakby nie były twoje. Patrzysz w lustro i czujesz się zagubiony we własnym ciele. Brzmi jak dziwny sen? To tylko codzienność – każdego nastolatka.
Czy sukces edukacyjny zależy wyłącznie od nauki zgodnej z preferowanym stylem uczenia się? Poznaj fakty i mity związane z tym tematem. Przyjrzyjmy się, jak wykorzystujemy ulubione style uczenia się w połączeniu z naszą inteligencją, osobowością i środowiskiem, w którym przebywamy.
We wszystkich szkołach są uczniowie, którzy sprawiają problemy wychowawcze. Znaczny odsetek problemów w tym zakresie wiąże się z zaburzonymi zachowaniami i reakcjami emocjonalnymi występującymi zarówno podczas lekcji, jak również na przerwach i na zajęciach pozalekcyjnych. Co należy rozumieć przez pojęcie zaburzeń emocji i zachowania, jaki zakres zachowań wpisuje się w to zjawisko i pomóc uczniom odnaleźć się w rzeczywistości szkolnej?
W artykule znajdziecie Państwo, praktyczne informacje dotyczące form pracy z uczniem zdolnym (przydatne do wdrożenia indywidualnego programu lub toku nauki), wskazówki dla wychowawcy do przygotowania opinii o uczniu oraz przykładowe zadania nauczyciela – opiekuna ucznia szczególnie uzdolnionego.
Zniszczenie mienia szkolnego przez ucznia zdarza się stosunkowo często. Zwykle nie jest to działanie zamierzone, jednak zdarza się także, że uczniowie świadomie dopuszczają się aktów wandalizmu i dewastacji. Dowiedz się czy szkoła może zażądać od rodziców ucznia pokrycia kosztów zniszczenia mienia szkolnego, dokonanego przez ich dziecko? Jak dyrektor szkoły może ukarać ucznia?
Zdarza się, że rodzice występują do dyrektora szkoły w wnioskiem o zmianę nauczyciela. Prośba do dyrektora jest może być zgłoszona w formie ustnej, ale częściej jest to oficjalne pismo. Sprawdź, czy wniosek rodziców o zmianę nauczyciela musi zostać uwzględniony przez dyrektora.
Bardzo często rodzice zwracają się do dyrektora szkoły z prośbą lub wręcz żądaniem, aby ich dzieci były uczone przez konkretnych nauczycieli. Podobne roszczenia dotyczą przydzielenia klasie konkretnego nauczyciela wspomagającego czy wybierają osobę, która ma prowadzić zajęcia rewalidacyjne. Czy istnieje podstawa prawna uzasadniająca takie żądania? Czy dyrektor musi w ogóle rozpatrywać żądanie przydzielenia konkretnych nauczycieli?
Nauczyciel prowadzący zajęcia z zakresu doradztwa zawodowego, który nie posiada w tym zakresie wymaganych kwalifikacji może być zatrudniony do końca roku szkolnego 2020/2021. Czy to oznacza, że może prowadzić zajęcia nawet wówczas, gdy nie podjął działań zmierzających do uzyskania kwalifikacji?
W wielu szkołach organizowane są kiermasze, podczas których zbierane są fundusze na różne cele. Kiermasze najczęściej organizuje rada szkoły lub rad rodziców. A co, jeżeli taka akcję chcą zorganizować sami uczniowie? Sprawdzam, czy samorząd uczniowski może zorganizować kiermasz szkolny i w związku z tym gromadzić fundusze na własną działalność.
Dla dorosłego treści poruszane w grupach nastolatków mogą być dość zaskakujące. Sporym tematem zainteresowania są wszelkiego rodzaju używki. Bywa, że na tapet wchodzą przygody seksualne lub innego rodzaju kontrowersyjne sytuacje. Uderza duma, z którą młodzi ludzie opowiadają o utracie kontroli. Dlaczego? Czemu służą te opowieści? Czy to faktycznie nastoletnie szaleństwo czy raczej niegroźne, szkolne przechwałki? Jak odnaleźć się w takiej sytuacji jako dorosły? W artykule specjalista wyjaśnia, czy opisane zachowania są typowe dla nastolatków oraz podpowiada, jak reagować, gdy rozrywka niedawnych dzieciaków wymyka się spod kontroli,
Studniówka to jedna z najbardziej wyczekiwanych wydarzeń w szkołach ponadpodstawowych. Co roku pojawia się jednak pytanie – kto odpowiada za bezpieczeństwo uczestników studniówki, jeżeli jest organizowana poza szkołą? Czy dyrektor szkoły oraz wychowawca odpowiadają za uczniów w czasie zabawy w restauracji lub innym lokalu nienależącym do szkoły?
Rozpoznanie nieprawidłowo kształtującej się osobowości u nastolatka może budzić niepokój w otoczeniu. Jednocześnie jednak, wiele trudności psychicznych społeczeństwo rozumie już lepiej i powoli zdejmuje z nich ciężar tabu. Jeśli chodzi o trudności w zakresie kształtowania się osobowości, nadal często nie do końca wiadomo o co chodzi. Jak się zachować? Jak wesprzeć nastolatka, który przejawia takie cechy?
Wydawać by się mogło, że wszyscy uczniowie z niecierpliwością wyczekują ferii zimowych. Większość z nich ostatnie dni przed zimowym wypoczynkiem nie może się skupić, Pojawiają się plany na wyjazdy, spotkania, beztroskie popołudnia i długie wieczory. Nie można jednak zapomnieć o tych dzieciach, dla których szkoła to jedyne bezpieczne miejsce. Wolne od agresji dorosłych, dające możliwość kontaktu z rówieśnikami. Czym będą dwa tygodnie bez kontaktu z nauczycielami i psychologiem? W artykule wskazano, co zrobić, aby zapewnić, choć minimalne, wsparcie dla uczniów w czasie ferii zimowych, kiedy nie będzie możliwe udzielanie bezpośredniej pomocy psychologiczno-pedagogicznej.
Nie dam rady. Nie wstaję, nie mam siły tam iść. Czuję, że zaraz zwymiotuję, niech mnie tylko nie bierze do odpowiedzi. Będą na mnie wszyscy patrzeć. Czuję, że mnie tu nie chcą. Na samą myśl o szkole boli mnie brzuch i jest nie dobrze. Tak mogą brzmieć wypowiedzi dzieci i nastolatków, które zmagają się z zaburzeniami lękowymi. Trzeba bowiem pamiętać, że fobia szkolna w klasyfikacji medycznej nie jest odrębną kategorią, chociaż towarzyszący jej zespół objawów jest podobny do fobii społecznej. Czym jest fobia szkolna, jak wygląda w rzeczywistości, z jakimi problemami mierzą się uczniowie? Lęk dziecka przed szkołą został opisany w odniesieniu do starszych uczniów – nastolatków.
Rozpoznanie nieprawidłowo kształtującej się osobowości u nastolatka może budzić niepokój w otoczeniu. Jednocześnie jednak, wiele trudności psychicznych społeczeństwo rozumie już lepiej i powoli zdejmuje z nich ciężar tabu. Jeśli chodzi o trudności w zakresie kształtowania się osobowości, nadal często nie do końca wiadomo o co chodzi. Jak się zachować? Jak wesprzeć nastolatka, który przejawia takie cechy?
Wydawać by się mogło, że wszyscy uczniowie z niecierpliwością wyczekują ferii zimowych. Większość z nich ostatnie dni przed zimowym wypoczynkiem nie może się skupić, Pojawiają się plany na wyjazdy, spotkania, beztroskie popołudnia i długie wieczory. Nie można jednak zapomnieć o tych dzieciach, dla których szkoła to jedyne bezpieczne miejsce. Wolne od agresji dorosłych, dające możliwość kontaktu z rówieśnikami. Czym będą dwa tygodnie bez kontaktu z nauczycielami i psychologiem? W artykule wskazano, co zrobić, aby zapewnić, choć minimalne, wsparcie dla uczniów w czasie ferii zimowych, kiedy nie będzie możliwe udzielanie bezpośredniej pomocy psychologiczno-pedagogicznej.
Nie dam rady. Nie wstaję, nie mam siły tam iść. Czuję, że zaraz zwymiotuję, niech mnie tylko nie bierze do odpowiedzi. Będą na mnie wszyscy patrzeć. Czuję, że mnie tu nie chcą. Na samą myśl o szkole boli mnie brzuch i jest nie dobrze. Tak mogą brzmieć wypowiedzi dzieci i nastolatków, które zmagają się z zaburzeniami lękowymi. Trzeba bowiem pamiętać, że fobia szkolna w klasyfikacji medycznej nie jest odrębną kategorią, chociaż towarzyszący jej zespół objawów jest podobny do fobii społecznej. Czym jest fobia szkolna, jak wygląda w rzeczywistości, z jakimi problemami mierzą się uczniowie? Lęk dziecka przed szkołą został opisany w odniesieniu do starszych uczniów – nastolatków.
Młodzież wie o sobie nawzajem zdecydowanie więcej niż podejrzewają dorośli. Gdy okazuje się, że jeden z uczniów doświadczał przemocy, miał myśli samobójcze, okaleczał się, najczęściej wiedzieli o tym jego rówieśnicy. Dlaczego nie mówili o tym nauczycielom? Z perspektywy dorosłego ujawnienie takiego sekretu pozwoliłoby udzielić pomocy znacznie wcześniej, udałoby się zapobiec najpoważniejszym konsekwencjom sytuacji. Z punktu widzenia nastolatka nie jest to jednak oczywiste. Pierwsza część artykułu pomoże zrozumieć to zjawisko, druga część zawiera wskazówki, przeciwdziałać temu zjawisku.
Kryzys funkcjonowania polskich dzieci i młodzieży trwa od lat. Sytuacja pandemii w tym nie pomaga, nasila lęk, pogłębia poczucie wykluczenia, izolacji, samotności. Okres dorastania bywa bardzo intensywny i burzliwy, w wielu rówieśniczych środowiskach tworzy się coś w rodzaju samoistnej sieci wsparcia. Brak zaufania do dorosłych sprawia, że młodzież stara się pomagać sobie nawzajem, co bywa ponad siły. Jak sprawić, by nastolatek zrozumiał, że lojalność wobec cierpiącego przyjaciela ma swoje granice?