Dzieci ze specyficznymi zaburzeniami mowy stanowią bardzo zróżnicowaną grupę. I to zarówno pod względem rozwoju ruchowego, poznawczego, jak i społeczno-emocjonalnego. Diagnoza tej grupy dzieci nie jest łatwa i szybka. Często też w praktyce niestety okazuje się, że jest mylna. A to prowadzi do braku możliwości lub ograniczenia w zapewnieniu dziecku wsparcia. Dowiedz się, czym jest specyficzne zaburzenie językowe (SLI). Sprawdź, jak zaburzenia mowy dziecka są postrzegane w kontekście prawa oświatowego.
Diagnoza pedagogiczna stanowi jeden z elementów kompleksowego i wielopłaszczyznowego procesu diagnostycznego dziecka. Diagnozowanie pedagogiczne w obszarze resocjalizacji jest czynnością stawiania rzetelnych rozpoznań w celach wychowawczych, o charakterze wspierającym i resocjalizującym. Dotyczy to osób niedostosowanych społecznie lub zagrożonych niedostosowaniem. Jakie działania i postawy wspomagają prawidłowy kontakt diagnostyczny? Co może rozwijać i ożywiać kontakt diagnostyczny? Jak radzić sobie z oporem w kontakcie diagnostycznym? W niniejszym artykule zostaną przedstawione wskazówki dla wychowawców, pedagogów i psychologów szkolnych, którzy nawiązują kontakt diagnostyczny z uczniami zagrożonymi niedostosowaniem społecznym lub niedostosowanymi społecznie.
Uczniowie z niepełnosprawnością coraz częściej realizują edukację w klasach ogólnodostępnych, w tzw. włączeniu. Taka sytuacja nakłada na wychowawcę klasy szczególne zadania, których realizacja wymaga koordynacji systematycznej współpracy nauczycieli w celu rozpoznania specjalnych potrzeb edukacyjnych ucznia oraz planowanie odpowiedniego wsparcia.
Czy do szkoły podstawowej ogólnodostępnej można przyjąć dziecko z orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego z niepełnosprawnością sprzężoną: niepełnosprawność ruchowa i niepełnosprawność intelektualna w stopniu umiarkowanym, jeżeli na orzeczeniu jest zaznaczona każda możliwość?
Zajęcia rewalidacyjno-wychowawcze organizuje się dla dzieci i młodzieży od początku roku szkolnego w roku kalendarzowym, w którym kończą 3 lata, do końca roku szkolnego w roku kalendarzowym, w którym kończą 25 lat.
Wyzwania stawiane pedagogom we współczesnym świecie wymagają od nich ciągłego poszukiwania nowych myśli, koncepcji rozwiązań, metod i form oddziaływań oraz inspiracji do codziennej pracy. Materiał może być pomocny jako wskazówka, jak i z kim może współpracować szkoła w pracy z uczniem niedostosowanym społecznie, jacy specjaliści i instytucje mogą pomóc nauczycielom w rozwiązaniu tych problemów.
Praca z młodymi osobami nieprzystosowanymi społecznie lub zagrożonymi nieprzystosowaniem jest wyzwaniem dla pedagogów, psychologów, wychowawców i nauczycieli. Głównie dlatego, że wymaga podejmowania oddziaływań odbiegających od tych, które wykorzystuje się do pracy z dziećmi, których rozwój społeczny kształtuje się prawidłowo. Na szczęście współcześnie można korzystać z opracowanych i sprawdzonych metod pracy z nieletnimi. Jednymi z nich są metody twórczej resocjalizacji, które zostały opisane przez prof. Marka Konopczyńskiego.
Szkoła ma obowiązek realizowania zaleceń zawartych w orzeczeniu o potrzebie kształcenia specjalnego. Często jednak rodzice lub opiekunowie decydują się na zapewnienie dziecku dodatkowego wsparcia specjalistów.
W pierwszej części artykułu omówiono formalno-prawne aspekty opracowania wielospecjalistycznej ocen funkcjonowania dziecka z autyzmem oraz przygotowania indywidualnego programu edukacyjno-terapeutycznego. Druga część dotyczy charakterystyki funkcjonowania dziecka z autyzmem czyli kluczowych aspektów merytorycznych na które należy zwrócić uwagę podczas realizacji wychowania przedszkolnego.
Zorganizowanie nauczania indywidualnego często wiąże się z wieloma trudnościami natury logistycznej, zarówno dla dyrektora szkoły i nauczycieli, jak również dla rodziców. Ci ostatni nie zawsze są obecni w domu w czasie zajęć prowadzonych przez wyznaczonych nauczycieli. Czy nauczyciel może odmówić prowadzenia zajęć, kiedy dziecko przebywa w domu samo? A może rodzice powinni zapewnić mu w tym czasie opiekę innych dorosłych osób, np. dziadków lub starszego rodzeństwa?