Jak myśli czwartoklasista i dlaczego nie radzi sobie z rozwiązywaniem zadań matematycznych i łamigłówek? Czy faktycznie się nie uczy? A może ma jeszcze czas na zrozumienie niektórych zjawisk? Przeczytaj artykuł, dowiedz się, jak działa mózg dziesięciolatka i podejmuj działania, które pomogą mu w osiąganiu lepszych wyników w nauce.
Żyjemy w świecie, gdy decyzje dotyczące zmian nie są już tak trudne, jak dla poprzednich pokoleń. Dość dynamicznie przeprowadzamy się, zmieniamy pracę, otoczenie. Dużo łatwiej podjąć decyzję o rozwodzie, znaleźć nowego partnera, zmienić zawód. Dorośli wykonują poważne ruchy w swoim życiu, elastycznie dostosowują się do nowych realiów, czasem zapominając o tym, że towarzyszące im w tym dzieci niekoniecznie mają zasoby do tego, by łatwo dostosować się do ,,nowego”. Zdarzają się również sytuacje zupełnie nieprzewidywalne – wypadki, straty bliskich osób, choroby. Dla dzieci i młodzieży to okoliczności wymagające zapewnienia im szczególnego wsparcia. Zaburzenia adaptacyjne dotyczą właśnie przemian w życiu – nieoczekiwanych wydarzeń lub nagłych zmian.
Przepisy prawa oświatowego nie określają szczegółowej procedury organizowania indywidualnego programu lub toku nauki, ani zasad tworzenia związanej z tym dokumentacji. Jednak analiza przepisów pozwala wskazać, jakie czynności dokumenty i w jakiej kolejności trzeba opracować. Zapoznaj się z proponowaną procedurą i pobierz wzory niezbędnych dokumentów.
Nauczyciel przekazuje dzieciom i młodzieży wiedzę, umiejętności i wartości. Wydawać by się mogło, że z racji pełnionej funkcji oraz swojej pozycji społecznej − osoby, która kształci kolejne pokolenia i przygotowuje je do podjęcia dalszej nauki, wejścia w dorosłe życie, rozpoczęcia pracy zarobkowej − cieszy się wśród uczniów autorytetem. Uczniowie powinni go podziwiać, obdarzać szacunkiem i stosować się do stawianych wymagań. Powinien być autorytetem. Wiemy jednak, że nie zawsze tak się jednak dzieje. Poznaj zasady budowania nauczycielskiego autorytetu.
Dyrektor i nauczyciele muszą być przygotowani na ewentualność wystąpienia w szkole różnego rodzaju niebezpiecznych sytuacji, dlatego właściwie w każdej placówce opracowywane są procedury zachowania bezpieczeństwa. Nie ulega jednak wątpliwości, że często lekceważy się zagrożenia, które wydają się mało prawdopodobne – doświadczenie pokazuje jednak, że w szkole może zdarzyć się wszystko. Sprawdź, jak opracować procedury bezpieczeństwa w szkole.
W pierwszej części cyklu omówiłam zmiany w rozwoju dzieci w wieku około 10 lat i zwróciłam uwagę na ostatni etap kostnienia nadgarstka, dzięki czemu uczniowie zaczynają być zdolni do automatyzacji pisania i zwiększenia jego tempa. W czwartej części skupię się na pisaniu i związanymi z nim trudnościach, takich jak zaburzenia lateralizacji, dysgrafia, dysortografia.
Koniec roku szkolnego to dla każdego wychowawcy czas podsumowań i planowania. Podsumowujemy mijający rok i planujemy kolejny. Stałym elementem jest przygotowanie planu imprez i uroczystości rocznicowych w klasie i szkole. W artykule zaproponowano inne formy świętowania ważnych wydarzeń oraz obchodów rocznic, które mogą być ciekawą odmianą od tradycyjnych apeli i akademii.
Kiedy dziecko po raz pierwszy przekracza próg szkoły, zarówno ono, jak i jego rodzice przeżywają wiele sprzecznych emocji. Radość i dumę wynikającą z poczucia bycia „dużym”, ale i niepewność, a czasem nawet lęk przed czekającymi obowiązkami. Zobacz, z jakimi trudnościami musi się zmierzyć wychowawca. Skorzystaj z podpowiedzi, jak sobie z nimi radzić i podziel się nimi z rodzicami.
W trzecim artykule z cyklu poświęconego czwartoklasistom, podejmę problematykę spostrzegania jako poznawania bezpośredniego. Spostrzeganie jest to bezpośrednie poznawanie całokształtu przedmiotów i zjawisk otaczającego świata oraz związków i zależności między nimi. Trzeba pamiętać, że postrzeganie wzrokowe i słuchowe to dominujące procesy poznawcze w nauce szkolnej.
W każdym zespole klasowym może znaleźć się dziecko, które zostanie zepchnięte do roli kozła ofiarnego. Takie, na którym skumuluje się napięcie panujące w klasie – będzie odbiorcą złości, niezadowolenia innych, zostanie oskarżone o to, do czego reszta nie chce się przyznać. Zagrożone wykluczeniem są różne grupy uczniów – odmienni etnicznie, niepełnosprawni, o niższym statusie materialnym, dzieci słabiej funkcjonujące poznawczo, z problemami psychicznymi. Czasem do odrzucenia sprowokuje jakaś niefortunna cecha charakteru – nieśmiałość, wycofanie, gadatliwość, ruchliwość… Długo by wymieniać. Co w takiej sytuacji powinien zrobić wychowawca?