Dzieci ze specyficznymi zaburzeniami mowy stanowią bardzo zróżnicowaną grupę – zarówno pod względem rozwoju ruchowego, poznawczego jak i społeczno-emocjonalnego. Diagnoza tej grupy dzieci nie jest diagnozą łatwą i „szybką”. Często też w praktyce niestety okazuje się, że jest mylna, co prowadzi do braku możliwości lub ograniczenia w zapewnieniu dziecku m.in. odpowiedniej pomocy psychologiczno-pedagogicznej.
Pozostało jeszcze 95 % treści
Aby zobaczyć cały artykuł, zaloguj się lub zamów dostęp.
Uzyskaj dostęp do portalu ePedagogika – czekają na Ciebie:
- Profesjonalne narzędzia do zajęć specjalistycznych i scenariusze na zajęcia z uczniami, rodzicami i nauczycielami
- Inspirujące artykuły, które poszerzą Twój warsztat pedagoga
- Bogata baza porad udzielanych przez psychologów, pedagogów specjalnych
i prawników
Uzyskaj dostęp do portalu »
Masz już dostęp?Zaloguj się
Autor: dr Magdalena Olempska-Wysocka
Psycholog, surdopedagog, neurologopeda, terapeuta SI. Adiunkt Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu, wykładowca na kierunkach pedagogicznych i logopedycznych. Od ponad dziesięciu lat pracuje w Specjalistycznej Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej Doradztwa Zawodowego i dla Dzieci z Wadami Rozwojowymi w Łodzi gdzie zajmuje się terapią logopedyczną, pedagogiczną i psychologiczną dzieci z wadą słuchu, alalią, opóźnionym rozwojem mowy, z niedokształceniem mowy o typie afazji.