Czasy, w których zeszyty się pożyczało i przepisywało, a informacji potrzebnych do zadań domowych szukało w encyklopedii dawno już minęły. Przeziębiony uczeń jeszcze spod kołdry może wysłać prośbę o zdjęcia notatek z lekcji na klasowym czacie. Odpowiedź na trudne pytanie z chemii na pewno znajdzie się w Internecie, a do zrobienia konstrukcji z zapałek na technikę na pewno przyda się tutorial. ,,Kiedyś to były inne czasy”, ,,dzieci nie umieją rozmawiać, tylko wysyłają sobie emotikony”, ,,zamiast podwórka są gry na serwerach” – podobne komunikaty słyszy się często w dyskusjach dorosłych. Często oceniamy kompetencje komunikacyjne młodych ludzi gorzej niż własne, nie zastanawiając się nad tym, na czym polega różnica i czy mogą z niej płynąc jakieś korzyści.
Dziecko, które przebywa w placówce opiekuńczej lub rodzinie zastępczej to w każdej szkole temat budzący wiele niepokoju i wątpliwości. Jak ochronić ucznia z doświadczeniami opieki instytucjonalnej przed doświadczeniami wykluczenia, jak rozmawiać z nim o obchodach Dnia Matki, jak wybrać temat wypracowania na język polski, by nie zmuszać go do opisywania domu i rodziny? W karierze zawodowej każdego nauczyciela muszą prędzej czy później pojawić się podobne dylematy. A jest ich wiele więcej – trudno sobie wyobrazić, by do pieczy zastępczej lub domu dziecka trafiło dziecko, które nie doświadczyło porzucenia, straty, czy przemocy. Bagaż traumatycznych wspomnień na zawsze zmienia schemat budowania relacji, co odczuje każdy dorosły, który spróbuje nawiązać z dzieckiem więź. Dla wychowawcy to wyzwanie, do którego potrzeba cierpliwości, empatii i przeszkolenia.
Zwykła wigilia klasowa może nieść ze sobą wiele nieoczekiwanych kłopotów. Żyjemy w świecie dynamicznych zmian, w jednej dzielnicy mieszkają i biedni i bogaci. Ludzie migrują, rozwodzą się, porozumiewają w wielu językach. W większości szkół znajdą się dzieci, dla których tradycja wigilii może być obca lub stresująca – jeśli pochodzą z mniejszości etnicznej lub wyznaniowej, mieszkają poza rodziną pochodzenia – w domach dziecka, rodzinach zastępczych lub funkcjonują w opiece naprzemiennej podróżując pomiędzy rodzicami. Szkoła ma przed sobą spore wyzwanie – zorganizowania pozornie błahego wydarzenia tak, by każdy mógł z niego skorzystać z przyjemnością i bez stresu. A kwestii do rozważenia nie brakuje – od potraw, po prezenty, przez śpiewane kolędy lub pastorałki.
W życiu szkoły nie brakuje wydarzeń, które mogą nieść ze sobą duży ładunek emocjonalny. Wigilia klasowa niewątpliwie jest jednym z nich – tradycyjne spotkanie wszystkich uczniów i wychowawcy kojarzy się w oczywisty sposób ze Świętami Bożego Narodzenia, które w domach mogą być różne, jeśli są obchodzone. W zespole klasowym mogą się znaleźć dzieci o różnym statusie majątkowym, o różnych doświadczeniach związanych z rodzinnymi tradycjami. Być może wśród nich są wychowankowie placówek opiekuńczych, albo po prostu dzieci z rodzin innych wyznań lub ateistycznych. Warto mieć różne czynniki na uwadze, by zorganizować takie spotkanie, które będzie dla wszystkich przyjemne i bezpieczne. Nad tym jak tego dokonać, trzeba zastanowić się ju teraz, ponieważ druga połowa listopada, to ostatni moment na ewentualną zmianę planów kasy,
Jak myśli czwartoklasista i dlaczego nie radzi sobie z rozwiązywaniem zadań matematycznych i łamigłówek? Czy faktycznie się nie uczy? A może ma jeszcze czas na zrozumienie niektórych zjawisk? Przeczytaj artykuł, dowiedz się, jak działa mózg dziesięciolatka i podejmuj działania, które pomogą mu w osiąganiu lepszych wyników w nauce.
Żyjemy w świecie, gdy decyzje dotyczące zmian nie są już tak trudne, jak dla poprzednich pokoleń. Dość dynamicznie przeprowadzamy się, zmieniamy pracę, otoczenie. Dużo łatwiej podjąć decyzję o rozwodzie, znaleźć nowego partnera, zmienić zawód. Dorośli wykonują poważne ruchy w swoim życiu, elastycznie dostosowują się do nowych realiów, czasem zapominając o tym, że towarzyszące im w tym dzieci niekoniecznie mają zasoby do tego, by łatwo dostosować się do ,,nowego”. Zdarzają się również sytuacje zupełnie nieprzewidywalne – wypadki, straty bliskich osób, choroby. Dla dzieci i młodzieży to okoliczności wymagające zapewnienia im szczególnego wsparcia. Zaburzenia adaptacyjne dotyczą właśnie przemian w życiu – nieoczekiwanych wydarzeń lub nagłych zmian.
Przepisy prawa oświatowego nie określają szczegółowej procedury organizowania indywidualnego programu lub toku nauki, ani zasad tworzenia związanej z tym dokumentacji. Jednak analiza przepisów pozwala wskazać, jakie czynności dokumenty i w jakiej kolejności trzeba opracować. Zapoznaj się z proponowaną procedurą i pobierz wzory niezbędnych dokumentów.
Nauczyciel przekazuje dzieciom i młodzieży wiedzę, umiejętności i wartości. Wydawać by się mogło, że z racji pełnionej funkcji oraz swojej pozycji społecznej − osoby, która kształci kolejne pokolenia i przygotowuje je do podjęcia dalszej nauki, wejścia w dorosłe życie, rozpoczęcia pracy zarobkowej − cieszy się wśród uczniów autorytetem. Uczniowie powinni go podziwiać, obdarzać szacunkiem i stosować się do stawianych wymagań. Powinien być autorytetem. Wiemy jednak, że nie zawsze tak się jednak dzieje. Poznaj zasady budowania nauczycielskiego autorytetu.
Dyrektor i nauczyciele muszą być przygotowani na ewentualność wystąpienia w szkole różnego rodzaju niebezpiecznych sytuacji, dlatego właściwie w każdej placówce opracowywane są procedury zachowania bezpieczeństwa. Nie ulega jednak wątpliwości, że często lekceważy się zagrożenia, które wydają się mało prawdopodobne – doświadczenie pokazuje jednak, że w szkole może zdarzyć się wszystko. Sprawdź, jak opracować procedury bezpieczeństwa w szkole.
W pierwszej części cyklu omówiłam zmiany w rozwoju dzieci w wieku około 10 lat i zwróciłam uwagę na ostatni etap kostnienia nadgarstka, dzięki czemu uczniowie zaczynają być zdolni do automatyzacji pisania i zwiększenia jego tempa. W czwartej części skupię się na pisaniu i związanymi z nim trudnościach, takich jak zaburzenia lateralizacji, dysgrafia, dysortografia.