Dzieci ze specyficznymi zaburzeniami mowy stanowią bardzo zróżnicowaną grupę – zarówno pod względem rozwoju ruchowego, poznawczego jak i społeczno-emocjonalnego. Diagnoza tej grupy dzieci nie jest diagnozą łatwą i „szybką”. Często też w praktyce niestety okazuje się, że jest mylna, co prowadzi do braku możliwości lub ograniczenia w zapewnieniu dziecku m.in. odpowiedniej pomocy psychologiczno-pedagogicznej.

Uwaga, to jest tylko początek artykułu
Aby zobaczyć całość, zaloguj się lub załóż konto.

Uzyskaj dostęp do portalu ePedagogika – czekają na Ciebie:

Profesjonalne narzędzia do zajęć specjalistycznych i scenariusze na zajęcia z uczniami, rodzicami i nauczycielami
Inspirujące artykuły, które poszerzą Twój warsztat pedagoga
Bogata baza porad udzielanych przez psychologów, pedagogów specjalnych i prawników

Uzyskaj dostęp do portalu »

Masz już dostęp?
Zaloguj się

Dodano: 18 sierpnia 2020

Autor: dr Magdalena Olempska-Wysocka

Psycholog, surdopedagog, neurologopeda, terapeuta SI. Adiunkt Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu, wykładowca na kierunkach pedagogicznych i logopedycznych. Od ponad dziesięciu lat pracuje w Specjalistycznej Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej Doradztwa Zawodowego i dla Dzieci z Wadami Rozwojowymi w Łodzi gdzie zajmuje się terapią logopedyczną, pedagogiczną i psychologiczną dzieci z wadą słuchu, alalią, opóźnionym rozwojem mowy, z niedokształceniem mowy o typie afazji.