Praca z uczniem posiadającym orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego z uwagi na niedostosowanie lub zagrożenie niedostosowaniem społecznym wymaga od nauczycieli szczególnego podejścia. Jest wyzwaniem w momencie, gdy drzwi szkoły są otwarte dla uczniów. Natomiast w sytuacji zawieszenia zajęć, praca z uczniem o specjalnych potrzebach edukacyjnych rodzi nowe trudności, na które trzeba odpowiedzieć skutecznymi rozwiązaniami. Wiele nauczyliśmy się podczas wiosennego lockdownu, warto więc teraz wykorzystać te doświadczenia.
W szkołach, do których uczęszczają uczniowie posiadający orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego, zatrudnia się nauczycieli posiadających kwalifikacje z zakresu pedagogiki specjalnej w celu współorganizowania kształcenia uczniów posiadających orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego, czyli tzw. nauczycieli wspomagających. Nie zawsze możliwe jest takie zorganizowanie pracy szkoły, aby tym samym uczniom podczas wszystkich zajęć towarzyszyli ci sami nauczyciele wspomagający. Czasami także wydaje się, że uczeń wymaga wsparcia nauczycieli posiadających różne kwalifikacje i kompetencje. Sprawdź, czy uczeń z niepełnosprawnością może mieć na różnych lekcjach innych, nauczycieli współorganizujących kształcenie.
W opiniach poradni psychologiczno-pedagogicznej możemy spotkać się z dwoma terminami diagnostycznymi odnoszącymi się do uczniów z nadpobudliwością psychoruchową: ADHD (ang. Attention Deficit Hyperactivity Disorder) czyli zespół nadpobudliwości psychoruchowej z zaburzeniami koncentracji lub też zaburzenia hiperkinetyczne. W praktyce pedagogicznej bardziej rozpowszechniona jest nazwa ADHD i tą terminologią będę posługiwać się w artykule, który ma na celu zobrazowanie funkcjonowania ucznia z tą dysfunkcją.
Dzieci ze specyficznymi zaburzeniami mowy stanowią bardzo zróżnicowaną grupę. I to zarówno pod względem rozwoju ruchowego, poznawczego, jak i społeczno-emocjonalnego. Diagnoza tej grupy dzieci nie jest łatwa i szybka. Często też w praktyce niestety okazuje się, że jest mylna. A to prowadzi do braku możliwości lub ograniczenia w zapewnieniu dziecku wsparcia. Dowiedz się, czym jest specyficzne zaburzenie językowe (SLI). Sprawdź, jak zaburzenia mowy dziecka są postrzegane w kontekście prawa oświatowego.
Diagnoza pedagogiczna stanowi jeden z elementów kompleksowego i wielopłaszczyznowego procesu diagnostycznego dziecka. Diagnozowanie pedagogiczne w obszarze resocjalizacji jest czynnością stawiania rzetelnych rozpoznań w celach wychowawczych, o charakterze wspierającym i resocjalizującym. Dotyczy to osób niedostosowanych społecznie lub zagrożonych niedostosowaniem. Jakie działania i postawy wspomagają prawidłowy kontakt diagnostyczny? Co może rozwijać i ożywiać kontakt diagnostyczny? Jak radzić sobie z oporem w kontakcie diagnostycznym? W niniejszym artykule zostaną przedstawione wskazówki dla wychowawców, pedagogów i psychologów szkolnych, którzy nawiązują kontakt diagnostyczny z uczniami zagrożonymi niedostosowaniem społecznym lub niedostosowanymi społecznie.
Uczniowie z niepełnosprawnością coraz częściej realizują edukację w klasach ogólnodostępnych, w tzw. włączeniu. Taka sytuacja nakłada na wychowawcę klasy szczególne zadania, których realizacja wymaga koordynacji systematycznej współpracy nauczycieli w celu rozpoznania specjalnych potrzeb edukacyjnych ucznia oraz planowanie odpowiedniego wsparcia.
Wyzwania stawiane pedagogom we współczesnym świecie wymagają od nich ciągłego poszukiwania nowych myśli, koncepcji rozwiązań, metod i form oddziaływań oraz inspiracji do codziennej pracy. Materiał może być pomocny jako wskazówka, jak i z kim może współpracować szkoła w pracy z uczniem niedostosowanym społecznie, jacy specjaliści i instytucje mogą pomóc nauczycielom w rozwiązaniu tych problemów.
Praca z młodymi osobami nieprzystosowanymi społecznie lub zagrożonymi nieprzystosowaniem jest wyzwaniem dla pedagogów, psychologów, wychowawców i nauczycieli. Głównie dlatego, że wymaga podejmowania oddziaływań odbiegających od tych, które wykorzystuje się do pracy z dziećmi, których rozwój społeczny kształtuje się prawidłowo. Na szczęście współcześnie można korzystać z opracowanych i sprawdzonych metod pracy z nieletnimi. Jednymi z nich są metody twórczej resocjalizacji, które zostały opisane przez prof. Marka Konopczyńskiego.
W przedszkolach i szkołach ogólnodostępnych są coraz liczniej obecni nauczyciele współorganizujący edukację uczniów z niepełnosprawnością tzw. nauczyciele wspomagający. Są oni realnym wsparciem w procesie włączania dziecka, ucznia z niepełnosprawnością w grupę jak również w klasę. Chodzi tu przede wszystkim o uczniów z autyzmem, zespołem Aspergera czy niepełnosprawnościami sprzężonymi. Jeśli nauczyciel wspomagający ma odpowiednio zaplanowaną i zorganizowaną pracę wzmacnia jakość edukacji włączającej we współczesnej szkole.
Uczniowie z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym realizują odrębną podstawę programową. Sprawdź, czy istnieje odrębna podstawa programowa wychowania przedszkolnego dla dzieci z niepełnosprawnością intelektualną.