współpraca z rodzicami

Jak pracować z dzieckiem, które kłamie? Stosować kary czy zwrócić uwagę?

Jak pracować z dzieckiem, które kłamie? Stosować kary czy zwrócić uwagę?

Czasami bywa całkiem zabawnie, gdy uczeń w szkole przyłapany na braku pracy domowej wymyśla kosmicznie brzmiącą wymówkę. Chomik obgryzł mi pracę plastyczną, cały wieczór nie było prądu, mama zapomniała napisać usprawiedliwienie etc. Kłamstwo w głowie ucznia szkoły podstawowej może jawić się jako świetne wyjście z sytuacji. Zwłaszcza ci młodsi mogą absolutnie nie widzieć tego, jak bardzo niestworzone bywają ich historie. Wszyscy wiedzą, że jest to nieprawda, ale co właściwie robić, gdy dziecko kłamie?

Zanim znajdziemy odpowiedź na pytanie: skąd bierze się kłamstwo i dlaczego dzieci kłamią, trzeba zadać inne. Czy tylko dzieci kłamią? Co robi dorosły, gdy ogląda niezbyt udany rysunek ucznia? Widzi, że się starał, że pracował nad nim całą lekcję. Co mówi? Bardzo ładnie, ciekawe kolory, fajnie to wymyśliłeś. Czy tak myśli? Nie zawsze. Czasem w duchu śmieje się z proporcji postaci i generalnego chaosu na rysunku. Być może nawet zrobi zdjęcie, by pokazać potem innym śmieszną pracę ucznia. Wydaje się to błahe, ale nawet takie pozornie niewinne sytuacje są bacznie obserwowane przez przedszkolaka i ucznia. Co widzą uczniowie? Dorosłych, którzy prawią komplementy nie zawsze adekwatne do sytuacji. Którzy udają, że wiedzą wszystko, choć w rzeczywistości nie znajdą odpowiedzi na różne pytania. Dorosłych, którzy nie dają przestrzeni na powiedzenie prawdy, bo złości ich niewykonanie zadania.

Z artykułu dowiesz się m.in.:

  • Kiedy i dlaczego dziecko zaczyna kłamać?
  • Czemu ma służyć kłamstwo i w jakich sytuacjach się pojawia?
  • W jaki sposób poszukiwać źródeł kłamstwa?
  • Czy każde kłamstwo należy piętnować?
  • Jak postępować z uczniem przyłapanym na kłamstwie?
  • Jak odróżnić świadome kłamstwo od tworzenia narracji płynącej z wyobraźni dziecka?
Ucieczka z domu nie pomoże – scenariusz profilaktyczny dla uczniów klas IV-VIII szkoły podstawowej

Ucieczka z domu nie pomoże – scenariusz profilaktyczny dla uczniów klas IV-VIII szkoły podstawowej

Dlaczego młodzi ludzie uciekają z domu? Statystyki są zatrważające. Każdego roku w Polsce ucieka z domu ponad cztery tysiące nastolatków. Co sprawia, że młodzi ludzie decydują się na ucieczkę? Mogą być np.: doświadczenie przemocy w domu, odrzucenie, wykluczenia we własnej rodzinie, nadmierna presja ze strony otoczenia, brak poczucia bezpieczeństwa, wsparcia i opieki, poczucie braku wyjścia z trudnych sytuacji. Ucieczki bywają różne – czasem to głośny krzyk o pomoc i „potrząśnięcie” bliskimi. Czasem poszukiwanie innego życia, domu, w którym będzie inaczej. Zdarza się, że o planach ucieczki wiedzą rówieśnicy. Bywa, że wspierają młodego uciekiniera w jego decyzjach, dają mu emocjonalne oparcie. Jak zapobiegać ucieczkom? Celem scenariusza jest profilaktyka zachowania ryzykownego, jakim jest ucieczka z domu. 

Uczestnicy uczniowie klas IV-VIII szkoły podstawowej
Cel ogólny Profilaktyka zachowań ryzykownych: ucieczek z domu
Cele szczegółowe
  • wsparcie uczniów w poszukiwaniu rozwiązań innych niż ucieczka
  • wsparcie procesu komunikacji w grupie rówieśniczej
  • wzmocnienie uczniów w zakresie kryzysowych interwencji rówieśniczych
  • psychoedukacja w zakresie zachowań ryzykownych
  • zapobieganie zachowaniom ryzykownym w grupie rówieśniczej
  • budowanie atmosfery bezpieczeństwa i zaufania w grupie
  • rozwój empatii w grupie rówieśniczej
Potrzebne materiały
  • Załącznik nr 1. Dom, z którego chce się uciec
  • Załącznik nr 2. Motywy ucieczki
  • długopisy, ołówki
  • brystole
  • mazaki
  • kartki A4
Czas trwania zajęć 2x45 minut
Liczba uczestników 20-30 osób
Sprawdź inne serwisy